H Beth Hart θα κάνει μουσική κατάληψη στην καρδιά και το μυαλό σου

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΝΙΚΟ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ

Σας ακούγεται βαρύ το ότι η Beth Hart είναι η μετενσάρκωση της Janis Joplin; Ή μήπως είναι ακόμα πιο βαρύ, το ότι ισχύει αυτό και ότι απλά εσείς είτε δεν την ξέρετε; Δεν πειράζει όμως. Θα την μάθετε και μάλιστα πολύ καλά, αφού η Τεχνόπολις τη φιλοξενεί στις 30 Ιουνίου, στην πρώτη της εν Ελλάδα συναυλία και μίλησε αποκλειστικά στο News247.

Να μην κάνω όμως τον έξυπνο. Ομολογώ – και το είπα και στην ίδια στη διάρκεια της συνομιλίας μας- πως αγνοούσα την ύπαρξή της. Το μαζεύω: Είχα ακούσει στη σειρά Californication, το τραγούδι της, My California, χωρίς να ψάξω τίποτε περισσότερο για εκείνη.

Ωσπου μία μέρα, στο Facebook, ένας φίλος πόσταρε το πιο σκοτεινό-μελωδικό-ελπιδοφόρο κομμάτι που έχω ακούσει ποτέ και μάλιστα σε ζωντανή εκτέλεση: Το Leave a light on. Ακούστε το πριν συνεχίσετε να διαβάζετε.

Αυτό ήταν. Κατά το «έρωτας με την πρώτη ματιά», είχαμε τον «έρωτα με το πρώτο άκουσμα». Αρχισα να ψάχνω να βρω ποια είναι αυτή η Beth Hart με την απίστευτη φωνάρα και με την τρομερή πένα. Γιατί δεν ξέρουμε (ω) την Beth Hart; Πού την έκρυβαν;

Όταν κάθεται μπροστά στο πιάνο ακροβατεί μεταξύ, της σόουλ, της μπλουζ, της τζαζ και της ροκ. Η ιστορία της είναι τρομερή. Πρόκειται για παιδί θαύμα. Το 1991, σε ηλικία 19 ετών (sorry Beth που αποκάλυψα την ηλικία σου) κέρδισε το διαγωνισμό Star Search. Το μέλλον της διαγραφόταν λαμπρό, αφού όλοι έλεγαν πως βρήκαν την επόμενη Τρέισι Τσάπμαν. Από την μία μέρα στην άλλη βρέθηκε με συμβόλαιο στην Atlantic Records. Η συνέχεια δεν ήταν καλή. Το αγαπημένο της Λος Αντζελες, με φόντο τα ναρκωτικά και το αλκοόλ, κατάπιε την ίδια και μαζί το χρηματικό έπαθλο του διαγωνισμού. Λίγο μετά η Atlantic Records, έσπασε το συμβόλαιο μαζί της.

Ετσι αυτό το διαμάντι, βρέθηκε στο βούρκο των καταχρήσεων και απλά έπαιζε στους δρόμους της Σάντα Μόνικα, έχοντας χάσει τα πάντα και δίχως να γνωρίζει αν θα είναι ζωντανή για να δει το επόμενο ξημέρωμα. Όμως υπάρχει πάντα ελπίδα. Κάπου το 2003, όπως μου λέει, με τη βοήθεια της οικογένειά της, των φίλων της και του συζύγου της Scott Guetzkow (νυν road manager), η Hart, όχι απλά βγήκε από το βούρκο των ναρκωτικών αλλά ταυτόχρονα ανακάλυψε κι αντιμετώπισε ταυτόχρονα τη διπολική διαταραχή της.

Φωτογραφία GREG WATERMANN

Δούλεψε σκληρά από το 2003 μέχρι το 2010 και σιγά σιγά άρχισαν οι συνεργασίες με καταξιωμένους μουσικούς όπως οι Toots Thielemans, Jeff Beck, Joe Bonamassa και Slash. Η χάρη της έφτασε μέχρι το Broadway, όπου υποδύθηκε την Janis Joplin και το 2014 ήταν υποψήφια για βραβείο Grammy, για το Seesaw.

Το μεγάλο comeback ήταν γεγονός, αλλά έλαβε χώρα εκτός Αμερικής, όπως μου λέει: «Ξέρεις η Αμερική πάντα με αντιμετώπιζε καλά, αλλά εγώ δεν ήμουν καλή μαζί της. Δεν με άφησαν οι καταχρήσεις. Τα ναρκωτικά. Ετσι όταν ξεκίνησα και πάλι από το μηδέν, το πρώτο μου σκαλοπάτι ήταν η Ευρώπη. Εφτιαξα εκεί μία βάση. Και στην Αυστραλία. Κι όταν πάτησα γερά στα πόδια μου, άρχισα σιγά σιγά να εμφανίζομαι και πάλι στην Αμερική, όπου πλέον χαίρομαι να λέω, πώς όπου παίζουμε, κάνουμε sold out».

