Η Hyeonseo Lee στο NEWS 247: Έτσι έζησα και απέδρασα από τη Βόρειο Κορέα. Αλήθειες και ψέματα για τον Κιμ Γιονγκ Ουν

Λένε, πως αυτό που κάνεις δεν είναι γενναίο, αν τη στιγμή που το κάνεις, δεν φοβάσαι.

Μεγαλώνοντας στη Βόρειο Κορέα των Κιμ Ιλ Σουνγκ και Κιμ Γιονγκ Ιλ, η Hyeonseo Lee ήταν ένα από τα εκατομμύρια παγιδευμένα παιδιά, κάτω από την διακυβέρνηση της χώρας από ένα καθεστώς συγκεντρωτικό κι αιμοσταγές. Έχοντας γίνει μάρτυρας της φτώχειας, της πείνας και της δυστυχίας των συμπατριωτών της, αμφισβήτησε τη μέχρι τότε δεδομένη μοναδικότητα της πατρίδας της κι άνοιξε τα φτερά της, για να δει, τι υπάρχει πέρα από κάθε όριο κι απαγόρευση.

Σε ηλικία 17 ετών, το 1997, έκανε το μεγάλο βήμα. Πέρασε τα σύνορα της Βορείου Κορέας με την Κίνα και δεν γύρισε πίσω ποτέ. Έχοντας δει ανθρώπους να εκτελούνται στη μέση του δρόμου από το καθεστώς και γνωρίζοντας, πως οι αποστάτες αναζητούνται από τον σημερινό Βορειοκορεάτη ηγέτη και δολοφονούνται, αντί να κρυφτεί και να ζήσει αθόρυβα σε κάποια ξένη χώρα, έγραψε βιβλίο για την απόδρασή της και μιλά δημόσια για την καταφανή καταπάτηση των δικαιωμάτων των κατοίκων της Βορείου Κορέας, φτάνοντας μέχρι τα Ηνωμένα Έθνη. Από εκείνη τη στιγμή που πέρασε τα σύνορα μέχρι σήμερα, ζει με τον τρόμο είτε να την εντοπίσουν οι κατάσκοποι του Κιμ Γιονγκ Ουν είτε να αποκαλυφθεί η πραγματική της ταυτότητα και να κάνει το καθεστώς αντίποινα στους συγγενείς της, που έμειναν πίσω.

Λένε, πως αυτό που κάνεις δεν είναι γενναίο, αν τη στιγμή που το κάνεις, δεν φοβάσαι… Αυτή είναι η ιστορία μίας πραγματικά γενναίας, της Hyeonseo Lee, όπως την περιγράφει στη συνέντευξή της στο NEWS 247.

(Η Hyeonseo σήμερα ζει στη Σεούλ. Το χαμόγελό της ξεγελά, αφού από πίσω κρύβεται ο Γολγοθάς της από την απόδραση από τη Β. Κορέα ως την “ελευθερία”)

Μεγαλώνοντας στη Βόρειο Κορέα…

… την “καλύτερη χώρα του κόσμου”

Η Hyeonseo μεγάλωσε στην Hyesan, μία πόλη κοντά στα σύνορα με την Κίνα. Η ζωή, όπως λέει, έμοιαζε φυσιολογική μέχρι τα μέσα του 1990, όταν σχεδόν 1.000.000 Βορειοκορεάτες πέθαναν από τον μεγάλο λιμό που χτύπησε τη χώρα. Η οικογένειά της δεν αντιμετώπιζε οικονομικό πρόβλημα και η ίδια δεν πείνασε ποτέ.

