Η γυναίκα που κατέρριψε την ξενοφοβία στο Ωραιόκαστρο, μιλάει στο NEWS 247

Επιμέλεια: Ανδρονίκη Μπάκουλη

Η Χρυσή Περπερίδου έχει κάνει τη δεύτερη επιλογή. Συνειδητά και για πολύ συγκεκριμένο λόγο. “Η ζωή πρέπει να ‘χει ένα νόημα. Όχι πες μου, πόσο μπορείς να ασχοληθείς με τον εαυτό σου;”, ρώτησε στην τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε. Η αυθόρμητη απάντηση ήταν πως στους καιρούς της κρίσης, το ποσοστό πλησιάζει στο 90%, αν και μάλλον η πραγματικότητα θα έπρεπε να είναι άρδην διαφορετική. “90%; Τότε ζεις την απόλυτη δυστυχία. Αν δεν βγεις έξω, να είσαι με κόσμο, να έχεις την αίσθηση πως ό,τι κάνεις είναι σωστό, έντιμο και δίκαιο, η ζωή είναι μια μιζέρια. Αν το δοκιμάσεις να βγεις στον κόσμο, να προσφέρεις, μετά δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτό. Βασική προϋπόθεση βέβαια, είναι η αισιοδοξία. Ελπίδα υπάρχει. Αρκεί να μη χάνουμε την πίστη μας στους ανθρώπους”.

Όσο υπάρχουν άνθρωποι όπως η συνταξιούχος μαία από το Ωραιόκαστρο, που κατάφερε μέσα σε 4 λεπτά και 46 δευτερόλεπτα να εξηγήσει ενδελεχώς πού μπορεί να οδηγήσει ο φόβος και η άγνοια τις κοινωνίες, χώρες και τελικά τον κόσμο, προφανώς και θα υπάρχει ελπίδα. Αν δεν την άκουσες (πράγμα απίθανο), ιδού η ευκαιρία.

Να σου πω όμως, κάτι που θα το βρεις και ενδιαφέρον -αν δεν το ξέρεις: το Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης είχε επιλεγεί από την επιτροπή αποκατάστασης προσφύγων, το 1922, για να εγκατασταθούν πρόσφυγες από τον Πόντο και τον Καύκασο. Οι πρώτες προσφυγικές οικογένειες που εγκαταστάθηκαν στα 22.000 στρέμματα που είχαν παραχωρηθεί, ήταν λιγότερες από 200. Θα έλεγες πως επρόκειτο για περιθωριοποίηση. Σαν και αυτή που φαίνεται πως επιδιώκουν οι σημερινοί κάτοικοι της περιοχής, για τους πρόσφυγες που έχουν εγκατασταθεί εκεί.

“Σε διαβεβαιώ πως οι γονείς των παιδιών που φοιτούν στα σχολεία της περιοχής, σε αυτά τα σχολεία που δεν θέλουν να δεχθούν προσφυγόπουλα, έχουν προσφέρει τόνους βοήθειας τα τελευταία χρόνια” εξηγεί στο NEWS 247. Η εύλογη ερώτηση είναι και πώς φτάσαμε τότε στην απόφαση του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 5ου δημοτικού σχολείου, σύμφωνα με την οποία θα προχωρήσει σε κατάληψη, αν ενταχθούν εκεί παιδιά προσφύγων.

“Όταν υπάρχει απογοήτευση από τον τρόπο που φέρεται η πολιτεία, που αντιμετωπίζει αυτούς τους ανθρώπους που έχουν προσφέρει, που έχουν κουραστεί, που έχουν προσπαθήσει να βοηθήσουν σαν να είναι απόκληροι, τους ωθεί στην απογοήτευση και στην αποχή. Χιλιάδες πρόσφυγες σώθηκαν γιατί υπήρχε έντονη πρωτοβουλία εθελοντών. Εκατοντάδες βοήθησαν με τη γενναιοδωρία τους, το χρόνο τους, το ενδιαφέρον, τη σκέψη και την προσπάθεια. Δεν υπήρχε κανένας κρατικός μηχανισμός να βοηθήσει. Αυτοί οι άνθρωποι κάποια στιγμή κουράστηκαν και το κενό τους καλύπτουν φασίζουζες απόψεις και συμπεριφορές”.

