Χρήστος Σαντικάι στο NEWS 247: Όλοι νομίζουν πως είμαι εκείνο το ήσυχο παιδάκι με τη φράντζα δεξιά. Αυτό με στοίχειωσε πραγματικά

Ήταν τέτοιες μέρες πριν από 10 χρόνια, όταν από τη συχνότητα του – ανοικτού ακόμη – ALTER, ένας πιτσιρικάς τραγουδούσε τους ψαλμούς της Μεγάλης Βδομάδας και της Ανάστασης. Σε κλίμα κατανυκτικό, με μια φωνή ιδιαίτερα στεντόρεια και σταθερή για ένα παιδάκι 10 χρόνων, ο Χρήστος Σαντικάι έγινε αστραπιαία το πιο διάσημο παιδί της ηλικίας του στην Ελλάδα.

Το παιδάκι με τα “συντηρητικά ρούχα και την φράντζα δεξιά” ενηλικιώθηκε και παραμένει ερωτευμένος με τη μουσική σε κάθε της έκφανση. Παλεύει να αποτινάξει από πάνω του την εικόνα του δεκάχρονου “ήσυχου παιδιού” που τον έκανε τόσο γνωστό στο πανελλήνιο και να χαράξει την πορεία του στο τραγούδι, όπως αυτός την επιθυμεί.

Το News247 μίλησε με τον 21 ετών Χρήστο για εκείνα τα χρόνια, τις σπουδές του στη βυζαντινή μουσική, τα σημερινά του σχέδια και την σχέση του με το Θεό.

Από το Ωδείο, σε πανελλαδική εμβέλεια

Ο Χρήστος μου εξηγεί πως εκτυλίχτηκαν τα πράγματα και κατέληξε να τραγουδά τους ψαλμούς της Ανάστασης από την τηλεόραση. “ Με είχε γράψει η μάνα μου σε ένα Ωδείο το 2003-4, τραγούδησα και ήθελε ο διευθυντής του ωδείου να το προωθήσει” σημειώνει και εξηγεί πως κάπως έτσι βρέθηκε να τραγουδά Live στην πρωινή εκπομπή του MEGA, “Κοινωνία Ώρα MEGA”. “ Από εκεί με είδε το Άλτερ, μου έκανε ένα “αφιέρωμα”, ένα ρεπορτάζ με “έναν μικρό που τραγουδάει καλά”, για να με σπρώξει… να δει τι θα γίνει” αναφέρει και εξηγεί πως αντί για το τετραετές συμβόλαιο με 10 νέα τραγούδια από τον καθηγητή του στο ωδείο που υπέγραψε, κατέληξε να τραγουδά κάλαντα και ψαλμωδίες. “Ήταν κοντά ο Δεκέμβρης και μου είπαν ας κάνουμε ένα για τα Χριστούγεννα”. Το ένα έφερε το άλλο και ως το Πάσχα είχε ηχογραφήσει και το σχετικό άλμπουμ με το “Χριστός Ανέστη”, το “Ω Γλυκύ μου Έαρ” κτλ. Στο μεταξύ, το συμφωνημένο νέο άλμπουμ έμεινε στα συρτάρια της δισκογραφικής ως ντέμο και δεν κυκλοφόρησε ποτέ.

