Γιαλλουρίδης στο NEWS 247: Να μην θυσιάσουμε την Κύπρο

Τη βεβαιότητά του ότι λύση στο Κυπριακό θα δοθεί μόνο και όταν η Κύπρος απαλλαγεί από τον έλεγχο τρίτων δυνάμεων και κυρίως της Τουρκίας, εκτός και αν ενδώσει η κυπριακή πλευρά στις πιέσεις, εκφράζει στο ΝEWS 247  ο Καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής και Διευθυντής του Κέντρου Ανατολικών Σπουδών για τον Πολιτισμό και την Επικοινωνία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο κ. Χριστόδουλος Κ. Γιαλλουρίδης, με αφορμή την σημερινή τριμερής συνάντηση που διεξάγεται στη Νέα Υόρκη για το Κυπριακό.

Ο κ. Γιαλλουρίδης, στην συνέντευξη που παραχώρησε στο NEWS 247, μιλά τόσο για το πώς φτάσαμε στην τριμερή αλλά και τι πιστεύει για την πρόοδο που μπορεί να επιτευχθεί. «Το πρόβλημα δεν αφορά σε συνταγματικές ρυθμίσεις τόσο, όσο στην αναγκαιότητα η Κύπρος να απαλλαγεί από τον έλεγχο τρίτων δυνάμεων, κυρίως της Τουρκίας. Η θεσμική παρουσία της Τουρκίας στο νησί απειλεί και την επιβίωση του κράτους και του ελληνισμού» σημειώνει ο κ. Γιαλλουρίδης τονίζοντας ότι  η τουρκική διεκδίκηση γεωπολιτικού ελέγχου του χώρου της Κύπρου είτε έμμεσα, είτε άμεσα ξεκινά από τη δεκαετία του 1950.

Ο Ελληνισμός πρέπει να αποφύγει πάση θυσία την διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, που αποτελεί το μοναδικό πλαίσιο προστασίας του ελληνισμού

«Ο Ελληνισμός πρέπει να αποφύγει πάση θυσία την διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, που αποτελεί το μοναδικό πλαίσιο προστασίας του ελληνισμού, εάν δεν έχει δρομολογήσει μια διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού, που να εξασφαλίζει ένα σύγχρονο, μοντέρνο κράτος, δημοκρατικό και κράτος δικαίου ταυτόχρονα» λέει με νόημα ο κ. Γιαλλουρίδης και υπογραμμίζει πως «δεν έχουμε κανένα λόγο να θυσιάσουμε το κράτος που έχουμε σήμερα για κάτι επισφαλές για το μέλλον του ελληνισμού»

Παράλληλα, θεωρεί τον Μουσταφά Ακιντζί έναν παράγοντα, ο οποίος δεν μπορεί να λάβει καμία σοβαρή απόφαση που άπτεται των σχέσεων με την ελληνική κοινότητα χωρίς την έγκριση της Άγκυρας. «Πρέπει να θεωρείται δεδομένο και να παύσει η ελληνική πλευρά να είναι αιθεροβάμων ότι ο «Κύπριος» Ακιντζί μπορεί να υπερασπιστεί τα κυπριακά συμφέροντα εις βάρος των τουρκικών. Κάτι τέτοιο πρέπει να θεωρείται αδιανόητο. Πρόκειται απλά για μια αυταπάτη!» επισημαίνει.

Αναλυτικά η συνέντευξη

-Κύριε Καθηγητά, πως φτάσαμε στην Τριμερή;

Η έννοια τριμερής παραπέμπει αρχικά σε μια ατυχή στιγμή της ελληνικής πολιτικής ευρύτερα, όταν η κυβέρνηση των Αθηνών τον Αύγουστο – Σεπτέμβριο 1955 υπό τον πρωθυπουργεύοντα και υπουργό Εξωτερικών, Στέφανο Στεφανόπουλο, απεδέχθη την δόλια πρόσκληση των Βρετανών για συμμετοχή της Ελλάδος στην Τριμερή Διάσκεψη για το Κυπριακό με την συμμετοχή της Τουρκίας, της Ελλάδος και της Μεγάλης Βρετανίας, όπου οι Βρετανοί όντας αποικιοκρατική δύναμη στην Κύπρο ενέπλεξαν την Τουρκία στο Κυπριακό Πρόβλημα, αλλάζοντας έτσι τον ρου της πολιτικής ιστορίας της Κύπρου.

