Scorpions: Καλησπέρα Αθήνα!

Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου- Watkinson

«Σε μια εποχή που στη σκηνή κυριαρχούν οι νικητές των τάλεντ σόου, η ροκ μουσική ζει ακόμα. Το κοινό επιμένει να ψάχνει τον ήχο που έρχεται από την καρδιά του μουσικού. Μπορεί το ροκ να έπαψε να είναι τόσο επαναστατικό, αλλά οι νέοι χρειάζονται αυτήν τη μουσική ως “τροφή για την ψυχή”. Και αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ». Με τη δήλωση αυτή που έκανε πριν από εννέα περίπου χρόνια, ο τραγουδιστής των Scorpions, Κλάους Μάινε, είχε εξηγήσει σε δύο φράσεις την επιτυχία της μπάντας του (που συνεχίζει ακάθεκτη παρά τις ανακοινώσεις της περί διάλυσης) και υπερασπίστηκε όλους τους μεγάλους καλλιτέχνες που αρκετοί προσπαθούν μάταια να ξεπεράσουν, είτε βρίσκονται πάνω στη σκηνή είτε από κάτω.

Το θρυλικό ροκ συγκρότημα επιστρέφει στην Ελλάδα για μία συναυλία απόψε, 16 Ιουλίου, στο Καλλιμάρμαρο και ενώ αυτή η επιστροφή θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μία ακόμα από τις πολλές εμφανίσεις τους στη χώρα, εντούτοις υπάρχει διάχυτος ένας ενθουσιασμός και μια προσμονή σαν να είναι η πρώτη τους εμφάνιση. Και αυτό γιατί πολύ απλά το ελληνικό κοινό αγαπά τους Scoprions. Κι εκείνοι, το γνωρίζουν και ανταποδίδουν, όπως παραδέχτηκε ο Κλάους Μάινε στο News 24/7.

Απλός, χαμογελαστός και με μια γαλήνη που σε τίποτα δεν προδίδει το πάθος του επί σκηνής, απάντησε σε όλα τα ερωτήματα που του τέθηκαν και βασίστηκαν σε τίτλους των μεγάλων επιτυχιών των Scorpions: 0 69χρονος σήμερα τραγουδιστής αποκάλυψε στο News 24/7 τι αγαπά περισσότερο, πώς δημιουργήθηκαν μερικά από τα πιο εμβληματικά τραγούδια της μπάντας του, ποιον “άνεμο αλλαγής” περιμένει καθώς και τι πιστεύει για την “πάστα” του ελληνικού κοινού.

Όταν το 1979 γράφατε το “Always somewhere” υπήρχε έστω η υποψία πως τα τραγούδια σας θα μεγάλωναν γενιές και γενιές;

«Σίγουρα όχι. Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 ήμασταν στον δρόμο για να γίνουμε μια διεθνής μπάντα. Στα τραγούδια μας αντικατοπτριζόταν η ζωή μας στον δρόμο. Ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις πού θα οδηγήσει κάτι, είτε στην επιτυχία είτε στην αποτυχία. Εκείνο που προσπαθούσαμε είναι με κάθε νέο δίσκο και ηχογράφηση να πούμε κάτι πραγματικά ισχυρό και έντονο και να κάνουμε τραγούδια που θα μπορούσαμε να ερμηνεύσουμε ζωντανά μπροστά στους θαυμαστές μας. Μέσα από τις περιοδείες που κάναμε σε όλον τον κόσμο τη δεκαετία του ’80 καταφέραμε να γίνουμε μια επιτυχημένη μπάντα. Και σε κάθε τραγούδι που γράφαμε, έδινα -σαν στιχουργός- το καλύτερο που μπορούσα. Το “Always somewhere” -τη μουσική είχε γράψει ο Ρούντολφ (Σένκερ) και τους στίχους εγώ- “δούλεψε” σαν κομμάτι και έγινε ένα από τα τραγούδια που έχουν κλασικό “Scoprion’s DNA”.»

“Rock you like a hurricane”. Θυμάστε πόσες φορές το έχετε τραγουδήσει;

«Δεν έχω ιδέα πραγματικά.  Αμέτρητες.»

