Δύο υποψήφιοι που ανήκουν σε διαφορετική γενιά και παράταξη

Είναι δύο υποψήφιοι σε διαφορετικά κόμματα, που ανήκουν σε δύο διαφορετικές γενιές. Ο ένας είναι 49 ετών και ο άλλος μόλις 26. Θα μπορούσαν κάλλιστα να ήταν πατέρας και γιος.

Ο λόγος για τον δημοσιογράφο Μάκη Διόγο, υποψήφιο βουλευτή στην Α’ Αθήνας με τη Δημοκρατική Αριστερά και τον Παναγιώτη Καρίκη, υποψήφιο βουλευτή Δωδεκανήσου με τη Κοινωνική Συμφωνία, απόφοιτο των Τ.Ε.Φ.Α.Α Σερρών.

“Αν θέλεις να αλλάξεις τον κόσμο, καλύτερα να προετοιμαστείς για μια μακρά μάχη. Και στη μάχη αυτή θα υπάρξουν θυσίες”, αναγράφει στο μπλογκ του ο Μάκης Διόγος ασπαζόμενος τη ρήση του Βρετανού ιστορικού Tony Judt.

Αλλά και ο 26χρονος Παναγιώτης τόνισε τη Πέμπτη από τη Ρόδο πως δεν δέχεται να μένει με σταυρωμένα χέρια όταν τρέχει όλη την ημέρα σε 5 διαφορετικές δουλειές για να βγάλει τελικά ένα χαρτζιλίκι, αναφερόμενος στο πως πήρε την απόφαση να ενασχοληθεί με την πολιτική και να κατέβει στις εκλογές.

Το NEWS 247 μίλησε με τους δύο υποψηφίους για μείζονα θέματα που αφορούν τη κοινωνία και άκουσε τις απόψεις των δύο αυτών ανθρώπων.

“Η απαίτηση για µείωση του µισθολογικού κόστους, εκτός από κοινωνικά άδικη είναι και αναποτελεσµατική σε σχέση µε τον στόχο της ανταγωνιστικότητας”, μας λέει ο Μάκης Διόγος, τονίζοντας πως η ανταγωνιστικότητα εξαρτάται από ένα σύνολο παραγόντων µεταξύ αυτών το µισθολογικό κόστος, το µη µισθολογικό κόστος, η  παραγωγικότητα της εργασίας και το γενικότερο οικονοµικό – φορολογικό και θεσµικό πλαίσιο που προσφέρει µία χώρα στις επιχειρήσεις. Η δοµή της ελληνικής οικονοµίας καθώς και η µη εφαρµογή διαρθρωτικών µεταρρυθµίσεων οδήγησαν το προηγούµενο διάστηµα στην άσκοπη απώλεια µεγάλου µέρους των θυσιών του λαού στο βωµό  πενιχρών οικονοµικών αποτελεσµάτων. Εχει αποδειχθεί πλέον ότι η µείωση των αµοιβών ως  µέσο βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας οδηγεί µακροπρόθεσµα στο αντίθετο αποτέλεσµα”.

“Αν ο ελληνικός λαός εμπιστευτεί πάλι το Π.Α.Σ.Ο.Κ και τη Ν.Δ τα κόμματα του μνημονίου της φτώχειας θα έχουμε δυστυχώς νέες μειώσεις”, λέει με τη σειρά του ο Παναγιώτης Καρίκης, ο οποίος απευθύνει κάλεσμα στον κόσμο να ψηφίσει τα κόμματα που είναι εναντία του μνημονίου, τα κόμματα που με εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης θα σταθεροποιήσει τους μισθούς.

Και οι δυο πιστεύουν πως οι μισθοί μπορούν να γυρίσουν στο επίπεδο που ήταν πριν.