Η Τριμερής της Νέας Υόρκης δεν πρόκειται να οδηγήσει σε οποιαδήποτε λύση του Κυπριακού Προβλήματος, διότι η Τουρκία είναι ανυποχώρητη στο θέμα της εγγυήσεων.

Το Κυπριακό Πρόβλημα την δεκαετία του 1950 ήταν υπόθεση αυτοδιάθεσης και αποαποικιοποίησης, η δε Τουρκία είχε ήδη από το 1923 με την Συνθήκη της Λωζάννης αποποιηθεί κάθε μελλοντικής εμπλοκής της επί της νήσου Κύπρου και των ζητημάτων που την αφορούν. Η Τριμερής της Νέας Υόρκης δεν έχει φυσικά τους ίδιους εμπλεκόμενους, αλλά τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ με τα δύο μέρη της κυπριακής υπόθεσης, δηλαδή την ελληνική και την τουρκική κοινότητα, με στόχο την άσκηση πιέσεων για την εξεύρεση λύσης στο Κυπριακό Πρόβλημα, ει δυνατόν εντός του 2016. Οι πιέσεις στρέφονται ως συνήθως κυρίως προς την ελληνική πλευρά, προκειμένου να άρει επιφυλάξεις που αφορούν στο σύστημα εγγυήσεων και όχι μόνο. Η Τριμερής της Νέας Υόρκης δεν πρόκειται να οδηγήσει σε οποιαδήποτε λύση του Κυπριακού Προβλήματος, διότι η Τουρκία είναι ανυποχώρητη στο θέμα της εγγυήσεων.

-Σε τι βαθμό και σε ποια σημεία έχει επιτευχθεί πρόοδος για την επίλυση του Κυπριακού;

Δεν νομίζουμε πως έχει γίνει οποιαδήποτε πρόοδος προς την κατεύθυνση της επίλυσης του Κυπριακού Προβλήματος, διότι η ουσία του Κυπριακού συνίσταται στην θέληση της Τουρκίας να είναι παρούσα ως πολιτική και στρατιωτική δύναμη στην Κύπρο και το πρόβλημα δεν αφορά σε συνταγματικές ρυθμίσεις τόσο, όσο στην αναγκαιότητα η Κύπρος να απαλλαγεί από τον έλεγχο τρίτων δυνάμεων, κυρίως της Τουρκίας. Η θεσμική παρουσία της Τουρκίας στο νησί απειλεί και την επιβίωση του κράτους και του ελληνισμού. Ουσιαστικά σημεία προόδου δεν επετεύχθησαν διότι στα δύο εκ των ων ουκ άνευ ζητήματα που είναι το εδαφικό και οι εγγυήσεις, παραμένουν αγεφύρωτες διαφορές.

Η θεσμική παρουσία της Τουρκίας στο νησί απειλεί και την επιβίωση του κράτους και του ελληνισμού

-Ποια είναι τα γκρίζα σημεία των μέχρι σήμερα συνομιλιών και τι πρέπει να αποφύγουμε ως Έθνος.

Το γκρίζο σημείο που σκιάζει τις συνομιλίες και την πορεία του Κυπριακού Προβλήματος γενικότερα σε μια ιστορική διαδρομή από την δεκαετία του 1950 μέχρι σήμερα, είναι η τουρκική διεκδίκηση γεωπολιτικού ελέγχου του χώρου της Κύπρου είτε έμμεσα, είτε άμεσα.