Τι σκεφτόσασταν την ώρα που εμπνευστήκατε τον τίτλο του iconic αυτού τραγουδιού; Πώς δημιουργήθηκε, πόση ώρα σας πήρε;

Ήταν χρονοβόρα διαδικασία. Ήταν τραγούδι του δίσκου “Love at first string”. Ο Ρούντολφ είχε σκεφτεί ένα riff που ήταν εκπληκτικό. Και έπρεπε να βρούμε έναν δυνατό τίτλο, πιασάρικο. Όταν έχεις ένα δυναμικό τραγούδι, μια απίστευτη μελωδία πρέπει και οι στίχοι να πηγαίνουν γάντι. Να εκφράζουν το συναίσθημα της μουσικής του κάθε τραγουδιού. Ψάχναμε πολύ καιρό να βρούμε τους κατάλληλους στίχους. Πρώτα βρήκαμε το “Rock you like a hurricane” και μετά την ιστορία που διηγείται το τραγούδι. Στο τέλος βρήκα και το “here I am”. Στους υπόλοιπους στίχους συνεργαστήκαμε με τον Χέρμαν (Ράρεμπελ). Και έδεσε η ιστορία με τον ήχο του “βρώμικου” rock n’ roll και την αίσθηση του “on the road”. Ήταν καλός ο τελικός συνδυασμός των στοιχείων για το τραγούδι αυτό. Να πω ότι δοκιμάσαμε πολλές εκδοχές, η πρώτη, η δεύτερη ίσως και η τρίτη δεν πέτυχαν. Στην τέταρτη ο παραγωγός μας είπε “ναι, αυτό είναι!”. Μέχρι σήμερα αποτελεί ένα από τα πιο κλασικά τραγούδια της ροκ σκηνής.»

Πόσους ανέμους αλλαγής (Wind of change) έχετε ζήσει.

«Νομίζω ότι δύο από τις πιο σημαντικές αλλαγές που έζησα ήταν όταν έπεσε το Τείχος του Βερολίνου και το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Το τραγούδι “Wind of change” ταξίδεψε σε όλον τον κόσμο γιατί εξέφραζε την ελπίδα για έναν ειρηνικό κόσμο, και σήμερα -τόσα χρόνια μετά-  θεωρώ ότι η πιο σημαντική αλλαγή έρχεται, δεν είναι εδώ ακόμα.»

Ποια είναι αυτή;

«Ο κόσμος σήμερα είναι αντιμέτωπος με την οικονομική κρίση, τους πολέμους, την έξαρση της βίας. Το Brexit αποδεικνύει ότι η Ευρώπη αναδιαμορφώνεται, το ίδιο και οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Μέση Ανατολή. Υπάρχει γενικευμένη κρίση σε πολλά σημεία της υφηλίου. Επομένως ελπίζω σε έναν “άνεμο αλλαγής” που θα κάνει το ρολόι να μην γυρίζει στο παρελθόν αλλά θα μας πάει μπροστά.»

“Send me an angel”: Πιστεύετε ότι έχετε φύλακα άγγελο κι αν ναι τον χρειαστήκατε ποτέ;

«Πιστεύω ότι όλοι έχουμε ανάγκη από φύλακες αγγέλους στις ζωές μας. Είναι κάτι που αισθάνεσαι βαθιά μέσα σου. Έχω φύλακα άγγελο ναι αλλά για το τραγούδι αυτό εμπνεύστηκα πιο πολύ από τη μουσική του. Ήταν τόσο δυνατή που με παρέσυρε. Οι στίχοι του δεν ξέρω πώς προέκυψαν. Μάλλον από κάτι βαθιά μέσα μου. Η μουσική του “Send me an angel” με εμπνέει, κρύβει βαθιά συναισθήματα και αυτό φαίνεται σε κάθε συναυλία μας που το κοινό το τραγουδά μαζί μας, “ουρλιάζει” μαζί μας.»

“Still loving you”: Τι είναι αγάπη για εσάς. Υπάρχει κάτι που αγαπάτε πραγματικά πέραν της μουσικής ή της μπάντας;

«Την οικογένειά μου. Πάνω από όλα. Τη σύζυγό μου Γκάμπι, τον γιο μου Κρίστιαν. Νομίζω στη ζωή του ο καθένας, είτε είναι επιτυχημένος είτε όχι επαγγελματικά, αν στην προσωπική του ζωή έχει την οικογένειά του και περνά στιγμές μαζί της -ιδανικά πολλές στιγμές, μέχρι το τέλος- αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα.»

“No one like you”: Πιστεύετε στο ουδείς αναντικατάστατος;

«Φυσικά. Υπό πολλές έννοιες όλοι μας είμαστε “αναλώσιμοι”. Εάν δεν μπορώ να είμαι αύριο ο τραγουδιστής των Scorpions είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν μερικά παιδιά που θα μπορούσαν να πάρουν τη θέση μου. Εάν ψάξει κανείς θα δει ότι υπάρχουν και καλλιτέχνες που μπορούν να σε “κοπιάρουν” τόσο καλά που αν κλείσεις τα μάτια σου θα αναρωτιέσαι “Είναι ο Κλάους;” Αυτό που δεν μπορούν να αντιγράψουν είναι την προσωπικότητά σου και την πρωτοτυπία σου. Σε κάθε πόστο ο καθένας μπορεί να αντικατασταθεί γιατί πολύ απλά η ζωή προχωράει. Αν μιλάμε όμως για τους αγαπημένους μας ανθρώπους και για τα αισθήματα που νιώθεις στην καρδιά σου, τότε αλλάζει, αυτοί είναι αναντικατάστατοι. Εξαρτάται καθαρά από το “how deep your love is”.»

“Believe in love”: Σε τι πιστεύετε; Στον Θεό, στην τύχη, στη φιλία;

«Πιστεύω στον Θεό.»

“Passion rules the game”: Έχετε κάποιο κρυφό πάθος με την Ελλάδα και το ελληνικό κοινό. Έχουν περάσει 27 χρόνια από την πρώτη σας συναυλία εδώ.

«Διασκεδάζουμε πολύ όταν ερχόμαστε στην Ελλάδα. Δεν το πιστεύω ότι έχουν περάσει 27 χρόνια από την πρώτη φορά που ήρθαμε εδώ. Έχουμε μια ξεχωριστή σχέση με τους Έλληνες θαυμαστές μας. Το ελληνικό κοινό έχει συναισθηματικό εύρος και δείχνει πόσο πολύ και πόσο βαθιά αγαπά τη μουσική μας.»

Είναι άρα πολύ εκδηλωτικοί οι Έλληνες;

«Είναι τρελοί! Αλλά έτσι μας αρέσουν. Και για αυτό ερχόμαστε στην Ελλάδα, νιώθουμε πάντα ευπρόσδεκτοι. Είναι πολύ όμορφο συναίσθημα.»

Ποιες ήταν οι πρώτες σας εντυπώσεις από την Ελλάδα, τι θυμάστε;

«Θυμάμαι τον φίλο μου Γιάννη Κουτουβό που δούλευε τότε στην EMI. Μας είχε πάρει από το αεροδρόμιο εμένα και τον Ρούντολφ. Δυστυχώς πέθανε τον Απρίλιο. Είναι λυπηρό που δεν θα είναι μαζί μας στο Καλλιμάρμαρο τον Ιούλιο, ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος. Τις πρώτες φορές που είχαμε έρθει τον θυμάμαι έντονα, πόσο αγαπούσε την μπάντα μας. Μας είχε στηρίξει πολύ.»

Ξεχωρίζετε κάποιον Έλληνα καλλιτέχνη;

«Τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου που είχε παίξει και μαζί μας στο Καραϊσκάκη.»

“Lonely Nights”: Έχετε αισθανθεί ποτέ μόνος επί σκηνής;

«Δεν είμαι ποτέ μόνος στη σκηνή. Έχω μια εξαιρετική μπάντα και συνεργάτες. Και με τόσο δυνατούς θαυμαστές, όποτε βγαίνω στη σκηνή και νιώθω την ενέργειά τους είναι σαν να είμαι με την οικογένειά μου. Αυτή είναι η rock n’ roll οικογένειά μου.»

Αυτή η rock n’ roll οικογένεια είναι ο λόγος που οι Scorpions έμειναν μαζί, παρά τις ανακοινώσεις του 2010;

«Είναι αλήθεια. Το να παίζεις τραγούδια ενώπιον τριών γενεών είναι απίστευτο. Έχουμε τους θαυμαστές που μας ακούν εδώ και πολλά χρόνια αλλά ολοένα ‘ξεπηδούν” νέα παιδιά που έρχονται, θέλουν να μπουν στο “πάρτι” και να τραγουδήσουν τα κομμάτια μας με την ενέργεια και το πάθος που διακρίνουν τους “παλιούς”. Αυτό μας έδωσε το κίνητρο αλλά και την έμπνευση να συνεχίσουμε. Μεγαλώνουμε μεν ηλικιακά αλλά παραμένουμε νέοι στην καρδιά χάρη στους θαυμαστές μας και στη μουσική.»

Υπάρχει κάτι που δεν έχετε κάνει στην καριέρα σας μέχρι τώρα και θα θέλατε;

«Κάναμε μια συναυλία στη Μελβούρνη πριν από δύο χρόνια αλλά δεν καταφέραμε να κάνουμε περιοδεία στην Αυστραλία. Θα την κάνουμε ωστόσο τον Νοέμβριο.»

Ένας καλλιτέχνης που θα θέλατε να είχατε συνεργαστεί;

«Ο Τζον Λένον.»