“Η αναστροφή της καθοδικής πορείας των µισθών και η αποκατάσταση των εργασιακών σχέσεων είναι ένας στόχος που µπορεί να διεκδικηθεί µε την προϋπόθεση της ενεργοποίησης ενός συνολικού προγράµµατος που θα αντιµετωπίζει τους άλλους παράγοντες που καθηλώνουν την ανταγωνιστικότητα. Άξονες ενός τέτοιου προγράµµατος θα είναι: Ο περιορισµός του κόστους των ασφαλιστικών εισφορών κατά 20% µε πρόβλεψη αντικατάστασης των απωλειών που θα έχουν τα ασφαλιστικά ταµεία. Ο περιορισµός της γραφειοκρατίας, η καταπολέµηση διαφθοράς, η έγκαιρη απονοµή δικαιοσύνης, η δηµιουργία σταθερού φορολογικού συστήµατος,  η βελτίωση της λειτουργίας του κρατικού τοµέα και η  βελτίωση των υποδοµών.  Η  υποστήριξη των επιχειρήσεων µέσα από τη λειτουργία αναβαθµισµένων δοµών στήριξης για την πληροφόρηση, την ποιοτική αναβάθµιση των προϊόντων και την οργάνωση δικτύων διανοµής.  Η εκπόνηση στρατηγικής εξαγωγών και ενός τριετούς σχεδίου ανάπτυξής τους που θα αξιοποιεί το σύνολο των ευκαιριών που αναδύονται”, σημειώνει ο κ. Διόγος, ενώ ο 26χρονος Παναγιώτης τονίζει πως με το σχέδιο που έχει το κόμμα του, το οποίο θα εξοικονομεί χρήματα από τον ορυκτό πλούτο, την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και τη φορολογική πολιτική με δίκαιη κατανομή βαρών, οι μισθοί θα επανέρθουν χωρίς όμως να γνωρίζει σε ποσό διάστημα.

“Αυτό που γνωρίζω είναι ότι το διάστημα θα είναι κατά πολύ μικρότερο από αυτό του μνημονίου”, προσθέτει.

Όσον αφορά τη φορολογία, ο κ. Διόγος τονίζει πως “για την αύξηση των δηµοσίων εσόδων προτείνουμε, τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης, την ουσιαστική φορολόγηση του µεγάλου κεφαλαίου και του πλούτου, την εντατικοποίηση των φορολογικών ελέγχων, την καθολική εφαρµογή του «πόθεν έσχες» και τη λειτουργική ανασυγκρότηση, τον εκσυγχρονισµό, την ενίσχυση των  φορολογικών υπηρεσιών και των ελεγκτικών µηχανισµών του κράτους. Την πάταξη της φοροδιαφυγής, της παραοικονοµίας και του παραεµπορίου, µε τη λήψη µέτρων που θα καθιστούν τη φοροδιαφυγή ασύµφορη για τους φοροφυγάδες (δήµευση περιουσιακών στοιχείων, αυστηρές ποινικές κυρώσεις, κλπ)”.

“Η φορολογική πολιτική οφείλει να κατανέμει δίκαια τα βάρη, ώστε ο κάθε φορολογούμενος να συμβάλλει σύμφωνα με την φοροδοτική του ικανότητα. Για να επιτευχθεί αυτό, είναι αναγκαίο το φορολογικό σύστημα να  είναι απλό και σταθερό και να λειτουργεί αποτελεσματικά με βάση αντικειμενικά και σύγχρονα πληροφοριακά εργαλεία, αξιοποιώντας όλες τις πηγές προσδιορισμού εισοδημάτων και της περιουσιακής κατάστασης των φορολογουμένων”, λέει ο Π. Καρίκης, παραθέτοντας τις παρακάτω προτάσεις: Θεσμοθέτηση σταθερού φορολογικού καθεστώτος για τα επόμενα 10 έτη, μείωση συντελεστών εμμέσων φόρων κάτω από το 17% σε συνδυασμό με την προώθηση των ηλεκτρονικών συναλλαγών, διαφοροποίηση των συντελεστών εμμέσων φόρων βάσει κριτηρίων εισοδηματικών, κοινωνικών και γεωγραφικών και εφαρμογή της διαδικασίας επιστροφής, διεύρυνση φορολογικής βάσης με εντοπισμό της πραγματικής φοροδοτικής ικανότητας φυσικών και νομικών προσώπων, μέσω ηλεκτρονικών ελέγχων, διασταυρώσεων στοιχείων και συναλλαγών, και άνοιγμα τραπεζικών λογαριασμών (βελτίωση συστήματος αντικειμενικών κριτηρίων), ένας προοδευτικός φόρος για τα ακίνητα και άρση των αντικινήτρων για την προσέλκυση αλλοδαπών φυσικών προσώπων στην ελληνική αγορά ακινήτων, ένταξη αγροτικών επιχειρήσεων στο κανονικό καθεστώς ΦΠΑ και υποχρέωση αγροτών, οι οποίοι συναλλάσσονται με επιχειρήσεις, να εκδίδουν τιμολόγιο πώλησης προϊόντων, θεσμοθέτηση ηλεκτρονικής επιταγής, η οποία σταδιακά θα υποκαταστήσει τις παραδοσιακές επιταγές, ώστε να επέλθει αξιοπιστία στα συναλλακτικά ήθη και να περιοριστεί το φαινόμενο των μεταχρονολογημένων επιταγών, θεσμοθέτηση της ταυτόχρονης με τη συναλλαγή είσπραξης των εμμέσων φόρων όπως ο ΦΠΑ, ο ΕΦΚ, ειδικών φόρων μεταβίβασης κ.ο.κ. Η διαδικασία αυτή μπορεί να επιτευχθεί με την διασύνδεση του ΑΦΜ του νομικού ή φυσικού προσώπου και του τραπεζικού λογαριασμού διενέργειας των συναλλαγών και την δημιουργία μιας αυτοματοποιημένης, πάγιας εντολής σε κάθε συναλλαγή και τέλος καταπολέμηση λαθρεμπορίου που ξεπερνά το 1,5 δις ευρώ ετησίως, με εφαρμογή συστήματος επιτήρησης των θαλασσίων συνόρων, πλήρη έλεγχο εισαγωγών – εξαγωγών εμπορεύσιμων αγαθών, παρακολούθηση δεξαμενόπλοιων μεταφοράς υγρών καυσίμων και ολοκληρωμένο σύστημα εισροών-εκροών καυσίμων.

