O Αλέξης Γεωργούλης μάς εξηγεί το ευρωπαϊκό του όραμα

Στις πρόσφατες ευρωεκλογές του Μαΐου ο Αλέξης Γεωργούλης έλαβε 162.974 ψήφους και εκλέχθηκε στην πέμπτη θέση του ευρωψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ.

Το αποτέλεσμα σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως. Άλλοι έγραψαν πως ο νεοεκλεγείς ευρωβουλευτής εξαργύρωνε τότε τη δημοφιλία του, άλλοι τον κατηγόρησαν για τις αναρτήσεις του στα social media από τις πρώτες του στιγμές στην Ευρωβουλή, και άλλοι καυτηρίασαν τα “ψηφιακά καλέσματα” που έκανε, για να φέρει κόσμο στις Βρυξέλλες.

Ο ίδιος μας υποδέχθηκε στο γραφείο του λίγες ήμερες πριν την διεξαγωγή της πρώτης ημερίδας που διοργάνωσε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με θέμα την Πολιτιστική Προσβασιμότητα ατόμων με αναπηρία, και δεν δίστασε να πάρει θέση για όλα.

Ο Ευρωβουλευτής Αλέξης Γεωργούλης μετέχει ως μέλος στη CULT (Επιτροπή Πολιτισμού και Παιδείας) και στη DANZ (Αντιπροσωπεία για τις σχέσεις με την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία), ενώ ως αναπληρωτής μετέχει στις PETI (Επιτροπή Αναφορών), D-CA (Αντιπροσωπεία για τις σχέσεις με τον Καναδά), DCAM (Αντιπροσωπεία για τις σχέσεις με τις χώρες της Κεντρικής Αμερικής) και DLAT (Αντιπροσωπεία στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση ΕΕ – Λατινικής Αμερικής).

Η συζήτησή μας, όπως είναι λογικό, άρχισε από την ερμηνεία του εκλογικού αποτελέσματος.

“Η αλήθεια είναι πως πρώτη φορά κάνω ανάλυση του εκλογικού αποτελέσματος. Καταρχάς υπάρχει ένα βασικό πράγμα που ισχύει για όλους και είναι η αναγνωρισιμότητα. Κοινή ομολογία είναι πως αν ο κόσμος δεν γνωρίζει κάποιον, δύσκολα τον ψηφίζει. Οι περισσότεροι υποψήφιοι στα ευρωψηφοδέλτια ήταν γνωστοί και ειδικά την προεκλογική περίοδο η δημοφιλία αυξάνεται.

Η δική μου προεκλογική εκστρατεία δεν ήταν τόσο μεγάλη σε διάρκεια, καθώς την αναγνωρισιμότητα την είχα λόγω του επαγγέλματός μου ως ηθοποιός.

Εν συνεχεία έχει να κάνει όμως με το τί βγάζεις προς τα έξω. Ακούγεσαι μεν, αλλά σημασία έχει το τί θες να πεις. Προσωπικά εκτιμώ πως βγάζω μια ειλικρίνεια, μια ευθύτητα, αυτό δηλαδή που έχω ως άνθρωπος, το ότι είμαι προσιτός. Έτσι, ο κόσμος άκουσε αυτά που έχω να πω και πιστεύω πως καλά έκανε καθότι όσα λέω είναι και εξ ολοκλήρου απόψεις δικές μου. Όσα διατυπώνω είναι ακριβώς αυτά που πιστεύω”.

Εν συνεχεία, χαμογελώντας, μας μεταφέρει τα πρώτα λόγια της μητέρας του μετά το άκουσμα του εκλογικού αποτελέσματος.

“Η μητέρα μου -που έκανε βέβαια και εκείνη τον δικό της προεκλογικό αγώνα- μου είπε, “να ξέρεις παιδί μου πως βγήκες επειδή ο κόσμος σε αγαπάει. Κανόνισε την πορεία σου για το πώς θα συνεχίσεις”. Με συμβούλευσε αυτό να το έχω πάντα στο μυαλό μου.

