Η Demy δεν είναι μόνο μια ραπ μούσα

Πριγκίπισσα της ποπ, ραπ μούσα, νεράιδα με φωνή ντίβας… Έχουν γραφτεί τόσα πολλά που ίσως να μη χρειάζεται να προσπαθήσει κανείς να κάνει μια εισαγωγή για εκείνη. Εκείνο όμως που εγώ ξεχωρίζω στην Demy, πέρα από τη βελούδινη φωνή και το διαπεραστικό γαλάζιο των ματιών της είναι ότι έχει αυτό το χάρισμα, τη μαγική ενέργεια να μπαίνει σε έναν χώρο και ακόμη και με ένα μικρό χαμόγελο να κάνει τα πάντα να φωτίζουν πιο πολύ. Είναι ένα κορίτσι που αξίζει να χαμογελά.

Είναι μόλις 29 ετών και στο βιογραφικό της ήδη καταμετρά δύο χρυσούς δίσκους κι έναν πλατινένιο στην Ελλάδα (συν έναν πλατινένιο στην Κύπρο) 30 υποψηφιότητες και 11 νίκες στα ετήσια MAD VMA’s, ενώ το 2017 εκπροσώπησε τη χώρα μας στην Eurovision με το τραγούδι “This is Love”. Αν προσθέσει κανείς σε αυτά τις σπουδές στη Νομική, τη συμμετοχή της σε έξι θεατρικά μιούζικαλ και τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία του Ν. Ζαπατίνα «Περιμένοντας τη Νόνα» (2018), γρήγορα καταλαβαίνει ότι ο στίχος “μόνο βαδίζουμε και πάλι μπροστά” ίσως να αποτελεί και μότο της.

Πέρυσι ξεχώρισε με τις πολύ ιδιαίτερες minimal electropop διασκευές έξι κορυφαίων τραγουδιών που της εμπιστεύτηκαν οι Μίκης Θεοδωράκης, Σταύρος Ξαρχάκος, Διονύσης Σαββόπουλος και Γιάννης Σπανός («Μια Αγάπη Για Το Καλοκαίρι», «Να Με Θυμάσαι Και Να Μ’ Αγαπάς», «Αν Θυμηθείς Τ’ Όνειρό Μου», «Μυρτιά», «Μη Μιλάς Άλλο Γι’ Αγάπη» και «The Honeymoon Song»). Το αποτέλεσμα καταγράφηκε στον δίσκο «Retrospective» που κυκλοφόρησε με την Panik Records κι έφερε στο φως μια νέα πτυχή της: «Μου αρέσει να πειραματίζομαι, όπως μου αρέσει και σαν ακροατής να ακούω πολλά είδη. Η ποπ μου δίνει αυτή τη δυνατότητα. Σε ότι έχω κάνει, βέβαια, η βάση είναι η ποπ. Από αυτή τη βάση έχω φλερτάρει με r’n’b, με electropop, με dance και άλλα είδη και αυτό θα ήθελα να συνεχίσω να κάνω» μου αποκαλύπτει.

Στο νέο της εγχείρημα, το οποίο παρουσίασε “ανοίγοντας” το χθεσινό MadWalk 2020, είναι η συνεργασία της με τον trapper FY στο ντουέτο «Στα Κόκκινα», που κυκλοφορεί εδώ και λίγες ώρες από την Panik Records.

Η Demy μιλά στο News 24/7 για την ανατρεπτική αυτή συνεργασία και τον “φρέσκο” ήχο της, για την επικράτηση της trap, τη συμμετοχή της στην Eurovision, τις τοξικές σχέσεις και την απέχθειά της στα στεγανά.

Μιλήστε μου λίγο για το κομμάτι «Στα Κόκκινα» και την ιστορία του.

«Είναι ένα κομμάτι σε μουσική του Δημήτρη Κοντόπουλου και των Arcade και στίχους του Νίκου Γρίτση που αγάπησα από το πρώτο άκουσμα, στο οποίο συνεργάζομαι με τον FY και κυκλοφορεί από την Panik Records. Μας πήρε λίγο χρόνο να φτάσουμε στην κυκλοφορία του. Δοκίμασα αρκετά πράγματα εδώ και καιρό στο στούντιο, αλλά τελικά το “Στα κόκκινα” με κέρδισε και μουσικά και στιχουργικά.»

Πώς ήταν η συνεργασία σας με τον FY;

«Ο FY έχει πολύ ιδιαίτερο στυλ και στον ήχο του και στην εικόνα του και δε φοβάται να πειραματίζεται. Γι’ αυτό ήξερα κατευθείαν ότι θα δέσουμε και στο κομμάτι αλλά και στην εικόνα στο κλιπ. Θα δείτε σε μερικές μέρες τι εννοώ…»

Τι μπορείτε να μας πείτε για το βίντεο κλιπ του κομματιού;

«Το κλιπ είναι σε σκηνοθεσία Γιώργου Μπενιουδάκη. Έχει πολύ ιδιαίτερη αισθητική, 70’s επιρροές και ιδιαίτερες εικόνες. Ήταν μια μεγάλη, κρύα ημέρα γυρισμάτων αλλά το αποτέλεσμα μάς δικαίωσε.»

