Δήμος Αναστασιάδης: Το θάρρος της Σοφίας Μπεκατώρου γεννά ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο

Κάτι που δεν μπορεί να φανταστεί ίσως κάποιος όταν σκεφτεί τον Δήμο Αναστασιάδη είναι ότι έχει κρύβει μια παιδικότητα μέσα του. Στη σύντομη συναναστροφή μας, η οποία λόγω Covid έγινε από απόσταση, διαπίστωσα ότι ναι μεν σε πρώτο επίπεδο είναι ο τραγουδιστής που όλοι γνωρίζουμε, που με συνέπεια και σκληρή δουλειά απέδειξε ότι δεν στοχεύει να γίνει μια “μηχανή” εφήμερου σουξέ, ταυτόχρονα όμως είναι ένας ευγενής άνθρωπος που γουστάρει πολύ να γελά, να κοιτά όσο μπορεί το ποτήρι μισογεμάτο και να αντιμετωπίζει τη ζωή σαν μια όμορφη περιπέτεια που πρέπει να απολαύσεις.

Αφορμή για τη συνέντευξη ήταν το νέο του τραγούδι «Τώρα μιλάω εγώ», μια δυναμική μπαλάντα που κυκλοφόρησε από την Panik Records σε μουσική δική του και στίχους Ελεάνας Βραχάλη. Η πρώτη μου ερώτηση με αφορμή τον τίτλο του κομματιού είναι αν έβγαινε τώρα να μιλήσει για κάτι που τον απασχολεί, τι θα ήταν: «Πρώτα απ’ όλα σκέφτομαι τον κόσμο που έχει έρθει αντιμέτωπος με αυτόν τον ιό. Γιατί αυτό τον αόρατο εχθρό κάποιοι τον έχουν αντικρίσει, κι άλλοι τον πολεμούν καθημερινά. Κι ενώ νιώθω τυχερός που είμαι υγιής, δεν μπορεί να μη με προβληματίζει και να μη με ανησυχεί αυτή η ατέλειωτη παύση – ανεργία στον καλλιτεχνικό κόσμο. Βιώνω κι εγώ όπως πάρα πολλοί άνθρωποι κάτι πρωτόγνωρο κι αισθάνομαι φοβερή αγωνία σχετικά με το πότε και ποιο θα είναι το επόμενο βήμα.»

Στη συνέχεια, του ζητώ να μου μιλήσει περισσότερο για το τραγούδι του, καθώς και το νέο βιντεοκλίπ που κυκλοφόρησε πριν λίγες ημέρες: «Το τραγούδι μιλάει για την δύναμη που κρύβουμε όλοι μας. Μια ισχυρή δύναμη που μετουσιώνεται σε λόγο και δράση και διώχνει κάθε τοξική ή κακοποιητική σχέση που μας κρατάει ανίσχυρους και εγκλωβισμένους σ’ αυτήν. Με όσο θάρρος και σθένος διαθέτω προσπαθώ να αντιμετωπίζω τέτοιου συμπεριφορές απ’ όποιον κι αν προέρχονται σε όποιον κι αν απευθύνονται» μου αποκαλύπτει.

«Η μελωδία του κομματιού ήταν πολύ καιρό μεταξύ άλλων στο συρτάρι μου αλλά υπήρχε πάντα στην άκρη του μυαλού μου ως ένα παιδί μου πολύ αγαπημένο που περίμενε να έρθει στο φως ή που περίμενε όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων την Ελεάνα. Τη συνάντηση με την Ελεάνα την γυροφέρναμε χρόνια. Όταν επιτέλους ευοδώθηκε συμφωνήσαμε να της στείλω πρώτα εγώ μια μελωδία. Διάλεξα το κομμάτι και της το έστειλα με ένα κρυφό προαίσθημα. Μετά από λίγο ήρθε το “Τώρα Μιλάω Εγώ”. Ήταν τόσο άμεση η ανταπόκρισή της, έμεινα άφωνος με την ταχύτητα. Μετά μου είπε ότι αυτόν τον στίχο τον είχε καιρό στο συρτάρι της και “όταν μου έστειλες τη μελωδία, κατάλαβα αμέσως πως ήταν η μουσική του ‘Τώρα Μιλάω Εγώ'”.»