(Η Hyesan, η πόλη όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε η Hyeonseo, όπως φαίνεται από τα σύνορα με την Κίνα)

Ένα γράμμα όμως που έφερε η μαμά της από την αδελφή μιας συναδέλφου της, τη συγκλονίζει μέχρι σήμερα. “Όταν θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές και τα πέντε μέλη της οικογένειάς μας, θα έχουμε πεθάνει. Έχουμε να φάμε δύο εβδομάδες. Τα σώματα μας είναι τόσο αδύναμα, που δεν μπορούμε να παλέψουμε”. Αυτή ήταν η πρώτη φορά, που κατάλαβε, πως η εικόνα που οι Βορειοκορεάτες είχαν για τη χώρα τους, δεν ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα.

(Περισσότεροι από 1.000.000 Βορειοκορεάτες πέθαναν στον μεγάλο λιμό της δεκαετίας του 1990)

“Μας είχαν κάνει πλύση εγκεφάλου, ήμασταν τελείως αποκομμένοι από τον έξω κόσμο. Γι’αυτό και οι περισσότεροι δεν αντιδρούσαν και δεν είχαν παράπονα, γιατί δεν πίστευαν ότι κάτι πήγαινε στραβά. Μεγαλώσαμε, έχοντας μάθει, ότι οι Νοτιοκορεάτες υποφέρουν κάτω από τον ζυγό του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, ως σκλάβοι των Αμερικανών, οπότε καθήκον μας ήταν, να τους απελευθερώσουμε. Την ίδια στιγμή, μας μάθαιναν ότι η χώρα μας είναι η καλύτερη χώρα στον κόσμο. Για πολύ μεγάλο διάστημα κι εγώ πίστευα, ότι παντού στον υπόλοιπο κόσμο, η κατάσταση ήταν χειρότερη. Ως εκ τούτου, ήμουν ευγνώμων στους ηγέτες μας, που μας έδωσαν μία τόσο σπουδαία χώρα. Είχαμε μάλιστα ένα προπαγανδιστικό τραγούδι, που λέγεται “Δεν υπάρχει τίποτα να ζηλέψεις”, το οποίο μαθαίναμε και τραγουδούσαμε από πολύ μικρή ηλικία”, θυμάται η Hyeonseo.

Όταν άρχισε να παρατηρεί τους ανθρώπους γύρω της, να πεινούν και να υποφέρουν, άρχισε η εσωτερική “σύγκρουση” και η αναζήτηση της αλήθειας.

“Τότε, άρχισα να αμφισβητώ, ότι η Βόρεια Κορέα ήταν η καλύτερη χώρα στον κόσμο. Ζώντας κοντά στα σύνορα με την Κίνα, ήμουν πολύ τυχερή, καθώς μπορούσα να παρακολουθώ κινεζικά κανάλια, κρυφά, στην τηλεόρασή μου. Δεν επιτρεπόταν να τα βλέπουμε, αλλά εγώ το έκανα. Προσεκτικά, κάλυπτα με χοντρές κουβέρτες τα παράθυρά μου και έβλεπα. Συγκρίνοντάς τα με το μοναδικό κρατικό και προπαγανδιστικό κανάλι μας, η τηλεόραση της Κίνας με συνάρπασε και με βοήθησε, να καταλάβω ότι υπήρχε ένας τελείως διαφορετικός κόσμος έξω από τη Βόρειο Κορέα”.

(Έφτασε 14 ετών, για να καταλάβει στην κηδεία του Κιμ Ιλ Σουνγκ, πατέρα του Κιμ Γιονγκ Ιλ και παππού του Κιμ Γιονγκ Ουν, ότι ήταν θνητός κι όχι θεός)

“Τελικά, αποφάσισα να φύγω και να εξερευνήσω αυτόν τον έξω κόσμο. Η οικογένειά μου είχε διασυνδέσεις με τους συνοριοφύλακες. Ένας από αυτούς μου έβγαλε άδεια, για να φύγω από τη χώρα και να κάνω ένα σύντομο ταξίδι στην Κίνα. Αλλά, η φυγή μου μεταφράστηκε ως απόδραση από τη χώρα και η φήμη αυτή στοίχειωσε τη ζωή μου, με αποτέλεσμα, να μην μπορώ να γυρίσω. Δεν φαντάστηκα ποτέ, πως θα αποχωριζόμουν την οικογένειά μου για περισσότερο από 10 χρόνια, αλλά ούτε και ότι θα συναντούσα τόσες δυσκολίες στον δρόμο για την ελευθερία”, εξομολογείται.

Ποια είναι όμως η τύχη, όσων φεύγουν από τη Βόρειο Κορέα; Η Hyeonseo ξέρει καλά, ότι πολλές γυναίκες παγιδεύονται, έχοντας ξεγελαστεί από τις ψεύτικες υποσχέσεις ανδρών, που τις πείθουν, ότι αν περάσουν τα σύνορα, θα έχουν μία καλή τύχη και θα μπορέσουν να βγάλουν χρήματα, για να στείλουν στις οικογένειές τους. “Αντ’ αυτού, τις εκμεταλλεύονται και τις εξωθούν στην πορνεία, ως σκλάβες του sex ή τις στέλνουν σε μοναχικούς άνδρες της Κίνας, για να παντρευτούν. Υπάρχουν όμως ευτυχώς κι εκείνοι, που τυχαίνει, να έχουν συγγενείς ή άλλους συνδέσμους στην Κίνα, όπου μπορούν να καταφύγουν και να γλιτώσουν”.

Με την καρδιά της πάντα στην πατρίδα

Η επανασύνδεση και φυγάδευση της μητέρας της, 12 χρόνια μετά

Σχεδόν 12 χρόνια μετά τη φυγή της, η Hyeonseo κατάφερε, να φυγαδεύσει από τη χώρα και τη μητέρα της.

Το γεγονός ότι η οικογένεια της Hyeonseo ζούσε κοντά στα σύνορα κι εκείνη στην Κίνα, τους επέτρεπε, να έχουν επικοινωνία. “Όσοι έχουν κινητά τηλέφωνα, είναι αλήθεια, ότι παρακολουθούνται από το καθεστώς, αλλά αν είναι τυχεροί και ζουν κοντά στα σύνορα με την Κίνα, μπορούν να έχουν και κινεζικό σήμα και να κάνουν κλήσεις εκτός της Βορείου Κορέας”, λέει.

Έτσι, οργάνωσαν το σχέδιο, μία νύχτα, να πάρει κοντά της τη μητέρα της. Είχε να τη δει ακριβώς 11 χρόνια, 9 μήνες και 9 ημέρες.

(Η μητέρα της Hyeonseo Lee κουβαλά στην πλάτη την κόρη της, όταν ήταν μόλις 3 ετών)

Έβαλε το κινητό της στο αθόρυβο, ντύθηκε στα μαύρα και περπάτησε έτσι, ώστε να περάσει απαρατήρητη από το ξενοδοχείο όπου έμενε τότε (στην Κίνα). Είχε συνεννοηθεί με έναν οδηγό ταξί, να την πάει στο σημείο όπου τελειώνει η πόλη, λίγα μέτρα από τον ποταμό. Μπορούσε να δει τους συνοριοφύλακες και το σπίτι, όπου θα συναντούσε τη μητέρα και τον αδελφό της. Εκείνος θα τη βοηθούσε, να περάσει απέναντι, μέσα από τον ποταμό. Είχε σημάνει συναγερμός όμως, γιατί μία οικογένεια από την Πιονγκ Γιανγκ είχε επιχειρήσει να δραπετεύσει από τη χώρα και οι φύλακες ήταν περισσότεροι από ό,τι συνήθως. Έπεσαν πάνω σε έναν από αυτούς. Ευτυχώς, ο αδελφός της τον γνώριζε, είχαν συνεργαστεί παλιότερα. Τους άφησε να φύγουν. Εκείνο το βράδυ, δεν ήρθαν…

Εκείνη γύρισε στο ξενοδοχείο και περίμενε να μάθει νέα τους, ώσπου χτύπησε το τηλέφωνό της. Ο αδελφός της, της είπε, ότι το επόμενο πρωί, πριν το ξημέρωμα, θα ήταν εκεί. Πράγματι, από μακριά είδε μία ταλαιπωρημένη φιγούρα, της μητέρας της, να πλησιάζει και από πίσω της, τον αδελφό της να την κρατάει και να την προστατεύει. Ήταν 42 ετών όταν την άφησε και γεμάτη ζωή. Τώρα στα 54 της, με δυσκολία στεκόταν στα πόδια της. Τους έδωσε ρούχα για να βγάλουν τα βρεγμένα και αμέσως πήγαν στο ξενοδοχείο. Για λίγη ώρα, δεν μιλούσε κανείς, μόνο κοιτάζονταν. Ώσπου η μητέρα της ξέσπασε σε λυγμούς, ενώ ο αδελφός της την κοίταζε με πόνο, έχοντας ζήσει την αγωνία της τα χρόνια που η Hyeonseo δεν ζούσε κοντά τους.

Ο αδελφός της ετοιμαζόταν να παντρευτεί εκείνη την περίοδο κι έτσι, γύρισε πίσω στη Βόρειο Κορέα. Δεν είχε άλλωστε καν πει στην αρραβωνιαστικιά του, ότι εκείνο το βράδυ θα ήταν εκτός…

Ζώντας χωρίς δικαιώματα

1η ώρα στο σχολείο: Βασικές αρχές “Πλύσης εγκεφάλου”

Πώς είναι μία καθημερινή μέρα ενός παιδιού, όπως ήταν και η ίδια πριν πάρει την απόφαση, να φύγει; “Πήγαινα στο σχολείο κάθε μέρα, όπως όλα τα παιδιά. Μετά το σχολείο όμως, ήμασταν υποχρεωμένοι, να αφιερώνουμε πολλές ώρες, ώστε να προετοιμαστούμε για τα Mass Games, τις μαζικές γυμναστικές επιδείξεις που βλέπετε να εκτελούν εκατοντάδες Βορειοκορεάτες και υποδεικνύουν τη δυναμική του συνόλου. Πρόκειται πραγματικά, για τεράστιο χάσιμο χρόνου από τη ζωή μας”, λέει η Hyeonseo.

Τι δικαιώματα και ελευθερίες έχει ένας Βορειοκορεάτης; Ποιος είναι ο ρόλος της γυναίκας, και κατά πόσο νοείται ακόμα και σαν έννοια η ύπαρξη ομοφυλόφιλων, στον “πλανήτη” Β.Κορέα;

Η ίδια απαντά, με αφοπλιστική λακωνικότητα, ότι οι Βορειοκορεάτες δεν έχουν απολύτως κανένα δικαίωμα. “Κανένα δικαίωμα ελευθερίας κινήσεων, έκφρασης γνώμης, Τύπου, συγκεντρώσεων. Ο τρόπος που σκέφτονται και ζουν οι περισσότεροι, είναι προϊόν προπαγάνδας, ενώ άλλοι ζουν σαν ρομπότ, φοβούμενοι ότι θα υποστούν μία τραγική μοίρα, αν επιχειρήσουν να επαναστατήσουν”.

(Τον Κιμ Ιλ Σουνγκ διαδέχτηκε το 1994 στην ηγεσία ο γιος του, Κιμ Γιονγκ Ιλ, πατέρας του σημερινού Βορειοκορεάτη δικτάτορα)

“Η γυναίκα στη Βόρειο Κορέα έχει πολύ λίγα δικαιώματα συγκριτικά με τους άνδρες. Ωστόσο, μπορεί να βγει στην αγορά και να κερδίσει τα χρήματά της, ενώ αντίθετα οι άνδρες είναι υποχρεωμένοι, να δουλέψουν στις κρατικές δουλειές. Ως εκ τούτου, θα έλεγε κανείς, ότι οι γυναίκες είναι εκείνες, που στην πραγματικότητα φέρνουν το ψωμί σε αρκετές οικογένειες. Όσον αφορά στους ομοφυλόφιλους, οι άνθρωποι στη χώρα δεν γνωρίζουν καν τι σημαίνει αυτό. Οι ομοφυλόφιλοι τρέμουν, ότι αν αποκαλυφθούν, είτε θα φυλακιστούν είτε θα εκτελεστούν από το καθεστώς”.

“Αν συναντήσεις στον δρόμο σου εμπόδιο, μην το δεις ως εμπόδιο, αλλά ως μία ευκαιρία για να βρεις ένα καινούριο μονοπάτι”

Σκοταδισμός, προπαγάνδα και διαρκής παρακολούθηση των πάντων

Έριξε ο Κιμ Γιονγκ Ουν τον θείο του στα σκυλιά;

Το μοναδικό κρατικό κανάλι της βορειοκορεατικής τηλεόρασης παίζει τις ειδήσεις που προωθούνται από την κυβέρνηση, βυθίζοντας όλο και περισσότερο τους πολίτες στο σκοτάδι, ενώ άπαντες παρακολουθούνται συνεχώς, παντού και πάντα. Ωστόσο, πόσα από αυτά που μαθαίνει ο υπόλοιπος πλανήτης για τις μεθόδους και τις πρακτικές του σημερινού δικτάτορα, Κιμ Γιονγκ Ουν, είναι αλήθεια;

“Έχουμε μόνο ένα κρατικό κανάλι και κάνα δυο προπαγανδιστικές εφημερίδες, που επικεντρώνουν στις δραστηριότητες του ηγέτη. Είναι πραγματικά πολύ βαρετό. Σε πολλές περιπτώσεις όμως, οι ιστορίες που ακούγονται για τον Κιμ Γιονγκ Ουν δεν αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα. Μία από αυτές ήταν και η ιστορία που δημοσιεύτηκε, ότι σκότωσε τον θείο του, ρίχνοντάς τον στα σκυλιά. Είναι αλήθεια, ότι τον εκτέλεσε, όπως και αρκετούς άλλους, που δεν του ήταν αρκετά πιστοί, αλλά δεν τον πέταξε στα σκυλιά”, αποκαλύπτει.

(Ο δικτάτορας Κιμ Γιονγκ Ουν, διαδέχτηκε στην εξουσία τον πατέρα του το 2011 κι έκτοτε είναι ο φόβος και ο τρόμος κάθε αντιφρονούντα)

Κιμ Γιονγκ Ουν: Επικίνδυνος δικτάτορας ή καρικατούρα;

Οι εντολές για δολοφονία και ο “πνιγμός” κάθε επαναστατικής κίνησης

Για ποιον λόγο ένας ολόκληρος πλανήτης, σιωπά μπροστά στην απροκάλυπτη καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Βορειοκορεατών και φέρεται, σαν να “φοβάται”, μην τυχόν πυροδοτήσει μια οργισμένη αντίδραση του Κιμ Γιονγκ Ουν;

“Ο Κιμ Γιονγκ Ουν είναι ένας άνθρωπος, που πρέπει να φοβάται κανείς, γιατί για κάθε έναν που διαφωνεί μαζί του, δίνει εντολή να δολοφονηθεί. Ο κόσμος και εμείς, βλέπουμε μία καρικατούρα στις ειδήσεις, αλλά στην πραγματικότητα είναι ένας ιδιαίτερα επικίνδυνος δικτάτορας”.