Πως θα παταχθεί η φοροδιαφυγή

Μάκης Διόγος: *Ανεύρεση όσων διαχειρίστηκαν παρανόµως και προς ίδιον όφελος δηµόσιο χρήµα, χρηµατική αποζηµίωση του δηµοσίου-επιστροφή χρηµάτων  και ποινικές διώξεις. 

*Γενική εφαρµογή του «πόθεν έσχες», µε έµφαση σε φορολογουµένους που διαθέτουν περιουσιακά στοιχεία σηµαντικής αξίας.

*Άµεση δέσµευση των κεφαλαίων και λοιπών περιουσιακών στοιχείων που δεν δικαιολογούνται από  το «πόθεν έσχες» και φορολόγηση αυτών, ως αποκρυφθέντων εισοδηµάτων.

*Εντοπισµός καταθέσεων και εξαχθέντων κεφαλαίων από έλληνες πολίτες σε τράπεζες στην αλλοδαπή και φορολόγηση αυτών, ως αποκρυφθέντων εισοδηµάτων, εφόσον δεν δικαιολογείται η απόκτηση τους. 

*∆ήµευση περιουσιακών στοιχείων που προέρχονται από  «ξέπλυµα» µαύρου χρήµατος και οικονοµικά εγκλήµατα (λαθρεµπορία, παράνοµο εµπόριο όπλων, ναρκωτικών, κυκλώµατα πορνείας, παράνοµες προµήθειες, µεσιτείες κλπ). 

*Κίνητρα  προς ιδιοκτήτες για την οικειοθελή δήλωση  ακινήτων τους που ανήκουν σε εξωχώριες (offshore) εταιρίες, µε τη φορολόγηση των ακινήτων στη φορολογία εισοδήµατος, µε µειωµένο συντελεστή φόρου 20%, επί  µία πενταετία, επί της αξίας κάθε ακινήτου, καθώς και στις λοιπές φορολογίες (ΦΜΑΠ, ΤΑΚ, χαράτσι της ∆ΕΗ κλπ).

*Θέσπιση υποχρέωσης των δηµοσίων υπαλλήλων που είναι ιδιοκτήτες ακινήτων που ανήκουν σε εξωχώριες (offshore) εταιρίες, να δηλώσουν αυτά, µε την απειλή «της οριστικής απόλυσης»: Επιβολή των αντίστοιχων φόρων στη φορολογία εισοδήµατος.

“Όλα αυτά προϋποθέτουν πολιτική βούληση, θέληση να τα εφαρμόσεις. Και εμείς έχουμε αυτή τη βούληση!”, καταλήγει ο κ. Διόγος.