Δεν πρέπει να χάσουν τον αυτοσεβασμό τους

Για να βοηθήσουμε στη συνέχεια της συζήτησης, της ζητήσαμε να περιγράψει μια συνηθισμένη μέρα στην περιοχή. Γιατί άλλο να τα βλέπεις στην τηλεόραση για κάποια λεπτά και άλλο να τα ζεις νυχθημερόν. “Τον πρώτο καιρό, όταν άνοιξε το στρατόπεδο στα Διαβατά, ήταν άπειροι οι άνθρωποι που πηγαίναμε να βοηθήσουμε, να συμπαρασταθούμε. Υπήρχαν δάσκαλοι που έκαναν μαθήματα στα παιδιά, άλλοι που βοηθούσαν στη διαβίωση των ανθρώπων αυτών. Με τον καιρό όμως, οι συνθήκες έγιναν απάνθρωπες και αυτό είχε επίδραση σε όλους. Ξέρεις τι είναι να περιμένουν σε ουρές όλη μέρα, υπό βροχή, σε τσουχτερό κρύο για να φάνε το πρωί, το μεσημέρι και το βράδυ αμφιβόλου ποιότητας φαγητό και μακριά από τις δικές τους συνήθειες; Μη ξεχνάμε πως μιλάμε για θύματα πολέμου. Για παιδιά που γεννήθηκαν στη μέση του Αιγαίου και αυτά ήταν τα τυχερά, γιατί πολλά δεν επιβίωσαν του ταξιδιού. Θέλουμε, δεν θέλουμε αποκτούν κοινωνικές συνθήκες που δεν είναι ό,τι καλύτερο. Η πίεση γίνεται αφόρητη για όλους, τη στιγμή που το να εξασφαλίσεις αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης είναι η προτεραιότητα, μια ουσιαστική ανάγκη. Πρέπει να κάνεις ό,τι μπορείς, ώστε να μη χάσουν τον αυτοσεβασμό τους και να μπορούν να ενταχθούν. Αυτά προϋποθέτουν έναν συντεταγμένο τρόπο, γιατί όση καλή θέληση και αν έχουν οι εθελοντές, δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την πολιτεία. Μετά μπαίνουν στη μέση και αμφιβόλου προελεύσεως και στόχων ΜΚΟ και το πράγμα γίνεται χειρότερο”.

Με γνώση απομυθοποιείς το φόβο

Η κυρία Χρυσή είδε, όπως έχει πει, την οικογένεια της να διευρύνεται τον περασμένο Μάρτιο, οπότε “έγινα γιαγιά μέσα σε λίγες ώρες”. Μαζί με την οικογένεια της, το σύζυγο της και τις δυο της κόρες, αποφάσισαν να φιλοξενήσουν μια τετραμελή οικογένεια από τη Συρία. Τον Μωχάμεντ, τη γυναίκα του Σαμάχ και τα παιδιά τους, τον 3χρονο Σαϊντ και την τεσσάρων μηνών, Μίρα. Για να χωρέσουν, η κόρη της παραχώρησε στην οικογένεια το δωμάτιο και εγκαταστάθηκε στον καναπέ του σαλονιού. Η απόφαση της είχε να κάνει με τις συνθήκες που είχαν φτάσει στο απροχώρητο. Είχαν προηγηθεί επισκέψεις της, στην Ειδομένη, με την Πρωτοβουλία Ωραιοκάστρου και τους Εθελοντές του Κιλκίς, για καταγραφή αναγκών ανά σκηνή και ανά τομέα. “Το πιο συγκινητικό ήταν πως τις πρώτες ώρες της φιλοξενίας, μας επισκέφτηκαν φίλοι για να προσφέρουν χείρα βοηθείας, μεταξύ αυτών γιατροί που εξέτασαν τα παιδιά, ενώ μας τηλεφώνησαν και πολλοί για να ρωτήσουν αν χρειαζόμαστε κάτι”. Αυτό για όσους δεν αντιλαμβάνονται πως αυτό που γίνεται στο Ωραιόκαστρο δεν εκφράζει όλους τους κατοίκους.