Πλέον αισθάνομαι πως αυτή την αγάπη πρέπει να την ανταποδώσω με έργο. Το ίδιο κάνω και στα καλλιτεχνικά. Προσπαθώ να φτιάχνω κάτι που να δίνει στο κοινό πράγματα ουσιαστικά, όχι μόνο για τις οικονομικές απολαβές δηλαδή”.

Πολιτισμός για εμένα είναι το πώς συμπεριφέρεται μια κοινωνία συνολικά

Ποιο είναι όμως το όραμά του από το νέο πόστο;

“Από αυτή τη θέση θέλω να προσφέρω πλέον μέσα από το πρίσμα μιας θέσης πολιτικής. Η δική μου θέση έχει να κάνει με τα πολιτιστικά, σε επίπεδο ολιστικό. Γιατί πολιτισμός είναι το πώς συμπεριφέρεται μια κοινωνία συνολικά. Πάνω σε αυτό θέλω να δουλέψω εντατικά, είναι ένα φάσμα μεν ευρύ, αλλά με ειδικά εργαλεία μπορείς να συνεισφέρεις σε συγκεκριμένους τομείς όπως ο κινηματογράφος.

Η ανάπτυξη στον πολιτισμό έχει άμεση αντίκτυπο στην ανεργία, αλλά και στην εικόνα έχουν οι ίδιοι οι Έλληνες για τον εαυτό τους, αλλά και οι ξένοι για τους Έλληνες.

Ένα παράδειγμα είναι οι ταινίες, το οπτικό περιεχόμενο και σταδιακά το ψηφιακό πεδίο. Έτσι, μέσα από εργαλεία που αφορούν τις τέχνες, το θέατρο, τον κινηματογράφο, θα πιέσω περισσότερο προς αυτή την κατεύθυνση”.

Ένα ουσιαστικό βήμα για την ανάδειξη του δημόσιων και ιδιωτικών πρωτοβουλιών, εγχώριων και ξένων στον κλάδο των οπτικοακουστικών μέσων και της επικοινωνίας στην Ελλάδα, ήταν η δημιουργία του Εθνικού Κέντρου Οπτικοακουστικών Μέσων και Επικοινωνίας (ΕΚΟΜΕ ΑΕ).

Όπως παρατηρεί ο Αλέξης Γεωργούλης, “το Εθνικό Κέντρο Οπτικοακουστικών Μέσων και Επικοινωνίας (ΕΚΟΜΕ) είναι μια κατάκτηση του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που έλεγα και προεκλογικά. Ως λαός, δείχνουμε από τη μια πως έχουμε την έμπνευση, όμως από την άλλη δεν έχουμε τα εργαλεία. Μέσω του ΕΚΟΜΕ τα εργαλεία χρηματοδοτούνται με βασικότατο τρόπο και αυτό πρέπει να συνεχιστεί εντονότερα.

Ο βασικός λόγος που πολιτεύομαι είναι λοιπόν πως είδα μεγάλο κενό στα πολιτιστικά, σε ευρωπαικό επίπεδο. Με μεγάλη πικρία είδαμε πως η λέξη πολιτισμός αφαιρέθηκε ως τίτλος από όλα τα χαρτοφυλάκια των επιτροπών. Το προηγούμενο χαρτοφυλάκιο έχει σπάσει σε τρία κομμάτια, κάτι που το καθιστά πιο δυσκίνητο”.

“Το ευρωκοινοβούλιο ξέρετε, δεν μπορεί να επιβληθεί στην Cult, στον πολιτισμό της ΕΕ. Δεν θα επιβάλλει νόμους για τον πολιτισμό, τον αθλητισμό και την παιδεία, αλλά ως Έλληνας πολίτης και πολιτικός, μπορώ να ασκήσω πίεση προς το να υπάρξει μια πολύ σοβαρή και σε βάθος ενημέρωση για το πώς μπορούμε να εκμεταλλευτούμε τους μηχανισμούς. Και φυσικά, για το πώς μπορεί να παραμείνει η ενημέρωση στο διηνεκές, έτσι ώστε να αναπτυχθεί ένας ελληνικός μηχανισμός πολιτιστικής ανάπτυξης για τις επόμενες γενιές”, σημειώνει.

