O Robin σου βρίσκει το προϊόν που θες στην τιμή που θες

Μια από τις αγαπημένες του ατάκες, στις ομιλίες προς νέους επιχειρηματίες, με αντικείμενο το πώς να αρχίσουν τις επιχειρήσεις τους είναι το “μπορείς να διαβάζεις άπειρα βιβλία και οδηγούς, για το πώς να κρατάς την μπάλα, ποια είναι η σωστή καμπύλη για το σουτ και τα λοιπά, αλλά μόνο όταν πιάσεις την μπάλα στα χέρια σου και κάνεις το πρώτο σουτ, θα αρχίσει αν καταλαβαίνεις τι κάνεις λάθος”.

Ο Robin Schuil, ο Ολλανδός… ροκ σταρ των startups, ο οποίος είχε γίνει δυο φορές πρωταγωνιστής σε success story στην χώρα του (η δεύτερη ήταν όταν το Ebay εξαγόρασε για κάποια εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, δουλειά του), πριν “κλείσει” τα 21, ομολογεί στο News 24/7 πως μιλά περισσότερο για τα σπορ “από όσο έχω ασχοληθεί μαζί τους, Μιλώ για μπάσκετ, για ποδόσφαιρο και για αναρρίχηση. Σου αποκαλύπτω ωστόσο, ότι τα παραδείγματα μου είναι αθλητικά. Όχι εγώ (γελάει)”.

Εκείνος από όταν θυμάται τον εαυτό του, είχε μπροστά του μια οθόνη υπολογιστή. Δηλαδή, όχι ακριβώς. Η πρώτη ανάμνηση που έχει, από την παρουσία του σε αυτόν τον κόσμο “είναι από όταν ήμουν 3 χρόνων και πριν το γενέθλιο πάρτι μου, είχα μπει στην μπανιέρα και έπαιζα με τα παιχνίδια μου, όπως προσπαθούσε να με πλύνει η μητέρα μου. Θυμάμαι ήμουν πολύ χαρούμενος, ανυπομονούσα για να έλθουν οι φίλοι μου, στο σπίτι. Αυτή είναι η πιο χαρούμενη ανάμνηση που έχω”.

Διέλυε ό,τι υπήρχε σπίτι του “για να δω τι έχει μέσα και να το ξαναφτιάξω”

Είναι το δεύτερο παιδί της πενταμελούς οικογενείας Schuil και η εικόνα που έχει καρφωθεί στο μυαλό του είναι “πριν εμφανιστεί η μικρή μου αδελφή, όταν ήμουν ο μικρότερος της οικογενείας”. Και εκείνος, αλλά και οι αδελφές του είχαν την ελευθερία από τους γονείς τους να εξερευνούν πράγματα που τους ενδιέφεραν και να είναι αυτάρκεις. Όλοι εξελίχθηκαν σε δημιουργικοί άνθρωποι.

Τα παιδικά του χρόνια τα έζησε σε προάστιο της πόλης Leiden (στα νότια της Ολλανδίας, 40 χιλιόμετρα νότια από το Amsterdam), από αυτά που ‘χουν σειρές -από τις δυο πλευρές του δρόμου- με ίδια σπίτια “δίπλα στο νερό. Είχαμε και βάρκα, δεμένη στο πίσω μέρος του σπιτιού, την οποία χρησιμοποιούσαμε καθημερινά”.

Τότε θυμάται πως ήταν περίεργος για όλα. “Προσπαθούσα να ερευνήσω τα πάντα. Δηλαδή, έπιανα κάτι στο χέρι μου, το έκανα κομμάτια για να δω τι υπάρχει μέσα, πώς είναι δομημένο, πώς δουλεύει και μετά το ξαναέφτιαχνα. Πάντα πρόσεχα να μη το σπάσω. Μισούσα τις ζημιές”.

