Βάσω Κόλλια: Χρειαζόμαστε περισσότερες γυναίκες στο Ευρωκοινοβούλιο

Εν όψει των επικείμενων Ευρωεκλογών, πόσο σημαντική είναι τελικά η ισότιμη συμμετοχή των γυναικών στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα; Χρειάζεται μία γυναικεία φωνή στην Ευρωβουλή;

Στη Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων έχουμε ξεκινήσει μια μεγάλη προσπάθεια να ενθαρρύνουμε την ισόρροπη συμμετοχή γυναικών σε όλα τα κέντρα αποφάσεων, σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Χρειαζόμαστε περισσότερες γυναίκες στο Ευρωκοινοβούλιο, έναν θεσμό που έχει στηρίξει καταλυτικά την ισότητα των φύλων. Μέσα από το Ευρωκοινοβούλιο, που έχει πλέον ενισχυμένο ρόλο μετά τη νέα Συνθήκη για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θέλουμε να ακουστεί η γυναικεία φωνή δυνατά και καθαρά, ώστε να μπορέσει να συνδιαμορφώσει το νέο δημόσιο λόγο και το όραμα για μια νέα Ευρώπη. Η ισόρροπη συμμετοχή των γυναικών στους πολιτικούς θεσμούς και τα κέντρα επιρροής είναι ιδιαίτερα κρίσιμη στην ιστορική συγκυρία στην οποία έχει εισέλθει η Ευρώπη. Ο γυναικείος λόγος, η γυναικεία σκέψη και δημιουργία μπορούν να συμβάλλουν στη διατύπωση πολιτικών προτάσεων για την ανανέωση του ευρωπαϊκού πολιτικού υποδείγματος που σήμερα έχει φθάσει σε αδιέξοδο. Γι’ αυτό, όπως έχω πει κατ’ επανάληψη, ας γίνουν, οι ευρωεκλογές του 2014, η χρονιά ορόσημο για τη δημιουργία μιας νέας Ευρώπης και με «θηλυκό» πρόσωπο.

Με αφορμή και την Ελληνική Προεδρία στην Ε.Ε., το τελευταίο διάστημα έχετε πυκνώσει τις παρεμβάσεις σας στις Βρυξέλλες. Πώς βλέπετε την άνοδο ακραίων ευρωσκεπτικιστικών δυνάμεων στην Ευρώπη; Και τελικά πόσο σας ανησυχεί αυτό;

Πράγματι, γινόμαστε σήμερα μάρτυρες ενός έντονου ευρωσκεπτικισμού. Η ιδέα της Ενωμένης Ευρώπης φαίνεται να τίθεται σε αμφισβήτηση. Διερωτώμαι αν είναι η ιδέα που έφθασε στα όριά της ή μήπως οι πολιτικές επιλογές του σήμερα.

Θεωρώ ότι δεν έχουμε την πολυτέλεια να αποτύχουμε στη δημιουργία μιας «κοινής Ευρώπης». Η κρίση σπρώχνει τον απελπισμένο να αναζητά λύσεις εκεί που δεν υπάρχουν. Ο φασισμός σε κάποιους εμφανίζεται πάλι ελκυστικός. Όμως όπως έχει δείξει η Ιστορία, οι σκοτεινές «υποσχέσεις» του φασισμού ποτέ δεν έλυσαν προβλήματα και ούτε θα μπορούσαν άλλωστε. Γιατί ο φασισμός βρίσκει εύφορο έδαφος εκεί που η πολιτική υποχωρεί, όταν ο πολίτης αισθάνεται εγκατάλειψη, έρμαιο δυνάμεων που δεν κατανοεί.

Δεν υπάρχει άλλος δρόμος από το να συμφωνήσουμε όλα τα έθνη και τα κράτη της Ευρώπης, ότι το ευρωπαϊκό οικοδόμημα χρειάζεται σήμερα περισσότερο από ποτέ να κυβερνηθεί ως μία υπερεθνική οντότητα. Να υπάρξει μια ενιαία αρχή που θα μπορέσει να παίξει ρυθμιστικό και εξομαλυντικό ρόλο.

Σήμερα στην Ευρωβουλή κινδυνεύουν να εκλεγούν Ελληνίδες Ευρωβουλευτές λιγότερες από κάθε άλλη φορά. Κάποιοι ισχυρίζονται μάλιστα ότι οι γυναίκες αποφεύγουν να ψηφίζουν γυναίκες. Γιατί πιστεύετε ότι συμβαίνει αυτό;

Θα σας απαντήσω με ένα παράδειγμα. Όταν ένα κορίτσι μεγαλώνει πιστεύοντας ότι ο μηχανικός, ο δικηγόρος, ο πιλότος αεροσκάφους, ο οδηγός λεωφορείου, ο επιχειρηματίας, ο τραπεζίτης, ο πολιτικός, είναι συνήθως άνδρες, ασυναίσθητα πιστεύει ότι υπάρχει κάποιος καλός λόγος πίσω από αυτό. Κάπως έτσι διαιωνίζεται ο φαύλος κύκλος της κοινωνικής ιεραρχίας των φύλων: το «χρυσό μετάλλιο» στον άνδρα, το «αργυρό» στη γυναίκα. Η ανισότητα αυτή θεωρείται όχι μόνον αναμενόμενη αλλά και ορθή, «φυσιολογική». Αυτό το βιώνει στην καθημερινότητά της και η γυναίκα ψηφοφόρος. Εν όψει, λοιπόν, της επιλογής ενός άνδρα και μιας γυναίκας υποψήφιας, γιατί η ψηφοφόρος να προτιμήσει το «νούμερο 2»;

Εδώ θα πρέπει να μας βοηθήσουν οι ίδιοι οι άνδρες. Να δείξουν έμπρακτα ότι θεωρούν τις γυναίκες ισότιμους εταίρους και συνομιλητές τους. Οι απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί μέσα στη Βουλή σίγουρα δείχνουν το αντίθετο. Και βεβαίως δεν τιμούν εκείνους που τους χρησιμοποιούν για να μειώσουν τις γυναίκες συναδέλφους τους.

Κάποιοι λένε ότι είναι λίγο παρωχημένο να συνεχίζετε να διεκδικείτε εν έτη 2014 την ισότητα των φύλων; Δεν είναι αυτονόητο ότι αυτή έχει εξασφαλιστεί;


Δυστυχώς, δεν μπορώ να συμφωνήσω. Ακόμη και σήμερα, η οικιακή ή η εξωτερική μη-αμειβόμενη εργασία παραμένουν συνδεδεμένες με το γυναικείο φύλο. Στην Ευρώπη, οι εργαζόμενες γυναίκες που έχουν στη φροντίδα τους ταυτόχρονα παιδιά και οικιακή εργασία είναι 30% περισσότερες από τους εργαζόμενους άνδρες.

Στην Ελλάδα, η μαζική είσοδος των γυναικών στον επαγγελματικό στίβο είναι πρόσφατο φαινόμενο. Πριν προλάβει να εμπεδωθεί αυτή η κατάκτηση στη συνείδηση της κοινωνίας μας, πριν ολοκληρωθεί ένα επαρκές σύστημα δομών υποστήριξης της οικογένειας με εργαζόμενους γονείς, η οικονομική κρίση έπληξε τη χώρα μας, όπως και τον υπόλοιπο ευρωπαϊκό Νότο. Από τα πρώτα «θύματα» της κρίσης, οι γυναίκες, που όχι μόνον πλήττονται περισσότερο από την ανεργία, αλλά κινδυνεύουν περισσότερο από τη φτώχεια και την περιθωριοποίηση.

Εάν ένα μικρό παιδί σας ζητούσε να του εξηγήσετε τη λέξη «ισότητα», ποιά εικόνα θα χρησιμοποιούσατε;

Ένα ζευγάρι που αρμονικά συνεργάζεται για τη φροντίδα του μωρού του. Μικρά αγόρια και κορίτσια στο σχολείο που παίζουν και αθλούνται μαζί στο προαύλιο, χωρίς τα στεγανά του φύλου.

Νέοι και ενθουσιώδεις άνδρες νηπιαγωγοί, να καλωσορίζουν τα νήπια στην τάξη, την πρώτη μέρα του σχολείου!