Δεν έχουμε κανένα λόγο να θυσιάσουμε το κράτος που έχουμε σήμερα για κάτι επισφαλές για το μέλλον του ελληνισμού. Οι τρίτοι πιέζουν για τα δικά τους συμφέροντα και όχι απαραιτήτως για το δικό μας καλό

Ο Ελληνισμός πρέπει να αποφύγει πάση θυσία την διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, που αποτελεί το μοναδικό πλαίσιο προστασίας του ελληνισμού, εάν δεν έχει δρομολογήσει μια διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού, που να εξασφαλίζει ένα σύγχρονο, μοντέρνο κράτος, δημοκρατικό και κράτος δικαίου ταυτόχρονα. Δεν έχουμε κανένα λόγο να θυσιάσουμε το κράτος που έχουμε σήμερα για κάτι επισφαλές για το μέλλον του ελληνισμού. Οι τρίτοι πιέζουν για τα δικά τους συμφέροντα και όχι απαραιτήτως για το δικό μας καλό.

-Θα λέγατε ότι με τον κ. Μουσταφά Ακιντζί υπάρχει μεγαλύτερο πεδίο συνεννόησης και πως έχει διαμορφωθεί η θέση της Τουρκίας;

Η θέση της Τουρκίας είναι αμετακίνητη. Εδώ και δεκαετίες έχει θέσει ως διακηρυγμένο στρατηγικό στόχο της τον γεωπολιτικό έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου, έτσι ώστε να αποσπάσει την Κύπρο από οποιαδήποτε ελλαδική επιρροή, που θα ολοκλήρωνε τον ελληνικό κλοιό των νήσων του Αιγαίου με τα Δωδεκάνησα προς την Κύπρο εις βάρος της Τουρκίας. Αυτός ο στόχος επιτυγχάνεται μέσα από την αποτροπή της διπλής ένωσης και της επίλυσης του Κυπριακού σε ένα διζωνικό ομοσπονδιακό κράτος με ομοσπονδιακή δομή, η οποία να είναι λειτουργική μόνο με την απαραίτητη ισότιμη συμμετοχή της τουρκοκυπριακής πλευράς στην ομοσπονδιακή δομή, έτσι ώστε οι αποφάσεις που λαμβάνονται για το κράτος στο σύνολό του, να έχουν εν τέλει την συναίνεση της Άγκυρας. Με αυτό τον τρόπο, εκτός από την στρατιωτική εξάρτηση που μπορεί να έχει η Κύπρος από την Άγκυρα, δημιουργούνται και οι προϋποθέσεις πολιτικής εξάρτησης στο επίπεδο λειτουργίας της κεντρικής εξουσίας του ομοσπονδιακού κράτους.

Η θέση της Τουρκίας είναι αμετακίνητη. Εδώ και δεκαετίες έχει θέσει ως διακηρυγμένο στρατηγικό στόχο της τον γεωπολιτικό έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου

Ο Μουσταφά Ακιντζί είναι ένας παράγοντας, που δεν μπορεί να λάβει καμία σοβαρή απόφαση που άπτεται των σχέσεων με την ελληνική κοινότητα χωρίς την έγκριση της Άγκυρας. Αυτό πρέπει να θεωρείται δεδομένο και να παύσει η ελληνική πλευρά να είναι αιθεροβάμων ότι ο «Κύπριος» Ακιντζί μπορεί να υπερασπιστεί τα κυπριακά συμφέροντα εις βάρος των τουρκικών. Κάτι τέτοιο πρέπει να θεωρείται αδιανόητο. Πρόκειται απλά για μια αυταπάτη!.

-Είστε αισιόδοξος για λύση του Κυπριακού μέσα στο 2016;

Ούτε είμαι αισιόδοξος, ούτε μπορώ να είμαι με βάση τις σημερινές συνθήκες ισορροπίας ισχύος εις βάρος του ελληνισμού στην Κύπρο. Το ανισοζύγιο δυνάμεων συνίσταται στο ότι υπάρχει στρατός κατοχής στην βόρεια περιοχή της Κύπρου. Η ελληνική πλευρά δεν διαπραγματεύεται με τους Τουρκοκύπριους, αλλά ουσιαστικά με την Άγκυρα και μια τέτοια διαπραγμάτευση είναι άνιση, δεν οδηγεί πουθενά εκτός και αν εμείς ενδώσουμε στις τουρκικές διεκδικήσεις.