”Δεν είναι αθώοι”: Έχουν δικαίωμα οι πολίτες να εκφράζουν άποψη πριν την απόφαση του δικαστηρίου;

Έχουν δικαίωμα οι πολίτες να εκφράζουν την άποψή τους πριν το δικαστήριο ανακοινώσει την απόφασή; Σε αυτό το ερώτημα απαντούν ο Κωστής Παπαϊωάννου, τέως γενικός γραμματέας Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και μέλος του Golden Dawn Watch και η Μαρία Γιαννακάκη, επίσης τέως γενική γραμματέας Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και πρώην γενική εισηγήτρια κατά του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας στο Συμβούλιο της Ευρώπης.

Κωστής Παπαιωάννου:

«Το ερώτημα στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι μονομερές. Έχω την αίσθηση ότι εκφράζεται μια επιλεκτική ευαισθησία για την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης. Όταν μιλάμε για ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, εννοούμε ανεξάρτητη έναντι άλλων εξουσιών. Της εκτελεστικής, της οικονομικής. Αυτό δηλαδή, που ξέρουμε ως βαθύ κράτος. Δεν μιλάμε για ανεξαρτησία της από την κοινή γνώμη.

Στην προκειμένη περίπτωση, το «Δεν είναι αθώοι» επαναδιατυπωνει μαζικά την αυθόρμητη αντίδραση της Μάγδας Φύσσα στην ακρόαση της εισαγγελικής πρότασης. Και αυτό το ποτάμι που βγήκε στα social media και έχει πλέον πάρει μορφή μεγάλου ρεύματος με εκδηλώσεις, πανό, κ.α. λέει το αυτονόητο, αυτό που έχει αναδειχθεί στην ποινική διαδικασία. Ότι η Χρυσή Αυγή, είναι μια οργάνωση ταυτισμένη με τη βία. Είναι η ίδια της η ταυτότητα. Δεν είναι κάποια πρόσωπα που παρεξέκλιναν από την οργάνωση. Η βία είναι το μήνυμα, το μέσο, η οργάνωση. Η κοινωνία το έζησε. Και έζησε και το ανήκουστο, μια εγκληματική οργάνωση να μπαίνει στη Βουλή με τον μανδύα του κόμματος. Φουσκωτοί να ορίζονται επιστημονικοί συνεργάτες. Μια απόφαση λοιπόν που θα την απάλλασσε, θα ήταν ένα ανοικτό παράθυρο να ξαναζήσουμε στο μέλλον μια άλλη εκδοχή αυτού του ανήκουστου.

Εμείς δεν λέμε στη Δικαιοσύνη τι να κάνει. Λέμε όμως ότι η απόφασή της αναμένεται με ενδιαφέρον από την κοινή γνώμη. Και αυτό οι δικαστές πρέπει να το έχουν κατά νου. Και μετά την πτώση της χούντας υπήρχε ένα αίτημα που έλεγε «δώστε τη χούντα στον λαό». Και η Δικαιοσύνη κινήθηκε σε αυτή την κατεύθυνση. Όταν το λαϊκό αίσθημα είναι τόσο ισχυρό, μιλάμε πλέον για μια εμβληματική στιγμή.

Είναι μια δικαίωση ανθρώπων που κινήθηκαν αρκετά μοναχικά τα τελευταία χρόνια. Κάποιοι λίγοι ερευνητές δημοσιογράφοι, τα θύματα βίας, όλοι αυτοί ήταν λίγοι και μόνοι. Το 2010, η τότε ελληνική κυβέρνηση μιλούσε στα διεθνή φόρα και έλεγε πως δεν υπάρχει ρατσιστική βία, κάνοντας λόγο για μια επίθεση κατ’ έτος. Υποστήριζε πως δεν υπήρχε ναζιστική οργάνωση. Τότε, δημιουργήσαμε το δίκτυο καταγραφής ρατσιστικής βίας και καταγράψαμε αυτόματα 350 θύματα. Άρα το ότι φτάνουμε σε αυτή τη στιγμή, είναι ένα άθροισμα πολλών προσπαθειών, ανθρώπων που στάθηκαν απέναντι στα τάγματα εφόδου.

Φτάσαμε, πρόσωπα απ’ όλο το πολιτικό φάσμα να συντάσσονται και να συμφωνούν ότι πρέπει να τελειώνουμε με τη Χρυσή Αυγή. Έχει δημιουργηθεί δηλαδή, μια ιστορική δυναμική για την οποία προσπαθούμε 10 χρόνια. Δεν είναι δυνατόν να μην είναι μια νίκη. Δεν είναι δυνατόν να μην είμαστε ευχαριστημένοι με αυτό. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει το τέλος της ακροδεξιάς στην Ελλάδα. Κάθε άλλο.

Αν το συνόψιζα λοιπόν σε μια φράση, θα έλεγα πως είναι μια κρίσιμη ετυμηγορία, δεν είναι το τέλος της μάχης, αλλά είναι ένας βασικός σταθμός αυτής της διαδρομής. Και ο κόσμος το έχει καταλάβει. Γι’ αυτό και η απήχηση».

Μαρία Γιαννακάκη:

«Μιλάμε για την πλέον εμβληματική δίκη μετά από εκείνη των πραξικοπηματιών. Δίκη που ανάλογή της δεν υπάρχει στην παγκόσμια ιστορία. Και δεν υπάρχει, γιατί εδώ πρόκειται για ένα κόμμα που απολάμβανε συνταγματικής προστασίας. Βρισκόταν επί τρεις εκλογικές αναμετρήσεις στη Βουλή, ενώ είχε και ευρωπαϊκή εκπροσώπηση. Η Ελένη Ζαρούλια είχε έρθει τον Οκτώβριο 2012 στην κοινοβουλευτική συνέλευση του συμβουλίου της Ευρώπης και μάλιστα –το κωμικοτραγικό- στην επιτροπή κατά των διακρίσεων και της ξενοφοβίας. Το θυμάμαι γιατί ήμουν εκεί. Βέβαια δεν της άρεσε πολύ το κλίμα και δεν ξαναήρθε.

Το κόμμα λοιπόν αυτό, έχαιρε όλων των συνταγματικών προνομίων. Τώρα θα κριθεί αν λειτουργούσε ως εγκληματική οργάνωση. Άρα συζητάμε για το αν θα απαγορεύσουμε στον ελληνικό λαό να έχει άποψη για αυτή την εμβληματική δίκη;

Στο Σύνταγμα, στο πρώτο κιόλας άρθρο, σημειώνεται ρητώς πως οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό και υπάρχουν υπέρ αυτού. Ας σημειώσουμε λοιπόν, πως η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη αλλά όχι ανεξέλεγκτη όπως θέλουν πολλές φορές να πιστεύουν κάποιοι λειτουργοί της. Γι αυτό και πολλάκις έχουμε ελεγχθεί σαν χώρα από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, όπως στην περίπτωση της Μανωλάδας, όπου η Ελλάδα καταδικάστηκε με μια εξαιρετικά ντροπιαστική απόφαση για δουλεμπόριο.

Ας σκεφτούμε τι θα σημάνει για τον λαό μια αθώωση. Θα σημάνει πως οποιοσδήποτε, μπορεί να χρησιμοποιήσει τα όπλα της Δημοκρατίας για να την καταστρέψει. Και η Δημοκρατία ανέχεται τα πάντα και είναι μεγαλόθυμη, αλλά δεν μπορεί να ανεχθεί αυτό που διακυβεύεται με την απόφαση της Τετάρτης. Έχει υποχρέωση να προστατεύσει τον λαό από όσους την επιβουλεύονται.

Όλοι αυτοί που βάλλουν κατά εκείνων που περιμένουν μια απόφαση που θα δικαιώσει τη Δημοκρατία και θα στείλει την εγκληματική οργάνωση στο καλάθι της ιστορίας, ουσιαστικά με την πρόφαση αυτή, είναι εκείνοι που ακριβώς ευελπιστούν στο να πέσει η Χρυσή Αυγή στα μαλακά.

Κλείνοντας, θα ήταν καλό να μιλήσουμε για το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Αυτοί που είναι λάβροι εναντίον του, μιλούν για χειραγώγηση των πολιτών, για επηρεασμό τους από τα ΜΜΕ, για ανθρώπους που παρασύρονται στις ποινικές δίκες από τον πόνο των συγγενών των θυμάτων. Αυτό όμως δείχνει και μια αριστοκρατική αντίληψη για την δημοκρατία. Μια αντίληψη που λέει πως γνωρίζουν και αποφασίζουν μόνο οι επαΐοντες. Αν είναι έτσι όμως, ποιό είναι και το νόημα των ενόρκων στα ποινικά δικαστήρια;».

Διαβάστε τις Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο, με την αξιοπιστία και την εγκυρότητα του News247.gr.