Στο κομμάτι της, L.A. Song, περιγράφει πώς θ’ αποδράσει από το Λος Αντζελες και περιγράφει τον εαυτό της ως «ντόπιο κορίτσι με ντόπια τραύματα». Μου εξομολογείται πως ακόμα και τώρα, όταν βρίσκεται στο Λος Αντζελες, δεν βγαίνει έξω από το σπίτι της, παρά μόνο με τον άντρα της, Scott, που είναι και ο φύλακας άγγελός της: «Με πιάνει κατάθλιψη όταν βρίσκομαι στο σπίτι μου. Βγαίνω έξω μόνο όταν είναι ο άντρας μου μαζί μου. Προτιμώ να κάθομαι μέσα και είτε να γράφω στίχους, είτε να μαγειρεύω, είτε να περιποιούμαι τον κήπο μου. Πηγαίνω και στην εκκλησία, όπου βρίσκω ηρεμία. Προτιμώ να βρίσκομαι συνέχεια σε περιοδεία και να δουλεύω, από το να είμαι σπίτι. Πνίγομαι στο σπίτι».

Φωτογραφία GREG WATERMANN

Το 2012 αποδείχθηκε για εκείνη σημαδιακό, σε ότι αφορά στην … αποκατάσταση των σχέσεών της με την αμερικανική μουσική σκηνή. Σε μία μαγική βραδιά, βρέθηκε πάνω στην ίδια σκηνή με τον βιρτουόζο της κιθάρας, Jeff Beck, στο Kennedy Center Honors, στη βραδιά όπου τιμήθηκε ο σπουδαίος Buddy Guy. Εκεί, υπό τα βλέμματα, όχι μόνο του Guy, αλλά και του προεδρικού ζεύγους Obama, η Beth ερμήνευσε το I’d Rather Go Blind, της Etta James. Ο Guy δάκρυσε και ο Barack μαζί με την Michelle Οbama σηκώθηκαν όρθιοι για να την καταχειροκροτήσουν, όπως μπορείτε να δείτε εδώ:

«Ηταν μία από τις πιο όμορφες στιγμές στην ζωή μου», λέει η Beth στην άλλη άκρη της γραμμής και σπεύδει να συμπληρώσει πως δε νιώθει πάντα βολικά στη σκηνή. Μέσα της: «Μερικές φορές νιώθω πως βρίσκομαι σε μία μαγική σφαίρα και ταξιδεύω υπέροχα. Αισθάνομαι αυτοπεποίθηση. Κάποιες άλλες φορές νιώθω ανασφαλής πάνω στη σκηνή και φοβάμαι. Γνωρίζω πως έχει να κάνει με τη χημική αστάθεια του εγκεφάλου μου. Όταν, λοιπόν νιώθω ανασφαλής, υπενθυμίζω στον εαυτό μου, ότι δεν έχει να κάνει με μένα, αλλά με το ότι το μυαλό μου δεν λειτουργεί καλά εκείνη την μέρα».

Η Beth, δεν κρατά κρυφό το παρελθόν της. Μιλά ακομπλεξάριστα για εκείνο. Της αρέσει να αντιμετωπίζει τους δαίμονές της, ακριβώς επειδή νιώθει ανασφάλεια όταν τους κρύβει: «Φοβάμαι να κρατάω μυστικά για το παρελθόν μου, γιατί πιστεύω ότι αν τα κρύψω θα μα ξανακυνηγήσουν και θα με αρρωστήσουν πάλι. Γι’ αυτό μιλάω πάντα ανοιχτά, χωρίς ατζέντες και με απόλυτη ειλικρίνεια. Πολλές φορές είναι άβολο, αλλά τουλάχιστον είναι ασφαλές».

Αλλωστε η Beth Hart, ξαναγεννήθηκε μέσα από τις στάχτες της, τραγουδώντας για τον πόνο της. Για τα όσα πέρασα. Για τις δύσκολες στιγμές στην ζωή της, στην αγάπη. Τραγούδησε κι έγραψε για τις… μαύρες της μέρες. Όπως στο Baddest Blues:

Κι όταν έκατσε για να γράψει για το νέο της δίσκο, το Better Than Home (σ.σ το 7ο της άλμπουμ μετά τα Immortal, Screamin’ for My Supper, Leave The Light On, 37 Days, My California και Bang Bang Boom Boom), που κυκλοφορεί στις 13 Απριλίου, οι συνεργάτες της και οι φίλοι της την πίεσαν να κάνει κάτι διαφορετικό.

