Σπύρος Δανέλλης στο NEWS 247: “Ένας πακτωλός ευρωπαϊκών πόρων πήγε στην τακτοποίηση των πελατειακών σχέσεων”

Από το 2009, ο κ. Δανέλλης είναι ευρωβουλευτής ΠΑΣΟΚ και μέλος της Επιτροπής Γεωργίας και Ανάπτυξης της Υπαίθρου και της Επιτροπής Μεταφορών και Τουρισμού του Ευρωκοινοβουλίου.

Σε συνέντευξή του στο NEWS 247, στο πλαίσιο της αποστολής στις Βρυξέλλες, ο κ. Δανέλλης μίλησε για τον τρόπο που οι ελληνικές κυβερνήσεις διαχειρίζονταν τα κονδύλια που εκταμιεύονταν από την Ευρώπη για τα εκάστοτε δημόσια έργα, για το “ιστορικό μοντέλο” του παραγωγού που εξασφάλιζε επιχορηγήσεις, αλλά δεν παρήγαγε τίποτα, ενώ αναφέρθηκε ακόμη στον ελληνικό τουρισμό και τα εν δυνάμει “ατού” της χώρας μας.

Διαβάστε αναλυτικά τη συνέντευξή του:

Κληθείς να σχολιάσει το πρόσφατο ναυάγιο της Συνόδου Κορυφής για τον Ευρωπαϊκό Προϋπολογισμό και το τι σημαίνει πρακτικά η αναβολή της συζήτησης για το 2013, έκανε λόγο για τη μεγαλύτερη κρίση από ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Πόσα χρήματα δικαιούται η Ελλάδα  και πόσα θα πάρει;

Αυτό όπως είπε, έχει δύο μεγάλα θύματα, δύο πολιτικές, που μας αφορούν και οι δύο. Ποιες είναι αυτές;

“Πανωγραψίματα και πολυόροφα χωράφια”

Παρά την όποια μείωση των ευρωπαϊκών κονδυλίων για την Ελλάδα, χρήματα δίνονταν στη χώρα μας για την ανάπτυξη της γεωργίας και για την πραγματοποίηση άλλων έργων.

Πού πήγαν όμως αυτά τα χρήματα; Γιατί αυτά τα έργα είτε δεν ξεκίνησαν είτε δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ;

“Είμαστε οι τελευταίοι στην Ευρώπη των 27 στη διαχείριση των ευρωπαϊκών πόρων, γιατί δεν είχαμε ποτέ υπόψιν μας τον όρο διαχείριση, ιεράρχηση των τομέων και των έργων, γιατί πάντα επικρατούσε η λογική της τακτοποίησης των πολιτικών αντιπαροχών με άλλα λόγια η εφαρμογή της βασικής αρχής των πελατειακών σχέσεων του πολιτικού συστήματος.

“Έτσι λοιπόν, επειδή έπρεπε να ικανοποιηθούν όλοι όσοι ανήκαν στην πολιτική πυραμίδα κι έπρεπε να υπάρξει πολυμερισμός της διάθεσης των πόρων σε μικρότερα έργα, χάσαμε τον στόχο”, υπογράμμισε.

“Κλείσαμε τα μάτια στην απολύτως λάθος διαχείριση των πόρων αυτών και στις μεγάλες απάτες που έγιναν, στην Κρήτη τα ονομάζουν ‘πανωγραψίματα’, στη Μακεδονία ‘πολυόροφα χωράφια’. Πείσαμε ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας ότι μπορεί να παρανομεί, να έχει μεγάλο κέρδος και  κανείς δεν θα το πιάσει και κανείς δεν θα τον τιμωρήσει και από την άλλη μεριά, δημιουργήσαμε την εικόνα αυτού που λέμε ο αγρότης του  καναπέ, δηλαδή διασφάλιζε δικαιώματα για άμεσες ενισχύσεις και δεν παρήγαγε τίποτα, με όλα τα δεινά που επακολούθησαν”.

