The Stand: Πώς γυρίστηκε η σειρά του Stephen King για μια πανδημία εν μέσω… πανδημίας

Ο Stephen King έγραψε το “The Stand” το 1978 γιατί ήθελε να δοκιμάσει μήπως μπορούσε να φτιάξει ένα δικό του “Lord of the Rings”. Ένα έργο μεγάλο σε έκταση και φιλοδοξία, εντέλει ενωτικό ως προς το μήνυμά του για την ανθρωπότητα μπροστά στον κίνδυνο, τοποθετημένο όμως σε ένα σύγχρονο αμερικανικό σκηνικό με στοιχεία τρόμου. Θα ήταν ένα μετα-αποκαλυπτικό “Lord of the Rings”.

Η ιστορία του “Stand” ακολουθεί τους λιγοστούς ανθρώπους που έχουν μείνει ζωντανοί μετά την επέλαση του Captain Trips. Ενός στελέχους ιού που οπλοποιήθηκε από στρατό, ξέφυγε από τον έλεγχο και εξόντωσε το 99% του πληθυσμού στον πλανήτη μέσα σε δύο εβδομάδες. Όσοι κατάφεραν να επιζήσουν θα χωρίζονταν σε δύο ομάδες – στους πιστούς της Mother Abagail, μίας πνευματικής φιγούρας που εκπροσωπεί το Καλό και τους καλεί μέσ’ απ’ τα όνειρά τους στην περιοχή του Boulder, και στους φανατικούς του Randall Flagg που στοχεύει στο χάος και την αναρχία με έδρα το φιλήδονο Las Vegas. Ο δεύτερος ήταν ο δικός του Sauron, ενώ ο Frodo του ήταν ο Stu Redman – ένα αρχετυπικό φιλήσυχο cowboy που θα αναλάμβανε διστακτικά τον ρόλο του ηγέτη στο Boulder.

Είκοσι χαρακτήρες, ένα writer’s block και 1.150 σελίδες μετά, το “Stand” τού είχε βγει τελικά τόσο μεγάλο που ο πρώτος του εκδότης δεν μπορούσε καν να το εκδώσει ολόκληρο – είχε χρειαστεί να κόψει 400 περίπου σελίδες από το αρχικό κείμενο για να το αντέξει η αγορά. Κάτι παραπάνω από μία δεκαετία μετά θα κυκλοφορούσε η “Complete and Uncut Edition” εκδοχή του βιβλίου, αλλά ο King δεν ήταν και πάλι ικανοποιημένος με το τέλος του βιβλίου του.

Η πρώτη μεταφορά του “Stand” μετά τη μίνι σειρά του 1994 που προβάλλεται από την Cosmote TV, είναι η πρώτη βερσιόν της ιστορίας που έχει το ιδανικό, καθοριστικό τέλος για τον King, και οι δύο showrunners της σειράς, ο Benjamin Cavell και ο Taylor Elmore, ήταν έτοιμοι να σηκώσουν το βάρος του. Ως παλιοί συνεργάτες από το “Justified” και έμπειροι σε πρότζεκτ που απαιτούν εκτενή έρευνα στο worldbuilding, οι δυο τους έριξαν τρία χρόνια από τη ζωή τους στην ανάπτυξη της διασκευής του μακροσκελέστερου βιβλίου στην καριέρα του King.

Πώς τα βάζεις όμως με έναν όγκο 1.150 σελίδων, πώς τον μεταφέρεις στη σημερινή πραγματικότητα και τι ευθύνες αναλαμβάνεις κατά τη μεταφορά ενός εκ των δημοφιλέστερων βιβλίων του King; Κυρίως, πώς είναι να μεταφέρεις ένα βιβλίο σχετικό με πανδημία σε μία χρονιά όπου μία πανδημία έχει γίνει πραγματικότητα;

Οι showrunners τα εξήγησαν όλα στο Oneman.gr λίγο πριν το “Stand” κάνει την πολυαναμενόμενη πρεμιέρα του.

Ποιες είναι οι θεμελιώδεις ερωτήσεις που κάνει το “Stand”

Cavell: Μεγάλο μέρος της ευχαρίστησης ήταν ότι πρόκειται για μία ελπιδοφόρα ιστορία. Εύχομαι κιόλας να λειτουργήσει ευεργετικά στην κατάσταση που βρισκόμαστε τώρα. Εύχομαι να την εκληφθεί έτσι. Τρία χρόνια πριν που μπήκα στο πρότζεκτ πίστευα πως το “Stand” ήταν και τότε ανατριχιαστικά επίκαιρο γιατί ένιωθα πως οι άνθρωποι ή έστω οι άνθρωποι που ήξερα εγώ είχαν αρχίσει να αμφισβητούν πράγματα που θεωρούσαμε αυτονόητα μεγαλώνοντας ως προς τη δομή του ανθρώπινου πολιτισμού. Τι σημαίνει ανθρώπινη κοινωνία; Τι οφείλει η κοινωνία στον μεμονωμένο άνθρωπο; Τι οφείλει το μεμονωμένο άτομο στην κοινωνία και τι οφείλουμε ο ένας στον άλλο; Αν μπορούσες να πατήσεις το κουμπί επαναφοράς της ανθρωπότητας, θα την ξανάχτιζες με τον ίδιο τρόπο; Είναι θεμελιώδη ερωτήματα που είναι κεντρικές θεματικές του βιβλίου που ήδη μου φαίνονταν επίκαιρα πριν τρία χρόνια. Ήταν επίκαιρο γιατί ήταν ερωτήσεις που κάναμε στην καθημερινή μας ζωή και φυσικά υπάρχει πλέον και η διαφορετική σημασία που προέκυψε εξαιτίας του κόσμου όπου κυκλοφορούμε τελικά τη σειρά.

Πώς διασκευάζεις ένα βιβλίο με το εύρος του “Stand”

Elmore: Ένα από τα πράγματα που κάνει ο Stephen King είναι ότι γράφει με πολλούς εσωτερικούς μονολόγους και σκέψεις, οπότε όταν συγκρίνεις την πραγματική δράση που συμβαίνει στο Stand με αυτά που συμβαίνουν στο κεφάλι των χαρακτήρων, είναι μεν πολλή αλλά δεν είναι τόσο αγχωτική όσο θα νόμιζε κανείς βάσει των 1.200 σελίδων του κειμένου. Το πιο αγχωτικό και δύσκολο ήταν να φέρεις όλα αυτά τα υπόρρητα νοήματα που υπάρχουν στη σελίδα στο πρόσωπο ενός ηθοποιού μέσα σε ένα δευτερόλεπτο. Είχαμε ακριβώς τους κατάλληλους ηθοποιούς όμως, ήμασταν πολύ τυχεροί σε αυτό το επίπεδο.

Cavell: Μπλέξαμε δύο διαφορετικά timelines, κάτι που δεν έκαναν ούτε το βιβλίο, ούτε η προηγούμενη μίνι σειρά. Το να κάνουμε ένα τέτοιο παζλ με τρόπο που να είναι ικανοποιητικό, προωθητικό για την εξέλιξη και δραματικό σήμαινε πολύ χρόνο και πολλή σκέψη. Υπάρχει συγκεκριμένη απόφαση πίσω από οποιαδήποτε παρέκκλισή μας από το βιβλίο. Μπορεί να αρέσει η σειρά στον κόσμο, μπορεί να μην αρέσει, θα νιώσουν όπως θα νιώσουν, αλλά το ένα πράγμα που δεν μπορεί να πει κανείς είναι ότι πόσο σοβαρά τα σκεφτήκαμε όλα. Όλες οι αλλαγές είναι πολύ μελετημένες. Για κάθε φορά που λείπει κάτι από την οθόνη ενώ ήταν στο βιβλίο υπάρχει μία πραγματική δημιουργική απόφαση.

Πώς έφεραν το “Stand” στο σήμερα

Cavell: Πήρμε την απόφαση ότι η σειρά θα έπρεπε να είναι όσο προσγειωμένη στην πραγματικότητα γινόταν. Τόσο αληθινή και της στιγμής για το 2020, όσο ήταν το βιβλίο για το 1978. Δεν θέλαμε να αποφύγουμε όσα θα σήμαινε το γεγονός ότι οι άνθρωποι θα είχαν social media και θα είχαν κινητά τηλέφωνα. Ξέραμε ότι θα υπήρχε κάποια στιγμή όπου αυτά θα σταματούσαν, αλλά ήταν σημαντικό εξαρχής για εμάς να είναι το show προσγειωμένο στην πραγματικότητα του 2020, τεχνολογικά και κοινωνικά. Το αγκαλιάσαμε αυτό και σκεφτήκαμε ποιες θα ήταν οι επιπτώσεις και πόσο διαφορετικά θα εξελισσόταν μία πανδημία στο σήμερα σε σχέση με το ‘78. Το σκεφτήκαμε απίστευτα πολύ και όχι μόνο αυτό. Όταν θα κατέρρεαν τα δίκτυα και οι κοινωνικές υπηρεσίες θα καταστρέφονταν, τι θα σκέφτονταν οι άνθρωποι του 2020; Πώς θα κοιτούσαν να βρουν παροχές; Κάναμε τόση πολλή δουλειά σε αυτό. Οι παλέτες από εμφιαλωμένο νερό για παράδειγμα που υπάρχουν στα σπίτια των ανθρώπων στο Boulder. Κάναμε τρομερή έρευνα ως προς τα προϊόντα που θα συσσώρευαν και θα μοιράζονταν μεταξύ τους. Ότι θα συγκέντρωναν, ας πούμε, όλες τις γεννήτριες στο Boulder και θα τις πήγαιναν σε ένα κεντρικό hub ώστε να ηλεκτροδοτήσουν κάτι. Αυτά είναι τα πράγματα που δίνουν την υφή της σύγχρονης πραγματικότητας, έτσι ώστε να είναι η εμπειρία τόσο εμβυθιστική όσο ήταν στο βιβλίο και να μπορείς να φανταστείς ότι όλα αυτά θα μπορούσαν να συμβούν μπροστά σου.

Γιατί είναι ο Randall Flagg τόσο διαχρονικός κακός

Cavell: Δεν θέλαμε να είναι ο Flagg ένας καρτουνίστικος κακός που θα έστριβε το μουστάκι του και θα ήταν κακός με κάπα κεφαλαίο. Μέσα από τον Flagg θέλαμε να πούμε και να δείξουμε κάτι για την έλξη που μπορεί να έχει ένας ισχυρός απολυταρχικός άνδρας. Θα ήταν χαρισματικός και όμορφος όπως ο Alexander Skarsgard. Ήταν σημαντικό για μας και υποθέτω θα απηχήσει σε πράγματα που πολλοί εξ ημών περνάμε σε διαφορετικά μέρη της γης σε σχέση με την απήχηση ενός συγκεκριμένου τύπου ηγέτη. Είχε σημασία να δείξουμε πως εάν βρισκόμασταν υπό τις συνθήκες που βρίσκονται οι άνθρωποι της σειράς, σε έναν κόσμο χάους και κινδύνων όπου τα πάντα είναι αυτονόητα, εάν υπήρχε ένας άνδρας τόσο ωραίος, τόσο γοητευτικός, με υπερφυσικές δυνάμεις και που φαίνεται να έχει μια αίσθηση για το τι σημαίνουν όλα αυτά και τι συμβαίνει πραγματικά, θα μπορούσες να τον ακολουθήσεις. Όσο προχωράει η ιστορία εύχομαι πως ως δημιουργοί και ως θεατές θα δούμε πως αυτός ο άνδρας έχει ρωγμές και δεν είναι αυτός που είχαμε φανταστεί.

Πώς φτιάχνεις μία ιστορία για μία πανδημία εν μέσω μίας πανδημίας

Elmore: Είναι κάτι που είχαμε στο νου μας προφανώς και που είχαμε σε όλη τη διάρκεια της ολοκλήρωσης του μοντάζ κατά την οποία συνέβη το μεγαλύτερο μέρος της δικής μας, αληθινής πανδημίας. Αυτό στο οποίο επικεντρωνόμαστε με τον Ben είναι ότι το βιβλίο The Stand αφορά μια πανδημία στην αρχή του, αλλά μετά γίνεται για το ποιοι είμαστε στον απόηχό της. Το δεύτερο μέρος ήταν αυτό που μας ενδιέφερε περισσότερο. Επίσης η πανδημία της σειράς είναι κυριολεκτικά ένας οπλοποιημένος δολοφονικός ιός που έχει κατασκευάσει η κυβέρνηση σε αντίθεση με έναν ιό που προέκυψε με φυσικό τρόπο. Αυτή η διαφοροποίηση τουλάχιστον μας προσφέρει μία απόσταση από την πραγματικότητα που αντιμετωπίζουμε.

Ποια ήταν η ανάμειξη του King ως executive producer του show

Cavell: [Ο King] ήταν υπέροχος. Και εκείνος και ο Owen King που είχαμε μαζί στη σεναριογραφική ομάδα και μας έγραψε κάποια επεισόδια. Ήρθαμε στο πρότζεκτ με τη διάθεση να δικαιώσουμε αυτό το αριστούργημα και ο King είναι τόσο σημαντική μορφή για όλους εμάς που φτιάξαμε το show. Το να τον έχουμε εκεί, να ξέρουμε ότι διαβάζει κάθε draft, να έχουμε την έγκρισή του για τα πάντα, από σκηνοθέτες μέχρι ηθοποιούς, μας έδινε μεγάλη αυτοπεποίθηση. Ξέραμε ότι, εάν ξεφεύγαμε, εκείνος ή ο Owen θα μας μάζευαν. Ούτε μία φορά δεν χρειάστηκε να το κάνει. Ούτε μία φορά δεν μας είπε ότι είχε θέμα με πράγματα που αλλάζαμε.

Είμαι σίγουρος πως αυτό δεν έγινε επειδή ποτέ δεν σήκωσε το φρύδι του σε παρεκκλίσεις μας. Γνωρίζει όμως ποιος είναι, γνωρίζει ποια είναι η δουλειά του και εξαιτίας αυτού – και επειδή έχει δει να υλοποιούνται τόσες μεταφορές του από τις οποίες κάποιες τις έχει αγαπήσει και κάποιες καθόλου – όταν είδε τα πρώτα μας κάνα-δυο drafts και ενθουσιάστηκε μάς είπε ότι ξέρουμε τι κάνουμε και να συνεχίσουμε αυτό που κάνουμε. Η ακριβής πρόταση στο email του ήταν “go on with your bad selves!”. Και αυτό κάναμε, συνεχίσαμε. Μας εμπιστεύτηκε κιόλας να κάνουμε τον επίλογο που σχεδίαζε εδώ και τριάντα χρόνια, και το γεγονός ότι είχαμε μια ψήφο εμπιστοσύνης ήταν στήριγμα σε όλη τη διάρκεια. Τι άλλο να χρειαστούμε;

Elmore: Η πραγματική πίεση είναι οι φαν. Αυτό το βιβλίο έχει χτισμένο κοινό εδώ και 40 χρόνια. Βάλε σε αυτό και την ήδη υπάρχουσα μίνι σειρά από τα ‘90s. Έχουν πολλές προσδοκίες γι’ αυτό που περιμένουν να δουν. Ήμασταν πολύ χαρούμενοι με τη στήριξη του Stephen, νιώθαμε ευλογημένοι ως προς αυτό, αλλά θέλαμε να αρέσει και στον κόσμο.

Cavell: Το βιβλίο είναι εμβληματικό και για μας. Ξέρουμε τι σημαίνει για τον κόσμο και τι σημαίνει για εμάς. Ναι, νιώθαμε το βάρος της ευθύνης, αλλά η αλήθεια είναι πως σχεδόν όλοι που αναμείχθηκαν στη σειρά – σίγουρα οι ηθοποιοί αλλά και μέλη του συνεργείου – ένιωθαν ευθύνη. Από τον επικεφαλής των μακινιστών μέχρι τον υπεύθυνο φωτισμού που μου έδειξε μία υπογεγραμμένη πρώτη έκδοση του “The Stand”. Οι πάντες ένιωθαν γιγάντια ευθύνη να το κάνουμε σωστά. Υποθέτω μπορεί να σε παραλύσει κάτι τέτοιο αν το αφήσεις να σε τρομοκρατήσει. Επειδή όμως είχαμε όλο αυτό το ταλέντο και ήταν τόσο αφοσιωμένοι όλοι στο να κάνουν το καλύτερο που μπορούσαν και στο να τιμήσουν κάτι που σημαίνει τόσα για πολύ κόσμο, ήταν έμπνευση να το βλέπεις να αναπτύσσεται σε κάθε του βήμα.

Γιατί ήταν τόσο σημαντικό ένα νέο τέλος για τον King

Cavell: Δεν μπορούμε να πούμε πολλά, αλλά μπορούμε να πούμε πως ο King πλάναρε αυτό τον νέο επίλογο για περίπου τριάντα χρόνια. Η γένεσή του ήρθε από το γεγονός ότι αναγνώριζε πως η Frannie δεν είχε το δικό της stand στο βιβλίο. Ήταν οκτώ μηνών έγκυος όταν οι άλλοι έφυγαν για να αντιμετωπίσουν τον Flagg και δεν μπορούσε να πάει. Ήταν προφανώς μία από τους βασικούς ήρωες της ιστορίας και γι’ αυτό πάντα αισθανόταν πως αυτό ήταν ένα κομμάτι που είχε αφήσει ημιτελές. Έχει φτιάξει μία υπέροχη ιστορία με την οποία είχαμε την ευκαιρία να τελειώσουμε τη σειρά. Είναι τόσο μεγάλη τιμή για εμάς που θα την πούμε και που μας εμπιστεύτηκε για να την πούμε.

Διαβάστε τις Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο, με την αξιοπιστία και την εγκυρότητα του News247.gr.