Η απόφαση για τη φιλοξενία ήταν εύκολη. “Ως οικογένεια είχαμε μια σχέση με το θέμα. Και από καταγωγή, λόγω του ότι είμαστε οικογένεια προσφύγων, αλλά και από τον Σεπτέμβριο ήμασταν κάθε Παρασκευή στην Ειδομένη, σε συνεργασία με την ομάδα του Κιλκίς”. Της είχαν πει “μπράβο” και υποχρεώθηκε στην εξής διευκρίνιση: “Σε εκείνους πρέπει να πείτε μπράβο, που μέσα από τόσες δυσκολίες και συνθήκες εκμετάλλευσης έχουν διανύσει μια ήπειρο για να σωθούν. Σε έναν σαρωμένο τόπο δεν μπορείς να ζήσεις, χωρίς τις στοιχειώδεις προϋποθέσεις για να αντισταθείς. Οι πρόσφυγες του Β’ Παγκοσμίου ήταν ένα αντίστοιχο πράγμα. Πρόκειται για λαούς, που έχουν ταλαιπωρηθεί από χρόνια πολέμων, εμφυλίων ή υποκινούμενων”.

Στο μυαλό της “κάθε πράγμα που κάνουμε κάτι άλλο εμποδίζει να γίνει. Απομυθοποιεί το φόβο. Την ίδια ώρα, άνθρωποι που δέχονται με απλή γκρίνια άλλους ξένους να ρημάζουν τη χώρα μας και να μετατρέπουν τον ανθό της δικής μας κοινωνίας σε μετανάστες, προσπαθούν να κάνουν κακό σε πρόσφυγες. Οι δικές μας πράξεις, τους κόβουν τα πόδια. Τους εμποδίζουν”.

Ο φόβος είναι στη βάση της πυραμίδας με τους λόγους που μας αποπροσανατολίζουν και ενίοτε μας κάνουν να χάσουμε την ανθρωπιά μας. “Για να τον νικήσεις, χρειάζεται η γνώση, κάτι που είναι ευθύνη κάθε ανθρώπου ξεχωριστά, αλλά πρέπει και να παρέχεται”.

Γιατί ήταν “τύχη” το αντάμωμα της με φορείς του AIDS

Σε αυτό το σημείο θυμηθήκαμε το “είχα την τύχη να δουλέψω με φορείς του AIDS, ως μαία”, που είπε στο Διοικητικό Συμβούλιο του Δήμου. Επικεντρώσαμε στη λέξη “τύχη”. Μας εξήγησε πως “είχαμε τις ίδιες ανησυχίες, όταν κληθήκαμε για πρώτη φορά να αναλάβουμε τέτοια περιστατικά. Έπρεπε λοιπόν, να μάθουμε με τι έχουμε να κάνουμε και να το κάνουμε μέρος της ζωής μας. Αναγκάστηκα να ψάξω, να μάθω πολλά και ο φόβος έφυγε. Έτσι γνώρισα θαυμάσιους ανθρώπους, σοφούς. Αισθάνομαι πολύ τυχερή για αυτό”. Γενικά αισθάνεται τυχερή, γιατί “στη ζωή μου έκανα κάτι που αγαπούσα πολύ”, βοηθούσε στο καλωσόρισμα νέων ζωών.

Συμφωνεί πως πολλοί επιλέγουν να ζουν με το φόβο, γιατί είναι πιο εύκολο από το να απαλλαγούν από αυτόν; “Ναι. Ισχύει. Θα έλεγα δε, ότι δεν είναι πιο εύκολο. Είναι πιο βολικό. Μόνο που ο φόβος σε βρίσκει όπου και αν είσαι. Αν κλείσεις τα μάτια, μόλις τα ξανανοίξεις θα είναι πάλι μπροστά σου”. Άρα, ο μόνος τρόπος για να απαλλαγείς από αυτόν είναι να τον αντιμετωπίσεις.

