Στάθης Σούλης: "Αν δεν ήμουν μαέστρος, θα γινόμουν ψυχολόγος"

Εν μέσω πυρετωδών προβών για την τρίτη συναυλία του Κύκλου Σολίστ της ΚΟΑ που θα μεταδοθεί δωρεάν μέσω διαδικτύου στις 20/2, ο αρχιμουσικός Στάθης Σούλης μιλά στο News 24/7 για τα πρότυπά του, το απαιτητικό επάγγελμα που επέλεξε, αλλά και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ
14 Φεβρουαρίου 2021 07:36

Θεωρείται από τους πλέον ανερχόμενους Έλληνες αρχιμουσικούς της γενιάς του. Ξεκίνησε μαθήματα μουσικής σε ηλικία μόλις τεσσάρων ετών, συνέχισε με σπουδές στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο δίπλα στον Μίλτο Λογιάδη και έχει πλέον στο βιογραφικό του συνεργασίες με τις περισσότερες σημαντικές ελληνικές ορχήστρες. Ο λόγος για τον Στάθη Σούλη, ο οποίος το ερχόμενο Σάββατο 20 Φεβρουαρίου θα διευθύνει την τρίτη συναυλία του Κύκλου Σολίστ της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, στην οποία ερμηνεύουν τρεις ακμαίοι μουσικοί της ΚΟΑ με στόχο τους να αναδείξουν τις γνωστές και άγνωστες ομορφιές τριών οργάνων της συμφωνικής ορχήστρας που σπάνια απολαμβάνουμε σε σολιστικό ρόλο: το περήφανο κόρνο, η ερεβώδης τούμπα και το στιβαρό κοντραμπάσο.

Εν μέσω πυρετωδών δοκιμών για το φιλόδοξο αυτό εγχείρημα, ο Στάθης Σούλης μιλά στο News 24/7 για τα πρότυπά του, το απαιτητικό επάγγελμα που επέλεξε, αλλά και τον ενθουσιασμό του για τη σύμπραξη με την πρώτη ορχήστρα της χώρας.

Ποια είναι η πιο παλιά ανάμνηση που έχετε από την ενασχόλησή σας με τη μουσική;

«Η πιο παλιά ανάμνηση που μπορώ να θυμηθώ, σε σχέση με τη Μουσική, είναι ένα “φανταστικό πιάνο”, πάνω στα νοερά πλήκτρα του οποίου τοποθετούσα τα δάχτυλά μου. Ήμουν-δεν ήμουν τεσσάρων χρόνων. Πολλή μεγάλη η επιθυμία μου να έρθω σε επαφή με αυτό το όργανο. Μεγάλη η λαχτάρα που ικανοποιήθηκε. Μετά από λίγο καιρό οι γονείς μου αγόρασαν το πρώτο μου πιάνο. Δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ τη μουσική που βγήκε μέσα από το πρώτο μου άγγιγμα πάνω του. Ήταν πραγματικά σαν να ήμουν πλήρως εξοικειωμένος με αυτό. Στάθηκα πολύ τυχερός που οι γονείς μου κατάλαβαν και δεν άφησαν την ευκαιρία να χαθεί.»

Ποιο πιστεύετε ότι είναι το επίπεδο των ελληνικών ορχηστρών σήμερα και πόσο δυναμικά θεωρείτε ότι εξελίσσονται;

«Είχα την τύχη να συνεργαστώ, από το 2012 έως και σήμερα, με όλες τις ορχήστρες της Ελλάδας. Με εξαίρεση την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης, την οποία εύχομαι και ελπίζω να επισκεφτώ κάποια στιγμή στο κοντινό μέλλον. Θεωρώ πως η εξέλιξη είναι μεγάλη, χρόνο με το χρόνο, καθώς υπάρχει πάντα η ανάγκη των μουσικών να μελετούν και να κρατούν πολύ υψηλό το επίπεδο, ο καθένας στο όργανό του πρωτίστως, αλλά και στη συνολική συμβολή του μέσα στο ορχηστρικό σύνολο.

Κρίνεται εκ του αποτελέσματος το επίπεδο μιας ορχήστρας και νομίζω πως έχουμε απολαύσει εξαιρετικές παραγωγές τα τελευταία έτη. Ελπίζω να παραμείνει αμείωτο αυτό το πάθος των μουσικών για την εξέλιξη του πιο πολυτελούς “μέσου”, με το οποίο μπορεί να δημιουργηθεί η μουσική, που δεν είναι άλλο από την ορχήστρα.»

Σε κάθε ορχήστρα, η θέση του μαέστρου διεκδικείται κάθε φορά από πολλούς συναδέλφους σας. Σας αγχώνει αυτός ο ανταγωνισμός, ο οποίος συχνά είναι διεθνής;

«Όλες οι ορχήστρες έχουν το μόνιμο αρχιμουσικό τους, έχουν όμως και τους φιλοξενούμενους μαέστρους, με τους οποίους συνεργάζονται. Ο ανταγωνισμός είναι πάντα θεμιτός όταν μπορεί να ορίσει την εξέλιξη σε επίπεδο γνώσης και εμπειρίας ενός καλλιτέχνη και της προσωπικότητάς του. Με ενδιαφέρουν πάντα οι υγιείς σχέσεις μεταξύ συναδέλφων αλλά και όλων των ανθρώπων που συμμετέχουμε κάθε φορά σε μια συναυλία, παράσταση, όπερα, μπαλέτο, στο ο,τιδήποτε.»

ΚΟΑ

Ποια οδηγία θέλετε να δώσετε στους μουσικούς για τη συναυλία της 20ής Φεβρουαρίου;

«Ψυχραιμία όσο γίνεται, λόγω της επιβολής των μέτρων που έχει επιφέρει η πανδημία. Δεν είναι ό,τι πιο εύκολο να παίζει κανείς με μάσκα. Με την ευχή πάντα να περάσει αυτό όσο πιο σύντομα γίνεται. Και επίσης, όσον αφορά στο μουσικό κομμάτι, να αφεθούμε όλοι ελεύθεροι και ανοιχτοί στο να νιώσουμε την ενέργεια που θα δημιουργηθεί μεταξύ μας, τόσο στις πρόβες, όσο και στη συναυλιακού χαρακτήρα μαγνητοσκόπηση.»

Υπάρχει κάποιο εκ των έργων της συναυλίας που είναι ιδιαίτερα απαιτητικό και ίσως σας αγχώνει περισσότερο;

«Όλα τα έργα της συναυλίας της 20ής Φεβρουαρίου έχουν τις απαιτήσεις τους, το καθένα με τον τρόπο του. Γι’ αυτό και είναι μοναδικά υπέροχα, τόσο τα τρία κονσέρτα (Μότσαρτ, Γουίλιαμς, Μποτεσίνι), όσο και η Συμφωνία (Προκόφιεφ). Δεν θα έλεγα ότι με αγχώνει κάποιο, αντιθέτως ανυπομονώ να έρθω αντιμέτωπος με οποιαδήποτε πρόκληση μπορεί να κρύβεται σε αυτά.»

Θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας μια συμβουλή του καθηγητή σας, Μίλτου Λογιάδη, που δεν θα ξεχάσετε;

«Μια από τις πιο πολύτιμες συμβουλές του καθηγητή μου είναι πως θα πρέπει πάντα να είμαι πάρα πολύ καλά προετοιμασμένος, τόσο μουσικά, όσο και στη διαχείριση του “ανθρώπινου παράγοντα”.»

Η ευθύνη της διεύθυνσης μιας ορχήστρας απαιτεί συνεχή μελέτη και εξέλιξη. Με ποιον τρόπο τη διασφαλίζετε;

«Η ευθύνη της διεύθυνσης μιας ορχήστρας είναι όντως πολύ μεγάλη. Ο μαέστρος είναι το “κλειδί” για να μπορέσουν όλα τα μέλη να συνυπάρξουν αρμονικά και να κάνουν μουσική, εξασφαλίζοντας την πλήρη ισορροπία μεταξύ τους. Χωρίς συνεχή μελέτη, προετοιμασία και μεθοδικότητα για την επίλυση πιθανών προβλημάτων που μπορεί να προκύψουν μέσα στην πρόβα, είναι δύσκολο να εξελιχθεί ο μαέστρος. Το δύσκολο κομμάτι είναι πως το “όργανο” του μαέστρου είναι η ορχήστρα. Αυτό σημαίνει πως δεν υπάρχει η δυνατότητα να έρχεται σε τόσο συχνή επαφή όσο επιθυμεί ο ίδιος, όπως αντίστοιχα ένας πιανίστας με το πιάνο του ή ένας βιολονίστας με το βιολί του. Θέλει περισσότερο εγκεφαλική εξάσκηση ο μαέστρος, ώστε να είναι απόλυτα έτοιμος τη στιγμή που θα βρεθεί μπροστά στην ορχήστρα και θα έρθει σε τριβή με όλον αυτόν τον μουσικό κόσμο.»

Έχετε μαέστρους- πρότυπα; Ποια τα χαρακτηριστικά τους;

«Μερικά πρότυπά μου είναι ο καθηγητής μου, Μίλτος Λογιάδης, ο Λουκάς Καρυτινός, ο Κάρλος Κλάιμπερ, ο Γκουστάβο Ντουνταμέλ, ο Μπερνστάιν κ.ά. Τα χαρακτηριστικά που θαυμάζω σε όλους τους παραπάνω, ο καθένας με την ξεχωριστή προσωπικότητά του φυσικά, είναι ο τρόπος που κάνουν πρόβα, καθώς και η “έμπνευση” που αποτελούν για τους μουσικούς, τους οποίους διευθύνουν κάθε φορά.»

Τι ονειρεύεστε για το μέλλον;

«Ονειρεύομαι να τελειώσει όλο αυτό με την πανδημία όσο πιο σύντομα γίνεται και να αγκαλιαστούμε ξανά με τον κόσμο, ύστερα από κάθε συναυλία. Φυσικά έχοντας πάντα την ευκαιρία και τη δυνατότητα να συμμετέχω σε όσο το δυνατό περισσότερες συναυλίες γίνεται.»

Αν δεν ήσασταν μαέστρος, τι θα θέλατε να είστε;

«Δύσκολη ερώτηση. Ίσως ψυχολόγος. Ή γιατρός. Μπορεί και ηθοποιός, ανέκαθεν ήταν όνειρο ζωής το κομμάτι της υποκριτικής.»

Θεωρείτε ότι είναι απαραίτητο να γνωρίζει κάποιο μουσικό όργανο ο μαέστρος;

«Είναι απαραίτητο να γνωρίζει πιάνο. Επειδή το πιάνο είναι πολυφωνικό όργανο μπορεί εύκολα μέσω αυτού να γίνει προσομοίωση ενός συμφωνικού έργου, παίζοντας ταυτόχρονα παραπάνω από μια φωνές. Από εκεί και πέρα, είναι καλό και βοηθά πολύ να γνωρίζουμε (κυρίως σε θεωρητικό επίπεδο) τις δυνατότητες όλων των οργάνων της ορχήστρας.»