Ιαβέρης στο NEWS 247: Περνάς με κόκκινο; Πρόστιμο και κοινωνική εργασία, δίπλα σε γονείς που υπογράφουν τον ακρωτηριασμό των παιδιών τους

Ο παλιός οδηγός αγώνων Αναστάσιος Μαρκουίζος, γνωστός ως Ιαβέρης, πριν λίγες ημέρες συγκλόνισε με τα στοιχεία που παρουσίασε στη Βουλή, για τη γενοκτονία που συντελείται με τα τροχαία στους ελληνικούς δρόμους. Λίγες μόλις ημέρες μετά, η είδηση του θανάτου του Παντελή Παντελίδη σε τροχαίο προκάλεσε σοκ στο πανελλήνιο, υπενθυμίζοντας σε όλους, πόσο τραγικό και άδικο είναι, να χάνεται ένας άνθρωπος στην άσφαλτο.

Ο Ιαβέρης μιλά στο NEWS 247 για την αναγκαία αλλαγή φιλοσοφίας και όσα τραγικά έπονται ενός τροχαίου, από τον θάνατο και τον αποχωρισμό του αγαπημένου σου ανθρώπου σε μία τελετή φρίκης μέχρι το να τον έχεις ήδη αποχωριστεί, “βλέποντας το στήθος του να ανεβοκατεβαίνει, ενώ εκείνος είναι ένας ζωντανός νεκρός”.

Τι φταίει για το γεγονός ότι ενώ άλλες χώρες έχουν επιτύχει σημαντική μείωση στα τροχαία, η Ελλάδα τα τελευταία 60 χρόνια έχει 60% αύξηση; Η παιδεία, τα λανθασμένα κι επικίνδυνα πρότυπα που αντιγράφουν τα παιδιά και ο ρόλος των πολιτικών και των ΜΜΕ, που απαξιώνουν την είδηση ενός τροχαίου. “Ο πολιτισμός ενός λαού φαίνεται στην κουλτούρα του καθ’οδόν”, λέει μεταξύ άλλων ο κ. Μαρκουίζος, προτείνοντας εξοντωτικές οικονομικά και ψυχολογικά ποινές και πρόστιμα, για να μην αφήσει άλλος την τελευταία του πνοή στους δρόμους…

Είναι γενοκτονία. Το 80% των νεκρών είναι κάτω των 35 ετών

“Άνθρωποι σαν τον Παντελίδη πεθαίνουν, πριν κάνουν παιδιά”

Ο κ. Μαρκουίζος αναφέρεται ξανά και ξανά στα τραγικά στοιχεία, που αποδεικνύουν το έγκλημα στους ελληνικούς δρόμους, παραλληλίζοντας τον σεβασμό με τον οποίο στεκόμαστε μπροστά στη γενοκτονία των Ποντίων, με αυτόν που θα έπρεπε να επιδεικνύουμε μπροστά στη γενοκτονία του σήμερα.

“Κανείς δεν αντιλαμβάνεται το μέγεθος της εξόντωσης των πολιτών, καθώς τα θύματα, σε ποσοστό που ξεπερνάει το 80% είναι άνθρωποι μικρότεροι των 35 ετών, που σημαίνει ότι όσοι πεθαίνουν σε αυτές τις ηλικίες, όπως πέθανε ο Παντελής ο Παντελίδης, 33 ετών, πεθαίνουν πριν κάνουν παιδιά. Το μέγιστο πρόβλημα είναι αυτό, μιλάμε για μείωση πληθυσμού. Γιατί αυτοί που φεύγουν ή αυτοί που σακατεύονται και μένουν ανάπηροι, παθαίνουν αυτά τα τραγικά, πριν γεννήσουν. Κι αυτό λέγεται γενοκτονία. Κι όταν καθόμαστε με σεβασμό μπροστά στη Γενοκτονία των Ποντίων, πρέπει να καθόμαστε με σεβασμό και μπροστά στη γενοκτονία των Ελλήνων σήμερα”.