Ένα σχόλιό σας για την trap. Είναι ένα μουσικό είδος που ήρθε για να μείνει;

«H trap είναι ένα είδος που υπάρχει εδώ και δεκαετίες στην Αμερική. Τα τελευταία χρόνια έχε γίνει mainstream και εκεί όπως και στην Ελλάδα. Στη μουσική υπάρχει χώρος για όλα τα είδη και όλους τους ήχους και όλα βρίσκουν το κοινό τους. Δύσκολα μπορείς να προβλέψεις ποιο είδος θα “πιάσει” και θα επικρατήσει κάθε εποχή, αλλά το σίγουρο είναι ότι όλα κάνουν τον κύκλο τους.»

Το κομμάτι αποτελεί το theme του φετινού Mad Walk, μια διοργάνωση στην οποία η παρουσία σας έχει ξεχωρίσει. Πώς θα χαρακτηρίζατε τη σχέση σας με τη μόδα, παρακολουθείτε τις τάσεις;

«Φυσικά. Είναι πολύ έντονα συνδεδεμένη η μόδα με τη δουλειά μου και το να παρακολουθείς τις τάσεις και να εμπνέεσαι είναι απαραίτητο. Δεν κολλάω όμως με το τι αποτελεί τάση της μόδας απαραίτητα. Μου αρέσει πολύ να επηρεάζομαι από παλιές δεκαετίες, να παίρνω στοιχεία και να φτιάχνω κάτι πάνω στο στυλ μου.»

Έχω μερικές ερωτήσεις βασισμένες σε στίχους τραγουδιών σας. «Άμα ήτανε μια ζωγραφιά ο κόσμος όλος»: Αν μπορούσατε να “ζωγραφίσετε” κάτι αλλιώς στην Ελλάδα, τι θα ήταν;

«Θα ζωγράφιζα τις γειτονιές με πιο σωστή πολεοδομία, μεγαλύτερους δρόμους, πεζοδρόμια με πρόσβαση για όλους, πάρκα και περισσότερο πράσινο.»

«Στα μάτια μου μέσα μόνο να κοιτάς». Πόσο βασικό ρόλο παίζει ο έρωτας στη ζωή σας.

«Όταν υπάρχει, πολύ. Όταν δεν υπήρχε σε κάποιες περιόδους της ζωής μου, καθόλου. Πιστεύω ότι είναι υπέροχο να είσαι ερωτευμένος, γι’ αυτό και δεν μπορούσα ποτέ τις μέτριες καταστάσεις, να είμαι κάπου απλά για να είμαι. Είναι καλύτερα να είσαι μόνος, παρά σε μια κακή σχέση.»

«Holding on to what we had can be so self-destroying»: Πώς βιώσατε την καραντίνα. Τι σας λείπει περισσότερο.

«Υπήρξαν πολύ καλές στιγμές και υπήρξαν και δύσκολες στιγμές ψυχολογικά. Πιο πολύ μου λείπουν το να αγκαλιάζω του δικούς μου ανθρώπους χωρίς φόβο και η σκηνή.»

Στη μουσική και στην αισθητική σας σαν καλλιτέχνης διακρίνεται ένας ρομαντισμός, η όμορφη πλευρά της αγάπης. Είναι πρόκληση αυτό σε μια εποχή που όλα είναι γρήγορα και οι εικόνες πιο ωμές.

«Ναι, είναι πρόκληση. Κυρίως το να μπορέσεις να παραμείνεις όντως ρομαντικός στην ψυχή, ως προς την αγάπη, τις φιλίες, τον τρόπο που δουλεύεις και κινείσαι σαν άνθρωπος.»

Η προηγούμενη δουλειά σας “Retrospective” είχε έντονα στοιχεία eletropop και τώρα βλέπουμε το άνοιγμα στην trap. Σας αρέσει να πειραματίζεστε, να δοκιμάζετε τις δυνάμεις σας;

«Μου αρέσει να πειραματίζομαι, όπως μου αρέσει και σαν ακροατής να ακούω πολλά είδη. Η ποπ μου δίνει αυτή τη δυνατότητα. Σε ότι έχω κάνει, βέβαια, η βάση είναι η ποπ. Από αυτή τη βάση έχω φλερτάρει με r’n’b, με electropop, με dance και άλλα είδη και αυτο θα ήθελα να συνεχίσω να κάνω.»