Τα videos από τα Δημοτικά Συμβούλια θα σας βοηθήσουν να βγάλετε εξαιρετικά συμπεράσματα

Ρωτήσαμε την κυρία Περπερίδου και για όσα έχει πει και έχει κάνει ο Δήμαρχος της πόλης, Αστέριος Γαβότσης, γυναικολόγος στο επάγγελμα -αν αυτό έχει κάποια σημασία. Μας είπε πως “αν ψάξετε τα videos που υπάρχουν από Συμβούλια, θα βγάλετε εξαιρετικά συμπεράσματα. Αν θέλει κάποιος να διαπιστώσει τι συμβαίνει, πρέπει να τα δει και να ακούσει τι είχε να πει ο κάθε ένας που τοποθετήθηκε”.

Τα βρήκαμε τα videos, τα ακούσαμε προσεχτικά και για να είμαστε σίγουροι πως είμαστε όλοι στην ίδια συχνότητα, σας παραθέτουμε όσα είχε να πει ο κ. Γαβότσης, για να δημιουργήσει σύγχυση επί των “πιστεύω” του και μια απορία για τον τρόπο που κινείται.

Θα ξεκινήσουμε με το video στο οποίο εμφανίζεται να μιλά σε καφενείο, στους πολίτες και να τους προτρέπει να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και να προβούν σε “μη νόμιμες” πράξεις.

Εισαγγελείς διέταξαν προκαταρκτική έρευνα, ο Νίκος Φίλης δήλωσε πως “ρίχνει λάδι στη φωτιά”, με τον απάντηση του κ. Γαβότση να είναι “εγώ δεν έχω κανένα λάδι” πριν ρωτήσει τους δημοσιογράφους που τον βρήκαν στο Δημαρχείο “με είδατε να έχω λάδι να ρίξω στη φωτιά;”.

Αργότερα, σε τηλεοπτική συνέντευξη έπαθε μεγαλύτερη σύγχυση.

Παρότρυνε τις κινητοποιήσεις -όχι τη βία

“Είπαμε ομόφωνα στο ΔΣ πως όλα τα παιδιά του κόσμου και ακόμα περισσότερο τα προσφυγόπουλα έχουν δικαίωμα στη μάθηση και την εκπαίδευση”. Του θύμισαν πως αυτό δεν είναι απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου, αλλά της παγκόσμιο δεδομένο. “Δεν πρέπει να εκφράσουμε την άποψη μιας κοινωνίας;” ρώτησε. Μπορεί, αλλά μάλλον δεν εκφράζει όλη την κοινωνία. Μόνο όσους μαζεύτηκαν στο καφενείο. “Στο πλαίσιο της ενημέρωσης μετά δυο χρόνια, πάμε στα δημοτικά διαμερίσματα και ενημερώνουν τους κατοίκους τι έχει γίνει μέχρι σήμερα, ακούμε απόψεις και παράπονα και τα καταγράφουμε. Εκείνο το διάστημα, υπήρχε ευρεία συζήτηση για συμφωνία δική μου με ΜΚΟ, ώστε να ενοικιαστούν ορισμένες μεζονέτες για να έλθουν πρόσφυγες. Εκεί ετέθη το θέμα για να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα. Ρώτησα τους κατοίκους “θέλετε ή δεν θέλετε τους πρόσφυγες;”. Η απάντηση ήταν αρνητική. Είπαμε πως ως Δήμος σε ιδιωτικούς χώρους δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι. Πρέπει να αναλάβετε πρωτοβουλίες. Νόμιμες; Αυτή είναι άλλη συζήτηση”. Για την ακρίβεια, δεν είναι καν συζήτηση, αλλά μην αφήσουμε μια λεπτομέρεια να χαλάσει την ιστορία του. Ομολόγησε πως παρότρυνε τις κινητοποιήσεις, όχι όμως τη βία.