Από την πλευρά του, ο Π. Καρίκης λέει: “Πάταξη φοροδιαφυγής στις μεγάλες επιχειρήσεις με ουσιαστικό έλεγχο ενδοομιλικών συναλλαγών”, και παραθέτει 5 προτάσεις:

*Τη δημιουργία Διεύθυνσης Ελέγχου και Τεκμηρίωσης Ενδοομιλικών Συναλλαγών στο Υπουργείο Οικονομικών, με τη μόνιμη τεχνική συνδρομή και συνεργασία της Επιτροπής Ανταγωνισμού και των υπηρεσιών της Εισαγγελίας Οικονομικού Εγκλήματος.

*Τη συνεργασία των Δ.Ο.Υ. Μεγάλων Επιχειρήσεων με κλιμάκια της Υπηρεσίας Εποπτείας Αγοράς του Υπουργείου Ανάπτυξης, προκειμένου να παρακολουθούν ηλεκτρονικά και σε πραγματικό χρόνο τις εμπορικές συναλλαγές χονδρικής μεταξύ παραγωγών, εμπόρων και εταιρειών λιανικής πώλησης προϊόντων, ώστε να ελέγχονται τυχόν παράνομες φορολογικές και αγορανομικές συμπεριφορές.

*Την πλήρη ενεργοποίηση σύγχρονων εργαλείων τεκμηρίωσης ενδοομιλικών συναλλαγών και βάσεων δεδομένων, όπως το πληροφοριακό σύστημα «Αmadeus»,  ώστε να καταστεί δυνατός ο έλεγχος της αξιοπιστίας των στοιχείων που υποβάλλουν οι υπόχρεες εταιρείες για την αιτιολόγηση της διαμόρφωσης των τιμών τους στην αγορά.

*Τη θεσμοθέτηση της δυνατότητας για την Επιτροπή Ανταγωνισμού να λαμβάνει άμεσα κανονιστικά και διαρθρωτικά μέτρα συμμόρφωσης των εταιρειών που προβαίνουν σε ενδοομιλικές συναλλαγές.

*Την επέκταση του προγράμματος επιεικούς μεταχείρισης επιχειρήσεων και φυσικών προσώπων που συνεργάζονται με την Επιτροπή Ανταγωνισμού για την αποκάλυψη πρακτικών ενδοομιλικών συναλλαγών που αποκρύψουν πραγματική φορολογική ύλη.

Για το μεταναστευτικό

“Η «ιδέα» για στρατόπεδα συγκέντρωσης είναι προσβλητική για τη δημοκρατία μας”, τονίζει ο Μ. Διόγος και συνεχίζει λέγοντας πως “χρειάζεται η άμεση αντιμετώπιση του οργανωμένου εγκλήματος (μαστροπεία, μαφία). Να διαχωριστούν οι εγκληματίες από τους μετανάστες. Οι εγκληματίες αλλοδαποί θα κρατούνται στα σωφρονιστικά ιδρύματα. Η Ελληνική κυβέρνηση πρέπει να καταθέσει ολοκληρωμένη πρόταση στα ευρωπαϊκά όργανα για την αναθεώρηση της Συνθήκης Δουβλίνο II του 2003, η οποία μετατρέπει την Ελλάδα σε χώρο εγκλεισμού όλων των προσφύγων και οικονομικών μεταναστών, που απλώς χρησιμοποιούν την Ελλάδα ως πέρασμα προς την Ευρώπη. Παράλληλα πρέπει να διαμορφωθεί ενιαία ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική, που θα δίνει έμφαση στις παρεμβάσεις εκείνες που θα επιτρέψουν στους κατοίκους της Αφρικής και της Ασίας να μείνουν στον τόπο τους, αλλά και θα παρέχει όλους τους αναγκαίους πόρους για την εγκατάσταση, τη διατροφή και την υγειονομική φροντίδα των μεταναστών, μέχρις ότου μπορέσουν να ενταχθούν δημιουργικά στην κοινωνία. Παράλληλα θα πρέπει να προβλέπεται ο επιμερισμός του βάρους της μετανάστευσης σε όλη την Ευρώπη, με κριτήρια τον πληθυσμό και το κατά κεφαλήν εισόδημα κάθε χώρας.