Θα πειραματιζόσασταν με άλλα μουσικά είδη όπως η soul, η jazz ή η ροκ;

«Θα ήθελα να πλησιάσω τη soul κάποια στιγμή με βάση πάντα την ποπ. Η soul εξάλλου είναι από τα είδη που έχω ακούσει, τραγουδήσει και αγαπήσει πολύ.»

Έχετε συμμετάσχει σε θεατρικές παραγωγές μιούζικαλ καθώς και στον κινηματογράφο. Πώς σας φαίνεται η τριβή με την υποκριτική, είναι πρόκληση ή έρχεται φυσικά;

«Στην αρχή ήταν σίγουρα πρόκληση την οποία ανέλαβα πολύ συνειδητά. Κάθε νέο ξεκίνημα είναι πρόκληση. Σίγουρα, σε κάθε νέα παραγωγή ένιωθα ακόμα πιο σίγουρη από την προηγούμενη, αν και οι προκλήσεις δεν σταματούν ποτέ. Με ένα τρόπο, όμως, η υποκριτική μου βγήκε πιο φυσικά απ’ ότι περίμενα.»

Εάν στο μέλλον σάς γινόταν πρόταση για μια τηλεοπτική σειρά θα ήσασταν θετική;

«Ναι. Είναι ευχάριστο που γίνονται όλο και πιο καλές τηλεοπτικές σειρές, όχι μόνο στο εξωτερικό, αλλά και στην Ελλάδα.»

Μια μουσική τάση ή καλλιτέχνη που ξεχωρίζετε σήμερα;

«Μου αρέσει πολύ που βλέπω αγαπημένους καλλιτέχνες που έχουν ξεκινήσει μικροί, να ωριμάζει ο ήχος τους και να δοκιμάζουν και άλλα πράγματα πέρα από τα δοκιμασμένα και τα “σίγουρα”. Για παράδειγμα, η Taylor Swift με τον τελευταίο indie pop δίσκο της, ο Justin Bieber με το “Lonely”…

Ως προς το δική μου μουσική εμμονή αυτής της περιόδου: Elton John στο repeat!»

Τι γεύση σάς άφησε η Eurovision; Θα ξαναπηγαίνατε;

«Είναι μια περίοδος που έχω κάπως θολά στο μυαλό μου ακριβώς γιατί έζησα τόσο έντονα συναισθήματα και στιγμές. Ήταν όλη η εμπειρία πολύ δυνατή με τις ευχάριστες, συγκινητικές αλλά και δύσκολες στιγμές της. Αν ξαναπήγαινα, θα προσπαθούσα να μην τη συνδυάσω με πολλές άλλες δουλειές, όπως έκανα το 2017. Θα ήθελα να το απολαύσω 100%.»

Τι είναι το πιο extreme πράγμα που έχετε κάνει;

«Όσο και να ψάξω, δεν ξέρω αν θα βρω κάτι που να σας σοκάρει. Είμαι γενικά άνθρωπος του προγράμματος και της λογικής σε μεγάλο βαθμό. Extreme καταστάσεις έχω ζήσει στη δουλειά μου: Δύσκολα ωράρια, συνδυασμό θεατρικών παραστάσεων με νυχτερινές εμφανίσεις και θυμάμαι πολλές περιπτώσεις που έχω ανεβεί στη σκηνή με πυρετό ή σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Υπάρχουν περιπτώσεις που έχω πιέσει τον εαυτό μου σε extreme βαθμό.»

Τι σας ενοχλεί;

«Με ενοχλεί η αναισθησία. Οι άνθρωποι που δε νοιάζονται, που δεν έχουν ενσυναίσθηση, είτε σε προσωπικό επίπεδο, στις επαγγελματικές ή προσωπικές σχέσεις, είτε έξω στον δρόμο και σε καθημερινές συναναστροφές. Μου αρέσουν οι ανοιχτοί, ευαίσθητοι άνθρωποι που παίρνουν χρόνο να γνωρίσουν τους άλλους και να τους νιώσουν.»

Τι άλλο σας αρέσει;

«Μου αρέσουν το διάβασμα, οι ουσιώδεις συζητήσεις, το φαγητό, τα ταξίδια, τα σκυλιά!»

Τι σας εμπνέει;

«Με εμπνέει το ταλέντο. Μια καλή ταινία, ένα καλό τραγούδι, μια μοναδική ερμηνεία, μια αξέχαστη παράσταση. Τέτοιες εμπειρίες μου υπενθυμίζουν και μου αφυπνίζουν το δικό μου πάθος για τη μουσική.»

Βρείτε το «Στα Κόκκινα» σε όλα τα ψηφιακά καταστήματα:
https://www.smarturl.it/stakokkina

Διαβάστε τις Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο, με την αξιοπιστία και την εγκυρότητα του News247.gr.