Χρήστος Παπαδόπουλος: Τα Παιδιά απ΄ την Πάτρα, τα σουξέ και το ελληνικό #metoo

Ο Χρήστος Παπαδόπουλος ξεκίνησε τα μουσικά του βήματα στα τέλη της δεκαετίας του ’70 στα Γρεβενά παίζοντας rock. Όμως, το 1980, στο Πολυτεχνείο της Πάτρας μια παρέα έψαχνε για μπουζούκι. Έτσι γνώρισε τα… παιδιά απ’ την Πάτρα. Οι πρώτοι τέσσερις δίσκοι του συγκροτήματος «Τα Παιδιά απ’ την Πάτρα» πούλησαν μέσα σε τρία χρόνια πάνω από 700.000 αντίτυπα, και τα CD τους εξακολουθούν να έχουν απήχηση, αφού είναι το μακροβιότερο συγκρότημα της Ελλάδας στο λαϊκό τραγούδι. Το γκρουπ έχει συνεργαστεί με μεγάλες φωνές, όπως: Ρίτα Σακελλαρίου, Σταμάτης Κόκοτας, Θέμης Αδαμαντίδης, Δούκισσα κ.ά.

Παράλληλα, ο Χρήστος Παπαδόπουλος ταξίδεψε σε όλη την Ανατολή (από την Τουρκία, το Ιράκ και τη Συρία μέχρι την Ινδία) για να πειραματιστεί και να αυτοσχεδιάσει με μεγάλους ντόπιους μουσικούς. Από το 1998 αρχίζει να γράφει μουσικές για σίριαλ και ταινίες – μέχρι σήμερα έχει κάνει τη σύνθεση μουσικής 15 τηλεοπτικών σειρών (όπως το “Αρχιπέλαγος” “Της Αγάπης Μαχαιριά”, “Εξαφάνιση”, “Για την καρδιά ενός αγγέλου”, “Πρόκληση” κ.ά.), επτά ταινιών και πολλών θεατρικών παραστάσεων.

Η τελευταία του ολοκληρωμένη δουλειά που κυκλοφόρησε από την FM Records είναι ο δίσκος «Είναι κάτι στιγμές», ένα μουσικό ταξίδι από τη Δύση προς την Ανατολή με 13 τραγούδια και συμμετοχές σπουδαίων ερμηνευτών όπως η Πέγκυ Ζήνα, ο Θέμης Αδαμαντίδης, ο Ματθαίος κι ο Κωνσταντίνος Τσαχουρίδης, ο Γιώργος Νικηφόρου Ζερβάκης κ.ά. «Θεωρώ ότι στις μέρες μας είναι σημαντικό στη δισκογραφία να καταθέτουν οι δημιουργοί ολοκληρωμένες δουλειές, γιατί έχουμε συνηθίσει σε αυτές των τραγουδιστών. Έτσι σε αυτόν το δίσκο δεν υπάρχει το άγχος για “σουξέ” αλλά η διάθεση για καλά τραγούδια» δηλώνει ο Χρήστος Παπαδόπουλος.

Με αφορμή την κυκλοφορία του «Είναι κάτι στιγμές», το NEWS 24/7 μίλησε με τον Χρήστο Παπαδόπουλου για τον νέο του δίσκο, για τα «Παιδιά από την Πάτρα», τη μουσική που προτιμά να γράφει, το ελληνικό #MeToo καθώς και το στοίχημα που φαίνεται να έχασαν οι live streaming συναυλίες εν καιρώ lockdown.

Μιλήστε μας για τη νέα σας δουλειά

«Ο τίτλος της νέας δισκογραφικής μου δουλειάς είναι «Είναι κάτι στιγμές» και κυκλοφορεί από την FM Records. Είναι ένας πολυσυμμετοχικός δίσκος, με τραγούδια που έγραψα τον τελευταίο χρόνο, σε στίχους Βασίλη Γιαννόπουλου, Θανάση Παπαγεωργόπουλου, Χάρη Ρώμα, Γιωτας Γερογιώργη κ.ά. Είμαι χαρούμενος που σε τέτοιους καιρούς κυκλοφορούν δίσκοι με τη σφραγίδα του συνθέτη. Επίσης σε αυτό το δίσκο, υπάρχουν δύο τραγούδια από soundtrack (Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα κι ο Κοντός και Karditsa 4 ever).»

Ποια ήταν η έμπνευσή σας;

«Έμπνευσή για μένα είναι ένα καλό ταξίδι, ένα ωραίο τοπίο, μια ξένοιαστη μέρα και οπωσδήποτε καλή ψυχολογία. Τις πιο πολλές φορές με το όργανο στο χέρι, που είναι συνήθως η κλασική κιθάρα, έρχονται μελωδικές γραμμές που τις συνδυάζω με το στίχο. Εδώ θέλω να πω, το ότι τελείωσα το Πολυτεχνείο, μου δίνει μια αβάντα στη σύνθεση. Γιατί η μουσική είναι σε απόλυτη σχέση με τα Μαθηματικά.»

