Seth: Ένας παγκόσμιος γκραφιτάς σκιτσάρει για τα παιδιά των δρόμων και για το παιδί μέσα μας

Ο Γάλλος Seth είναι ένας από τους πλέον αναγνωρίσιμους “γκραφιτάδες” ανά την υφήλιο αυτή τη στιγμή.

Τα έργα του χαρακτηρίζονται από τις απεικονίσεις μικρών παιδιών και εμφανίζονται σε δεκάδες πόλεις και περιοχές στον πλανήτη.

Ο κατά κόσμον Julien Malland ετοιμάζεται να παρουσιάσει τη νέα αναδρομική έκθεσή του με γκραφίτι, σκίτσα και installations ενώ πριν λίγο καιρό ολοκληρώθηκε η έκθεσή του “Playtime” στη Galerie Itinerrance στο Παρίσι. Από τις φαβέλες τις Βραζιλίας, μέχρι τις φτωχογειτονιές της Κίνας, τις επαρχιακές περιοχές της Ουκρανίας και την Ινδονησία, ο Seth προσπαθεί να αποτυπώσει τα όνειρα και τη φαντασία των παιδιών, δίνοντας ζωή και χρώμα στους τοίχους. Το στίγμα του είναι οικουμενικό και τα μηνύματά του διαχρονικά, όπως άλλωστε και τα προβλήματα των πλέον βαλλόμενων των κοινωνιών μας.

Ζωγραφίζω τα παιδιά για να τα τιμήσω

Στα έργα του θα βρει κανείς παιδικά παιχνίδια, βιβλία, σκηνές νοσταλγίας, μικρές ρομαντικές ουτοπίες και δυναμικούς συμβολισμούς που αλληλεπιδρούν με τις περιοχές στις οποίες αναπτύσσονται. Το News 24/7 είχε τη χαρά να μιλήσει μαζί του, πηγαίνοντας ένα μικρό ταξίδι χρώματος και έμπνευσης σε απομακρυσμένες “γωνιές” της Γης.

“Μου αρέσει να λέω πως δεν έχω συγκεκριμένο στυλ. Προτιμώ να αφήνω τον θεατή να ενδιαφέρεται περισσότερο για αυτό που προκαλεί το έργο μου ως συναίσθημα, παρά για τη φόρμα. Αλλά αν θα έπρεπε να περιγράψω τη δουλειά μου, θα έλεγα πως χαρακτηρίζεται από ένα απλό, λαϊκό στυλ που αποσκοπεί στο να απευθύνεται στον οποιοδήποτε και να εκφράζει τον οποιοδήποτε”, μας λέει ο καλλιτέχνης.

“Όσο ταξίδευα στον κόσμο, τόσο παρατηρούσα τα παιδιά στους δρόμους της εργατικής τάξης, στις φτωχογειτονιές που ήθελα να σκιτσάρω. Έτσι άρχισα να ζωγραφίζω για τα παιδιά αυτά για να τα τιμήσω. Επίσης κατάλαβα πως έτσι μπορώ να μιλήσω για τα παγκόσμια προβλήματα ανισοτήτων με αυτό τον κατανοητό από όλους, τρόπο. Αυτοί οι παιδικοί χαρακτήρες που φτιάχνω “μιλούν” σε όλους: Από τα παιδιά στους δρόμους μέχρι το παιδί που έχει μέσα του κάθε ενήλικας”.

“Ποτέ δεν σχεδιάζω να σκιτσάρω σε ένα σημείο του κόσμου συγκεκριμένα. Προτιμώ να ακολουθώ τα γεγονότα και να προσαρμόζω τη δουλειά μου στα μέρη που επισκέπτομαι για να ζωγραφίσω τα έργα μου. Νομίζω πως δουλεύω καλύτερα σε συνθήκες πίεσης παρά σε απόλυτη ελευθερία. Κάθε πόλη που επισκέπτομαι γίνεται πηγή έμπνευσης. Το μόνο που χρειάζεται είναι να έχεις περιέργεια και όρεξη, επιθυμία για να ανακαλύπτεις πράγματα”.

“Το σημείο που επιλέγω για να κάνω το έργο μου είναι το ίδιο σημαντικό με το έργο καθεαυτό. Αλληλοσυμπληρώνονται και επικοινωνούν μεταξύ τους. Συνηθίζω να παίζω με την αντίθεση που υπάρχει ανάμεσα στην αθωότητα των παιδιών και το χάος που περιβάλλει το σημείο του mural μου. Όταν υπάρχει ένα μήνυμα για να στείλεις, πρέπει να μην είναι ποτέ το ίδιο. Μου αρέσει να “ανοίγω πόρτες” με τη δουλειά μου. Μπορεί να μεταφέρω διαφορετικές ιδέες μέσα από τα έργα μου και αυτό το κάνω ακριβώς για να θέσω τον θεατή προ των μηνυμάτων που εκφράζονται, για να μπορέσει να φανταστεί την πολλαπλότητά τους. Θα μπορούσα να πω πως μου αρέσει “να βλέπω τον κόσμο μέσα από τα δικά μου μάτια”, αυτή είναι η κεντρική ιδέα της δουλειάς μου”.

Έχοντας ζήσει και δημιουργήσει στην Κίνα, τον ρωτάμε πώς θα περιέγραφε τη χώρα όπως τη βίωσε ο ίδιος. “Η Κίνα με “στοίχειωνε” όσο ήμουν παιδί. Πραγματικά αποτελούσε τεράστιο μυστήριο για εμένα. Ήταν ένα μέρος του πλανήτη που ανακάλυψα μέσα από τις περιπέτειες του Τεντέν και μέσα από το ενδιαφέρον της μητέρας μου για τη κινεζική κουλτούρα. Η Κίνα ήταν το πρώτο ταξίδι που έκαναν οι γονείς μου στα 80s. Έχω περάσει άπειρες ώρες χαζεύοντας τις φωτογραφίες από το ταξίδι τους, χαζεύοντας τις τουριστικές κάρτες και τα φυλλάδια που έφεραν μαζί τους. Για χρόνια σχεδίαζα να ταξιδέψω εκεί και τελικά τα κατάφερα το 1999. Επέστρεψα πολλές φορές, είτε για καλλιτεχνικά project είτε για λόγους προσωπικούς. Η δουλειά μου για την Κίνα είναι μια κατάθεση της αγάπης μου για τη κινεζική κουλτούρα και σταδιακά “αγκαλιάστηκε” από τα νέα, γυάλινα μεγάλα κτίρια, τους ουρανοξύστες και τα εμπορικά κέντρα. Με τα έργα μου προσπάθησα εκεί να δώσω χρώμα στους παλιούς δρόμους και στις γειτονιές που εγκαταλήφθηκαν. Αυτές οι περιοχές είναι μια “παιδική χαρά” για εμένα γιατί συμπυκνώνουν όλες τις αλλαγές που έγιναν στον κόσμο μέσα σε λίγα μόλις χρόνια”.

Για τα μελλοντικά του πλάνα ο Seth μας λέει πως αυτή την περίοδο ετοιμάζει μια έκθεση σε παλιό ναό στο Saint-Malo της Γαλλίας. “Θα είναι μια αναδρομική έκθεση με έργα μου σε καμβά, φωτογραφίες, αλλά και installations που αποτυπώνουν τη δουλειά μου τα τελευταία χρόνια. Επίσης θα κυκλοφορήσω μια λιθογραφία με τη θρυλική γκαλερί Idem που βρίσκεται στο Παρίσι”.

Όντας κυριολεκτικά παγκόσμιος δημιουργός, τον ρωτάμε τέλος ποια εμπειρία του θυμάται πιο έντονα και θα κρατάει στη μνήμη του για καιρό. “Το 2011 ζωγράφισα σε ένα μικρό χωριό της Ινδονησίας που είχε καταστραφεί από ηφαίστειο. Με τη βοήθεια δυο μικρών κοριτσιών από το χωριό πήγαμε στην περιοχή της τραγωδίας και ζωγραφίσαμε μαζί χαρακτήρες για να δώσουμε ζωή και χρώμα στο χωριό αυτό. Αυτή η εμπειρία πραγματικά με επηρέασε, με στιγμάτισε και με βοήθησε να καταλάβω τη σημαντικότητα του να μοιράζεσαι και τη δύναμη που έχει η ζωγραφική στους δημόσιους χώρους”.

Όλα τα έργα του Seth μπορείτε να τα δείτε εδώ