Ο Walid παίζει κουκλοθέατρο σε παιδιά και γύρω σκάνε βόμβες

Ο Walid Abo Rashed ζει στο Saraqib, μια μικρή πόλη στην επαρχία του Ιντλίμπ, περιοχή η οποία βρίσκεται ακόμη εν μέσω ένοπλων συγκρούσεων. Γιατί παρότι το τζιχαντιστικό κράτος (ISIS) ηττήθηκε, ο πόλεμος στη Συρία συνεχίζεται.

Συγκεκριμένα, περίπου τρία εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σήμερα στο Ιντλίμπ, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου, καθώς και τομείς των γειτονικών επαρχιών του Χαλεπιού, της Χάμας και της Λαττάκειας παραμένουν εκτός του ελέγχου του καθεστώτος του προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ, με τον ΟΗΕ να κάνει έκκληση για εκεχειρία διαρκείας.

Καθώς οι κυβερνητικές δυνάμεις προελαύνουν, έχοντας καταλάβει περισσότερο από το 60% των εδαφών της περιοχής με τη στήριξη της Ρωσίας και του Ιράν, στην επαρχία αυτή έχουν συγκεντρωθεί οι κάτοικοι που δεν ήθελαν να παραμείνουν υπό την εξουσία του συριακού καθεστώτος.

Η ζωή ενός ηθοποιού στην εμπόλεμη ζώνη

Από το 2008 μέχρι το 2011 ο Walid εργαζόταν ως ηθοποιός κερδίζοντας την πρώτη θέση σε θεατρικό διαγωνισμό στο Ιντλίμπ, ωστόσο δεν μπόρεσε να συνεχίσει τις θεατρικές σπουδές του εξαιτίας των συγκρούσεων. Το Saraqib άλλωστε έγινε καίριο πεδίο αντιπαράθεσης ανάμεσα στις δυνάμεις του καθεστώτος και τον “Ελεύθερο Συριακό Στρατό”.

Στόχευε να τελειώσει τη σχολή Higher Institute of Dramatic Arts της Δαμασκού, ωστόσο ο πόλεμος τον ανάγκασε να αφοσιωθεί στη βοήθεια των παιδιών μέσα από την τέχνη του. Μαζί με την ομάδα “magical caravan theater group”, το 2013 περιόδευσε στην πόλη του Saraqib, σε όλη την επαρχία του Ιντλίμπ και στο camp της Λαττάκειας όπου ανέβαζαν θεατρικά έργα για τα μικρά παιδιά των εγκλωβισμένων και εκτοπισμένων οικογενειών.

Από το 2018 έχει δημιουργήσει το δικό του διαδραστικό κουκλοθέατρο το οποίο παρουσιάζει σε εβδομαδιαία βάση σε διαφορετικές περιοχές όπου πολλές φορές δεν υπάρχει ούτε ηλεκτρικό ρεύμα. Συνεργάτες του, άλλοι ηθοποιοί μαζί με τους οποίους είχε δημιουργήσει την καλλιτεχνική ομάδα “Saraqib Youth Group”.

Το News 24/7 μίλησε με τον 25χρονο ηθοποιό λίγο πριν ανεβάσει ακόμη μια παράστασή του σε υπόγειο καταφύγιο υπό την απειλή των βομβών. Και τα λόγια του, είναι ένα ξεκάθαρο αντιπολεμικό μήνυμα προς τη Δύση, αλλά και προς το εσωτερικό της ματωμένης πατρίδας του.

Παράλληλα, εκφράζει την εναντίωσή του προς τον Μπασάρ Αλ Άσαντ εναντίον του οποίου άλλωστε είχε γράψει και παρουσιάσει στο παρελθόν μικρά σκετς μαζί με τον Ahmad Khatab. Ο Khatab είχε μάλιστα συλληφθεί για αυτές τις δράσεις, όταν ακόμη οι δυο τους ήταν έφηβοι, 16 ετών. Εν μέσω εμφυλίου, η ομάδα τους έγινε στόχος και των Τζιχαντιστών από τους οποίους έπρεπε να μείνουν μακριά.

“Όνειρο μου είναι το τέλος του πολέμου και η επιστροφή στην ειρήνη. Προσωπικά στοχεύω να μπω στην ανώτατη σχολή δραματικών τεχνών της Δαμασκού και να ολοκληρώσω τις θεατρικές σπουδές”, μας λέει για όσα ελπίζει πως θα καταφέρει στο άμεσο μέλλον.

Περιγράφοντας το τι ισχύει σήμερα στη Βόρεια Συρία, αναφέρει: “Στη βόρεια Συρία οι περιοχές που δεν ελέγχονται από τον Άσαντ είναι ακόμη εμπόλεμες ζώνες. Παίζω για τα παιδιά σε καταφύγια υπό τον φόβο εναέριων επιθέσεων και σε camps στα σύνορα με την Τουρκία”.

Και συνεχίζει αναφερόμενος στην περιφέρεια όπου ζει και δραστηριοποιείται: “Τίποτα δε μοιάζει με το Ιντλίμπ. Υπάρχουν ακόμη ένοπλοι που μάχονται τις δυνάμεις του Άσαντ και της Ρωσίας. Οι Ρώσοι βομβαρδίζουν περιοχές όπου ζουν πολίτες υπό το πρόσχημα της τρομοκρατίας”.

Οι ηθοποιοί μαζί με τα παιδιά στήνουν στη “σκηνή”:

Τον ρωτάμε γιατί δεν έχει φύγει από την πόλη. Γιατί μένει προσπαθώντας να βοηθήσει με τον τρόπο του.

“Δεν μπορώ να φύγω από την πόλη μου. Οι άνθρωποι χρειάζονται την τέχνη, το θέατρο και τη μουσική έτσι ώστε ο κόσμος να ζήσει χωρίς τον τρόμο. Για εμένα η τρομοκρατία άρχισε από τον Άσαντ. Ονειρεύομαι κάποια στιγμή να μπορέσω να σπουδάσω περισσότερο για το θέατρο στο εξωτερικό και να επιστρέψω στην πόλη μου και να κάνω ένα θέατρο για τα παιδιά, γιατί αυτές οι ψυχές είναι οι αθώοι του πολέμου”.

“Ανεβάζω παράσταση κάθε δέκα μέρες περίπου. Το μήνυμά μου προς τον κόσμο είναι ότι αγαπάμε την ειρήνη, και θέλουμε να επιστρέψουμε σε αυτή. Τα παιδιά μας εδώ έχουν το δικαίωμα να παίζουν και να γελάνε”.

Πώς αισθάνονται τα παιδιά μέσα από την επαφή με το κουκλοθέατρο, πάνω στα ερείπια των βομβαρδισμών;

“Στην αρχή ήταν φοβισμένα αλλά τώρα αγαπάνε και εμένα και τις παραστάσεις γιατί ξέρετε, στις γειτονιές δεν έχει ρεύμα για 24ωρα. Το κουκλοθέατρο είναι για όλα αυτά τα μικρά παιδιά. Κατά τη διάρκεια του show με βοηθούν και γίνονται μέρος του έργου. Είναι και ηθοποιοί και θεατές ταυτόχρονα. Ο πολιτισμός ξεκινάει πάλι από εδώ, πάνω στα ερείπια του πολέμου”.

Περιγράφοντας τα αιτήματα των αντιφρονούντων, όσων διαφωνούν ακόμη στην πολιτική του Άσαντ, λέει στο News 24/7:

“Αυτό που ζητάμε είναι δημοκρατία και σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα για να μπορέσουμε να αναπτύξουμε τα όνειρά μας”.

“Ονειρεύομαι ένα λουλούδι με τη μυρωδιά του κόσμου όλου. Αυτό ονειρεύομαι για τη χώρα μας, να γίνει ένα τέτοιο λουλούδι. Η Συρία είναι μια προοδευτική δημοκρατία που ζούσε μακριά από τον πόλεμο. Για να έχουμε μόνιμη ανακωχή θα πρέπει να φύγει ο Άσαντ και οι μουσουλμανικοί ακραίοι θύλακες που ξεκίνησαν από τον ίδιο”.

Οι αυτοσχέδιες παραστάσεις γίνονται αυτό το διάστημα και ταινία από τον Jesus Manuel Montane:

Τέλος τον ρωτάμε για το κατά πόσο ο θρησκευτικός φανατισμός έπαιξε ρόλο στο να ξεσπάσουν συρράξεις στη χώρα του:

“Η ελπίδα έρχεται από τους ανθρώπους που μπορούν να ξεχωρίζουν τη θρησκεία από την πολιτική και από εκείνους που θέλουν να οικοδομήσουν μια δημοκρατική Συρία μακριά από το τωρινό καθεστώς και τους ισλαμιστές”.

“Ο θρησκευτικός φανατισμός είναι το παιχνίδι που έπαιξε ο Άσαντ και οι σύμμαχοί του με το οποίο επιτέθηκαν σε όσους ζητούσαν αξιοπρεπείς όρους διαβίωσης”.

Σημειώνεται πως την περασμένη Πέμπτη η Δαμασκός ανακοίνωσε την κήρυξη εκεχειρίας στο Ιντλίμπ έπειτα από σχεδόν τρεις μήνες καθημερινών βομβαρδισμών, πρωτίστως από τη συριακή και τη ρωσική πολεμική αεροπορία, οι οποίοι στοίχισαν τη ζωή σε πάνω από 790 άμαχους, σύμφωνα με το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, κι έχουν εκτοπίσει πάνω από 400.000 ανθρώπους, σύμφωνα με τον ΟΗΕ.

Το περασμένο Σάββατο, οι αντάρτες της Χαγιάτ Ταχρίρ ας Σαμ αρνήθηκαν να αποσύρουν τις δυνάμεις τους από την ουδέτερη ζώνη στην Ιντλίμπ, όρο που είχε θέσει η Δαμασκός για την κατάπαυση του πυρός.

Εν συνεχεία η συριακή κυβέρνηση ανήγγειλε το τέλος της εκεχειρίας και άρχισαν εκ νέου οι αεροπορικές επιδρομές στην περιοχή.