Αντί να γράψει για τον πόνο της, να γράψει για τη χαρά της. Να δει και ν’ αποδεχθεί την ευτυχία στην ζωή της. Μου λέει πως αυτό ήταν το πιο δύσκολο πράγμα που έκανε ποτέ: «Τρελάθηκα. Ενιωσα τόσο μικρή και ανάξια, όταν προσπάθησα να γράψω για τη χαρά. Δεν ήμουν καθόλου σύμφωνη με αυτό. Πάντα έγραφα και τραγουδούσα για τους δαίμονές μου. Για όσα με πλήγωσαν. Για τον πόνο μου. Οι δύο καλοί μου φίλοι και παραγωγοί Michael Stevens και Rob Mathes, μου είπα ότι δεν είναι κακό να γράψω κάποια στιγμή για τη χαρά. Διαφωνούσα συνεχώς μαζί τους. Εκείνοι επέμεναν συνεχώς. Δεν με άφηναν ήσυχη. Εψαξα όμως, πιέστηκα κι έγραψα για την ευτυχία. Το σιχαινόμουν. Ντρεπόμουν για τα τραγούδια που έγραψα. Όμως όταν μιξαρίστηκε ο δίσκος και τον άκουσα τους είπα: «Τελικά δεν είναι χάλια». Τους χρωστώ ευγνωμοσύνη επειδή με πίεσαν».

Φωτογραφία GREG WATERMANN

Στο διάστημα εκείνο χρειάστηκε και η συνδρομή του Jeff Beck, που ήθελε ν’ ακούσει κάτι διαφορετικό, στιχουργικά: «Ο Jeff μου είπε ότι ποτέ δεν πρέπει να νιώθεις ανετα. Πρέπει να ξεβολευτείς και να δοκιμάσεις διαφορετικά πράγματα. Ξέρεις ο Jeff, είναι ιδιοφυϊα κι έπρεπε να τον ακούσω αν κι εγώ είμαι ξεροκέφαλη και πεισματάρα. Τους αγαπώ όλους που με πίεσαν για να γράψω για κάτι διαφορετικό».

Ένα από τα πρώτα δείγματα της νέας της δουλειάς που κυκλοφορεί από την εταιρεία Provogue/Mascot Label Group, είναι το υπέροχο, Mechanical Heart:

Η Beth, λέει πολύ χαρακτηριστικά, πως το να γράψει για την ευτυχία, ήταν σα να σηκώνεται από το κρεβάτι, να βαζει τις μπότες της και να βγαίνει έξω. Πρακτικά αυτό θα το κάνει για πάνω από ένα χρόνο περιοδεύοντας ανά τον κόσμο. Και για πρώτη φορά θα παίξει στην Ελλάδα στις 30 Ιουνίου, στην Τεχνόπολη.

Αυτή δεν θα είναι η πρώτη της φορά που έρχεται στην Ελλάδα, ήταν στην Αθήνα πριν τέσσερα χρόνια, αλλά για διακοπές. Εδειξε ενημερωμένη για την κατάσταση στη χώρα. Τα προβλήματα, την κατάθλιψη που έχει φέρει η λιτότητα. Θέλει να μεταφέρει στο Αθηναϊκό κοινό, τη δικιά της εμπειρία. Την μετάβαση από τον πόνο στη χαρά: «Είμαι πολύ ενθουσιασμένη που θα παίξω στην Ελλάδα, στην πιο ιστορική πόλη του κόσμου, την Αθήνα. Ξέρω, διαβάζω και ακούω για τις δυσκολίες που περνούν οι Ελληνες και συμπάσχω. Ελπίζω, για το διάστημα που θα παίξω, να φέρω λίγο φως στις καρδιές τους, ευτυχία και χαμόγελο. Κι αυτό το λέει κάποια που ένιωσε πολύ πόνο στην ζωή της».

Με το Better Than Home, η Beth Hart αναζητά κάτι πολύ απλό: Να επουλωθούν οι πληγές της. Να συμφιλιωθεί με τα τραύματα που της άφησαν η παιδική ηλικία της και οι καταχρήσεις και ν’ ανοίξει την πόρτα της στην ευτυχία, όχι μόνο ως άνθρωπος (άλλωστε αυτό το έχει καταφέρει εδώ και μία περίπου δεκαετία), αλλά ως στιχουργός κι ερμηνεύτρια.

Στα πρώτα δείγματα της δουλειάς της, που έφτασαν στ’ αυτιά μας, φαίνεται ότι το κατάφερε. Την αναμένουμε πλέον στις 30 Ιουνίου, στην Τεχνόπολη, για να το διαπιστώσουμε κι από κοντά, όταν θα σταθεί μπροστά στο πιάνο της, με σκοπό να τραγουδήσει όχι μόνο για τον πόνο της, αλλά και για την ευτυχία της.

Μέχρι τότε, μπορείτε να πάρετε μία γεύση από το ομώνυμο Better Than Home:

Info: Προπώληση: ( περιορισμένος αριθμός):  20€ (όρθιοι),  25€ (καθήμενοι), 22€  όρθιοι και 27 € καθήμενοι / Στην είσοδο:  25 € όρθιοι, 30 καθήμενοι (Viva, Public, Παπασωτηρίου, Seven Spots, Ianos, Reload.

Δεκτές όλες οι απόψεις και στο Twitter @ndpapaioannou