“Κάποιοι έχουν επιχειρήσει, να εκφράσουν τις αντικαθεστωτικές τους πεποιθήσεις στο παρελθόν, αλλά κάθε φορά αποτύγχαναν. Άλλωστε, το να συγκροτηθεί μία ομάδα αντιφρονούντων είναι αδύνατο, λόγω της αυστηρής παρακολούθησης των πάντων. Όσοι εκφράζονται κατά του καθεστώτος και το αμφισβητούν ή λένε κάτι άσχημο για τη χώρα τους, θα οδηγηθούν στα στρατόπεδα πολιτικών κρατουμένων. Μία οικογένεια μπορεί να τιμωρείται γι’αυτό ακόμα και για τρεις γενιές μετά, αφού θα στέλνουν τα μέλη της στα στρατόπεδα ως αντίποινα για τον αντιφρονούντα. Αυτά τα στρατόπεδα είναι εργαλεία ελέγχου του καθεστώτος, ενώ οι φυλακισμένοι αν δεν βρουν τον θάνατο εκεί, υποφέρουν από πείνα και βασανιστήρια”, λέει η Hyeonseo.

“Αν όμως οι πολιτικοί ηγέτες των άλλων κρατών, της Κίνας και των ΗΠΑ, αποφάσιζαν να επέμβουν, στέλνοντας στρατεύματα για να σταθεροποιήσουν την κατάσταση, φοβάμαι ότι θα επικρατούσε χάος. Η διεθνής κοινότητα έχει αρχίσει να στρέφει την προσοχή της στη Βόρειο Κορέα. Η έκθεση των Ηνωμένων Εθνών το 2014 ήταν ένα καλό βήμα, για την καταδίκη της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Βορειοκορεατών”.

(Η Hyeonseo μιλά στο TED για τους κατοίκους της Β.Κορέας που ζουν σε μία φυλακή και ονειρεύονται… να ονειρευτούν)

“Το κορίτσι με τα 7 ονόματα”

Το όνειρο της επιστροφής και ο φόβος για τη ζωή της

Ποια ήταν τα όνειρά της και ποιο από αυτά κατάφερε να πραγματοποιήσει; Πώς ζει σήμερα;

Η Hyeonseo δεν μπορούσε ποτέ, να φανταστεί, ούτε και επιθυμούσε, να χωριστεί από την οικογένειά της. Το όνειρό της είναι να επανενωθεί η Κορέα και η ίδια να επιστρέψει στην πατρίδα της. “Κάνω ό,τι μπορώ, για να το καταφέρω. Τώρα, η ζωή μου είναι στη Σεούλ, όπου ζω με τον σύζυγό μου. Ταξιδεύω σε όλον τον κόσμο, κάνοντας διαλέξεις για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των κατοίκων της Βορείου Κορέας”.

(Η Hyeonseo Lee με τον σύζυγό της)

“Θα ξαναγύριζα πίσω, ναι. Μου λείπει ο τόπος μου, οι συγγενείς και οι φίλοι μου πάρα πολύ. Έχουμε μία φρικτή κυβέρνηση, αλλά οι άνθρωποι είναι καλοί. Φοβάμαι όμως για τη σωματική μου ακεραιότητα και ασφάλεια, γιατί το καθεστώς έχει δολοφονήσει όσους έχουν αυτομολήσει στο παρελθόν, ενώ όσους δεν έχει σκοτώσει, τους κυνηγά ακόμη. Φοβάμαι το ίδιο, για την ασφάλεια των συγγενών μου, εάν ποτέ μάθαιναν στη Βόρειο Κορέα την πραγματική μου ταυτότητα”…

* Η Hyeonseo Lee είναι συγγραφέας του βιβλίου “Το κορίτσι με τα 7 ονόματα – Η ιστορία ενός αποστάτη”. Είναι μία συγκλονιστική ματιά στη ζωή κάτω από μία, από τις πιο αδίστακτες δικτατορίες στον κόσμο. Είναι η ιστορία της νεαρής γυναίκας, που αν και τρομοκρατημένη, έκανε τα αδύνατα δυνατά για να οδηγηθεί και να οδηγήσει την οικογένειά της στην ελευθερία.