“Αλλά αυτό δεν το αντιλαμβάνεται κανένας. Γι αυτό θα δείτε, ότι όλο το σύστημα των ΜΜΕ και το πολιτικό δεν αναπαράγει καθόλου το θέμα της ζωής και της ακεραιότητας και της οικογενειακής ευτυχίας, παρά μόνο το πορτοφόλι του Έλληνα. Ε το πορτοφόλι έχει ένα όριο. Δεν υπάρχει ούτε καν η αναφορά, ενώ θα έπρεπε η είδηση αυτή να παράγει και κοινωνικότητα. Πριν μερικές μέρες, στην Ερμιόνη Αργολίδας τρία νεαρά Ελληνόπουλα, σκοτώθηκαν σε τροχαίο δυστύχημα. Παραπέμπεις στο τι είναι αυτή η απώλεια, τι σημαίνει για τον μπαμπά, τι σημαίνει για τη μαμά, ποιος φταίει, τι παιδεία είχαν, πώς μεγάλωσαν, γιατί χάθηκαν άδικα”, λέει χαρακτηριστικά.

Όπως σημειώνει, το πρόβλημα είναι επιπλέον και απαξιωτικό και οικονομικό.

“Συζητάνε, συζητάνε για το χρέος και το ασφαλιστικό. Μα ακόμα κι αυτά τα θέματα, που συζητούνται κάθε μέρα από ανόητους, δεν είναι παρά αποτέλεσμα αυτής της άθλιας κουλτούρας και συμπεριφοράς των Ελλήνων στον δρόμο. Γιατί αυτό που αποκωδικοποιείται και αποδεικνύεται περίτρανα από τη συμπεριφορά καθ’οδόν, είναι η κουλτούρα και ο πολιτισμός. Πολιτισμός δεν είναι να πας στο Μέγαρο και να υποκριθείς, ακούγοντας κλασική μουσική και μετά να μπεις στο αυτοκίνητο έχοντας πιει και να βγεις από το αυτοκίνητο και να αρπάζεσαι και να είσαι απαξιωτικός και ασεβής και λίγο πριν να υποκρίνεσαι, ότι έχεις κουλτούρα. Αυτό είναι διαπιστωμένο από το σύνολο των πολιτών άλλων χωρών της Ευρώπης, που αναρτούν και ταξιδιωτικές οδηγίες, που λένε, μην πηγαίνετε στην Ελλάδα με αυτοκίνητο, μην νοικιάζετε αυτοκίνητο στην Ελλάδα, μην οδηγείτε στους δρόμους, οι δρόμοι είναι τραγικοί, φτιαγμένοι από άθλιους κατασκευαστές και η παραλαβή έχει γίνει από άθλιους παραλήπτες, οι οδηγοί έχουν τριτοκοσμική έως υποκοσμική κουλτούρα. Γι’αυτόν τον λόγο δεν έχουμε σημαντικό τουρισμό στην ενδοχώρα, για 9 μήνες, όχι τους τρεις μήνες που έρχονται στα νησιά, όλα τα αποβράσματα που οδηγούν γουρούνες μεθυσμένα. Μιλάμε για τον τουρισμό υψηλού επιπέδου, που είναι ο αγροτουρισμός, ο αρχαιολογικός τουρισμός, ο θρησκευτικός, όπου κάποιος εύπορος πολίτης της Ευρώπης θα έρθει και θα πάει στους Δελφούς, θα δει τα αρχαία, θα πάει στο Γαλαξίδι, θα φάει και με όλα αυτά, θα αφήσει λεφτά. Αυτοί δεν έρχονται λοιπόν”.

Ζόμπι, διασωληνωμένοι… μια μορφή χειρότερη από τον θάνατο

“Άλλο να χάσεις τον άνθρωπό σου ξαφνικά κι άλλο να τον έχεις κάθε μέρα και να τον βλέπεις, να ανεβοκατεβαίνει το στήθος του, αλλά να είναι ζωντανός νεκρός”

Τι είναι όμως αυτό που μας κάνει να μην φερόμαστε σαν ραλίστες στο τιμόνι; Γιατί δεν βλέπουμε την πραγματικότητα; Ο Ιαβέρης προσπαθεί, μεταφέροντας την εικόνα της δυστυχίας των ζωντανών νεκρών, να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου σε όσους τυχερούς, δεν έχουν εμπλακεί ακόμη σε τροχαίο.

“Φταίει η οδηγική παιδεία και η ανοησία, η ασυνειδησία, ο ζαμανφουτισμός. Και ο δρόμος βέβαια δεν φυτρώνει μόνος του, κάποιος τον κατασκευάζει. Δεν είναι μόνος υπεύθυνος ο οδηγός, όπως λένε οι ανόητοι των υπουργείων. Είναι ο παράγων άνθρωπος, είτε οδηγεί είτε είναι συνεπιβάτης είτε γιατρός που ανανεώνει διπλώματα σε γέρους είτε είναι δάσκαλος που δεν διδάσκει είτε είναι αυτός που φτιάχνει δρόμους ή αυτός που συντηρεί αυτοκίνητο και δεν είναι καλός μηχανικός. Το βασικό πρόβλημα πάντως είναι η ασυνειδησία και η ανοησία”, λέει ο Ιαβέρης περιγράφοντας τις βασικές αιτίες πίσω από τα τροχαία στην Ελλάδα.

“Θεριεύει το έγκλημα, γιατί υπάρχει μία αδιαφορία. Κάθε μέρα πέντε άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους, άλλοι τόσοι μένουν ανάπηροι, τετραπληγικοί με μάσκα οξυγόνου, χωρίς να λειτουργεί το μυαλό τους. Ζόμπι, διασωληνωμένοι, καλωδιωμένοι, που τρέφονται με ορούς. Κι αυτή είναι μια χειρότερη, πάρα πολύ χειρότερη μορφή από τον θάνατο. Γιατί άλλο να μπεις σε μία διαδικασία, να χάσεις τον άνθρωπό σου ξαφνικά και απρόβλεπτα και να πας να τον αποχωριστείς σε μία τελετή φρίκης κι άλλο να τον έχεις αποχωριστεί ήδη και να τον έχεις κάθε μέρα και να τον βλέπεις, να ανεβοκατεβαίνει το στήθος του, αλλά αυτός να είναι ζωντανός νεκρός”, λέει ο Ιαβέρης.

Ζώνη, ζώνη, ζώνη! Οι πίσω σκοτώνουν τους μπροστινούς με βάρος 5,5 τόνων

Η ταχύτητα με την οποία έμεινε ανάπηρος ο Γιάνκοβιτς ήταν 5χλμ την ώρα

Γνωστός για το ότι δεν “φυλάει” τα λόγια του, ο Ιαβέρης σοκάρει με τις περιγραφές και τις φρικιαστικές λεπτομέρειες. Ο παλιός μπασκετμπολίστας του Πανιωνίου Μπόμπαν Γιάνκοβιτς, είχε μείνει παράλυτος, χτυπώντας το κεφάλι του στην μπασκέτα, με ταχύτητα μόλις 5χλμ την ώρα.

“Έχουμε άλλους 15-20 μόνιμα ανάπηρους, σαν τον Γιάνκοβιτς, σε αναπηρικό καροτσάκι κι αναφέρθηκα στον Γιάνκοβιτς, θέλοντας να υπονοήσω, ότι η ταχύτητα με την οποία ο Γιάνκοβιτς έμεινε παραπληγικός ήταν 5χλμ την ώρα. Η ταχύτητα που χτύπησε το κεφάλι του στην μπασκέτα, ήταν 5χλμ την ώρα. Να έχουν όλοι κατά νου, ότι ζώνη φοράμε από την ώρα που μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και ιδιαίτερα αυτοί που κάθονται πίσω, γιατί έχουν επτά φορές περισσότερες πιθανότητες, να εκτοξευτούν έξω”, λέει.

Σε ρεπορτάζ που προβλήθηκε πριν λίγες μέρες στην τηλεόραση για τον θάνατο του Παντελή Παντελίδη, δημοσιογράφος ανέφερε επανειλημμένα, επικαλούμενος πηγές από την Ασφάλεια, ότι θα μπορούσε να έχει σωθεί, αν δεν φορούσε ζώνη. Ο κ. Μαρκουίζος δεν μπορεί να κρύψει την οργή του.

“Είναι ηλιθιότητα και μάλιστα είναι επικίνδυνα ηλίθιο να λέει κανείς, ότι μπορεί να σωθεί κανείς, αν δεν φοράει ζώνη. Και ιδιαίτερα πίσω, αυτοί που εκτοξεύονται πρώτοι είναι αυτοί που κάθονται στα πίσω καθίσματα. Φεύγουν και σαν τη ‘μακριά γαϊδούρα’ φεύγουν προς τα μπρος και σκοτώνουν τους μπροστινούς με ένα βάρος 5,5 τόνων… 5.500 κιλά είναι σαν φορτηγό, που έρχεται από πίσω και λιώνει τον μπροστινό επιβάτη στη ζώνη, αν φοράει ζώνη ή στο ταμπλό αν δεν φοράει ζώνη”, προσθέτει. Άλλωστε, όπως υπογραμμίζει, ο Παντελίδης δεν φορούσε ζώνη και ο θάνατός του προήλθε από τα τραύματα που του προκάλεσε στο σώμα η λαμαρίνα,  που διαπέρασε το αυτοκίνητο.

“Πρέπει να είσαι ηλίθιος, για να μην βλέπεις, ότι έρχεται η σειρά σου”

Σαν να πέφτει κάθε μέρα ένα μικρό αεροσκάφος με 20 επιβάτες στη Ν. Σμύρνη

Γιατί απαξιώνονται τα τροχαία ως είδηση, παρά τον τρομακτικό αριθμό των ανθρώπων που χάνονται καθημερινά στους δρόμους; Όπως λέει ο κ. Μαρκουίζος, δεν είναι η αφέλεια, αλλά η έλλειψη παιδείας και η ηλιθιότητα που μας κάνουν να πιστεύουμε, ότι δεν θα συμβεί σε μας.

“Έχουμε κι άλλους 50-60 τραυματίες κι όλο αυτό σημαίνει, ότι είναι σαν να πέφτει κάθε μέρα ένα μικρό αεροσκάφος της αεροπλοΐας με 20 επιβάτες, σε κατοικημένη περιοχή. Να σκάει μέσα στη Ν.Σμύρνη, στα Λιόσια, στην Κηφισιά, στη Λάρισα, στα Γιάννενα, στη Θεσσαλονίκη. Θα ήταν είδηση για τα ΜΜΕ; Ο ίδιος αριθμός υπάρχει και στους δρόμους και απαξιώνεται.

Όταν έχεις στόχο την τσέπη σου και κοιτάς όλη μέρα τα λεφτά που δεν έχεις και είσαι μιζεριασμένος και κακομοιριασμένος και θυμωμένος και το μυαλό σου βλέπει τα προβλήματά σου και τα μάτια σου στέλνουν εικόνες από αυτά που σκέφτεσαι, δεν βλέπουμε αυτά που κοιτάνε τα μάτια μας, αλλά αυτό που σκέφτεται ο βλάκας κι αυτό λέγεται αφηρημάδα. Το να πιστεύεις, ότι δεν θα συμβεί σε σένα, δεν είναι αφέλεια, αλλά έλλειψη παιδείας και ηλιθιότητα. Όταν βλέπει κάποιος, ότι δεν υπάρχει κάποιος που να μην έχει στο περιβάλλον του κάποιον που να έχει πεθάνει ή τραυματιστεί σοβαρά ή εμπλακεί σε τροχαίο κι απλά έτυχε να τη γλιτώσει, ε τότε πρέπει να είναι ηλίθιος, για να μην καταλαβαίνει, ότι έρχεται κι η σειρά του”.

Μόνοι μας  στην κορυφή της βλακείας, με 60% αύξηση των τροχαίων

Πληρώνουμε για να διορθωθούν οι εγκληματικές αλητείες των αληταράδων στον δρόμο

Πέρα από τους αριθμούς των νεκρών και σοβαρά τραυματιών όμως, υπάρχουν και τα στοιχεία, που απεικονίζουν την οικονομική “αφαίμαξη” του κράτους, ως αποτέλεσμα των τροχαίων.

“Έχουμε 600 δισ. ευρώ τα τελευταία 60 χρόνια πεταμένα, ματωμένα στον δρόμο. Το 300% του ΑΕΠ δηλαδή, που σημαίνει ότι αν είχαμε κάνει το 50% μείωση στα τροχαία των Λετονών ή των Κυπρίων και δεν ήμασταν μόνοι μας στην κορυφή της βλακείας, θα είχαμε 300 δισ. ευρώ χρήματα εξοικονομημένα, να περισσεύουν για τα κοινωνικά ταμεία, που κοινωνικό ταμείο σημαίνει χρήματα για την υγεία, την παιδεία, την ανθρωπιστική βοήθεια, τους ανθρώπους που πεθαίνουν. Αντί όμως αυτά τα χρήματα να πηγαίνουν στα κοινωνικά ταμεία, πηγαίνουν για να διορθώσουν τις εγκληματικές αλητείες των αληταράδων στον δρόμο”, τονίζει ο Ιαβέρης.

Γι’ αυτό και προτείνει εξοντωτικές ποινές και πρόστιμα, που θα απαξιώνουν ακόμη και την ύπαρξη εκείνου που προκάλεσε τον θάνατο ή την παράλυση άλλου, ως απειλή, ώστε να αναγκαστεί να προσέχει στον δρόμο. Συνέβη σε άλλες χώρες και πέτυχε, όπως μας λέει. Στη Λετονία και στην Κύπρο, τα τροχαία μειώθηκαν κατά 60%, στη Σουηδία κατά 99%.

“Για να μπουν κάμερες στον δρόμο, χρειάζεται ανθρώπινο προσωπικό, για να επεξεργαστούν τις κατά χιλιάδες εισερχόμενες εικόνες αλητείας και εγκλημάτων. Θα πρέπει δηλαδή, να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Θα πρέπει να προσληφθούν και αστυνομικοί, για να ελέγχουν τους δρόμους. Πριν μερικούς μήνες, ένας υπουργός με λαϊκισμό είπε, να μειωθούν τα πρόστιμα γιατί ο κόσμος δεν έχει λεφτά. Λες και τα πρόστιμα πηγαίνουν, με βάση το ποιος έχει χρήματα κι όχι με τη βαρύτητα του εγκλήματος. Μπροστά στον νόμο, ο εφοπλιστής που είναι πάμπλουτος κι ένας άλλος που είναι φτωχός, πρέπει να αντιμετωπιστούν με τον ίδιον τρόπο. Θα πρέπει να υποστούν τις ίδιες συνέπειες του νόμου. Επειδή ο Έλληνας αγαπάει τα λεφτά του και είναι ικανός να πουλήσει και τη ζωή του ακόμα για τα λεφτά του, πρέπει να τιμωρηθεί, να φοβηθεί, με την έννοια ότι αυτό το πρόστιμο που βεβαιώθηκε από ραντάρ, και από ανθρώπους που προσλήφθηκαν γι’ αυτό και θα αποστέλλεται στην Εφορία, θα μάθει ότι κάθε φορά που περνάει με κόκκινο, που παραβιάζει τα σήματα, οδηγεί μεθυσμένος, που καταστρατηγεί τον Κώδικα, θα πληρώνει τεράστια πρόστιμα γι’αυτά που έχει συνηθίσει μέχρι τώρα. Το να είναι το πρόστιμο 500, 600 ευρώ και να μπορείς να το πληρώνεις με έκπτωση 50% αν το πληρώσεις με μετρητά, δηλαδή κάνεις απόπειρα φόνου και το πληρώνεις με έκπτωση. Έτσι δεν θα έχεις ποτέ συνείδηση ότι έχεις κάνει κακουργηματική πράξη”, λέει χαρακτηριστικά.

Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το νεκροφίλημα παιδιού

“Πέρασες με κόκκινο; Πρόστιμο και κοινωνική εργασία δίπλα στους γονείς που υπογράφουν για ακρωτηριασμό ή παίρνουν τα παιδιά τους στο φέρετρο”

“Εγώ λέω αυτό το 10χίλιαρο, γιατί ο κάθε ανασφάλιστος εργαζόμενος κοστίζει στον ερδοτότη 10.500 ευρώ. Όταν ο ανασφάλιστος κοστίζει 10.000 ευρώ, ο ανάπηρος πόσο κοστίζει; Έτσι, θα φοβάται ότι δεν θα μπορεί να πληρώσει, θα θέλει να διαφυλάξει το πιο πολύτιμό του, την τσέπη του και μέσα από τον φόβο αυτόν, θα προστατεύσει τη ζωή τη δική του, της γυναίκας του, των παιδιών του και δεν θα καταστρέψει και τη ζωή των άλλων. Στο εξωτερικό υπάρχει αυτό. Υπάρχουν οι διώξεις, η αστυνόμευση και η καταστολή. Αλλά η σειρά είναι, πρώτα ενημερώνω κι ευαισθητοποιώ μέσα από τα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις πόσο σημαντικό είναι, και πόσο μπορεί να αλλάξει η ζωή… ή να περπατάει ο μπαμπάς δίπλα στο φέρετρο του παιδιού, το νεκροφίλημα… Αυτό στο εξωτερικό υπάρχει εδώ και 50 χρόνια, εμείς δεν έχουμε ξεκινήσει ακόμα. Μετά στο σχολείο, με ενημερωμένους και ευαισθητοποιημένους δασκάλους που θα επικοινωνούν με τα παιδιά, δεν θα τα διδάσκουν, είναι συναίσθημα αυτό, είναι τρυφεράδα. Και μετά έρχεται η Αστυνομία, η οποία κάνει πρόληψη, παρακολούθηση, νουθεσίες και τελικά για τους αμετανόητους, θα υπάρχουν τα εξοντωτικά πρόστιμα, μαζί με κοινωνικές υπηρεσίες”.

“Όταν περνάς ένα κόκκινο φανάρι και κάνεις ένα έγκλημα, θα πηγαίνεις στο ΚΑΤ και στο Ασκληπιείο Βούλας, για να κάνεις για τρεις μήνες κοινωνικές υπηρεσίες. Δηλαδή, θα σφουγγαρίζεις δίπλα στους γονείς που υπογράφουν για ακρωτηριασμό, που παίρνουν τα παιδιά τους στο φέρετρο, που σπρώχνουν το αναπηρικό καροτσάκι. Για να καταλάβει αυτός ο εγκληματίας, ότι μετά το φανάρι τον περίμενε αστυνομικός, ενώ όλους αυτούς τους περίμενε ο χάρος. Τους κάνουμε αιμοδότες… είσαι σύγχρονος βρυκόλακας που χύνει το αίμα άλλων, άρα θα έρχεσαι κάθε τέσσερις μήνες και θα δίνεις αίμα και τους κάνουμε και δότες ζωτικών οργάνων, λέγοντας ότι με τον τρόπο που συμπεριφέρεσαι και επιτίθεσαι και εκτίθεσαι, θα πεθάνεις, οπότε εξουσιοδοτείς το κράτος και τα μάτια σου, την καρδιά σου και τα νεφρά σου, χωρίς καμία καθυστέρηση, γιατί είσαι ενήλικας και δεν θα μπούμε σε διαδικασία με τον μπαμπά σου, να τα πάρουμε και να τα δώσουμε σε κάποιον που αξίζει να ζει. Το αποτέλεσμα θα είναι, να εναντιωθούν στον εαυτό τους, να πουν ότι δεν είναι ανταλλακτικό, δεν είναι σκουπίδια, είναι άνθρωποι που τους αγαπάνε, τους περιμένει ο μπαμπάς τους, η κοπέλα τους, η παρέα τους. Με αυτή τη σκέψη έκαναν 60% μείωση στα τροχαία τους… στη Λετονία αυτό. Εμείς, την ίδια ακριβώς εποχή, κάναμε 60% αύξηση. Μιλάμε για χαοτικές αποστάσεις και δεν μιλάμε για τη Σουηδία, που έχει 99% μείωση στα τροχαία. Είναι μία τεράστια μάστιγα, είναι ένας πόλεμος με όπλο το αυτοκίνητο. Είναι το πιο αποτελεσματικό όπλο των τελευταίων 60 ετών. Όταν είναι παρκαρισμένο όπλο δεν είναι, αλλά μετατρέπεται σε όπλο, όταν μπει μέσα το βλήμα”.

Ο Έλληνας χρειάζεται σοκ διαρκείας

Ο μύθος σχετικά με τα όρια ταχύτητας

Όπως μας λέει ο Ιαβέρης, η συντριπτική πλειοψηφία των τροχαίων, που προκαλούν θανάτους και αναπηρίες είναι μέσα στις πόλεις, με πολύ μικρές ταχύτητες. Η ταχύτητα για να μείνει κανείς παράλυτος, αν δεν φοράει ζώνη, είναι η ταχύτητα με την οποία τραυματίστηκε ο Γιάνκοβιτς.

” Υπάρχει ένας μύθος στο μυαλό των Ελλήνων σχετικά με τα όρια ταχύτητας. Το 87% των θανάτων και αναπηριών δημιουργούνται από ταχύτητες κάτω των 40 χλμ την ώρα, μέσα στις πόλεις. Το 3% είναι στο εθνικό δίκτυο τύπου Κορίνθου – Πατρών και το 10% στο επαρχιακό δίκτυο. Τα δύο τελευταία είναι μετωπικές συγκρούσεις. Το ίδιο και σε όλους τους παράλληλους δρόμους στο εθνικό δίκτυο, που πηγαίνουμε γιατί κοστίζουν πολύ τα διόδια. Αλλά το μεγαλύτερο έγκλημα γίνεται μέσα στις γειτονιές, που παρασύρονται παιδιά, ποδηλάτες. Ακόμα κι αν συγκρουστούν δύο αυτοκίνητα, αν κάποιος δεν φοράει ζώνη, η ταχύτητα για να μείνει κάποιος ανάπηρος είναι η ταχύτητα που ο Μπόμπαν Γιάνκοβιτς, ο μπασκετμπολίστας του Πανιωνίου, χτύπησε το κεφάλι του στην μπασκέτα”.

“Με το που μπαίνεις στο αυτοκίνητο, πρέπει να φοράς αμέσως ζώνη. Δεν επιτρέπεται, οι μαμάδες να κρατάνε τα παιδιά στην αγκαλιά τους. Γιατί η μαμά, αν τρακάρει το αυτοκίνητο μέσα στην πόλη, μετατρέπεται σε μία σύνθλιψη 3 τόνων. Είναι σαν να βάζουμε το παιδί μεταξύ ενός τοίχου και ενός αυτοκινήτου κι από θέση στάσης, να ξεκινήσει ένα φορτηγό και να κάνει πίτα το μωρό. Είναι η ίδια δύναμη, η μαμά είναι σαν το φορτηγό εκείνη την ώρα. Αυτήν την εικόνα, με ένα παιδί ανάμεσα σε τοίχο και αυτοκίνητο, το κάνεις φιλμάκι και το βάζεις να παίζει στην τηλεόραση. Σκεφτείτε, ότι αν αυτό παίξει στην τηλεόραση, δεν θα υπάρξει μαμά που θα ξαναπάρει το παιδί της αγκαλιά στο αυτοκίνητο. Τα σποτάκια στο εξωτερικό, που έχουν αλλάξει τη ζωή των Ευρωπαίων, δεν είναι τόσο στη σύγκρουση, αλλά στο μετά τη σύγκρουση. Δεν με νοιάζει το πώς θα τρακάρουν, αν είναι εντυπωσιακό… γελάω, γιατί σήμερα τα παιδιά παίζουν στο διαδίκτυο… Είναι να δω, ότι μετά από αυτή τη βλακεία, θα μπει στο σπίτι το φέρετρο. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το νεκροφίλημα παιδιού. Και οι πολίτες στην Ευρώπη νιώθουν έναν τρόμο και σκέφτονται, ότι δεν θέλουν να τους συμβεί αυτό. Αυτό πρέπει να γίνει κι εδώ”.

“Χρειάζεται ένα σοκ διαρκείας, σε ώρες υψηλής τηλεθέασης. Η τηλεόραση επηρεάζει τους ανθρώπους, σαν παιδεία που ξεκινάει και τελειώνει από το σπίτι. Η παιδεία δεν διδάσκεται, είναι αντιγραφή αυτού που βλέπεις στο σπίτι. Και τα σποτάκια αυτά, αυτό είχαν ως στόχο. Να αλλάξουν οι άνθρωποι τις συμπεριφορές τους και μετά είτε σαν δάσκαλοι είτε σαν αστυνομικοί είτε σαν πολιτικοί να το κάνουν με περισσότερο ενδιαφέρον. Ανεξίτιλα καταγράφεται στο μυαλό ενός παιδιού αυτό που βλέπει μέχρι τα 6 του χρόνια. Έτσι είναι και οι τοπικές διάλεκτοι, ένα κρητικόπουλο ολοκληρώνει την ομιλία της κρητικής διαλέκτου του, μέχρι τα 6 του χρόνια. Κι αν πάς να μιλήσεις μαζί του πριν πάει στο Δημοτικό, είναι ένα Κρητικόπουλο. Αν τον αφήσω και φύγω και γυρίσω μετά από 20 χρόνια και έχει τελειώσει το πανεπιστήμιο κι έχει πάρει πτυχίο κι έχει μάθει ξένες γλώσσες, αυτός θα είναι πάντα ο Μανολιός το Κρητικόπουλο, γιατί δεν μπορεί να αποβάλει τις καταγραφές σε έναν άγραφο δίσκο, από την πρώτη του μέρα μέχρι τα 6 χρόνα του”.

Τι έμεινε σήμερα στην οικογένεια του Παντελή; Μόνο πίκρα…

Να σκεφτεί καθένας πόσο αναντικατάστατος είναι για την οικογένειά του

Ο Ιαβέρης είναι ένας μόνος, που φωνάζει χρόνια για τους κινδύνους και κυρίως για τις τραγικές συνέπειες των τροχαίων. Γιατί όμως δεν γίνεται κάτι σε συλλογικό ή εθνικό επίπεδο; Γιατί δεν κάνουν κάτι οι πολιτικοί, για να περιοριστεί η “γενοκτονία”;

“Γιατί αυτοί που διαχειρίζονται τη ζωή των πολιτών από κουτοπόνηρους πολίτες που τους έχουν διαλέξει με ιδιοτέλεια, για να βολευτούν και να εξυπηρετηθούν, στερούνται του ήθους. Είναι ένα κομμάτι στρεβλής σκέψης του ανάγωγου πολίτη και θέλουν να επιστρέψουν, αυτό που ο μάγκας ψηφοφόρος τους ζητάει. Κανένας Έλληνας πολίτης δεν ζήτηση προστασία της ζωής του και των παιδιών του από τα οδικά εγκλήματα. Αντίστροφα, έχετε ακούσει κανέναν από αυτούς τους καραγκιόζηδες, ότι θα γλιτώσουν τη ζωή των ψηφοφόρων τους από το οδικό έγκλημα; Υπόσχονται μόνο κάτι που έχει να κάνει με τις συντάξεις και τα λεφτά τους. Άρα, δεν μπορεί να υπάρξει διόρθωση, γιατί αυτοί που καλούνται να πάρουν αποφάσεις για τη ζωή των ανθρώπων είναι ανίκανοι, να διαχειριστούν τον εαυτό τους. Δείτε όλους τους υπουργούς πάνω στις μοτοσικλέτες και στα αυτοκίνητα, χωρίς κράνη και χωρίς ζώνη. Και οι ίδιοι συμμετέχουν στο κομμάτι της οδικής εξόντωσης και το βοηθάνε ακόμη περισσότερο, γιατί οι ίδιοι είναι πρότυπα. Και οι ίδιοι είναι ανίκανοι να προστατεύσουν τον εαυτό τους, αν τους συμβεί κάτι, πώς θα γλιτώσει για παράδειγμα ο Βαρουφάκης χωρίς κράνος ή ο πρωθυπουργός ο νυν ή ο προηγούμενος ή ο αστυνομικός, που μπαίνει χωρίς ζώνη στο αυτοκίνητο; Τι παράδειγμα δίνουν στα παιδάκια, όταν περνάει ένα περιπολικό και είναι πίσω ο ένστολος χωρίς ζώνη ξαπλωμένος; Απλώς του ενισχύει το λάθος που βλέπει από τον μπαμπά του και τον παππού του”.

“Πρέπει να μαζέψουν οι μεγάλοι τις μαγκιές τους, για να γλιτώσουν τα παιδιά τους. Αυτό που χρειάζεται στους Έλληνες, είναι η αυτοεκτίμηση. Να σκεφτεί ο καθένας, πόσο σημαντικοί και αναντικατάστατοι και λατρεμένοι είναι για την οικογένειά τους. Πόσο τραγικό θα είναι, αν φύγουν από τη ζωή ή σακατευτούν για τους ανθρώπους τους. Ο Παντελής σήμερα, τι έμεινε στην οικογένειά του; Μόνο μία πίκρα στη μαμά, τον μπαμπά και τα αδέλφια του. Ο καθένας πρέπει, κάθε μέρα που φεύγει από το σπίτι του, κάνοντας μία σωστή αυτοεκτίμηση, να δεσμεύεται πριν κλείσει την πόρτα πίσω του και να παίρνει την απόφαση, ότι το απόγευμα θα ξαναφέρει στην αγκαλιά των παιδιών του, τον μπαμπά τους”, καταλήγει.