Βασίλης Γιαννόπουλος για Ταϊλάνδη: Αντίπαλος ο χρόνος – Κάθε δευτερόλεπτο που περνάει είναι κρίσιμο
Ο Δρ. Γεωλογίας-Σπηλαιολογίας, σπηλαιοδύτης της Εφορείας Παλαιοανθρωπολογίας και σπηλαιολογίας καθηγητής Βασίλης Γιαννόπουλος εξηγεί στο Ραδιόφωνο 24,7 πως μπορούν να απεγκλωβιστούν οι 12 μαθητές. Τα σενάρια που απορρίπτει και γιατί ζητά να μην χαθεί άλλος χρόνος.
- 06 Ιουλίου 2018 18:31
Ο πλέον έμπειρος σπηλαιοδύτης και ένας άνθρωπος ο οποίος κυριολεκτικά έχει χαρτογραφήσει εκατοντάδες σπήλαια τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό μίλησε στο Ραδιόφωνο 24/7 στους 88.6 και στην εκπομπή “Διαδρομιστές” με τους Γιώργο Βούλγαρη και Κώστα Σαρρηκώστα για το θρίλερ που είναι σε εξέλιξη στην Ταϊλάνδη. Για το πώς δηλαδή θα μπορούσαν τα 12 παιδιά και ο προπονητής τους να βγουν με ασφάλεια αλλά και ποιος είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος. Ποιες μεθόδους απορρίπτει και γιατί αυτή το θρίλερ έχει τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Κυρίως όμως υπογραμμίζει ότι δεν πρέπει να χαθεί άλλος χρόνος. “Κάθε δευτερόλεπτο που περνάει είναι κρίσιμο”.
“Εκτός από τις συνθήκες που επικρατούν στο σπήλαιο, όσοι έχουν αναλάβει να φέρουν εις πέρας την επιχείρηση πρέπει να έχουν κατά τον εξής πολύ σημαντικό παράγοντα. Και δεν είναι άλλος ότι έχει να κάνει με την ψυχολογία των παιδιών. Για παράδειγμα φαντάζεστε ο σπηλαιοδύτης που πέθανε να μετέφερε ένα παιδί μαζί του…” σημειώνει ο κ. Γιαννόπουλος.
Όπως σημειώνει το κάθε σπήλαιο έχει την ιδιαιτερότητά του και “χρειάζονται γνώσεις της μορφολογίας, της γεωλογίας και των καιρικών συνθηκών” και προσθέτει: “Μια θεωρία που ακούστηκε ότι πρέπει να τελειώνουν οι Μουσώνες την καταρρίπτω άμεσα. Δεν υπάρχει ούτε μια στο εκατομμύριο πιθανότητα να συμφωνήσω με μια τέτοια θεωρία. Να περιμένουν δηλαδή πάνω από 3 μήνες τα παιδιά μέσα σε ένα σπήλαιο, με τις συνθήκες που είναι τόσο απρόβλεπτες και για διάστημα σε βάθος 4 χλμ.”.
Ως προς τον τρόπο που πρέπει να αντιμετωπιστούν τα παιδιά και να βγουν με ασφάλεια σημείωσε χαρακτηριστικά: “Πρέπει να τα αντιμετωπίσουν σαν να έχουν έναν μεγάλο τραυματία. Δεν θα άφηνα τα παιδιά να κολυμπήσουν μόνα τους. Εαν ένα παιδί πάθει πανικό και αρχίσει να πετάει την μάσκα του τι θα γίνει; Το μόνο, που θα μπορούσε να γίνει είναι ένα σπηλαιοδύτης να είναι μπροστά, το παιδί να μπει σε ειδικό φορείο που έχει και το πρόσωπό του σε μάσκα με μπουκάλες οξυγόνου και να δεθούν με έναν δεύτερο σπηλαιοδύτη που θα είναι πίσω τους. Εδώ χρειαζόμαστε έμπειρους σπηλαιοδύτες γιατί προσέξτε, είναι άλλο η σπηλαιοκατάδυση και άλλο μια κατάδυση στη θάλασσα. Η κατάδυση σε σπήλαιο έχει τους δικούς της κανόνες και έχει μια τελείως διαφορετική φιλοσοφία”.