Από την εποχή με τα «Παιδιά από την Πάτρα» είστε συνεχώς ενεργός με πολλές κυκλοφορίες και επιτυχίες (κόκκινο ποτάμι, κλπ). Ποιο είναι το μυστικό σας;

«Μετά τα “Παιδιά από την Πάτρα” έχω κάνει 18 soundtrack και μέσα στο 2021 πάω για το 19 (συνεργασία με τον Μανούσο Μανουσάκη). Πρόκληση αποτελεί για μένα το να συμβαδίσει η μουσική με την εικόνα. Είναι κάτι που κάνω από το 1998 και έχουν προκύψει συνεργασίες με Π. Τερζή, Γ. Νταλάρα, Δ. Μητροπάνο, Γλυκερία κ.ά. Στις μέρες μας είμαι πολύ χαρούμενος που δουλεύω με μια φωνή που πάντα θαύμαζα, τον Δημήτρη Μπάση.»

Τι μουσική προτιμάτε να κάνετε;

«Προτιμώ να γράφω οργανική μουσική που ντύνει την εικόνα, γιατί εκεί δεν υπάρχουν όρια και στεγανά. Μπορείς δηλαδή στην ενορχήστρωση να ξεφύγεις και να ταξιδέψεις οπουδήποτε στον κόσμο και να συνταιριάξεις ήχους. Π.χ. όργανα κλασικής ορχήστρας με ούτι, ενώ σε ένα ζεϊμπέκικο που έχεις να δώσεις σε έναν τραγουδιστή, η ενορχήστρωση σε περιορίζει πολύ. Επίσης στις μέρες μας είμαι χαρούμενος γιατί έγραψα μουσική σε ένα ορατόριο με τίτλο “Όγδοη Μέρα” για το 12 Πανελλήνιο Συνέδριο Νόσου Alzheimer και 4 Μεσογειακό Συνέδριο Νευροεκφυλιστικών Νοσημάτων, σε ποίηση Ελένης Αντωνιάδου. Ήταν πρόκληση για μένα να ενορχηστρώσω για κλασική ορχήστρα.»

Πώς αντιμετωπίζετε καλλιτεχνικά την καραντίνα;

«Η πανδημία λειτούργησε για μένα θετικά όσον αφορά το γράψιμο, γιατί είμαι από τη φύση μου εργασιομανής και από τις ατελείωτες ώρες στο studio, προκύπτουν πράγματα. Θέλω να πιστεύω ότι και για τους ακροατές που κλείστηκαν σπίτι τους, λειτούργησε αρκετά ψυχοθεραπευτικά η ακρόαση της καλής μουσικής.»

Ποια είναι η άποψή σας για τις συναυλίες με live streaming;

«Μα στην πανδημία, έχω την εντύπωση, ότι στην τηλεόραση είχαμε τις πιο πολλές από ποτέ, μουσικές εκπομπές. Μιλώντας με παραγωγούς live streaming, μου έδωσαν την αίσθηση ότι δεν πήγαν όσο καλά περίμεναν. Πάντως όπως και να ’χει, πιστεύω ότι η μαγεία καλλιτέχνη και κοινού που υπάρχει σε μια ζωντανή εμφάνιση, είναι αδύνατον να τη δώσει η οθόνη.»

Ποια είναι η άποψή σας για το #MeToo στην Ελλάδα;

«Με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο, το ότι βγήκαν ιδιαίτερα πολλές γυναίκες από το χώρο του θεάτρου και μίλησαν για κάτι που τις βασάνιζε τόσα χρόνια. Ξεκίνησε το 2006 στην Αμερική.. Ε καιρός ήταν μετά από 15 χρόνια να γίνει η αρχή και στην Ελλάδα, όχι μόνο για τις γυναίκες, αλλά ειδικά για το απίστευτο που συμβαίνει σε ανήλικα παιδιά.»

Πού θα θέλατε να βρίσκεστε καλλιτεχνικά και επαγγελματικά σε πέντε χρόνια;

«Πάντα πρέπει να ονειρευόμαστε, για να μπορέσουμε κάποτε τα όνειρά μας να γίνουν πραγματικότητα. Όνειρο για μένα είναι να μπορέσω να γράψω μουσική για μια ταινία στο εξωτερικό. Και αυτό, γιατί θα ήθελα να ζήσω την ευθύνη μιας μεγάλης παραγωγής. Πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου όταν βλέπω μια ταινία στο Netflix, να λέει ότι θα έγραφα πιο καλή μουσική απ’ αυτή. Έρχεται όμως μερικές φορές, ένας Hans Zimmer ή ένας Michael Nyman και με προσγειώνει.»

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις