Νίκος Μπίστης: Το τρένο χρειάζεται όλα τα βαγόνια- αρκεί τα τελευταία να μην φρενάρουν την ατμομηχανή

«Το τρένο χρειάζεται όλα τα βαγόνια. Αρκεί τα τελευταία να μην φρενάρουν την ατμομηχανή . Και όσο αυτό δεν συμβαίνει και επιπλέον ουδείς αμφισβητεί τον μηχανοδηγό μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι», επισημαίνει ο Νίκος Μπίστης, σε μια συνέντευξη στο News 24/7 που θα συζητηθεί, ενώ παράλληλα σημειώνει πως «η διεύρυνση φέρνει και τον μετασχηματισμό, η ποσότητα αναπόφευκτα την νέα ποιότητα».

«Το ρίσκο της αλλαγής μπορούμε να το διαχειριστούμε, το ρίσκο της ακινησίας όχι» εκτιμά το ηγετικό στέλεχος της Προοδευτικής Συμμαχίας, ενώ χαρακτηρίζει «ψευδοπρόβλημα» το ενδεχόμενο «πασοκοποίησης» του ΣΥΡΙΖΑ, ζητώντας μάλιστα να μην χρησιμοποιείται αυτός ο όρος, καθώς υποκρύπτει και έναν – αθέλητο – ελιτισμό.

«Εδώ στην Ελλάδα , κατ εξαίρεση , την ώρα της ήττας ο λαός έδωσε στον ΣΥΡΙΖΑ ένα τεράστιο 31,5%. Τον εμπιστεύτηκε και τώρα πρέπει άφοβα ο ΣΥΡΙΖΑ να τον εμπιστευτεί, να του επιστρέψει την εμπιστοσύνη προσκαλώντας τον στην νέα προσπάθεια. Ανοίγοντας τις πόρτες σε όσους θέλουν να είναι κάτι παραπάνω από ψηφοφόροι. Να ενθαρρυνθεί η μαζική προσέλευση με πλήρη επίγνωση του γεγονότος ότι τα μέλη ενός σύγχρονου αριστερού κόμματος , δεν θα έχουν την εικόνα του κοσμοκαλόγερου ούτε τις υποχρεώσεις που είχαμε εμείς όταν στρατευόμασταν στην Αριστερά . Θα είναι μια πιο χαλαρή αλλά όχι υποχρεωτικά λιγότερο δημιουργική σχέση. Με την χρησιμοποίηση των νέων τεχνολογιών μπορεί να είναι και πιο ουσιαστική, πιο συμμετοχική. Με το χέρι στην καρδιά τώρα: ποιος δεν καταλαβαίνει ότι το σχήμα της παραδοσιακής οργάνωσης βάσης (ΟΒ) αγκομαχά; Δεν θα το εγκαταλείψουμε αλλά επείγει να το συμπληρώσουμε και να το ανανεώσουμε με σύγχρονες μεθόδους συμμετοχής» τονίζει χαρακτηριστικά.

Ο Ν. Μπίστης εκτιμά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί υπό προϋποθέσεις να καλύψει το κενό της πολιτικής οικολογίας στη χώρα, ενώ για το ΚΙΝΑΛ σημειώνει ότι «η στάση του στον εκλογικό νόμο και στην ψήφο των αποδήμων θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό την πορεία των σχέσεών του με τον ΣΥΡΙΖΑ». Ταυτόχρονα, ερωτώμενος για την πιθανότητα απώλειας του ριζοσπαστικού χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ, αφήνει αιχμές κατά των κομμάτων που βρίσκονται ή θέλουν να βρίσκονται αριστερά της Κουμουνδούρου: «Ο ριζοσπαστισμός δεν είναι λόγια στον αέρα , αφορολόγητα, αλλά μέτρα στις  συγκεκριμένες συνθήκες. Το ΚΚΕ, ο Βαρουφάκης, η ΛΑΕ , η Κωνσταντοπούλου θεωρούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε διαζύγιο το καλοκαίρι του 2015 από τον ριζοσπαστισμό. Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν άνθρωποι στον ΣΥΡΙΖΑ που να το πιστεύουν. Ο ριζοσπαστισμός γειώνεται στο πεδίο του συγκεκριμένου. Θα δούμε αν θα διαπεράσει το νέο πρόγραμμα του κόμματος. Εκεί είναι το στοίχημα και όχι στις φοβίες για απώλεια της καθαρότητας, η οποία ευτυχώς έχει απολεσθεί προ πολλού». Επιπλέον σημειώνει ότι δεν βλέπει μεγάλες δυνατότητες για άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ προς τα αριστερά: «Με το ΚΚΕ μας χωρίζουν όχι μόνο ιδεολογικά ζητήματα αλλά κυρίως ο επίμονος αντιευρωπαϊσμός του. Και το αντιΣΥΡΙΖΑ πάθος του καλά κρατεί. Με την Μέρα25 έχουμε αχαρτογράφητα νερά . Ο Βαρουφάκης έχει μέγα πρόβλημα με τον ΣΥΡΙΖΑ και δεν είναι εύκολο να το ξεπεράσει. Αφήνω ένα κάποιο περιθώριο γιατί δεν έχει τις σκληρές δομές του ΚΚΕ και με εξαίρεση τον αρχηγό του δεν έχουν υψωθεί ανυπέρβλητα τείχη. Όπως και με το ΚΙΝΑΛ πολλά θα κριθούν από την στάση του στα κρίσιμα ζητήματα». 

Ενδιαφέρον εμφανίζει η άποψη για το πού θα πρέπει να γίνει το άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ: «Το βασικό άνοιγμα πρέπει να γίνει προς τα κάτω προς τους απλούς ανθρώπους που με αυξανόμενους ρυθμούς απέχουν. 1000000 ψηφοφόροι έφυγαν από την κάλπη απογοητευμένοι τα πέντε τελευταία χρόνια. Αυτοί δεν θα γυρίσουν επειδή θα τρελαθούν από την χαρά τους με τον σοσιαλισμό με ελευθερία και δημοκρατία. Ή επειδή θα εξαγριωθούν με τον νεοφιλελευθερισμό. Προφανώς και τα δυο έχουν σημασία σε τελευταία όμως ανάλυση. Τώρα επείγει να τους πούμε δυο πράγματα για την ζωή τους, ώστε να συνειδητοποιήσουν όχι μόνο ότι νοιαζόμαστε για αυτούς αλλά και ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος βελτίωσης της από την συμμετοχή τους στην πολιτική πάλη. Και τότε θα τους ξανασυναντήσουμε».

Στην Προοδευτική Συμμαχία είστε ικανοποιημένοι από τις αποφάσεις της ΚΠΕ του ΣΥΡΙΖΑ και από τις τοποθετήσεις του Αλέξη Τσίπρα; Θα μπορούσε να γίνει κάτι παραπάνω; Όχι πχ Συνέδριο διεύρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά μετασχηματισμού του;

«Πάντα υπάρχει δυνατότητα για κάτι περισσότερο αλλά και το καλύτερο ειναι εχθρός του καλού . Έχουμε καλές αποφάσεις και έχουμε πλέον τον οδικό χάρτη . Το πλαίσιο νομίζω ότι καλύπτει στα βασικά σημεία όλους μας . Και μην ξεχνάτε ότι όπως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μονολιθικό κόμμα αλλά αυλακώνεται από ρεύματα και τάσεις , έτσι συμβαίνει και στην Προοδευτική Συμμαχία. Το θέμα είναι να συμφωνούμε στα βασικά. Και όπως λέω με επιμονή τα τελευταία χρόνια το τραίνο χρειάζεται όλα τα βαγόνια. Αρκεί τα τελευταία να μην φρενάρουν την ατμομηχανή . Και όσο αυτό δεν συμβαίνει και επιπλέον ουδείς αμφισβητεί τον μηχανοδηγό μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι. Η διεύρυνση φέρνει και τον μετασχηματισμό, η ποσότητα αναπόφευκτα την νέα ποιότητα. Και συνομολόγησαν όλοι οι σύντροφοι στην τελευταία ΚΕ αυτό που λέει η διακήρυξη: ότι “η κρίση μας έχει αλλάξει όλους. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αλλάξει και αυτός”».

Δεν σας φοβίζει το ρίσκο της αλλαγής.

«Το ρίσκο της αλλαγής μπορούμε να το διαχειριστούμε, το ρίσκο της ακινησίας όχι.

Δείτε τι γίνεται με τα περισσότερα σοσιαλιστικά κόμματα, δείτε τι έγινε την Κυριακή στην Αυστρία. Οι σοσιαλιστές με εξαίρεση την Ιβηρική συρρικνώνονται και τα κόμματα της άλλης, της ριζοσπαστικής   αριστεράς όχι μόνο δεν ενισχύονται αλλά φυτοζωούν . Αυτή είναι η εικόνα που πρέπει να φοβίζει και ταυτοχρόνως να κινητοποιεί. Εδώ στην Ελλάδα , κατ εξαίρεση , την ώρα της ήττας ο λαός έδωσε στον ΣΥΡΙΖΑ ένα τεράστιο 31,5%. Τον εμπιστεύτηκε και τώρα πρέπει άφοβα ο ΣΥΡΙΖΑ να τον εμπιστευτεί, να του επιστρέψει την εμπιστοσύνη προσκαλώντας τον στην νέα προσπάθεια. Ανοίγοντας τις πόρτες σε όσους θέλουν να είναι κάτι παραπάνω από ψηφοφόροι. Να ενθαρρυνθεί η μαζική προσέλευση  με πλήρη επίγνωση του γεγονότος ότι τα μέλη ενός σύγχρονου αριστερού κόμματος , δεν θα έχουν την εικόνα του κοσμοκαλόγερου ούτε τις υποχρεώσεις που είχαμε εμείς όταν στρατευόμασταν στην Αριστερά . Θα είναι μια πιο χαλαρή αλλά όχι υποχρεωτικά λιγότερο δημιουργική σχέση. Με την χρησιμοποίηση των νέων τεχνολογιών μπορεί να είναι και πιο ουσιαστική, πιο συμμετοχική. Με το χέρι στην καρδιά τώρα : ποιός δεν καταλαβαίνει ότι το σχήμα της παραδοσιακής οργάνωσης βάσης (ΟΒ) αγκομαχά; Δεν θα το εγκαταλείψουμε αλλά επείγει να το συμπληρώσουμε και να το ανανεώσουμε με σύγχρονες μεθόδους συμμετοχής.»

Επειδή το θέμα δεν είναι μόνο οργανωτικό θα επιμείνω. Δεν σας φοβίζει η πασοκοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ ;

«Προφανώς δεν είναι μόνο οργανωτικό αλλά και το οργανωτικό είναι βαθύτατα πολιτικό. Γιατί οργανωτικού χαρακτήρα φοβίες μπορεί να δυσχεράνουν το πολιτικό άνοιγμα του κόμματος. Στο ερώτημα σας τώρα. Όχι , το θεωρώ ψευδoπρόβλημα. Άστε που δεν το πολυκαταλαβαίνω. Ο προοδευτικός κόσμος του ΠΑΣΟΚ ήδη από το 2012 ψηφίζει μαζικά  τον ΣΥΡΙΖΑ. Τον Ιούλιο έδωσε συγκλονιστικό παρόν όχι μόνο στην κάλπη αλλά και στις προεκλογικές συγκεντρώσεις. Τον ακούγαμε και στα συνθήματα. Δεν νομίζω ότι υπάρχει κανείς στον ΣΥΡΙΖΑ και την Προοδευτική Συμμαχία  που να λέει : «ευχαριστούμε για την ψήφο σας , αλλά μέχρι εκεί. Λόγω προέλευσης και πολιτικού παρελθόντος δεν σας θέλουμε στο κόμμα , πρέπει να σας ξεψαχνίσουμε πριν περάσετε τις πύλες. Η πρέπει να δηλώσετε πίστη στην δική μας εκδοχή του σοσιαλισμού γιατί η δική σας απέτυχε». Λες και η δική μας και στην κομμουνιστική και στην Ευρωκομμουνιστική  εκδοχή ευτύχησε. Επειδή κανένας δεν το λέει καλό είναι να μην χρησιμοποιούμε πλέον και τον όρο πασοκοποίηση γιατί υποκρύπτει και ένα – αθέλητο- ελιτισμό.»

Και για την πιθανότητα απώλειας του ριζοσπαστικού χαρακτήρα, τι λέτε;

«Ο ΣΥΡΙΖΑ απέδειξε με μεγάλο πολιτικό κόστος -και μεγάλο κέρδος την βίαιη ωρίμανση του – ότι από μικρό κόμμα διαμαρτυρίας έγινε κόμμα της κυβερνώσας αριστεράς. Χωρίς – επιμένω εγώ – να χάσει τον ριζοσπαστικό του χαρακτήρα. Αυτός αποτυπώθηκε όχι μόνο – όπως νομίζουν οι περισσότεροι- στις θεσμικού χαρακτήρα παρεμβάσεις του στον χώρο των δικαιωμάτων( Σύφωνο Συμβίωσης, ιθαγένεια κλπ) αλλά και σε μέτρα υπέρ των πολλών στις συνθήκες των μνημονίων. Και βέβαια ο ριζοσπαστισμός αποτυπώνεται στην Συνθήκη των Πρεσπών.  Ο ριζοσπαστισμός δεν είναι λόγια στον αέρα , αφορολόγητα, αλλά μέτρα στις  συγκεκριμένες συνθήκες. Το ΚΚΕ, ο Βαρουφάκης, η ΛΑΕ , η Κωνσταντοπούλου θεωρούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε διαζύγιο το καλοκαίρι του 2015 από τον ριζοσπαστισμό. Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν άνθρωποι στον ΣΥΡΙΖΑ που να το πιστεύουν. Ο ριζοσπαστισμός γειώνεται στο πεδίο του συγκεκριμένου. Θα δούμε αν θα διαπεράσει το νέο πρόγραμμα του κόμματος. Εκεί είναι το στοίχημα και όχι στις φοβίες για απώλεια της καθαρότητας, η οποία ευτυχώς έχει απολεσθεί προ πολλού.»

 Παρασκηνιακά, πληροφορούμαστε, πως για το νέο φορέα συζητείται και η ονομασία «ΣΥΡΙΖΑ-Πράσινη Συμμαχία». Σας βρίσκει σύμφωνο ένας τέτοιος προβληματισμός;

«Θα ήταν αδικαιολόγητη παράλειψη αν δεν μας απασχολούσε . Βλέπετε τι γίνεται στον πλανήτη με τις κινητοποιήσεις για το κλίμα. Τσουνάμι. Βλέπουμε και τα εκλογικά αποτελέσματα σε ευρωπαϊκές χώρες. Η ψήφος στα πράσινα κόμματα είναι ψήφος πολλών προελεύσεων . Είναι ψήφος οικολογική, ελιναι ψήφος εν μέρει αντισυστημική , είναι και μια «εύκολη» ψήφος. Για πολλούς αποτελεί αναγκαστική διέξοδο ελλείψει αξιόπιστου και μετρήσιμου σύγχρονου αριστερού κόμματος. Προσωπικά καλύφθηκα από τον τρόπο που παρουσίασε τον προβληματισμό του ο Τσίπρας στο Φεστιβάλ Σπούτνικ της νεολαίας. Μίλησε για το κόκκινο της Αριστεράς που πρέπει να συνδεθεί με το πράσινο της οικολογίας και το Πράσινο που δεν θα πετύχει τους στόχους του χωρίς το Κόκκινο. Το σύνθημα εξάλλου «Αλλάξτε το Σύστημα. Όχι το κλίμα» αποτυπώνει ακριβώς την Κοκκινοπράσινη ζεύξη. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλοι εμείς που προερχόμαστε από την κομμουνιστική μήτρα έχουμε μεγαλώσει με την «θρησκεία» της ανάπτυξης . Η οικολογία ήταν επίκτητη έννοια.  Στην Ελλάδα η πολιτική οικολογία δεν μπόρεσε να αποκτήσει αυτοτελή παρουσία. Το κενό μπορεί υπό προϋποθέσεις να το καλύψει ο ΣΥΡΙΖΑ. Προφανώς δεν είναι θέμα απλώς τίτλου, πρέπει να διαπεράσει η πράσινη λογική το πρόγραμμα μας και ο ΣΥΡΙΖΑ να δει διαφορετικά κάποιες κυβερνητικές πρακτικές του για να είναι αξιόπιστη η στροφή του.»

  Η στάση του ΣΥΡΙΖΑ έναντι του ΚΙΝΑΛ ποια πρέπει να είναι στο μέλλον; Πρόταση για συνεργασία ή διεμβολισμός;

Ο ΣΥΡΙΖΑ ψηφίζοντας και εμμένοντας στην απλή αναλογική προφανώς αναζητά συμμάχους. Το πρόβλημα είναι με την στάση του ΚΙΝΑΛ. Θήτευσε στο αντί ΣΥΡΙΖΑ.

Μέτωπο, καταψήφισε την Συμφωνία των Πρεσπών, διευκόλυνε σε όλα την ΝΔ σε βάρος ακόμα και του δικού του συμφέροντος. Και δυστυχώς πολλοί στο ΚΙΝΑΛ συνεχίζουν στην ίδια γραμμή, με πιο χαρακτηριστική περίπτωση αυτήν του Κοινοβουλευτικού του εκπροσώπου Ανδρέα Λοβέρδου που εργάζεται ανοιχτά για την συμμαχία του ΚΙΝΑΛ με την ΝΔ. Υπήρξε μια θετική εξέλιξη με την στάση τους απέναντι στις εξωφρενικές ρυθμίσεις Βρούτση στα εργασιακά αλλά μέχρι εκεί. Η στάση τους στον εκλογικό νόμο και στην ψήφο των αποδήμων  θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό την πορεία των σχέσεων του ΣΥΡΙΖΑ με το ΚΙΝΑΛ. Η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ πρέπει να αποφασίσει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει. Αν θέλει δηλαδή να αποτελέσει μέρος της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης και της προοδευτικής διακυβέρνησης της χώρας. Με την αυτονομία του ΚΙΝΑΛ και με ρόλο στην παράταξη.  Το σημερινό μωσαϊκό που παρουσιάζει δεν έχει πολιτικό μέλλον. Η γραμμή πότε από εδώ, πότε από εκεί επίσης, πόσο μάλλον όταν γέρνει  εμφανώς περισσότερο προς τα εκεί. 

Συνεργασία, λοιπόν, υπό την προϋπόθεση ότι την θέλει και την αποφασίζει το ΚΙΝΑΛ . Αλλιώς το περιμένει η περιθωριοποίηση. Ουδείς, δε, θα το διεμβολίσει, μόνο του θα περιθωριοποιηθεί.»

 Το άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ στην πολιτική γεωγραφία πρέπει να είναι προς το σοσιαλιστικό χώρο και την κεντροαριστερά ή και προς την αριστερά;

«Το βασικό άνοιγμα πρέπει να γίνει προς τα κάτω προς τους απλούς ανθρώπους που με αυξανόμενους ρυθμούς απέχουν . 1000000 ψηφοφόροι έφυγαν από την κάλπη απογοητευμένοι τα πέντε τελευταία χρόνια. Αυτοί δεν θα γυρίσουν επειδή θα τρελαθούν από την χαρά τους με τον σοσιαλισμό με ελευθερία και δημοκρατία. Ή επειδή θα εξαγριωθούν με τον νεοφιλελευθερισμό. Προφανώς και τα δυο έχουν σημασία σε τελευταία όμως ανάλυση. Τώρα επείγει να τους πούμε δυο πράγματα για την ζωή τους, ώστε να συνειδητοποιήσουν όχι μόνο ότι νοιαζόμαστε για αυτούς αλλά και ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος βελτίωσης της από την συμμετοχή τους στην πολιτική πάλη. Και τότε θα τους ξανασυναντήσουμε.

Στην πολιτική γεωγραφία, εδραιωμένοι στα αριστερά πρέπει να ενισχύσουμε τους δεσμούς μας με τον κόσμο που αναγνωρίζει τον εαυτό του στην μεγάλη δημοκρατική παράταξη. Είτε αυτοπροσδιορίζονται ως κεντροαριστεροί, σοσιαλιστές ή δημοκράτες αντιδεξιοί. Στα αριστερά μας – μέσα σε πολλά εισαγωγικά το αριστερά μας- δεν βλέπω μεγάλες δυνατότητες. Με το ΚΚΕ μας χωρίζουν όχι μόνο ιδεολογικά ζητήματα αλλά κυρίως ο επίμονος αντιευρωπαϊσμός του. Και το αντιΣΥΡΙΖΑ πάθος του καλά κρατεί. Με την ημέρα 25 έχουμε αχαρτογράφητα νερά . Ο Βαρουφάκης έχει μέγα πρόβλημα με τον ΣΥΡΙΖΑ και δεν είναι εύκολο να το ξεπεράσει. Αφήνω ένα κάποιο περιθώριο γιατί δεν έχει τις σκληρές δομές του ΚΚΕ και με εξαίρεση τον αρχηγό του δεν έχουν υψωθεί ανυπέρβλητα τείχη. Όπως και με το ΚΙΝΑΛ πολλά θα κριθούν από την στάση του στα κρίσιμα ζητήματα.»

 Σε λίγες ημέρες συγκροτείται η Κεντρική Οργανωτική Επιτροπή Ανασυγκρότησης, που θα εκλέξει Πολιτική Γραμματεία και Οργανωτικό Γραφείο. Θα έχει αποκλειστικά την ευθύνη διεξαγωγής του Συνεδρίου; Και σε επίπεδο νομών τι πρέπει να γίνει; Δεν πρέπει  να συμμετάσχουν και νέα πρόσωπα, εκτός ΣΥΡΙΖΑ και Προοδευτικής Συμμαχίας, ώστε να σηματοδοτήσουν το, ουσιαστικά, νέο κόμμα;

«Όλα θα τα δούμε μέσα σε πνεύμα ενότητας, αλληλεγγύης και κυρίως αποτελεσματικότητας. Αντίστοιχα με την Κεντρική Οργανωτική Επιτροπή νομίζω ότι πρέπει να συγκροτηθούν Επιτροπές σε Νομαρχιακό επίπεδο. Και στην πορεία προς το Συνέδριο θα εκλεγούν οι καινούργιες Νομαρχιακές επιτροπές και από τα καινούργια μέλη που ελπίζω ότι θα είναι κάποιες δεκάδες χιλιάδες . Προφανώς πρόσωπα αξιόλογα πέραν αυτών που έχουν εμπλακεί στην Προοδευτική Συμμαχία επιβάλλεται να συμμετάσχουν και εργαζόμαστε  προς αυτή την κατεύθυνση. Τέλος,  μην το ξεχνάμε, υπάρχει το Συνέδριο που θα αποφασίσει για όλα.»