Να νομιμοποιηθούν όλοι μετανάστες που πληρούν τις προϋποθέσεις. Οι αρμόδιες υπηρεσίες της πολιτείας πρέπει, επιτέλους, να εξετάζουν γρήγορα τις αιτήσεις όσων ζητούν άσυλο με κριτήρια αντικειμενικά, όπως προβλέπουν οι διεθνείς ρυθμίσεις και να παρέχει άσυλο σε όσους πραγματικά το δικαιούνται εφοδιάζοντάς τους με τα απαραίτητα νομιμοποιητικά έγγραφα και παρέχοντάς τους όλα τα συναφή δικαιώματα. Όσοι δεν πληρούν τις προϋποθέσεις νομιμοποιήσεις ή πολιτικού ασύλου θα πρέπει να επαναπροωθούνται στις χώρες προέλευσής τους”.

“Για άλλη μια φορά, μέτρα εκτοξεύονται σαν πυροτεχνήματα χωρίς να μπαίνουν στην ουσία του προβλήματος, με αποτέλεσμα ακραίες φωνές να εκμεταλλεύονται την δικαιολογημένη αγωνία και την οργή της κοινής γνώμης” λέει ο Π. Καρίκης. “Η αντιμετώπιση του προβλήματος χρειάζεται άμεσα μέτρα, τα οποία όμως θα αποτελούν κομμάτι μιας μακρόπνοης εθνικής μεταναστευτικής στρατηγικής: Αυστηρή φύλαξη συνόρων με τη συνεργασία της Frontex  και τη χρηματοοικονομική συμβολή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπογραφή διμερών συμφωνιών με όμορες χώρες όσο και με χώρες προέλευσης μεταναστών για έλεγχο των μεταναστευτικών ροών προς τη χώρα μας καθώς και συνεργασία με ΕΕ για αναμόρφωση του Δουβλίνου ΙΙ, ώστε να αρθεί καθολικά η επαναπροώθηση παράνομων μεταναστών στη χώρα εισόδου, δημιουργία και οργάνωση κέντρων πρώτης υποδοχής νεοεισερχόμενων παράνομων μεταναστών, ώστε να γίνεται κατάλληλη διαχείριση ανά περίπτωση. Για παράδειγμα, διαφορετική είναι η αντιμετώπιση νεοεισερχόμενου μετανάστη που αιτείται άσυλο από την περίπτωση του οικονομικού μετανάστη, βελτίωση υπαρχόντων και δημιουργία νέων κέντρων προσωρινής κράτησης παράνομων μεταναστών, ώστε να αποσυμφορηθεί η υφιστάμενη κατάσταση ιδιαίτερα στα αστικά κέντρα και να καταστεί δυνατή είτε η οικειοθελής επιστροφή, είτε η επαναπροώθηση, βιομετρική καταγραφή όλου του μεταναστευτικού πληθυσμού που διαμένει παράνομα στη χώρα και ομαδοποίηση με βάση τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που παραπέμπουν σε εφαρμογή διαφορετικών πολιτικών. Απόδοση του καθεστώτος αναβολής απομάκρυνσης για όσους υπάρχει πραγματική αδυναμία επαναπροώθησης, απόδοση καθεστώτος παραμονής στη χώρα σε μετανάστες, που αν και σε καθεστώς παρανομίας, έχουν διαμείνει επί μακρόν στη χώρα και έχουν ενταχθεί στην αγορά εργασίας και στον κοινωνικό ιστό, εκσυγχρονισμός του θεσμικού πλαισίου νόμιμης εισόδου στη χώρα (Ν. 3386/2005) με απλούστευση διαδικασιών και με κριτήρια που ανταποκρίνονται στη σύγχρονη δομή και στις ανάγκες της Ελληνικής Οικονομίας, εισαγωγή του θεσμού της «κυκλικής μετανάστευσης» με χορήγηση ανανεώσιμων αδειών για εποχιακή και προσωρινή απασχόληση, ιδιαίτερα στον αγροτικό τομέα, ενεργοποίηση στοχευμένων παρεμβάσεων ένταξης νόμιμων μεταναστών με συνεργασία δικτύων μεταναστών και ΜΚΟ”.

Ανάπλαση Αθήνας-Βελτίωση ζωής στα Δωδεκάνησα

“Ο δήμαρχος της Αθήνας Γιώργος Καμίνης έχει αρχίσει μια μεγάλη προσπάθεια για να ξαναβρεί το ιστορικό κέντρο της Αθήνας τη χαμένη του αίγλη, την ανθρώπινη και «ζωντανή» εικόνα. Στηρίζω τις προσπάθειες του. Ο τρόπος για να ξαναγίνει φιλικό το κέντρο της Αθήνας είναι να είναι πρώτα απ’ όλα καθαρό και φωτισμένο. Νομίζω ότι οι προτάσεις του Γ. Καμίνη πρέπει να στηριχθούν από τη νέα κυβέρνηση”, υπογραμμίζει ο Μάκης Διόγος ερωτηθείς σχετικά ενώ ο Παναγιώτης Καρίκης σημειώνει πως είναι επιτακτική η καλυτέρευση της ακτοπλοϊας μέσω της μείωσης των εισιτηρίων και τη σύνδεση των νησιών μεταξύ αλλά και με την Αθήνα καθώς επίσης και να βελτιωθούν οι υγειονομικές υπηρεσίες με μεταθέσεις προσωπικού και γιατρών.

Ελλάδα και ΑΟΖ

“Πιστεύουμε ότι θα πρέπει η χώρα μας να εκμεταλλευθεί τον ορυκτό και ενεργειακό της πλούτο. Αυτό θα πρέπει να γίνει πάντα με γνώμονα τη προστασία του περιβάλλοντος”, τονίζει ο Μ. Διόγος, ενώ και ο Π. Καρίκης υποστηρίζει με τη σειρά του πως η Ελλάδα θα οφείλει για το συμφέρον του λαού της να αναπτύξει μια σύγχρονη και αποτελεσματική οικονομική διπλωματία, ιδιαίτερα όσον αφορά την λεκάνη της Μεσογείου.

“Όσον αφορά τις διεθνείς οικονομικές της σχέσεις και στο σημείο που σχετίζονται αυτές με τις σχέσεις της με την Τουρκία, παράλληλα με την οδό του διεθνούς δικαίου για την υφαλοκρηπίδα, η διεκδίκηση της ΑΟΖ συμβάλλει αποφασιστικά στην επίλυση του θέματος αυτού. Και αυτός είναι ένας παραπάνω λόγος να εντείνουμε τις προσπάθειές μας ως χώρα προς την κατεύθυνση αυτή.

Η ελληνική διπλωματία πρέπει να επαναφέρει τη συζήτηση για την δημιουργία Ευρωμεσογειακής Ένωσης ώστε να προωθηθεί η πολυμερής συνεργασία για την ειρήνη, την ανάπτυξη και την ενεργειακή συνεργασία. Για την Ελλάδα η αξιοποίηση της στρατηγικής και προνομιακής θέσης της στη Μεσόγειο και η επίτευξη των στόχων της εξωτερικής πολιτικής διέρχεται μέσα από σημαντικές πρωτοβουλίες, τις οποίες πρέπει να αναλάβει γρήγορα και είναι οι εξής: άμεση κήρυξη και καθορισμός των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών, ώστε να καταστεί το συντομότερο δυνατό αξιοποιήσιμος ο ορυκτός πλούτος, προσέλκυση διεθνούς ενδιαφέροντος για την έναρξη σεισμικών ερευνών και γεωτρήσεων για την εξόρυξη και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων, οι οποίοι βρίσκονται σε κοιτάσματα του Ιονίου Πελάγους, του Αιγαίου Πελάγους και στη θαλάσσια περιοχή νοτίως της Κρήτης, λαμβάνοντας υπόψη όλα τα δεδομένα που είχαν τεθεί υπόψη των ελληνικών κυβερνήσεων μέχρι σήμερα, η υποβολή συγκεκριμένης και ολοκληρωμένης πρότασης για την δημιουργία Ευρωμεσογειακής Ένωσης στην οποία θα συμμετέχουν και όσα κράτη της Β. Αφρικής και της Μέσης Ανατολής θα έχουν προχωρήσει στην ολοκλήρωση του δημοκρατικού μετασχηματισμού τους, ενίσχυση της πολιτικής, οικονομικής, στρατιωτικής, αμυντικής και τουριστικής συνεργασίας με το Ισραήλ και η ενδυνάμωση του υπο διαμόρφωση στρατηγικού άξονα Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ.