Βάσω Δημητρακίδου: Μια μητέρα μπορεί να καταφέρει τα πάντα, όταν όλα γίνονται #apoagapi

Για τη Βάσω Δημητρακίδου, μητέρα τριών από την Αλεξανδρούπολη, ένα ταξίδι στην Αμερική για να παρευρεθεί στην ορκωμοσία της κόρης της, έμοιαζε ακατόρθωτο. Αποφάσισε όμως να συμμετάσχει στην ειδική πλατφόρμα www.apoagapi.gr, που δημιούργησε η Amita, κι αυτό έκανε το πολυπόθητο ταξίδι πραγματικότητα, χαρίζοντας σε αυτήν τη μητέρα, τη δυνατότητα να είναι εκεί, σε αυτήν τη σημαντική στιγμή της ζωής του παιδιού της.

​Η κυρία Βάσω Δημητρακίδου περιγράφει στο NEWS 247 την εμπειρία της, από εκείνο το μεσημέρι που πρωτοέμαθε για την πλατφόρμα της Amita, μέχρι τη στιγμή που πήρε στην αγκαλιά της τη μεγαλύτερη κόρη της, Ιωάννα, τη μεγάλη ημέρα της αποφοίτησής της.​

Η κυρία Δημητρακίδου, καθηγήτρια Γερμανικών που δεν εργάζεται τα τελευταία χρόνια, ζει  στην Αλεξανδρούπολη με τον συνταξιούχο σύζυγό της και τα άλλα δύο παιδιά τους. Μιλώντας για την Ιωάννα, φαίνεται πόσο υπερήφανη είναι για όσα έχει καταφέρει μέχρι σήμερα, από τότε που ξεκίνησε κάνοντας ρυθμική γυμναστική στο Νηπιαγωγείο, μέχρι τη διάκριση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα κορασίδων και τις σπουδές στο εξωτερικό.​

Αγωνίστρια από το Νηπιαγωγείο

“Η Ιωάννα αγωνίζεται από το νηπιαγωγείο! Έκανε ρυθμική γυμναστική κι έτυχε όταν πήγαινε 3η Δημοτικού, να τη δει ο προπονητής της να σε έναν παιδότοπο και να την ξεχωρίσει, διακρίνοντας το ταλέντο της στο άλμα εις ύψος. Με πλησίασε και μου πρότεινε, να την πάω στον στίβο. Έτσι από την 3η Δημοτικού μέχρι και την 3η Λυκείου που πήγε στην Αμερική έκανε άλμα εις ύψος. Το να φύγει στο εξωτερικό ήταν ένα όνειρο που ξύπνησε μέσα της το 2011 όταν πήρε μέρος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα Κορασίδων στο Άλμα εις ύψος, στη Λιλ της Γαλλίας. Πέρασε στον τελικό, βγήκε 12η και γύρισε άλλο παιδί, με αυτοπεποίθηση που δεν είχε ποτέ. Αισθάνθηκε, ότι ήταν στην κορυφή. Τότε άρχισε να ψάχνει πανεπιστήμια στην Αμερική. Τελικά είχε δύο προτάσεις, με πλήρη υποτροφία και επέλεξε να πάει στην Ιντιάνα”, λέει η κυρία Δημητρακίδου.​

Πόσο εφικτό θα ήταν όμως για την ίδια, να κάνει το ταξίδι στην Αμερική; Η τελευταία φορά που συναντήθηκαν ήταν πριν έναν χρόνο περίπου, όταν τον Αύγουστο του 2015 είχε έρθει η Ιωάννα στην Ελλάδα. ​

“Είναι η περίοδος που κλείνουν τα πανεπιστήμια και σταματούσαν οι υποχρεώσεις της με την ομάδα του πανεπιστημίου. Αν δεν γινόταν πραγματικότητα η ευχή μου στο www.apoagapi.gr,  δεν θα υπήρχε η οικονομική δυνατότητα να πάει κάποιος από εμάς”.

Τα πάντα είναι εφικτά, όταν γίνονται #apoagapi

Πώς έμαθε όμως για την ενέργεια αυτή και τι μεσολάβησε από τη δήλωση της συμμετοχής μέχρι την επιβίβαση στο αεροσκάφος και τελικά, τη συνάντηση με την κόρη της;​

“Μία μέρα που έβλεπα τηλεόραση είδα τη διαφήμιση και σκέφτηκα, να δηλώσω συμμετοχή. Δεν το είχα πει σε κανέναν, γιατί δεν ήλπιζα ότι θα κερδίσω. Από τη στιγμή που δήλωσα συμμετοχή επικοινώνησε μαζί μου η ομάδα της Amita, ακολούθησε επικοινωνία και με το πανεπιστήμιο της Ιωάννας και αυτό ήταν! Το επόμενο διάστημα είχαμε σχεδόν καθημερινή επαφή γιατί ήταν πάρα πολλές οι λεπτομέρειες, από τη βίζα μέχρι τα ξενοδοχεία. Ήταν επαγγελματίες, αισθάνθηκα ότι όλα ήταν πάρα πολύ καλά οργανωμένα. Και στην Αμερική με τα άτομα που ήταν στο πανεπιστήμιο, όλα ήταν στην εντέλεια”, περιγράφει η κυρία Δημητρακίδου.​

Μυστική αποστολή… εξετελέσθη και μάλιστα κινηματογραφικά

Πώς κατάφερε ωστόσο να κρατήσει κρυφή τη “μυστική αποστολή” της από την Ιωάννα και πώς οργανώθηκε, σχεδόν κινηματογραφικά, η συνάντησή τους;​

“Το ταξίδι ξεκίνησε στις 3 Μαΐου και η ορκωμοσία ήταν στις 7 Μαΐου. Εκείνη την εβδομάδα είχε εξεταστική, οπότε ούτως ή άλλως δεν θα μιλούσαμε καθημερινά. Της είχα ευχηθεί καλή επιτυχία από την ημέρα που έφυγα και της είπα, ότι θα τα ξαναπούμε. Μία μέρα μετά, της είπαμε ότι είχε χαλάσει στο laptop και ότι δεν θα μπορούσαμε να επικοινωνούμε μέσω Skype, όπως τα λέγαμε. Έτσι άφηνε μηνύματα στα αδέλφια της και όταν ρωτούσε πού είναι η μαμά, της έλεγαν ότι είχα κάποια δουλειά. Μείναμε δύο μέρες στην Ιντιανάπολη και το πανεπιστήμιο της Ιωάννας ήταν 100 χλμ μακριά, οπότε δεν υπήρχε περίπτωση να τη συναντήσω. Μόλις μία μέρα πριν πήγαμε στην περιοχή που είναι το πανεπιστήμιο και πάλι μείναμε μέσα στο ξενοδοχείο, δεν βγήκα έξω, παρά μόνο την τελευταία στιγμή”.​

“Η οργάνωση ήταν κινηματογραφική! Έπρεπε να είμαι εκεί νωρίς το πρωί, για να μην τύχει και με συναντήσει και με αναγνωρίσει. Με συνάντησε μία υπάλληλος του πανεπιστημίου και με οδήγησε στην αίθουσα που συνεδριάζουν οι καθηγητές και ο πρύτανης. Η ομάδα που με συνόδευε, ήταν στον εξωτερικό χώρο του πανεπιστημίου και περίμεναν την Ιωάννα. Την είχαν δει σε φωτογραφίες κι έτσι θα την αναγνώριζαν. Μαζί τους και η καθηγήτριά της, η οποία γνώριζε για την έκπληξη! Όταν την είδε, να έρχεται, της είπε ‘Ιωάννα σου έχω μία έκπληξη’ και της έκλεισε τα μάτια! Τότε, κατέβηκα από την αίθουσα, εμφανίστηκα μπροστά της και την αγκάλιασα σφιχτά”.​

Η Ιωάννα σκεφτόταν να μην πάει στην αποφοίτησή της, γιατί ήταν ολομόναχη

Όπως λέει η κυρία Δημητρακίδου, τα συναισθήματά της όλο αυτό το διάστημα πέρασαν από διάφορα στάδια, ενώ η Ιωάννα σκεφτόταν, ακόμη και να μην πάει στην αποφοίτησή της, για να μην είναι ολομόναχη.​

“Από την ημέρα που δήλωσα συμμετοχή φανταζόμουν αυτή τη στιγμή. Ήταν σαν να τη ζούσα και στο τέλος έλεγα, ότι ακόμα κι αν δεν κληρωθώ, εγώ το έζησα. Από τη στιγμή που επιλέχθηκα όμως, η χαρά διπλασιάστηκε και περίμενα την ημέρα, που θα είχα το εισιτήριο και τη βίζα. Όταν μπήκα στο αεροπλάνο, δεν υπήρχε πια επιστροφή, είπα μέσα μου, τώρα θα πάω να τη δω”.​

“Κι όταν με είδε, άρχισε να κλαίει και μου είπε, πώς βρέθηκες εδώ, πώς το οργάνωσες… και με ρώτησε πού είναι ο μπαμπάς. Η ανυπομονησία ήταν τόσο μεγάλη… όταν ήμουν μέσα σε εκείνη την αίθουσα δεν περνούσαν τα δευτερόλεπτα. Κοιτούσα συνέχεια το ρολόι και ο δείκτης δεν κουνιόταν. Η Ιωάννα είχε στο μυαλό της να μην πάει στην αποφοίτησή της, γιατί ήταν ολομόναχη. Κι όλες τις στιγμές που ήμουν εκεί, περνούσαν ξανά από το μυαλό μου, όσα περάσαμε σαν οικογένεια για να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας και ειδικά την Ιωάννα, που είναι η μεγαλύτερη, αλλά και όλα αυτά τα χρόνια που πέρασε δυσκολίες… μόνη της 18 χρόνων κοπέλα, στο εξωτερικό μακριά, χωρίς να μπορεί να πάρει τη μαμά της, να της πει ότι είναι άρρωστη ή δεν είναι καλά. Ξέρω πως της βγήκε σε καλό τελικά, γιατί κατάφερε όλα να τα παλέψει μόνη της και όλα να τα κάνει σε μία ξένη γλώσσα. Και είχε και τις σπουδές της, αλλά και καθημερινή προπόνηση. Έπρεπε να συνδυάσει και τα δύο, είχε καθημερινά προπόνηση και τα σαββατοκύριακα είχε πάντα αγώνες. Και έτσι αισθάνθηκα, ότι δικαιώθηκε στο τέλος, για όλη της την θέληση και την προσπάθεια”.​

Τι ονειρεύεται τώρα η μητέρα της για εκείνη και τι στόχους βάζει η Ιωάννα για τη συνέχεια; Και τελικά, μπορεί να σταθεί κάτι εμπόδιο σε μία μητέρα, που θέλει να δει το παιδί της;​

Η Ιωάννα θέλει να της βάζεις δύσκολα και στο τέλος πάντα τα καταφέρνει

“Εγώ θέλω πρώτα από όλα να είναι γερή, να βάζει πάντα στόχους και να προσπαθεί να τους πετύχει. Αυτό που θέλει τώρα η Ιωάννα, εν μέρει το έχει καταφέρει. Θέλει να κάνει μεταπτυχιακό, τη δέχτηκαν δύο πανεπιστήμια, αλλά όχι με υποτροφία, οπότε θα προσπαθήσει να βρει ένα πανεπιστήμιο στην Ευρώπη ή στην Ελλάδα. Είναι ακόμη 22 ετών, οπότε έχει τον χρόνο με την ηρεμία της να ψάξει τα πανεπιστήμια, να ξαναστείλει αιτήσεις. Ξέρετε, στην Αμερική δεν τους δέχονται καν όλους για μεταπτυχιακό, οπότε και μόνο που τη δέχτηκαν σε δύο πανεπιστήμια, είναι μία επιτυχία. Η Ιωάννα θέλει να βάζει στόχους και να παλεύει γι’αυτούς. Η πειθαρχία, η μεθοδική δουλειά και το ‘να σηκώνεται’, και να βασίζεται στις δικές τις δυνάμεις, όλα τα εφόδια που της έχει δώσει ο αθλητισμός, την έχουν κάνει αυτό που είναι σήμερα. Η Ιωάννα θέλει να της βάζεις δύσκολα και στο τέλος πάντα τα καταφέρνει”, λέει η κυρία Βάσω.​

“Εμπόδιο μπορεί να σταθεί μόνο σε μία μητέρα που δεν έχει οικονομική άνεση. Για μένα αυτό ήταν το εμπόδιο. Αν δεν ήταν η Amita, δεν θα μπορούσα να είμαι κοντά στο παιδί μου. Πιστεύω, ότι μία μάνα, όλα μπορεί να τα καταφέρει. Όταν έχει και κάποιον να τη βοηθάει, όπως στη δική μου περίπτωση. Μία μάνα προσπαθεί να βρει λύση για όλα τα προβλήματα, να βοηθήσει τα παιδιά της, να είναι πάντα χαρούμενα”, καταλήγει.

Δείτε μέσα από τα μάτια της Βάσως και την χαρά της Ιωάννας, πώς ακόμα και τα πιο άπιαστα όνειρα γίνονται πραγματικότητα #apoagapi

Για όλες τις μητέρες που αγωνίζονται κάθε μέρα να κάνουν τα πάντα με χαμόγελο και να μη στερήσουν τίποτα από τα παιδιά τους, η Amita είναι εκεί, πάντα …από αγάπη!