Τι αλλάζει στο “ιστορικό” αυτό μοντέλο και πώς θα μοιράζονται εφεξής οι επιχορηγήσεις;

Ο κ. Δανέλλης μας μίλησε ακόμη για τη δυνατότητα της Ελλάδας να παράγει προϊόντα υψηλής ποιότητας, την οποία όχι μόνο δεν εκμεταλλεύεται, αλλά αντ’ αυτού κάνει εισαγωγή από άλλες χώρες.

Ποιες οι ανάγκες για μία ολοκληρωμένη γεωργική πολιτική και τι μπορεί να περιμένει η χώρα μας από την ανανεωμένη Κοινή Γεωργική Πολιτική που θα αρχίσει να εφαρμόζεται από το 2020?

Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, τι προβλέπεται και τι προωθείται μέσω της νέας Κοινής Γεωργικής Πολιτικής για τους νέους αγρότες και τις ομάδες παραγωγών στο πλαίσιο του συνεταιρισμού;

Ποια τα κέρδη των παραγωγών και την ποιότητα των προϊόντων από τον συνεταιρισμό και τη συνεργασία;

Πρόσφατα, παρατηρήθηκε στη χώρα μας το “Κίνημα της πατάτας”, όπου οι παραγωγοί παρέκαμψαν τους μεσάζοντες και διέθεσαν τα προϊόντα τους στους καταναλωτές σε πολύ χαμηλές τιμές.

Πόσο μπορεί να λειτουργήσει αυτό το “σύστημα” όμως μακροπρόθεσμα;

Η πίεση του χρόνου και η αναχώρηση λίγο νωρίτερα από τις Βρυξέλλες, μας ανάγκασε να διακόψουμε τη συνέντευξη με τον κ. Δανέλλη, ο οποίος απάντησε σε μερικά ακόμη ερωτήματα, που άπτονται του τομέα δράσης του, μέσω mail…

Κύριε Δανέλλη, ως μέλος της Επιτροπής Τουρισμού, έχετε σημειώσει, πως “παρά την έλευση 3 ετών από την ισχύ της Συνθήκης της Λισαβόνας, δεν υπάρχει ακόμη ολοκληρωμένη προσέγγιση για τα νησιά”. Πόσο απέχουμε από αυτό;

“Σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λισαβόνας, ο  στόχος της περιφερειακής συνοχής  απαιτεί να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή  σε περιοχές που έχουν ιδιαίτερα  φυσικά και δημογραφικά μειονεκτήματα, μόνιμου χαρακτήρα, όπως είναι τα νησιά. Δεν ορίζει, όμως, ποια από αυτά έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά. Και επειδή υπάρχει μεγάλη πολυμορφία στα νησιά της ΕΕ ως προς την έκταση, τον πληθυσμό, την απόστασή τους από οικονομικά αναπτυγμένα κέντρα, το επίπεδο ανάπτυξης, το βαθμό αυτονομίας τους και τη μορφή πολιτικής και περιφερειακής οργάνωσης, είναι πολύ δύσκολο προς το παρόν να βρεθεί ένας ορισμός που να μην εγείρει μεγάλες αντεκδικήσεις και που θα επιτρέπει οι πολιτικές περιφερειακής συνοχής να προβλέπουν ειδικά χρηματοδοτικά εργαλεία για τα νησιά”.

Ποια είναι τα μεγαλύτερα, κατά τη γνώμη σας, προβλήματα  που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι  των νησιών του Αιγαίου, που χρήζουν άμεσης λύσης;

“Οι κάτοικοι των νησιών μας αντιμετωπίζουν σοβαρότατες δυσκολίες : ελλείψεις και ανεπάρκειες σε φυσικούς πόρους (νερό, καλλιεργήσιμο έδαφος) και σε πρώτες ύλες, σοβαρά προβλήματα στις μεταφορές και τις τιμές των καυσίμων που γίνονται εντονότερα λόγω της σημερινής οικονομικής κρίσης.

Ωστόσο, τα προβλήματα αυτά, όπως και τα άλλα που αναφέρετε, δεν μπορούν να διακριθούν σε άμεσης και έμμεσης προτεραιότητας. Είναι διαχρονικά, διαρθρωτικά και πρέπει να τίθενται σε ένα γενικότερο πλαίσιο προβληματισμού που έχει να κάνει με την στρατηγική ανάπτυξης των νησιώτικών περιοχών της χώρας.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι τόσο οι προκλήσεις όσο και  οι ευκαιρίες για τις νησιωτικές περιοχές έχουν να κάνουν με τις ιδιαιτερότητές τους.

Και αυτές τις ιδιαιτερότητες θα πρέπει να τις μεταφράσουμε σε πολιτικές.

Αυτό σημαίνει αξιοποίηση  και της μικρότερης ευκαιρίας,  καλύτερη δυνατή χρησιμοποίηση  των τοπικών πόρων και μετατροπή  μειονεκτημάτων σε πλεονεκτήματα.  Δεν αφήνει κανένα περιθώριο  για κατασπατάληση πόρων, ανθρώπινων, φυσικών ή δημοσιονομικών. Δεν αφήνει, ασφαλώς, κανένα περιθώριο στις ελληνικές αρχές για τις συνηθισμένες καθυστερήσεις στην αξιοποίηση των ευκαιριών που παρέχονται μέσω των πολιτικών της ΕΕ.

Χρειάζεται, παράλληλα, ένα ολοκληρωμένο σχέδιο βιώσιμης ανάπτυξης, που να λαμβάνει υπόψη την πολιτισμική παράδοση και την περιβαλλοντική σημασία των μικρών νησιών του Αιγαίου, καθώς και τις ιδιομορφίες και τα προβλήματα που συνδέονται με την ιδιαίτερη γεωγραφική θέση, την περιβαλλοντική τους κατάσταση και την αυξανόμενη λαθρομετανάστευση”.

Πώς μπορεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο να εξασφαλιστεί η ανάπτυξη και η καλύτερη εξυπηρέτηση των αναγκών τους; Τι μπορεί να κάνει η Ελλάδα για να εξασφαλίσει την καλύτερη “τύχη” τους;

“Όπως ζητήσαμε από κοινού με τους συναδέλφους μου Γιώργο Σταυρακάκη και Giommaria Uggias στο πλαίσιο της έκθεσης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σε σχέση με τις μακροπεριφερειακές στρατηγικές της ΕΕ που ψηφίστηκε πριν από μερικούς μήνες, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα πρέπει να εκπονήσει ένα στρατηγικό σχέδιο, προκειμένου να αντιμετωπιστούν  τα διαρθρωτικά μειονεκτήματα των νησιωτικών περιοχών και να διασφαλιστούν οι προϋποθέσεις για οικονομική ανάπτυξη και πραγματική κοινωνική και εδαφική συνοχή.

Τονίσαμε τότε ότι θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στη διασφάλιση της πλήρους προσβασιμότητας και της εδαφικής συνέχειας των νησιωτικών περιοχών με την ηπειρωτική χώρα, μέσω κατάλληλης χρηματοδότησης, προτρέποντας την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να εγκρίνει μέτρα, όπως την αύξηση του κατώτατου ορίου των ενισχύσεων που χορηγούνται στα νησιά, κυρίως στους τομείς της γεωργίας, των μεταφορών και της αλιείας, που θα συμβάλλουν στο να καταστούν τα νησιωτικά εδάφη εξίσου ανταγωνιστικά με τα ηπειρωτικά.

Με αυτό τον τρόπο, θα μειωθεί το χάσμα μεταξύ των διαφόρων επιπέδων ανάπτυξης που παρουσιάζουν οι ευρωπαϊκές περιφέρειες και να διασφαλιστεί η πραγματική ενσωμάτωσή τους στην Ενιαία Αγορά.

Επίσης, ελπίζουμε, και θα ασκήσουμε πιέσεις προς αυτή την κατεύθυνση, να αναγνωριστεί η Μεσόγειος ως ξεχωριστή νησιωτική ενότητα και να σχεδιαστεί μία ολοκληρωμένη στρατηγική ειδικά για αυτή, ώστε να εξασφαλιστούν και για τα νησιά της Μεσογείου ευνοϊκοί οικονομικοί όροι (όπως, για παράδειγμα, οι κρατικές ενισχύσεις που αντισταθμίζουν τα διαρθρωτικά μειονεκτήματά τους) και να τονωθεί γενικότερα η πολυπόθητη ανάπτυξή τους.

Ένα ειδικό εργαλείο που έχουμε για τη στήριξη της γεωργίας στα μικρά νησιά του Αιγαίου είναι ο Κανονισμός (ΕΚ) 1405/2006, την τροποποίηση του οποίου πρόκειται να ψηφίσουμε το επόμενο τρίμηνο. Τα μέτρα αυτά περιλαμβάνουν αφενός τη μερική επιδότηση μεταφορικών για τον εφοδιασμό των νησιών αυτών, κυρίως με ζωοτροφές αλλά και με άλλες πρώτες ύλες και αφετέρου μέτρα στήριξης της τοπικής γεωργικής παραγωγής. Μιλάμε για έναν ετήσιο προϋπολογισμό της τάξης των 26 εκ. ευρώ.

Όσο για την  Ελλάδα, σας απάντησα, εν μέρει, στο πλαίσιο της προηγούμενης ερώτησης. Ωστόσο, θα ήθελα να προσθέσω το εξής. Είναι προφανές ότι ειδικά για τα μικρά νησιά του Αιγαίου που έχουν περιορισμένη έκταση, ανεπάρκεια σε φυσικούς πόρους και με απόσταση που δυσχεραίνει την ανάπτυξη δραστηριοτήτων και τις εμπορικές συναλλαγές, είναι απαραίτητο η ανάπτυξη να βασισθεί στην καλύτερη δυνατή αξιοποίηση ίδιων πόρων με τρόπο που να τους διατηρεί και να τους προστατεύει. Με λίγα λόγια, είναι κρίσιμο τα νησιά να ακολουθήσουν ένα πρότυπο ενδογενούς βιώσιμης ανάπτυξης. Να ξέρουν κάθε φορά τις συνθήκες, τις ανάγκες τους και τα μέσα που διαθέτουν.

Η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των νησιών, θα έρθει μέσω διαφοροποίησης των προϊόντων και υπηρεσιών που αυτά προσφέρουν. Ειδικά ο τουρισμός πρέπει να χρησιμοποιηθεί ως μέσο για την προώθηση των τοπικών νησιωτικών προϊόντων ποιότητας και στη χώρα μας και στο εξωτερικό. Στόχος είναι να κάνουμε γνωστή την τοπική νησιωτική ταυτότητα εκτός συνόρων. Η διαφοροποίηση, δηλαδή θα πρέπει να επιτευχθεί με την καλύτερη δυνατή αξιοποίηση των τοπικών πόρων. Τότε θα έχουμε μεγιστοποιήσει τις προσπάθειες για να αποκτήσουν βιώσιμο δυναμισμό οι τοπικές νησιωτικές κοινωνίες”.

Εκτιμάτε, ότι μπορεί να υπάρξει τόση ανάπτυξη στα νησιά μας, ώστε να δοθούν κίνητρα προς τους Έλληνες πολίτες, να αφήσουν την ηπειρωτική χώρα και να ζήσουν στα νησιά;

“Αυτό εξαρτάται από το επίπεδο ποιότητας της καθημερινής ζωής που μπορεί να διασφαλιστεί στα νησιά και δεν έχει να κάνει μόνο με την εξασφάλιση μιας βιώσιμης απασχόλησης για τον καθέναν από τους κατοίκους τους αλλά προϋποθέτει και την κάλυψη βασικών αναγκών όπως η υγεία, η εκπαίδευση, η ισορροπημένη κοινωνική ζωή”.

Αιολική ενέργεια και Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειες στην Ελλάδα. Πόσο μπορεί να αξιοποιηθούν, γιατί δεν έχουν αξιοποιηθεί αρκετά έως σήμερα;

“Μέχρι πρότινος η ΔΕΗ αποτελούσε το μεγάλο εμπόδιο. Οι σε υπερεπάρκεια πόροι όπως είναι ο ήλιος, ο άνεμος αλλά και η ενέργεια των κυμάτων σαφέστατα μπορούν να αξιοποιηθούν στη νησιωτική Ελλάδα περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη περιοχή, αρκεί να σεβόμαστε τη φυσική κλίμακα, την ευαίσθητη αισθητική του τοπίου και τις υπόλοιπες οικονομικές δραστηριότητες με τις οποίες δεν πρέπει να υπάρχει αντίθεση”.

Είστε υπέρ της ανακήρυξης ελληνικής ΑΟΖ, και την άμεση  διεξαγωγή ερευνών όπως έκανε  η Κύπρος; Ήδη, πρόσφατα, υπήρξε μία συνάντηση – συνεργασία σε επίπεδο υπουργών μεταξύ  Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ.

“Το πραγματικά εθνικό συμφέρον επιτάσσει πολύ προσεκτικές κινήσεις σε τέτοια ζητήματα καθώς και τη διασφάλιση της υποστήριξης των εταίρων μας, πράγμα που μπορεί να εξασφαλιστεί μόνο αν ακολουθούμε τη διεθνή νομιμότητα.

Οποιαδήποτε βεβιασμένη κίνηση αποτελεί επικίνδυνο τυχοδιωκτισμό που ευθέως αντιστρατεύεται τα εθνικά συμφέροντα, ιδιαίτερα σε αυτήν την τόσο δύσκολη συγκυρία για τη χώρα”.

Η αποστολή του NEWS 247 στις Βρυξέλλες πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της επίσκεψης του Δικτύου Οινοποιών Κρήτης “Wines of Crete”, που παρουσίασαν τα προϊόντα τους σε παράγοντες της βελγικής αγοράς και Ευρωβουλευτές, σε δύο εκδηλώσεις, η μία εκ των οποίων οργανώθηκε μέσα στον χώρο του Ευρωκοινοβουλίου.

Ως εκ τούτου, δεν θα μπορούσαμε παρά να ρωτήσουμε τον κ. Δανέλλη, που πήρε άλλωστε την πρωτοβουλία για την οργάνωση αυτής της επίσκεψης, λίγα πράγματα για τους οινοπαραγωγούς και τα κέρδη της Ελλάδας από τον οινοτουρισμό ιδίως εν μέσω κρίσης…

Κύριε Δανέλλη, ποια χαρακτηριστικά και στοιχεία έχουν εισαγάγει στην οινοπαραγωγή οι νέοι οινοποιοί και πόσο έχει εξελιχθεί ο οινοτουρισμός στην Ελλάδα;

“Οι νέοι οινοπαραγωγοί  με τη γνώση, τη δουλειά και το μεράκι τους έχουν καταφέρει να ανεβάσουν  ποιοτικά το ελληνικό κρασί και να το τοποθετήσουν στη διεθνή αγορά  ως ισάξιο ανταγωνιστή των υπολοίπων, με ξεχωριστή ταυτότητα και χαρακτήρα. Η διαφορά των νέων οινοπαραγωγών είναι ότι συνδυάζουν το ρόλο του αμπελουργού και του οινοποιού, σε μία λογική ολοκληρωμένης προσέγγισης που βασίζεται στην αγάπη και φροντίδα της γης, στην επιστημονική και τεχνική γνώση και στην εμπορική αντίληψη.

Ο οινοτουρισμός, παρά τις σημαντικές προσπάθειες  που γίνονται σε τοπικό επίπεδο, όπως στην περίπτωση του Δικτύου Οινοπαραγωγών Κρήτης, έχει ακόμα αρκετό δρόμο ώστε να μπορέσουμε να πούμε ότι αποτελεί ένα εθνικό τουριστικό προϊόν με διακριτό χαρακτήρα και με αναπτυξιακή δυναμική. Λείπει η θεσμική κατοχύρωση και η συστηματική υποστήριξη με θεσμικά και χρηματοδοτικά εργαλεία από πλευράς πολιτείας. Για παράδειγμα, μέχρι σήμερα δεν έχουν καθοριστεί σε εθνικό επίπεδο προδιαγραφές για τα επισκέψιμα οινοποιεία. Δεν έχουν θεσμοθετηθεί οι δρόμοι του κρασιού. Δεν έχει γίνει μία δουλειά «ευαισθητοποίησης», ενημέρωσης και εκπαίδευσης των ενδιαφερομένων. Και ασφαλώς δεν εννοώ μόνο τους οινοποιούς. Ο οινοτουρισμός για να αναπτυχθεί χρειάζεται μία συγκροτημένη και συλλογική προσέγγιση που περιλαμβάνει εκτός από τους οινοποιούς, το κράτος, την τοπική αυτοδιοίκηση, τους ανθρώπους του τουρισμού. Θυμάμαι μία χαρακτηριστική παρέμβαση του Γιάννη Μπουτάρη που είχε πει ότι : “Το κρασί αφορά τους κρασάδες, ο οινοτουρισμός είναι ένα συνολικότερο πακέτο το οποίο αν δεν το αγκαλιάσουμε όλοι μαζί θα είναι αποτυχία. Ο οινοτουρισμός αφορά τους κρασάδες, αφορά τους Δημάρχους, αφορά τους εστιάτορες, αφορά τους ξενοδόχους, αφορά όλους”.

Πόσο μπορεί να ωφεληθεί η Ελλάδα από τον οινοτουρισμό;

“Έχει ειπωθεί  πολλές φορές και θα το τονίσω και  με αυτή την ευκαιρία. Η ατμομηχανή της ανάπτυξης θα πάρει μπρος  όταν αποφασίσουμε να στηρίξουμε ουσιαστικά και συνδυαστικά τον πρωτογενή  και τον τριτογενή τομέα. Εννοώ, ασφαλώς, την ανάπτυξη συνεργειών μεταξύ γεωργίας και τουρισμού. Ο οινοτουρισμός εντάσσεται σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο. Έχω ένα προϊόν το οποίο έχει ποιότητα, έχει χαρακτήρα, τοπικό χαρακτήρα (να τονίσω και με αυτή την ευκαιρία τον πλούτο της χώρας σε τοπικές ποικιλίες οίνου), και έχω από την άλλη έναν πολύ μεγάλο αριθμό δυνητικών επισκεπτών που αναζητούν αυθεντικές εμπειρίες που κατά κανόνα περνούν μέσα από την επαφή με έναν τόπο, με τους ανθρώπους του, με τα προϊόντα του. Τα οφέλη είναι τεράστια και για τους οινοπαραγωγούς και για τους ξενοδόχους και για τους εστιάτορες και για όλους τους κρίκους της αλυσίδας του οινοτουρισμού.

Και να πω και  κάτι ακόμα. Οι οινοπαραγωγοί μας  έχουν στραφεί στις διεθνείς αγορές, και καλώς έχουν πράξει, για τη διάθεση του προϊόντος τους. Όμως, κατά μία έννοια, οι διεθνείς αγορές δεν είναι ήδη παρούσες στη χώρα μας μέσα από τον δούρειο ίππο του τουρισμού; Υπάρχει καλύτερη διαφήμιση για τα κρασιά μας και για αυτό που πρεσβεύουν, τον τόπο, τη γεύση, της μυρωδιές, τους ανθρώπους, από τον επισκέπτη που επιστρέφοντας στη χώρα του θα τα πάρει όλα αυτά μαζί; Υπάρχει καλύτερος τρόπος για να διαθέσουμε τα κρασιά μας από τους επισκέπτες που κατακλύζουν κάθε χρόνο τη χώρα; Πιστέψτε με, με έναν σωστά δομημένο οινοτουρισμό, όπως τον περιέγραψα προηγουμένως, θα άδειαζαν οι κάβες και θα εξασφαλίζαμε την καλύτερη δυνατή διαφήμιση για την Ελλάδα ως τουριστικό προορισμό”.

Τι μπορεί να αποκομίσει το Δίκτυο ειδικά και η Ελλάδα γενικότερα από την εκδήλωση παρουσίασης των προϊόντων τους στις Βρυξέλλες;

“Οι εκδηλώσεις σαν αυτές που είχα τη χαρά και  την τιμή να διοργανώσω στο πλαίσιο της επίσκεψης του Δικτύου έχουν την εξής λογική. Να δώσουν στα μέλη του Δικτύου μία επιπλέον ευκαιρία για προβολή και ανάπτυξη εμπορικών συνεργασιών εκτός συνόρων. Προβολή στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, σε ένα πολυεθνικό κοινό δυνητικών καταναλωτών αλλά και «διαφημιστών» των κρητικών κρασιών. Σε ένα κοινό, παράλληλα, που συμμετέχει στις πολιτικές διεργασίες που θα επηρεάσουν τον τρόπο οργάνωσης του αμπελοοινικού τομέα τους προσεχείς μήνες. Επίσης, σε συνεργασία με τον ΕΟΤ Βελγίου, συνδιοργανώσαμε μία ειδική εκδήλωση που έφερε σε επαφή τα μέλη του Δικτύου Οινοπαραγωγών Κρήτης με παράγοντες της βελγικής αγοράς έτσι ώστε να προκύψουν εμπορικές συνεργασίες.

Τα οφέλη  για τη χώρα είναι αυτονόητα. Τα προϊόντα μας είναι η εικόνα μας. Και  όπως χαρακτηριστικά τόνισε η Επίτροπος  Μαρία Δαμανάκη στο πλαίσιο της  εκδήλωσης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, πρόκειται για την εικόνα μιας θετικής Ελλάδας που δημιουργεί και αναπτύσσεται παρά την κρίση.

Δεν είχαμε, όμως, σχεδιάσει μόνο τις εκδηλώσεις αυτές. Οργανώσαμε και μία πολύ εποικοδομητική συνάντηση των οινοποιών με τον  κ. Στέργιο Τατάγια, έμπειρο στέλεχος της Κομισιόν, που ενημέρωσε τους επισκέπτες μας σχετικά με τις επικείμενες πολιτικές εξελίξεις στον τομέα τους. Τους φέραμε, δηλαδή, σε επαφή με την πηγή των εξελίξεων που θα επηρεάσουν τον τρόπο δουλειάς τους στο άμεσο μέλλον.

Οι επισκέψεις αυτές έχουν και ένα επιπλέον όφελος για την ίδια την ευρωπαϊκή  ιδέα που σήμερα περνά μέσα από τις συμπληγάδες των διεθνών αγορών και των αναγκαίων πιέσεων ώστε  να πάει ένα βήμα παραπέρα. Τα μέλη του Δικτύου, και όλοι οι επισκέπτες που εγώ και οι συνάδελφοί μου φιλοξενούμε τακτικά στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, συνειδητοποιούν ερχόμενοι εδώ ότι η Ευρώπη τους αφορά άμεσα, ότι δεν είναι μία χαμένη υπόθεση αλλά ένας χώρος συνάντησης και ανταλλαγής ιδεών, μία πηγή ευκαιριών και μία εγγύηση ευημερίας”.

*Διαβάστε το άρθρο του κ. Δανέλλη στο NEWS 247 για το παράδειγμα του Wines of Crete, στο πλαίσιο της αναπτυξιακής προσπάθειας της ελληνικής οικονομίας.

* Δείτε ακόμη τι δήλωσε ο κ. Δανέλλης στην κάμερα του NEWS 247 λίγες ώρες μετά την απόφαση του Eurogroup στις Βρυξέλλες, για την εκταμίευση της νέας δόσης.