Στο τελευταίο συμβούλιο προέβη σε ένα ακόμα παραλήρημα, στο οποίο πρότεινε να δημιουργηθούν σχολεία προσφύγων, καθώς “όπως βρήκε η κυβέρνηση χρήματα για τα κέντρα φιλοξενίας, ας βρει και για να φτιάξει δομές εκεί για τα προσφυγόπουλα. Πώς βρήκαν 9.000.000 ευρώ για τη μεταφορά των μαθητών αυτών;”. Ποιο είναι το πρόβλημα με τα σχολεία του Δήμου; “Η χρονική περίοδος που ζητά το Υπουργείο, από τις 14.00 μέχρι τις 18.00. Υπάρχουν ολοήμερα σχολεία έως τις 16.30 που κάνουν τα παιδιά της πολιτείας του Ωραιοκάστρου”.Δηλαδή, το πρόβλημα είναι κτιριακό; Άρα θα λυνόταν, αν οι ώρες για τα παιδιά προσφύγων ξεκινούσαν μετά τις 16.30 σωστά; “Όχι, γιατί υπάρχει και το θέμα υγιεινής”. Και ποιο είναι αυτό; Είναι βέβαιος, πως όλα τα παιδιά των δημοτών εμβολιάζονται; “Όταν τα παιδιά πηγαίνουν σχολείο, πηγαίνουν έγγραφο που αποδεικνύει πως έχουν εμβολιαστεί. Τα προσφυγόπουλα το ‘χουν; Όχι”.

Το όλο σκηνικό δεν έγινε για τη φοίτηση των παιδιών

Αυτό που είχε να αποκαλύψει η κυρία Χρυσή ήταν πως “όλο το σκηνικό δεν γίνεται για να μπουν τα προσφυγόπουλα στα σχολεία, αλλά για να μη βρίσκονται στον περιβάλλοντα χώρο το απόγευμα, αφότου τελειώσει το ολοήμερο”. Γιατί; “Για να μη το μολύνουν, όπως λένε κάποιοι”. Οι Γιατροί χωρίς σύνορα πάλι, διαβεβαίωσαν μέσω του NEWS 247 πως “τα προσφυγόπουλα είναι πλήρως εμβολιασμένα”.

Eίναι δυνατόν να μπορούν να μολύνουν τα παιδιά… το σχολείο; “Ο φασισμός απαιτεί μια δόση ηλιθιότητας”. Και μάλλον για αυτό έχει ανθήσει; “Προσπαθεί να ανθήσει, αλλά όχι με τόσο μεγάλη ευκολία. Χρειάζεται έμπνευση. Να μην προβάλεις μόνο την ανάγκη, αλλά να είσαι με ανθρώπους με τους οποίους αξίζει να προσπαθήσεις παρέα. Τότε έχεις μια πιθανότητα να κερδίσεις”.

Δεν είναι πυρηνική φυσικά, απλά δεν θέλουν να βρουν λύση

Ποια μπορεί να είναι μια λύση, γιατί είναι δεδομένη η ανάγκη να μην δημιουργηθεί “γκέτο” και να ενταχθούν οι πρόσφυγες στην κοινωνία; “Το πρώτο βήμα είναι να μη μπαίνεις στη διαδικασία να μιλάς υποθετικά. Εμείς θα τη βρούμε τη λύση; Εδώ υπάρχουν ολόκληρα επιτελεία που ασχολούνται, χωρίς αποτέλεσμα. Τεράστια βιβλιογραφία από την οποία μπορούν να βοηθηθούν, αλλά δεν το κάνουν. Ψάξε σε μια βιβλιοθήκη “πώς δεν θα κάνεις γκέτο;” και θα έχεις αμέσως την απάντηση. Δεν είναι πυρηνική φυσική”. Άρα, δεν θέλουν να βρουν λύση. “Ναι. Όλα είναι ζήτημα πολιτικής βούλησης. Θες να το κάνεις; Το κάνεις. Δεν θες; Δεν θα το κάνεις ποτέ”.

πηγή φωτογραφίας: sooc