Η συζήτησή μας συνεχίστηκε σχετικά με την ημερίδα για την Πολιτιστική Προσβασιμότητα ατόμων με αναπηρία.

Πόσο πίσω είναι ακόμα η Ευρώπη σε ζητήματα προσβασιμότητας και τι πιστεύετε πως πρέπει να κάνει άμεσα για να διασφαλιστεί πρακτικά η πλήρης πρόσβαση όλων των πολιτών; Χρειάζονται κυρώσεις; Ή νέες καμπάνιες ενημέρωσης σε συνδυασμό με επιπρόσθετα κονδύλια;

“Η Ευρώπη σαν ένωση είναι από τις πιο πολιτισμένες της γης σε θέματα προσβασιμότητας, επενδύουν στο να βρίσκουν λύσεις σε όλα αυτά τα ζητηματα. Τώρα αν συγκρίνουμε την Ευρώπη με τα άλλα κράτη μέλη, υπάρχουν χώρες που είναι πιο μπροστά σε θέματα προσβασιμότητας στις πόλεις τους, κυρίως είναι οι Βόρειες χώρες που έχουν προχωρήσει σε πιο ουσιαστικές λύσεις στα ζητήματα προσβασιμότητας ατόμων με αναπηρια. Η Ελλάδα είναι πίσω σε σχέση με αυτές τις χωρες. Αυτό που πρέπει να συμβεί δεν είναι να προχωρήσουμε σε ένα καθεστώς κυρώσεων κόβοντας κλήσεις ή πρόστιμα, αλλά να δημιουργήσουμε νέες καμπάνιες ενημέρωσης ώστε ο πολίτης να δει την πραγματική εικόνα του ζητηματος. Πιστεύω ότι μόνο όταν καταλαβαίνουμε κάτι, διορθώνουμε το προβλημα. Οι κυρώσεις πιστεύω ότι είναι το έσχατο μεσο. Η Ελλάδα πάσχει πολύ από ενημέρωση και πιστεύω οτι εκεί πρέπει να επενδυθούν κονδύλια, να γίνει σωστός καταμερισμός σε νέες εφαρμογές, νέες δράσεις και σωστή ενημέρωση”.

Την ημερίδα είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν από κοντά οι 5 νικήτριες που αναδείχθηκαν μετά από κλήρωση που πραγματοποιήθηκε τον περασμένο μήνα από τους επίσημους λογαριασμούς του ευρωβουλευτή:

Ο Αλέξης Γεωργούλης και τα social media

Ο Αλέξης Γεωργούλης ήταν ενεργός στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πολύ πριν εκλεχθεί. Και όπως λέει στο News 24/7, αυτό είναι κάτι που δεν σκοπεύει να αλλάξει.

“Τα δίκτυα προσπαθώ να τα χρησιμοποιήσω με τον τρόπο που χρησιμοποιούνται στον κόσμο, όχι όπως τα χρησιμοποιεί ένας πολιτικός. Θέλω να είμαι σε άμεση σχέση με τον κόσμο, να μην έχω ξύλινο λόγο. Να μην πρέπει να ακολουθήσει ο πολίτης κάποιο πρωτόκολλο για να μας απευθυνθεί, και λέω “μας” γιατί είμαστε πραγματικά μια ομάδα. Το γραφείο εδώ λειτουργεί ως ενιαία ομάδα και έτσι θα πορευτεί. Τα social media τα χρησιμοποιούσα άλλωστε και πριν εκλεχθώ. Γενικά το ψηφιακό είναι ευχή και κατάρα, με τα καλά και τα κακά του”.

Τον ρωτάμε για τα κακόβουλα σχόλια που δέχθηκε για τις εικόνες που δημοσίευσε τις πρώτες του μέρες στο Βέλγιο. Τον επηρέασαν;

“Η κακόβουλη κριτική δεν αφορά τα social media. Αφορά το “καλημέρα” που θα σου πει κανείς όταν ξεκινά μια θητεία. Ωστόσο πιστεύω πως βιάστηκαν πολύ να ασκήσουν κριτική. Κάποιοι θεώρησαν πως όταν ήρθαμε στις Βρυξέλλες δεν έπρεπε ας πούμε να χαιρόμαστε που ήρθαμε εδώ.

Υπήρχε μια αρνητικότητα που την ένοιωσα αλλά δε με πειράζει πια.

Νομίζω πως κάποιοι μάλλον παρεξήγησαν την όλη κατάσταση. Άλλοι σκέφτηκαν πως κάνω τον τουρίστα στις Βρυξέλλες. Ξέρετε, εκείνη την εποχή, τουρίστας ήμουν. Έγραφαν ότι ζω μια πενταήμερη. Αλλά ναι, οι πρώτες μέρες, πενταήμερη ήταν. Θα το παρομοίαζα με τις πρώτες μέρες σε μια σχολή ως φοιτητής. Είναι σαν να πηγαίνεις την πρώτη μέρα να κάνεις την εγγραφή και να σε κατηγορούν ότι είσαι στο κυλικείο, ενώ δεν έχουν αρχίσει ακόμη τα μαθήματα.

Γιατί πράγματι, εκείνες τις μέρες δεν είχαμε ακόμη αρμοδιότητες.

Εν πάσει περιπτώσει ο κόσμος περιμένει από εμένα δείγματα, εργασία. Σίγουρα δεν περιμένει το κοινό να πάρω την επιτροπή οικονομικών υποθέσεων ή νομικών ζητημάτων, όπως και ένας τεχνοκράτης των οικονομικών δεν θα έπαιρνε μια επιτροπή πολιτισμού”.

Συνεχίζοντας, μας ξεδιπλώνει το πώς θα ήθελε να ασκείται η πολιτική.

“Ξέρετε, η επιλογή πολιτικών πρέπει να γίνεται βάσει του κριτηρίου της κατανόησης του κόσμου. Ο πολιτικός πρέπει να αφουγκράζεται και να καταλαβαίνει τον λαό. Κοινώς, πρέπει να λειτουργεί και σαν άνθρωπος, όχι μόνο ως τεχνοκράτης. Άλλωστε τους τεχνοκράτες τους ζήσαμε την περίοδο των μνημονίων όταν έβλεπαν μόνο αριθμούς και με αριθμητικά κριτήρια έκριναν τα πάντα.

Η πολιτική είναι ένα καθημερινό βίωμα. Το ταλέντο είναι να ανοίξεις τα αυτιά σου και να δεχθείς τις απόψεις του κόσμου ως πιο ισχυρές από τις δικές σου.

Κάτι ανάλογο κάνει και ο ηθοποιός. Φεύγει από τη δική του συναισθηματική κατάσταση, από το εγώ του, και βάζει τον ρόλο απέναντί του και προσπαθεί να τον βιώσει σαν να ήταν ο ίδιος. Έτσι οφείλει να λειτουργεί και ο πολιτικός”.

Θέλω να φέρω τον κόσμο πιο κοντά στην Ευρώπη

Για τις επισκέψεις του κοινού και την πρακτική που ανακοίνωσε μέσα από τα μέσα δικτύωσης, μας απαντά:

“Οι ευρωβουλευτές μπορούν να καλούν 110 άτομα το χρόνο σε γκρουπ, για να γνωρίσουν το ευρωκοινοβούλιο. Σκεφτήκαμε λοιπόν πως αντί να καλέσουμε δημοσιογράφους, γνωστούς κλπ, να δώσουμε αυτή την ευκαιρία στο κοινό με συμμετοχές, τα καλέσματα των οποίων έγιναν μέσω social media. Πάλι μας κατηγόρησαν πως στήνουμε πενταήμερες εκδρομές, αλλά ναι, στην ουσία αυτό είναι το ζητούμενο. Να έρθει ο ψηφοφόρος εδώ, να γνωρίσει τις διεργασίες που γίνονται εδώ και να ενδιαφερθεί περισσότερο μέσα από αυτή τη διαδικασία. Άλλωστε εδώ λαμβάνονται καίριες αποφάσεις για την ενοποίηση των κρατών μελών.

Επίσης, είχαμε τη δυνατότητα να καλέσουμε νέα παιδιά για πρακτική και είπαμε να το κάνουμε με συλλογή βιογραφικών, αντί να πάρουμε “πρακτικάριους” βάσει συστάσεων. Είπαμε να δώσουμε την ευκαιρία σε παιδιά που έχουν ταλέντο, αλλά δεν είχαν τη δυνατότητα μέχρι πρότινος να μετέχουν σε κάτι τέτοιο. Όλα αυτά τα περάσαμε μέσα από τα social media γιατί απευθυνόμαστε στους νέους που είναι ενεργοί σε αυτά, και γιατί είναι ένα νέο “έδρανο” έκφρασης γνώμης.

Η αλήθεια είναι πως έχουμε πάρει πάρα πολλά βιογραφικά, τα εξετάζουμε και θα συνεχίσουμε έτσι.

Ο,τι υπάρχει που αφορά τον κόσμο προς τα έξω εμείς θα το χρησιμοποιήσουμε για να υπάρχει προσβασιμότητα στην Ευρωβουλή.

Είναι μια αμεσοδημοκρατική διαδικασία και στην άμεση δημοκρατία, τη μεγαλύτερη σημασία έχει πρώτα η κατανόηση, και μετά η συμμετοχή. Πληροφόρηση, συνείδηση, άρα κατανόηση, και μετά συμμετοχή”.

“Θα υποστήριζα περισσότερη συμμετοχή και διαφάνεια στην Ευρωβουλή”, συνεχίζει ο ευρωβουλευτής.

“Παλαιότερα ασχολούμασταν μόνο με την Ελλάδα, ψάχναμε τρόπους να αντεπεξέλθουμε στα οικονομικά μας και να έχουμε μια άλφα εξωστρέφεια. Τώρα πια, αυτό έχει αλλάξει και καλό είναι να αλλάξει εντατικότερα. Η χώρα μας από 10 εκατομμύρια, “άνοιξε” στα 500 εκατομμύρια Ευρωπαίων. Αυτό αλλάζει τα δεδομένα και του πολίτη και του πολιτικού”.

Για την ευρωπαϊκή ενοποίηση μας λέει:

“Αντιθέσεις υπάρχουν αλλά μέσα από την ενοποίηση βλέπεις πως αλλάζουν τα στερεότυπα, ακόμη κι αυτά που αφορούσαν εμάς τους Έλληνες που μας κατηγορούσαν ότι λιαζόμαστε στις ξαπλώστρες και τρώμε τα λεφτά της βαριάς γερμανικής βιομηχανίας.

Όλες αυτές οι διεργασίες απαιτούν χρόνο και υπομονή που διασφαλίζεται μέσα από τη μετάδοση και την ανάλυση της πληροφορίας”.

Γιατί όμως επέλεξε να πολιτευτεί με τον ΣΥΡΙΖΑ;

“Προσωπικά δεν ήμουν ποτέ κομματικοποιημένος. Είχα συνειδητοποιήσει πως η πολιτική είναι μονάχα κομματική, παραταξιακή. Τα κόμματα δεν παραδέχονταν λάθη και δεν προχωρούσαν σε αυτοκριτική. Κατ’ εμέ αυτό είναι το χειρότερο όλων που σε κρατάει πίσω. Μπορεί να κερδίσεις, να επιβληθείς, αλλά δεν εξελίσσεσαι έτσι. Μπαίνοντας από τη μεριά του καλλιτέχνη στο ΕΚΟΜΕ, είδα ότι εδώ υπάρχει κάτι το οποίο μπορεί να δουλέψει πολιτικά, όχι κομματικά.

Στον ΣΥΡΙΖΑ το καλό είναι πως δε μιλάμε κομματικά, μιλάμε πάνω στη βάση του τί καλό μπορούμε να κάνουμε. Εντυπωσιάστηκα από τη δουλειά στο ΕΚΟΜΕ και κάπως έτσι αποφάσισα να μετέχω στο εγχείρημα. Δε με ενδιαφέρει να παίξω κάποιο κομματικό παιχνίδι, το βλέπω ως “όχημα” για να με οδηγήσει σε μια θέση όπου μπορώ πλέον να προσφέρω στο σύνολο.

Όπως είπα, μέσα από την υποκριτική τέχνη και το γράψιμο έχω προσπαθήσει να επικοινωνήσω πράγματα που θα δώσουν κάτι, και το ίδιο προσπαθώ να κάνω και από τον νέο μου ρόλο”.

“Προσπαθούμε να χτίσουμε πράγματα για να φτάσουμε στα γεράματα και να πούμε πως συνεισφέραμε στο σύνολο, κάναμε κάτι” προσθέτει ακόμη γελώντας με ικανοποίηση.

Πώς προέκυψε η ενασχόληση με την Αυστραλία, τον Καναδά και τις χώρες της Λατινικής Αμερικής;

“Με την Αυστραλία και τον Καναδά δεν είχα μέχρι πρότινος άμεση σχέση αλλά είναι δύο χώρες όπου υπάρχει έντονος ελληνισμός και χρειάζεται περαιτέρω γεφύρωση καθώς πρόκειται για δύο μεγάλες αγορές. Από την άλλη με γοητεύουν πάρα πολύ οι χώρες της Λατινικής Αμερικής και ο τρόπος ζωής εκεί, νομίζω έχει ομοιότητες με την Ελλάδα. To βαρύ φορτίο όμως έχει να κάνει με το τί θα φέρει η Κομισιόν στην Επιτροπή Cult και από τους πολίτες στην Επιτροπή Αναφορών, όπου η γκάμα των ερωτήσεων είναι τεράστια”.

Φυσικά, δεν θα μπορούσαμε να μη ρωτήσουμε τον Αλέξη Γεωργούλη για την ταινία του Γαβρά:

“Έχω δει μόνο το τρέιλερ. Φαίνεται πως είναι μια άρτια ταινία. Ξέρω τους ηθοποιούς που έχουν παίξει και είναι εξαιρετικοί. Σε κάθε περίπτωση αποδεικνύει αυτό που λέμε ότι ο πολιτισμός έχει πολύ μεγάλη δύναμη. Όσα έγιναν τότε είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο στην ιστορία μας.

Έγιναν πράγματα που σηματοδότησαν μια ολόκληρη εποχή και ακόμη η Ευρώπη δεν έχει τελειώσει με τα “-exit”. Η ταινία αυτή δείχνει τη δύναμη του κινηματογράφου, το βλέπουμε αυτό από τα σχόλια”.

Θα ήταν στα πλάνα του μια πολιτική ταινία; “Με μεγάλη χαρά θα γύριζα μια τέτοια πολιτική ταινία” μας απαντά.

Τέλος, τον ρωτάμε αν θα συνεχίσει την ενεργή ενασχόλησή του με τα καλλιτεχνικά, ως ηθοποιός, μας λέει:

“Δεν υπάρχει ασυμβίβαστο που να αλλάζει το στάτους του ευρωβουλευτή. Έχω στα σκαριά πλάνα να παίξω σε κάποιες ταινίες των οποίων το σενάριο έχω γράψει εγώ. Δεν αποκλείω δε, και αν προλαβαίνω να ασχοληθώ και με το θέατρο. Η υποκριτική για μένα είναι ζήτημα όχι μόνο οικονομικής διαβίωσης, αλλά και πνευματικής. Αυτός ήταν και ο λόγος που ξεκίνησα την υποκριτική από όταν ήμουν στο Πολυτεχνείο. Το βλέπω σαν μια βαθύτατη, διαρκή ψυχανάλυση που με κρατάει νέο. Αυτή την παιδικότητα την έχω κρατήσει μέσα από την υποκριτική. Εδώ και 18 χρόνια αισθάνομαι 27 μέσα από αυτό το παιχνίδι. Μέσα στο παιχνίδι βρίσκεται άλλωστε αυτό που πρέπει να κρατήσει ο άνθρωπος, αν θέλει να παραμείνει άνθρωπος και να μη διαστρεβλώνει τη φύση του. Φυσικά στην πολιτική όλο αυτό χρειάζεται ένα μέτρο”.