Ως μαθητευόμενος μάγος έμαθε να είναι άνετος μπροστά σε κόσμο

Μόλις πήγε 8 χρόνων, άρχισε δυο χόμπι. “Το ένα ήταν τα computers και το άλλο η μαγεία. Υπήρξα μάγος από τα 8 έως τα 16”. Και όχι δεν μάθαινε τα κόλπα από τo YouTube, γιατί τότε δεν υπήρχε YouTube. Δεν υπήρχε καν Internet. “Πήγαινα στη βιβλιοθήκη της πόλης, έβρισκα βιβλία με αναλυτικές οδηγίες κάποιων εύκολων κόλπων και μετά έκανα εξάσκηση, μέχρι να τα κατακτήσω. Έπειτα τα παρουσίαζα στην οικογένεια μου”.

Όχι στο σχολείο -εκεί ντρεπόταν. Αν και η οικογένεια του ήταν πολυπληθής. “Η μητέρα μου είχε 18 αδέλφια. Ο παππούς μου είχε παντρευτεί πέντε φορές”. Πριν σχολιάσεις, να σημειώσω ότι ο παππούς του “έχανε” τις συζύγους του. Δηλαδή, έμεινε πέντε φορές χήρος. “Μπορείς να πεις ότι υπήρξε άτυχος σε αυτό το κομμάτι”.

Πίσω στις ημέρες του ως μάγου, έγινε μέλος ενός club που συναντιόνταν μια φορά κάθε μήνα, ενημερώνονταν για τις εξελίξεις, έκαναν μαθήματα και μετά παρουσιάσεις ο ένας στον άλλον. Πήρε μέρος και σε διαγωνισμούς “και συχνά ήμουν στην πρώτη τριάδα της χώρας”. Εξειδικεύτηκε στα shows που αφορούσαν παιδιά “και κάθε Σάββατο πήγαινα σε παιδικά πάρτι. Έτσι “έβγαλα” τα πρώτα μου χρήματα”. Εμφανίστηκε και αρκετές φορές στην τηλεόραση, για τον ίδιο λόγο. “Τώρα που κοιτώ από απόσταση εκείνες τις ημέρες, καταλαβαίνω ότι ήταν αυτές οι εμφανίσεις που με έμαθαν πώς να αισθάνομαι άνετος, όταν είμαι μπροστά σε μεγάλα κοινά και όπως επιχειρώ να μοιραστώ μια ιστορία μαζί τους”.

Στα 8 θέλησε να φτιάξει το πρώτο πρόγραμμα επαφής -για να εξυπηρετήσει τους πολλούς συγγενείς του

Τα computers πώς τον καθήλωσαν; “Μου πρόσφεραν την ίδια ευχαρίστηση που μου έδιναν τα μαγικά μου: μπορούσα να δημιουργήσω κάτι, από το τίποτα. Για εμένα και αυτό ήταν μαγεία! Έμαθα να κάνω προγράμματα, τα δικά μου παιχνίδια”. Ήταν μόλις 8 όταν αναζήτησε στη βιβλιοθήκη ό,τι μπορούσε να του φανεί χρήσιμο “για να φτιάξω ένα πρόγραμμα επαφής. Ήθελα να βάλω σε ένα σύστημα όλα τα τηλέφωνα των μελών της οικογενείας μου -σου είπα πως ήταν τεράστια η οικογένεια μου-, ώστε να έχουμε πρόσβαση σε αυτά όλοι μας. Μετά έγραφες το όνομα που ήθελες και έβρισκες το τηλέφωνο”. Έπειτα έκανε κόπιες του προγράμματος σε δισκέτες που έκανε δώρο σε όλους.