Ως προς το βίντεο κλιπ που έχει έντονα κινηματογραφικά στοιχεία και απαιτητική χορογραφία, σημειώνει: «Ήταν όντως ένα απαιτητικό βίντεο που βάλαμε όλοι πολλή ενέργεια και όρεξη. Τα γυρίσματα κράτησαν πολλές ώρες, χορογραφίες είχαν πολλή ένταση και προσπάθησα να βουτήξω με όλο μου το είναι στην ιδέα που είχαμε. Είχε δυσκολία, αλλά απήλαυσα όλες τις προκλήσεις καθώς και τον δημιουργικό οίστρο του Γιάννη Παπαδάκου. Νιώθω την ανάγκη να τον ευχαριστήσω ξανά και όλους τους συνεργάτες του που τελικά βγάλαμε ένα υπέροχο αισθητικά αποτέλεσμα. »

“Ήμουν παιδί ανήσυχο, γεμάτο λαχτάρα κι όνειρα”

Ήθελα να μου μιλήσει για την ιστορία και τη διαδρομή του και ανταποκρίθηκε με χαρά: «Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Κατερίνη και όσο μπορω να θυμάμαι τον εαυτό τα έντονα χαρακτηριστικά μου ήταν ένα παιδί ανήσυχο, γεμάτο λαχτάρα κι όνειρα. Ονειρευόμουν από μικρός ότι θα ασχοληθώ με το τραγούδι και την μουσική. Η πρώτη μου επαφή με την μουσική ήταν στο ωδείο περίπου πέντε χρονών όταν ζήτησα από τους γονείς μου να μάθω πιάνο. Εκείνες οι στιγμές ήταν και καθοριστικές για την υπόλοιπη ζωή μου κατάλαβα πολύ γρήγορα ότι θέλω να ζήσω μέσα σε αυτό τον κόσμο, της μουσικής.»

«Σε ηλικία 12 ετών δημιουργήσαμε μαζί με τον μεσαίο μου αδερφό και ακόμη δύο φίλους μας το πρώτο μας ροκ συγκρότημα που το ονομάσαμε “Δύτες Του Χρόνου”. Τότε άρχισα να γράφω και να τραγουδάω. Θυμάμαι πολύ καθαρά την χαρά και τον ενθουσιασμό που είχα κάθε φορά που κάναμε πρόβα. Ήταν τόσο βαθιά η απόλαυση που αισθανόμουν που ήξερα ότι αυτό θέλω να κάνω για το υπόλοιπο της ζωής μου και δεν θα μπορούσα να φανταστώ άλλο τρόπο έκφρασης.»

«Η έμπνευση για εμένα είναι ένας συνδυασμός τεσσάρων πραγμάτων: Προσλαμβάνουσες, γνώση, συναίσθημα και εμπειρία. Ωστόσο δεν μπορείς πάντα να αναλύσεις ή και να γνωρίζεις από που προέρχεται. Είναι κάτι που σε επισκέπτεται σε ανύποπτη στιγμή, μία πολύτιμη στιγμή που όλα αυτά που αποτυπώνονται εντός σου γίνονται δημιουργία. Εσύ παρ’ όλα αυτά οφείλεις σαν καλλιτέχνης να επιμένεις και να δουλεύεις σκληρά, ακόμη κι όταν δεν σε καταδέχεται.»

Για το #MeToo

«Το σημαντικό είναι κάποιοι άνθρωποι άνοιξαν τον δρόμο και σιγά σιγά καλλιεργείται μια νέα κουλτούρα όπου δεν θα υπάρχει πια ανοχή σε τέτοιες συμπεριφορές. Το θάρρος της Σοφίας Μπεκατώρου να μιλήσει πρώτη για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα ενέπνευσε και παρέσυρε πάρα πολύ κόσμο να βρει τη δύναμη και τη φωνή να μιλήσει και να σπάσει την σιωπή. Είμαι κι εγώ απόλυτα δίπλα σ’ όλες αυτές της φωνές, οι οποίες μου γεννούν θαυμασμό και ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.»

«Οι περισσότεροι λίγο ως πολύ έχουμε περάσει από τοξικές, κακοποιητικες σχέσεις, είτε σε προσωπικό, είτε σε επαγγελματικό επίπεδο. Νιώθω ότι υπήρξα πολύ τυχερός γιατί δεν βρέθηκα ποτέ σε μια αντίστοιχη κατάσταση.»

«Πιστεύω ότι κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος, πόσο μάλλον όταν γίνεται για ανθρωπιστικούς λόγους. Είμαι αισιόδοξος και ναι, πιστεύω οτι θα υπάρξει ριζική αλλαγή και αυτοί οι άνθρωποι που τώρα μιλούν με θάρρος, θα φέρουν νέα δεδομένα στη νέα γενιά.»

Η Τζένη Θεωνά και η αναρρίχηση στον Όλυμπο

Στο τελευταίο μέρος της συνέντευξης, κάνω ερωτήσεις τύπου “Amelie” όπως τις αποκαλώ, και αφορούν στις συνήθειες, τις επιλογές και τις προτιμήσεις μας.

Τρία τραγούδια που ξεχωρίζει από την πορεία του μέχρι τώρα: «Ξεχωρίζω το “Εσύ”, το οποίο είναι το πρώτο μου τραγούδι και με αυτό με γνώρισε ο κόσμος. Το “Αν Μ’ Αγαπάς” είναι ο στίχος της ζωής μου και η αρχή μιας μεγάλης συνεργασίας με την αγαπημένη μου Βίκη Γεροθοδώρου. Και τέλος θα πω το “Αχ Ελένη” το οποίο θα μου θυμίζει πάντα ποιες είναι οι ρίζες μου.»

Η σχέση του με την υποκριτική (δεδομένου ότι έχει ήδη πρωταγωνιστήσει στο “Grease”): «Η υποκριτική είναι μια σπουδαία και δύσκολη τέχνη που απαιτεί πολύ δουλειά και αφοσίωση. Δεν είναι η τέχνη μου. Ο κόσμος αγκάλιασε το “Grease” διότι αφενός είναι ένα musical με υπέροχα τραγούδια και αφετέρου δώσαμε όλοι οι εμπλεκόμενοι τον καλύτερο μας εαυτό. Δούλεψα πολύ για να αποδώσω τον ρόλο μου. Ήταν μία πολύ σύνθετη και συναρπαστική εμπειρία. Την κρατάω στην καρδιά μου και θα το ξαναέκανα, υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις.»

Πώς γνωρίστηκε με την Τζένη Θεωνά και ποιος έκανε την πρώτη κίνηση: «Με την Τζένη γνωρίστηκα σε μια θεατρική παράσταση. Το «Rocky Horror Show» σε σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Ρήγου. Η Τζένη έπαιζε και εγώ έκανα την μουσική επιμέλεια – ενορχήστρωση. Την πρώτη κίνηση την έκανα… και θα την ξαναέκανα, εγώ!»

Ποιο είναι το πιο extreme πράγμα που έχετε κάνει: «Το πιο extreme που εχω κάνει είναι αναρρίχηση στον Όλυμπο. Έζησα μια συναρπαστική εμπειρία που θα ήθελα να την ξαναζήσω.»

Αν παίζει ακόμα χάντμπολ: «Αγαπώ πολύ τον αθλητισμό. Τον τελευταίο καιρό ασχολούμαι με την πυγμαχία. Όμως μου λείπει η ομαδικότητα και αναπολώ εκείνη την εποχή.»

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις