Κ. Κόλλιας στο News247: Μας αναγκάζουν να κλείσουμε τα βιβλία μας

«Η κυβέρνηση επέλεξε πρώτα να οδηγήσει στο κλείσιμο των βιβλίων χιλιάδες ελεύθερους επαγγελματίες, και τώρα έρχεται να υποσχεθεί μειώσεις από το… 2019!»

Με τα λόγια αυτά ο κ Κωνσταντίνος Κόλλιας, πρόεδρος Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδας και εκ νέου υποψήφιος στις αρχαιρεσίες της Κυριακής με τον συνδυασμό Δημοκρατική Κίνηση Οικονομολόγων ( ΔΗ.ΚΙ.Ο ) περιγράφει , μιλώντας στο News247.gr την οικονομική πραγματικότητα του κλάδου που εκπροσωπεί για το 2017 μετά και τις πρόσφατες αυξήσεις εισφορών και φόρων.

Τονίζει χαρακτηριστικά ότι με το νέο καθεστώς οι οικονομολόγοι, αναγκάζονται να πληρώνουν τα 7 στα 10 ευρώ που κερδίζουν σε φόρους και εισφορές.

Δεν αντιμετωπίζει σοβαρά το επιχείρημα του υπουργού οικονομικών κ. Ευκλείδη Τσακαλώτου ότι μετά το κύμα υπερφορολόγησης τα δύο προηγούμενα χρόνια, όλα θα αλλάξουν με την μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων από το 2019 και μετά .

Καταλογίζει προχειρότητα στο υπουργείο εργασίας αφού ακόμη και το νέο επαχθές ασφαλιστικό καθεστώς, ο  νέος «κεφαλικός φόρος» όπως τον χαρακτηρίζει είναι ακόμη ασαφές αλλά και τις υποσχέσεις για εκπτώσεις που είχε υποσχεθεί ο τέως υπουργός εργασίας για να τις πάρει στην συνέχεια πίσω.

Την ίδια προχειρότητα καταλογίζει και στην γενικότερη άσκηση οικονομικής πολιτικής. Μιλάει για μέτρα που παίρνονται στο πόδι και υπηρετούν μόνο εισπρακτικές λογικές, φέρνοντας ύφεση στην οικονομία αλλά και για ατολμία στην προώθηση μεταρρυθμίσεων

Τονίζει πάντως την θέση ότι το φορολογικό σύστημα μπορεί να γίνει εργαλείο ανάπτυξης, αντί μέσο για κάλυψη των εισπρακτικών αναγκών του δημοσίου. Προτεραιότητα της φορολογικής πολιτικής σύμφωνα με τον κ. Κόλλια θα πρέπει να είναι η δίκαια κατανομή των φορολογικών βαρών και μια στρατηγική ανάπτυξης της ιδιωτικής οικονομίας με την θέσπιση φορολογικών κινήτρων και όχι η υπερφορολόγηση των πάντων.

Αναφερόμενος στην τριετή θητεία του στην προεδρία του ΟΕΕ αναλύει τις δράσεις που έχει αναλάβει το Επιμελητήριο για την αναβάθμιση της παρουσίας των Ελλήνων οικονομολόγων σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.

Σημειώνει την μέριμνα για την επαγγελματική οργάνωση και την αντιμετώπιση των προβλημάτων των επιμέρους κλάδων των οικονομολόγων και ειδικά το νεοεισερχόμενων στο επάγγελμα .

Ολόκληρη η συνέντευξη του κ. Κόλλια

Διεκδικείτε μια δεύτερη θητεία στην ηγεσία το Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδας . Πείτε μας καταρχάς, ποιοι είναι οι στόχοι σας και ποιες προκλήσεις που περιμένετε να αντιμετωπίσετε;

Κάναμε μια πολύ έντονη και συνεπή δουλειά αυτή την τριετία. Δουλειά, που νομίζω ότι έχει εισπραχθεί από τους οικονομολόγους, ανεξάρτητα σε ποια παράταξη ανήκουν ή υποστηρίζουν. Οι στόχοι μας για την επόμενη τριετία είναι ακόμα μεγαλύτεροι:

Η προώθηση των απαραίτητων ενεργειών του ΟΕΕ ως «Αρχή Εγγραφής» για την παροχή της ψηφιακής υπογραφής νέας γενιάς στα μέλη μας και τους λογιστές – φοροτεχνικούς. Το ΟΕΕ ήταν ο δεύτερος δημόσιος φορέας, τον οποίο η Πολιτεία καθόρισε ως Αρμόδια Αρχή τον Ιούνιο 2016 για την παροχή των εξ αποστάσεως ψηφιακών υπογραφών(άυλων ψηφιακών υπογραφών).

Η νομοθέτηση των τροποποιήσεων του θεσμικού πλαισίου του φορέα μας, όπως εγκρίθηκε από τη Σύνοδο των Αντιπροσώπων μας και προωθήθηκε στο εποπτεύον Υπουργείο.

Η κατοχύρωση των οικονομολόγων στο Δημόσιο τομέα με την πρόβλεψη στους υφιστάμενους οργανισμούς του Δημοσίου, των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Ο.Τ.Α.) πρώτου και δεύτερου βαθμού, των Νομικών Προσώπων Δημοσίου (Ν.Π.Δ.Δ.) και Ιδιωτικού Δικαίου (Ν.Π.Ι.Δ.), καθώς και των Δ.Ε.Κ.Ο θέσεων ΠΕ Οικονομικού, λόγω της αναγκαιότητας για ουσιαστική αναβάθμιση της λειτουργίας των οικονομικών υπηρεσιών τους.

Η πιστοποίηση νέων ειδικοτήτων του οικονομολογικού επαγγέλματος, όπως του διαχειριστή αφερεγγυότητας, εσωτερικού ελεγκτή, οικονομολόγου μελετητή. Ήδη έχουμε καταθέσει στο αρμόδιο Υπουργείο σχέδια Προεδρικών Διαταγμάτων για την άσκηση του επαγγέλματος του οικονομολόγου μελετητή, του διαχειριστή αφερεγγυότητας και του εσωτερικού ελεγκτή.

Η γνώση των νέων πτυχιούχων για τις επαγγελματικές δυνατότητες του οικονομολόγου που αναπτύσσονται στην σύγχρονη εποχή και η κατάρτισή τους σε νέους χώρους απασχόλησης με προγράμματα συνεχιζόμενης επαγγελματικής κατάρτισης και ειδίκευσης.

Η οργάνωση των οικονομολόγων σε επαγγελματικές ομάδες, ώστε να είναι δυνατή η παρακολούθηση και η εξέλιξη των επαγγελματικών τους θεμάτων.

Η αξιοποίηση των πόρων του ΕΣΠΑ 2014-2020 για την επιδότηση νέων οικονομολόγων επαγγελματιών και την ενίσχυση των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στην παροχή οικονομικών υπηρεσιών (μελέτες, λογιστικές – φοροτεχνικές υπηρεσίες, επενδυτικοί σύμβουλοι, κλπ).

Η προσπάθεια εφαρμογής προγράμματος πρακτικής άσκησης των νέων οικονομολόγων σε τράπεζες, λογιστικά γραφεία, ελεγκτικές εταιρείες και άλλες εταιρείες του ιδιωτικού τομέα αντίστοιχου αυτού της πρακτικής άσκησης των φοιτητών.

Η συνέχιση του επιστημονικού έργου μας με έρευνες και μελέτες που υποχρεούται, ως θεσμοθετημένος σύμβουλος της Πολιτείας, στην παρέμβαση του στο Οικονομικό και Κοινωνικό Περιβάλλον της χώρας μας.

Η ηλεκτρονική Διασύνδεση του ΟΕΕ με τις βάσεις δεδομένων του Δημοσίου (ΙΚΑ, ΟΑΕΕ, ΓΕΜΗ , Πανεπιστήμια ,ΤΕΙ, κλπ).

Πρέπει, επίσης, να σας πω ότι, φέτος, η Δημοκρατική Κίνηση Οικονομολόγων κατεβάζει το πλέον αντιπροσωπευτικό ψηφοδέλτιο. Πιστεύω ότι η δουλειά, που κάναμε όλοι οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι της παράταξης στα συλλογικά όργανα του Επιμελητηρίου, συνετέλεσε σε μεγάλο βαθμό, ώστε το ψηφοδέλτιό μας να συγκεντρώσει υποψηφίους από όλους τους κλάδους, που εκπροσωπεί (λογιστές – φοροτεχνικοί, τραπεζικά στελέχη, εφοριακοί, μελετητές, ορκωτοί ελεγκτές), ενώ έντονο είναι και πάλι το στοιχείο των νέων οικονομολόγων.

Με δεδομένες τις αλλαγές που έγιναν τον περασμένο Μάιο τόσο στην άμεση φορολογία και περισσότερο στην αύξηση των εισφορών που έχει αποφασιστεί στους ελεύθερους επαγγελματίες ( άρα και στους οικονομολόγους ) βλέπετε να έρχεται μεγαλύτερη κρίση στο κλάδο σας ή περιμένετε ότι κάποια στιγμή η κατάσταση θα «ισορροπήσει» ;

Δυστυχώς, ερχόμαστε να δικαιωθούμε πλήρως σε σχέση με αυτά που λέγαμε για το ασφαλιστικό σύστημα. Πρώτον και κυριότερον, φαίνεται και αποτυπώνεται κάθε μέρα, ότι 7 στα 10 ευρώ του ελεύθερου επαγγελματία θα πηγαίνουν σε φόρους και εισφορές. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Ο απόλυτος κεφαλικός φόρος. Και το τοπίο παραμένει θολό, γιατί δεν ξέρουμε ακόμα επί ποιων εισοδημάτων θα υπολογίζονται οι εισφορές από 1ης Ιανουαρίου. Έχουν υπάρξει ουκ ολίγες δηλώσεις για τα εισοδήματα του 2015 (που θεωρούμε εξίσου άδικο), αλλά εγκυκλίους ακόμα δεν έχουμε δει και σε ένα μήνα τελειώνει η χρονιά. Να μη μιλήσω για την κοροϊδία των εκπτώσεων για τους νέους επιστήμονες, που τελικά η κυβέρνηση τις πήρε πίσω. Οδηγούν, με μαθηματική ακρίβεια, τους επαγγελματίες στο κλείσιμο των βιβλίων τους. Τόσο απλά.

Άκουσα με προσοχή την πρόταση του κ. Τσακαλώτου για μείωση των στόχων για πρωτογενή πλεονάσματα και αξιοποίηση αυτής της μείωσης για χαμηλότερους φορολογικούς συντελεστές και ασφαλιστικές εισφορές για τους μικρομεσαίους;

Ποιος διαφωνεί με κάτι τέτοιο; Ξέρετε, όμως, κάτι; Είναι πολύ αργά για τέτοιες προτάσεις. Η κυβέρνηση επέλεξε πρώτα να οδηγήσει στο κλείσιμο των βιβλίων χιλιάδες ελεύθερους επαγγελματίες, και τώρα έρχεται να υποσχεθεί μειώσεις από το… 2019! Νομίζω ότι δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά.

Το ΟΕΕ εκτός από ένας επαγγελματικός κόμβος θα πρέπει να είναι και ένας συμβουλευτικός φορέας της εκάστοτε Κυβέρνησης ειδικά τα τελευταία χρόνια με δεδομένη την οικονομική συγκυρία που διαμορφώνουν τα προγράμματα προσαρμογής . Οι πυκνές παρεμβάσεις σας έχουν βρει «ευήκοα ώτα» ;

Με εξαίρεση το θέμα του κεφαλικού φόρου μέσω του νέου τρόπου υπολογισμού των ασφαλιστικών εισφορών, όπου το υπουργείο Εργασίας δεν άκουσε κανέναν επιστημονικό φορέα, το Οικονομικό Επιμελητήριο Ελλάδος, ως θεσμοθετημένος σύμβουλος της Πολιτείας, έχει διαχρονικά άριστη συνεργασία με την εκάστοτε κυβέρνηση και τα υπουργεία, και καταθέτει τις απόψεις του για κρίσιμα θέματα της οικονομίας και στα νέα δεδομένα που φέρνει κάθε φορά κάποιο νομοσχέδιο.

Δεν υπάρχει ένας υπουργός τα τελευταία χρόνια που θα μην υπερθεμάτισε υπέρ ενός «σταθερού απλού και δίκαιου φορολογικού συστήματος» . Παρόλα αυτά ζούμε κάθε χρόνο αλλαγές επί αλλαγών με αποτέλεσμα να περιμένουμε στο τέλος του κάθε χρόνου να μάθουμε τι φόρο θα πληρώσουμε για τον επόμενο . Τι φταίει και η Ελλάδα δεν μπορεί να έχει ένα σταθερό φορολογικό σύστημα;

Οι φόροι – ιδιαίτερα την τελευταία εξαετία του μνημονίου – έχουν ταυτιστεί με τη συγκράτηση της οικονομίας και την τελική της συρρίκνωση. Δηλαδή, με την ύφεση.

Οι λόγοι είναι προφανείς. Αντί να επιλέξουμε να προχωρήσουμε στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις – μεταξύ άλλων και στη φορολογική -, ώστε και να ελαφρύνουμε το δημόσιο χρέος, και να απαλλάξουμε την οικονομία από τα βαρίδια του παρελθόντος, κάναμε το ακριβώς αντίθετο.

Δεν κάναμε τις απαιτούμενες τομές, και καταφύγαμε στην εύκολη λύση, που δεν είναι άλλη από την αύξηση των φόρων.

Τα αποτελέσματα είναι γνωστά: Πτώση της κατανάλωσης, μείωση του τζίρου, ύφεση, ανεργία, αδυναμία αποπληρωμής των φορολογικών υποχρεώσεων, υστέρηση στα έσοδα, νέοι και υψηλότεροι φόροι.

Δηλαδή, διατηρείται ο φαύλος κύκλος της ύφεσης, ο οποίος και οδηγεί διαρκώς σε σπασμωδικές κινήσεις και αποφάσεις για το πώς θα μπαλώσουμε τη μία ή την άλλη τρύπα.

Αυτός, λοιπόν, ο αρνητικός – μέχρι στιγμής – πρωταγωνιστής στην πορεία της οικονομίας, οι φόροι, μπορούν – από εδώ και στο εξής – να αποτελέσουν από τους βασικούς μοχλούς της επιστροφής στην ανάπτυξη. Με ποιο τρόπο;

Μέσω της μείωσης της έμμεσης φορολόγησης σε μια σειρά συντελεστών, της αλλαγής στον τρόπο υπολογισμού του φόρου εισοδήματος, της παροχής γενναίων φορολογικών κινήτρων για επενδύσεις στη χώρα μας.

Βρισκόμαστε μετά τα μέσα του τρίτου προγράμματος προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας . Υπάρχουν εκπρόσωποι των θεσμών που βλέπουν για την Ελλάδα « φως στην άκρη του τούνελ» ..Ποιά είναι η δική σας εκτίμηση;

Ξέρετε, η εικόνα αυτή τη στιγμή θυμίζει το γνωστό απόφθεγμα ότι οι αριθμοί ευημερούν, αλλά οι άνθρωποι υποφέρουν. Διότι τα έσοδα δεν πηγαίνουν μέχρι στιγμής τόσο άσχημα όσο περιμέναμε, αλλά οι τζίροι στην αγορά πέφτουν.

Διότι, τι να το κάνεις αν το κράτος εισπράττει, αλλά στο εννεάμηνο η πτώση στο γάλα είναι διψήφια και στα τρόφιμα συνολικά πάνω από 8%;

Όταν, δηλαδή, μειώνονται ανελαστικές δαπάνες των νοικοκυριών, τότε καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει πραγματικά στην οικονομία.

Και ερχόμαστε ξανά στο προηγούμενο ερώτημά σας. Η κατάσταση στα φορολογικά της χώρας μοιάζει να είναι αδιέξοδη.

Σχεδιασμός στο πόδι, προαναγγελίες παρεμβάσεων, που δεν υλοποιούνται ή καθυστερούν, εισπρακτικά μέτρα, που μειώνουν κατακόρυφα το εισόδημα των νοικοκυριών και τα έσοδα των επιχειρήσεων, και αυξάνουν τη μαύρη αγορά, το λαθρεμπόριο, την παραοικονομία.

Δείτε τι έγινε όλα αυτά τα χρόνια με τα τσιγάρα, με τα καύσιμα, και με οποιοδήποτε άλλο κλάδο είδε τα προϊόντα του να επιβαρύνονται φορολογικά.

Παρ΄ όλα αυτά, φαίνεται πως το πάθημα δεν έχει γίνει μάθημα. Για ακόμα μια φορά, επιλέξαμε την εύκολη λύση να φορολογήσουμε ακόμα και τον καφέ και να αυξήσουμε το φόρο στην μπύρα!

Στην ουσία, μπαίνουμε όλο και περισσότερο στην κατάσταση, που έχει στοιχίσει στην ελληνική οικονομία και το επιχειρείν: Στο φαύλο κύκλο των εισπρακτικών μέτρων, της ύφεσης, της ανεργίας, των ελλειμμάτων, και των νέων φόρων.

Πλην της Ελλάδας όλες οι χώρες που μπήκαν σε πρόγραμμα προσαρμογής τα έχουν πλέον αφήσει πίσω τους . Τι έγινε λάθος με την Ελλάδα και συνεχίζει με τρίτο μνημόνιο;

Είτε συζητάμε για το τέλος των μνημονίων, είτε για το κλείσιμο αξιολογήσεων, ένα είναι το βασικό μας θέμα:

Καμία λύση δεν πρόκειται να υπάρξει και κανένα ζήτημα δεν θα λυθεί, εάν δε δώσουμε βάρος στον παρανομαστή, στη σχέση Χρέους/ΑΕΠ. Με την ανάληψη των κατάλληλων πρωτοβουλιών, ώστε να δημιουργήσουμε ένα φιλικό περιβάλλον στη φορολογία, στο χωροταξικό, στις διαδικασίες αδειοδότησης, για όσους είτε ήδη επιχειρούν, είτε επιθυμούν να επενδύσουν στην Ελλάδα, θα δημιουργήσουμε προστιθέμενη αξία στην ελληνική οικονομία, με επενδύσεις, νέες θέσεις εργασίας και, τελικά, ανάπτυξη.

Μεγαλύτερος παρανομαστής σημαίνει μικρότερος λόγος Χρέους/ΑΕΠ και, πλέον, άλλη κατεύθυνση στη συζήτηση με τους δανειστές. Σε άλλη βάση. Έτσι, θα τελειώσουμε με τα μνημόνια. Και, όσο καθυστερούμε να προσανατολιστούμε προς αυτή την κατεύθυνση, τόσο λιγότερα είναι αυτά, που μπορούμε να διεκδικήσουμε στην όποια διαπραγμάτευση, όπως και αν γίνεται αυτή.