Το πρώτο πράγμα ωστόσο, που έκανε για να μάθει πώς λειτουργεί το μηχάνημα που είχε μπροστά του ήταν “να πατήσω το F1 που είχε πληροφορίες (γελάει)”. Μετά αντέγραφε τους κώδικες που έβρισκε στα βιβλία, για ό,τι ήθελε να φτιάξει. “Αν έκανες ένα λάθος, έσβηνες τα πάντα και ξεκινούσες από την αρχή. Συνήθως χρειαζόμουν δυο ημέρες για ένα πρόγραμμα που δεν ήξερα αν λειτουργεί, μέχρι να πατήσω το start. Κατά συντριπτική πλειοψηφία, όταν έφτανα στο start, το πρόγραμμα δεν λειτουργούσε. Οπότε ξεκινούσα από την αρχή”. Έμαθε όμως, ποια είναι η μεθοδολογία και να καταλαβαίνει όσα διάβαζε. “Φυσικά, αν δεν λειτουργούσε κάτι, δεν σταματούσα να προσπαθώ -όσο εκνευρισμένος και αν ήμουν”.

Είναι σημαντικό να καταλάβετε πως τότε ο ηλεκτρονικός υπολογιστής δεν είχε πρόσβαση στο Internet, γιατί δεν υπήρχε Internet. “Υπήρχε έκθεση στην οθόνη, αλλά δεν προβλημάτισε τους γονείς μου. Τους ζητούσα να χρησιμοποιήσω το computer, ενημερώνοντας τους ότι θέλω να ασχοληθώ με τη δημιουργία προγραμμάτων. Ο πατέρας μου το είχε δει ως κάτι πολύ θετικό, το να διδάσκω τον εαυτό μου πώς να χρησιμοποιώ το computer”.

Στο σχολείο ήταν εξαιρετικός μαθητής. “Τότε”, επισημαίνει με ένα ύποπτο χαμόγελο και εξηγεί τι ακριβώς εννοεί. “Στα 13 πήγα στο γυμνάσιο και είχαμε αίθουσα με computers. Την Παρασκευή, μετά το τέλος των μαθημάτων είχαμε το δικαίωμα να χρησιμοποιήσουμε τα μηχανήματα. Καθόμασταν για 3 ώρες και κάναμε εξάσκηση, μοιραζόμασταν τις γνώσεις που είχαμε αποκτήσει”. Με μια λεπτομέρεια. “Στο σχολείο είχαμε και modem, άρα μπορούσα πια, να συνδεθώ με κάτι. Αυτό ήταν κάτι που δεν είχα το δικαίωμα να το κάνω σπίτι, γιατί ήταν πολύ ακριβή η χρήση της γραμμής για σύνδεση με το modem”. Κάπου εδώ να σου πω ότι ο προκάτοχος του Internet λεγόταν bulletin board system (bbs).

Στην πρώτη του σύνδεση μέσω bbs, έστειλε ένα email σε επιχειρηματία “πολύ γνωστό στην Ολλανδία, που πουλούσε βιντεοκασέτες μέσω του bbs”, στον οποίο είχε γράψει πως “έχω για για το bbs σου ένα software, ώστε να δέχεσαι πληρωμές από πιστωτικές κάρτες”. Ήταν όλα ψέματα. Ήταν 13.

“Δεν είχα κάποιο software. Είχα διαβάσει κάπου κάτι σχετικό και είχα πιστέψει πως μπορώ να κάνω κάτι σχετικό! Το απόγευμα της ίδιας ημέρας μου τηλεφώνησε και μου είπε ότι ενδιαφέρεται. Άκουσε τη ψιλή φωνή μου, με ρώτησε πόσων χρόνων είμαι, του είπα 13 και με ρώτησε αν έστω έχω πιστωτική κάρτα -πόσω μάλλον το πρόγραμμα-, αφού είμαι ανήλικος. Επέμεινα πως έχω έτοιμο το πρόγραμμα και μου εξήγησε ότι “δεν με ενδιαφέρει η δουλειά σου, αλλά θα ήθελα να σε γνωρίσω”. Έχεις πάθει πανικό; Περίμενε.

Κανόνισαν να συναντηθούν. Είπε τα καθέκαστα στους γονείς του και έπαθαν… πανικό. “Λογικό, αν σκεφτείς πως ένας 30χρονος άνδρας που είχα γνωρίσει μέσω computer, ήθελε να με συναντήσει. Το είπα στον Rene, επικοινώνησε με τους γονείς μου, ήλθε σπίτι, γνώρισε τους δικούς μου, εξήγησε ότι έψαχνε για κάποιον που θα μπορούσε να τον βοηθήσει με τη δημιουργία software για το bbs και οι γονείς μου είπαν ΟΚ”. Με μια προϋπόθεση: “Να παραμείνει προτεραιότητα το σχολείο”.

Τότε δεν υπήρχε σχολή προγραμματισμών. Άρα η μόνη προοπτική που είχε για σχετική γνώση, ήταν μέσω των εμπειριών που θα αποκτούσε από αυτήν την ενασχόληση -ο Rene άνοιξε γραφείο κοντά στο σπίτι του, για να διευκολύνει την κατάσταση. “Για να καταλάβεις σε τι επίπεδο ήταν οι γνώσεις μου, όταν προέκυπτε πρόβλημα σε υπολογιστή του σχολείου μου, με έβγαζαν από το μάθημα μου για να το φτιάξω”.

Το 1994, το αφεντικό του έγινε ένας από τους πρώτους Ολλανδούς που απέκτησαν σύνδεση στο Internet. “Εκείνη την ημέρα μου είπε ότι το bbs θα αποτελούσε σύντομα παρελθόν, οπότε έπρεπε να μάθω όσα μπορούσα για το Internet, ώστε να φτιάξω ένα site”. Δεν υπήρχαν πολλά που μπορούσε τότε να κάνει κάποιος online. “Υπήρχε το Yahoo!, κάποια χιλιάδες sites. Δεν γινόταν να ξέρουμε τον ακριβή αριθμό, αλλά ήταν τόσα που όταν προέκυπτε κάτι ενδιαφέρον, το μαθαίναμε όλοι οι χρήστες”.

Το πρώτο site που έφτιαξε ήταν ειδησεογραφικό. “Έγραφα τα νέα που αφορούσαν το Internet. Γρήγορα κατάλαβα πως το να είσαι δημοσιογράφος, είναι πολύ δύσκολο πράγμα. Πρέπει να δουλεύεις νυχθημερόν, για να είσαι επίκαιρος, να διασταυρώνεις. Με τον προγραμματισμό έχουμε μια εβδομάδα δοκιμών. Με τις ειδήσεις έπρεπε να δουλεύω κάθε μέρα, για να προσφέρω καλό, έγκυρο, πλήρες αποτέλεσμα. Τότε αποφάσισα ότι το να διαμορφώνω το περιεχόμενο δεν με ενδιέφερε. Ήθελα να δημιουργώ websites”.

Παρακολουθούσε τις ανάγκες των επισκεπτών και τις τακτοποιούσε

Ο Rene εξασφάλισε το domain name “Marktplaats.nl”” (σημαίνει αγορά όπως μου είπε ο Robin, στα ελληνικά). “Έγινε από σύμπτωση, αλλά κρίναμε πως ήταν εξαιρετικό domain name. Αρχίσαμε να συζητούμε τι πρέπει να περιέχει. Το αφεντικό είπε πως θα έπρεπε να γίνει πλατφόρμα αγγελιών. Έφτιαξα την πρώτη, απλή version, σε ένα σαββατοκύριακο”. Δεν είχε φωτογραφίες. Μόνο ένα μικρό κείμενο. “Δεν είχαμε καν search. Όλα τα προϊόντα ήταν στην ίδια κατηγορία και τα έβρισκες με browsing. Αντιλαμβάνεστε πως όταν πια αποκτήσαμε κάποιες χιλιάδες προϊόντων, βάλαμε και search και γενικά, φροντίζαμε πάντα να αφουγκραζόμαστε τις ανάγκες των επισκεπτών, να παρακολουθούμε τι κάνουν στο site, τι τους ενδιαφέρει και πώς θα μπορούσαμε να κάνουμε πιο εύκολη την περιήγηση”.

Εγκατέλειψε το σχολείο στα 16

Στα 16 το σχολείο είχε μείνει πολύ πίσω. Στο βαθμό που ο διευθυντής κάλεσε τους γονείς του και τους ενημέρωναν για τις κάκιστες επιδόσεις του. “Τους είπε πως θα έπρεπε να ξανακάνω τη χρονιά ή να πάω σε άλλο σχολείο. Αποφάσισα να εγκαταλείψω”. Ξεκάθαρα οι γονείς του δεν πέταξαν από χαρά. Είχαν όμως, προηγηθεί πολλές μάχες που είχαν δώσει να τον πείσουν να είναι συνεπής. Όλες είχαν αποτύχει. Κάποια στιγμή είπαν “κάνε ό,τι θες”. “Μου έδωσαν ένα χρόνο να δω τι μπορώ να κάνω ως προγραμματιστής και μετά να συζητήσουμε τι θα γίνει με το σχολείο”.

Από τα 16 έως τα 21 δούλευε “48 ώρες την ημέρα. Συνέχεια”. Στο γραφείο ήταν εκείνος και ο Diago “οπότε ήμουν ο νεαρότερος, ένας 20αρης και ένας 30αρης, που ξεκινήσαμε αυτό που εξελίχθηκε σε site που επισκέπτονταν 2 εκατομμύρια χρήστες, κάθε μέρα. Από τον πρώτο χρόνο είχαμε γίνει η επιτυχημένη ιστορία της Oλλανδίας. Είχαμε φτάσει στο σημείο να μη λέμε πού δουλεύουμε, γιατί αυτομάτως γινόμασταν το επίκεντρο της προσοχής -και μιλούσαμε μόνο για το “Marktsplaats.nl”. Στο δεύτερο χρόνο, αποκτήσαμε δεύτερο γραφείο, στην άλλη άκρη της χώρας. Στον τρίτο είχαμε 50+ υπαλλήλους. Στην τετραετία όσοι χρήστες υπήρχαν στη χώρα, μας επισκέπτονταν. Όλοι είχαν να πουλήσουν ή να αγοράσουν κάτι”.

Έγινε εκατομμυριούχος στα 21

Προς το τέλος του 2004 εμφανίστηκε το Ebay στο κατώφλι. Ήθελε να εξαγοράσει το “Marktsplaats.nl”. “Το Ebay είχε εμφανιστεί στη χώρα τρία χρόνια νωρίτερα. Για αυτό το διάστημα, προσπαθούσαμε με ό,τι δυνάμεις είχαμε, να πείσουμε τους υπαλλήλους μας πως το Ebay είναι ο εχθρός που έπρεπε να νικήσουμε”. Η συμφωνία “κλείστηκε” στα 290 εκατομμύρια δολάρια “και τότε χρειαστήκαμε επίσης, πολλές ώρες για να διευκρινίσουμε πως πια ο εχθρός ήταν φίλος μας!”. Ο Robin ένιωσε, έπειτα από χρόνια διαρκούς τρεξίματος και αγώνα, πως είχε περάσει τη γραμμή του τερματισμού. Ένιωσε να τον κυριεύει το παιδί που καταπίεζε μέσα του, όλα αυτά τα χρόνια.

Και μετά έπαθε κατάθλιψη

“Ακόμα μετανιώνω που δεν έζησα την εφηβική μου ηλικία. Σίγουρα η ευκαιρία που μου είχε δοθεί ήταν φανταστική και σίγουρα υπήρξα ευλογημένος και τυχερός. Από την άλλη, πλήρωσα ακριβά το τίμημα. Ο άοκνος αγώνας να προσπαθώ να είμαι ο καλύτερος, να καλύπτω τις ανάγκες της εταιρίας, να είμαστε οι καλύτεροι, να μεγαλώσουμε και να φτάσουμε στη γραμμή του τερματισμού, τελείωσε με την πώληση στο Ebay”.

Τότε συνειδητοποίησε ότι είχε απομακρυνθεί, αν όχι χαθεί με τους παιδικούς του φίλους. “Είχα μετακομίσει στο γραφείο που ήταν στην άλλη άκρη της χώρας, εκεί που βγαίνουν τα φημισμένα κρεμμύδια και οι φημισμένες πατάτες της Ολλανδίας. Κυριολεκτικά υπάρχουν μόνο χωράφια. Τα γραφεία μας ήταν σε μια παλιά φάρμα, στη μέση του πουθενά. Στους τοίχους είχε πατάτες (γελάει). Οι φίλοι μου από το σχολείο είχαν άρδην διαφορετικές ζωές, σπούδαζαν, εργάζονταν σε άλλους τομείς και δεν είχαμε πια επαφή. Μετανιώνω που δεν υπήρξα φοιτητής, γιατί είναι σημαντικό μέρος στη ζωή ενός ανθρώπου. Κυρίως γιατί αναπτύσσεις τις κοινωνικές δεξιότητες. Μαθαίνεις πώς να διαχειρίζεσαι τα συναισθήματα σου -την αγάπη, το χωρισμό, τη φιλία. Στα 21 λοιπόν, τεχνολογικά ήμουν αναπτυγμένος. Όχι όμως, συναισθηματικά ή κοινωνικά”.

Αν κάποιος του συμπεριφερόταν με τρόπο που εκείνος αντιλαμβανόταν ως επιθετικό, οργιζόταν και ξεσπούσε. “Έφτασα στο ναδίρ, όταν χώρισα με την τότε σύντροφο μου -ήταν moderator. Ένιωσα πάρα πολύ μόνος και κατάλαβα πως σημασία δεν έχει ο προορισμός, αλλά το ταξίδι. Η διασκέδαση είναι στο ταξίδι. Πριν τη γραμμή του τερματισμού είναι χρήσιμο να ‘χεις σκεφτεί τι θα κάνεις μετά. Αλλιώς πελαγώνεις”.

Αντί να χαίρεται με την πώληση “ένιωσα πως έχω πέσει σε μια πολύ βαθιά, μαύρη, τρύπα. Έκρυβα για μήνες ό,τι ένιωθα, γιατί για τη χώρα ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία σε τεχνολογικό επίπεδο. Πηγαίναμε σε εστιατόρια και μας κερνούσαν. Μας αντιμετώπισαν σαν rock stars. Και εγώ ήμουν δυστυχισμένος“. Με την παρακίνηση της πρώην συντρόφου “και του Ebay για το οποίο εργαζόμουν πια, άρχισα να αντιμετωπίζω την κατάθλιψη”.

Μου έλειπε η συναναστροφή με τους ανθρώπους

Για πρώτη φορά έπειτα από πέντε χρόνια ”πήρα άδεια για διακοπές. Πήγα διακοπές. Η εταιρία μου είπε να πάρω όσους μήνες χρειαζόμουν, μέχρι να βρω τον εαυτό μου. Πήγα στη Τζαμάικα. Δεν τη συνιστώ για διακοπές. Η φύση είναι υπέροχη, αλλά μέχρι εκεί. Μετά πήγα και σε ψυχολόγο”. Εξηγεί πως δεν ήταν από αυτούς τους ανθρώπους. “Τώρα θα σας πω ότι αυτή η διαδικασία με βοήθησε πολύ στο να έλθω σε επαφή με πράγματα που μου έλειπαν, όπως ό,τι αφορούσε τη συναναστροφή με τους ανθρώπους. Είδα τι πήγαινε λάθος με συγκεκριμένα συναισθήματα και πώς θα έφτανα σε θέση να τα ελέγξω”.

Συνέχισε την πορεία του στο Ebay γνώρισε ειδήμονες, έμαθε περισσότερα “και σε άλλους τομείς πέραν του software development” και στα 32 επεξεργάστηκε το σενάριο να φτιάξει μια δική του εταιρία. Παραιτήθηκε από τη θέση του Head of Innovation και συνέχισε από εκεί. Κάποιους μήνες μετά, εμφανίστηκε στο δρόμο του η Anna-Maria Poullis, Managing Director στο Orange Grove.

Οrange Grove: Το πρόγραμμα που φτιάχτηκε από Ολλανδούς για Έλληνες

Όπου “Orange Grove” είναι “η βιταμίνη για τις startups” όπως μπορείς να διαβάσεις στο σχετικό site. Ένας χώρος εργασίας, δικτύωσης και υποστήριξης Ελλήνων και Ολλανδών επιχειρηματιών έως 35 ετών. Στόχος είναι να προσφέρει τα κατάλληλα εφόδια (επαφές, τεχνογνωσία, γνώση) σε νέους Έλληνες και Ολλανδούς επιχειρηματίες που θέλουν να ξεκινήσουν την δική τους επιχείρηση ή να επεκτείνουν τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες στην Ελλάδα.

Λειτουργεί σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο, στο ισόγειο του κτιρίου της ολλανδικής πρεσβείας. Η πρωτοβουλία ανήκει στον Πρέσβη Jan Versteeg και την εμπνεύστηκε το 2013. Ο Robin, από το Σεπτέμβριο του 2017, είναι ο Residence Entrepreneur. “Βρίσκομαι στην Ελλάδα, για μια βδομάδα το μήνα, ώστε να δουλέψω με τις ομάδες, να τις συμβουλεύσω και να μοιραστώ μαζί τους τις εμπειρίες μου. Για τρία χρόνια τελώ χρέη μέντορα σε ολλανδικές startups και προσπαθώ να βοηθήσω. Ακόμα και να πω λίγα πράγματα για την ανάγκη της κοινωνικοποίησης και της ζωής μακριά από τους υπολογιστές. Ένα από τα πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία αυτής της δραστηριότητας είναι πως έχω να κάνω με πλήθος διαφορετικών επιχειρήσεων.

Πριν με προσκαλέσουν από την Orange Grove, δεν είχα ιδέα για αυτό το πρόγραμμα. Εξεπλάγην μάλιστα, όταν έμαθα για το πρόγραμμα που “τρέχει” μια πρεσβεία, ώστε να βοηθήσει νέους επιχειρηματίες. Ενθουσιάστηκα με το project, το οποίο είχε ανάγκη η Ελλάδα. Και δεν μιλώ μόνο για τα οικονομικά δεδομένα. Στην Ελλάδα οι startups είναι ένας τομέας που δεν έχει αναπτυχθεί, όπως σε πολλές άλλες χώρες και άρα νιώθω πως τα όσα έχω να προσφέρω θα βοηθήσουν περισσότερο εδώ”.

Τα πέντε τελευταία χρόνια, εν μέσω της κρίσης, οι online shoppers διπλασιάστηκαν

Μέσω αυτής της ενασχόλησης έμαθε πολλά για την ελληνική αγορά “και αν κοιτάξετε τώρα τους αριθμούς, υπάρχει μεγάλη πρόοδος στον τομέα της ανάπτυξης στο Internet. Την τελευταία δεκαετία οι χρήστες έχουν αυξηθεί περισσότερο από τρεις φορές. Επίσης, τα πέντε τελευταία χρόνια, εν μέσω της κρίσης, οι online shoppers έγιναν περισσότεροι από διπλάσιοι.. Αυτοί είναι αριθμοί ανάπτυξης που δεν βλέπεις κάπου αλλού στην ΕΕ. Για παράδειγμα, στην Ολλανδία το 93% των κατοίκων είναι χρήστες του διαδικτύου. Πόσο να βελτιώσεις αυτό το ποσοστό;”.

Στα θετικά της καθυστέρησης που είχαμε ως έθνος, στην διαδικτυακή ανάπτυξη ανήκει το γεγονός ότι “μπορείτε να επωφεληθείτε από την τεχνογνωσία που ‘χει προκύψει, ως προς το πώς να κάνετε πιο σύντομα την καλύτερη δυνατή δουλειά. Κάνετε δυο, δυο τα βήματα, γνωρίζοντας όσα έχουν ήδη συμβεί σε άλλες χώρες”. Ανάλογη πορεία με τη δική μας, είχαν χώρες όπως η Ουκρανία και η Πολωνία”.

Στην Ουκρανία επίσης, έχει περάσει πολύ καιρό “και στην αρχή, οι προγραμματιστές μας εξηγούσαν πως ένα site σαν το “Marktplaats.nl” δεν θα είχε επιτυχία, γιατί ο κόσμος δεν εμπιστευόταν ο ένας τον άλλον -πολλώ δε σε επίπεδο αγοραπωλησίας- και επίσης δεν να αγοράσει κάτι μεταχειρισμένο. Μόνο καινούργια πράγματα”. Αυτό έγινε το 2008. “Δέκα χρόνια μετά, ένα site σαν το “Marktplaats.nl”, έχει τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα στη χώρα”.

Ό,τι του είπαν στην Ουκρανία, περί προτίμησης καινούργιων προϊόντων και έλλειψης εμπιστοσύνης, του το είπαν και στην Ελλάδα “όταν πρωτοήλθα για την Orange Grove. Χρησιμοποίησαν ακριβώς τα ίδια λόγια. Και από την εμπειρία μου κατάλαβα ακριβώς ποιο ήταν το θέμα” αλλά και πώς θα λυνόταν. “Οι Έλληνες εκτιμούν την ποιότητα. Διατίθενται να δώσουν κάτι παραπάνω, αν η ποιότητα είναι καλύτερη. Το καλό με τα μεταχειρισμένα είναι πως η ποιότητα επιβιώνει. Η εμπιστοσύνη ήταν θέμα που έπρεπε να φροντίσουμε εμείς, ως εκείνοι που συνδέουμε τους αγοραστές με τους πωλητές”, μέσω του Vendora.gr που έκανε πρεμιέρα τον περασμένο Αύγουστο.

Το κατάφεραν ως εξής: “Έχουμε πλήθος πληροφοριών που συλλέγουμε για τους χρήστες μας. Χρησιμοποιούμε και τεχνητή νοημοσύνη που τσεκάρει την ποιότητα των προϊόντων και τους ανθρώπους που τα πουλάνε. Οι “κακοί” μένουν έτσι, εκτός. Αν γίνουν αναφορές, ελέγχουμε εκ νέου τα πάντα. Συνεργαζόμαστε και με εταιρίες που μας παρέχουν την πιστοποίηση των στοιχείων που μας δίνουν οι χρήστες. Αυτά που χρειαζόμαστε για να ξέρουμε αν ο πωλητής είναι αυτός που είναι και πουλάει αυτό που λέει. Αν προκύψει απάτη και μας ζητήσει η αστυνομία τα στοιχεία του υπόπτου/κατηγορούμενου, τότε μόνο τα παρέχουμε”. Άρα εγγυάται πως αυτό που πουλάει είναι αυτό που βλέπει ο αγοραστής στο Vendora.gr, το οποίο σε λιγότερο από ένα χρόνο έχει +20.000 αγγελίες και +200.000 μηνιαίες επισκέψεις. Προφανώς λοιπόν, και ο Robin ήξερε καλά τι έλεγε όταν επέμενε πως μπορεί να εγγυηθεί την ποιότητα και την ασφάλεια.