Η επιτυχία παρόλα αυτά ήταν αναπάντεχη. Και τα τρία “θεματικά” άλμπουμ που κυκλοφόρησε (δύο χριστουγεννιάτικα και ένα πασχαλινό), σημείωσαν εντυπωσιακές πωλήσεις, ενώ ένα έφτασε στην κορυφή των charts, αλλά και στο νο. 46 σε όλη την Ευρώπη. “ Είχε πάει πάρα πολύ καλά το Πασχαλινό. Όλα είχαν πάει πολύ καλά και μου χρωστάνε κιόλας λεφτά από τότε. Το συμβόλαιο μια χαρά ήταν, έδινε ποσοστά… μετά το Άλτερ έκλεισε και χρωστάει παντού” μου λέει και εξηγεί πως έπεσε και εκείνος θύμα της κρίσης στον τηλεοπτικό σταθμό που άφησε χωρίς δουλειά και απλήρωτους εκατοντάδες ανθρώπους. Ποιος άλλωστε μπορεί να ξεχάσει πως λίγα χρόνια μετά από τα Κάλαντα του Σαντικάι, στο σφραγισμένο με λουκέτο ALTER θα έπαιζε για μια ολόκληρη χριστουγεννιάτικη σεζόν το “Μου χρωστάς δεν σου χρωστάω” με φόντο ένα στολισμένο έλατο και τα μηνύματα των απολυμένων του σταθμού. “ Στην ουσία πήρα μόνο 1.700 ευρώ και για τα τρία άλμπουμ” μου λέει ο 21χρονος.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει όμως και ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίστηκε ο νεαρός, ο οποίος εκβιάστηκε όπως λέει προκειμένου να μην κινηθεί νομικά εναντίον των υπευθύνων. “ Δεν μπορείς να βγάλεις άκρη, πήγα να κινήσω αγωγή… Αν κινηθώ, θα κινηθούν χειρότερα μου είπαν. Ξέρουν ότι δεν έχω μία, δεν μπορώ να τους κάνω κάτι” μου αναφέρει χωρίς καμιά προσπάθεια να στρογγυλέψει τα λεγόμενά του. Το μόνο που μπορεί σήμερα να κάνει, είναι να κατοχυρώσει τα δικαιώματά του ως τραγουδιστής, στον οργανισμό ‘Ερατώ’ (είναι ο αντίστοιχος οργανισμός για τα δικαιώματα των ερμηνευτών).

Η εικόνα του στο ALTER που τον στοιχειώνει ακόμη και σήμερα

Ο Χρήστος τα έχει αφήσει όλα πίσω του. Τουλάχιστον προσπαθεί. “ Όχι ότι έχω θέμα και δεν έχω μετανιώσει” μου λέει. Όπως όμως εξηγεί, αυτό που για πολλούς φαντάζει ως “παράθυρο” ευκαιρίας, ήταν για εκείνον “πόρτα” άρνησης: “Δεν μπορώ να πάω σε ένα κέντρο, να πω γεια σας, χάρηκα, ψέλνω. Είμαι το παιδί που έλεγε τους ψαλμούς. Ή να ανοίξω ένα πρόγραμμα, ένα live. Θα πούνε έλα μωρέ, θα πάει να βγει ο Σαντικάι που έλεγε τα κάλαντα;”.

Το όλο στήσιμο του στα βίντεο που συνόδευαν τα κομμάτια που τραγουδούσε το Πάσχα του 2005, τον ακολουθεί μέχρι και σήμερα: “ Έτσι όπως με έντυναν, η φράντζα δεξιά – βέβαια ήμουν δέκα χρόνων, δεν μπορούσα να βγαίνω έξαλλος νέος- ήμουν και λίγο παχουλούλης” αναφέρει για μια παραμορφωμένη εικόνα που φτιάχτηκε για εκείνον. “ Ο κόσμος νομίζει ότι είμαι ακόμη αυτός! Είμαι ήσυχο παιδί, αλλά όταν λέω ήσυχο, όλοι νομίζουν το παιδάκι που διάβαζε και ξυπνούσε κάθε πρωί με τη φράντζα κτλ. Αυτό με στοίχειωσε πραγματικά” αναφέρει.

Η ενασχόλησή του παρόλα αυτά με τις ψαλμωδίες του Πάσχα τον βοήθησε πολύ στη δουλειά του. Σπούδασε βυζαντινή μουσική στο μουσικό γυμνάσιο και μουσικό λύκειο και σήμερα είναι ευγνώμων γι’ αυτό. “ Μου αρέσει πολύ (σσ. τη βυζαντινή). Θέλω να γίνω λαϊκός τραγουδιστής, τα ακούσματα μου είναι τέτοια. Οπότε με βοήθησε πάρα πολύ η βυζαντινή μουσική” λέει και σημειώνει πως η μουσική αυτή “είναι θεμέλιος λίθος” για το λαϊκό τραγούδι. “ Όποιον λαϊκό τραγουδιστή και να ρωτήσεις θα σου πει το ίδιο πράγμα”.

Είμαι χριστιανός, αλλά όχι αυτός που νομίζουν

Αναρωτιέμαι αν εκείνο το τηλεοπτικό προϊόν ήταν όλο ένα καλοστημένο σενάριο και ρωτάω τον Σαντικάι αν πιστεύει, αν είναι χριστιανός. “ Είμαι χριστιανός, θα γιορτάσω δηλαδή τώρα. Θα πάω στην εκκλησία” μου λέει, αλλά εξηγεί: “ Δεν είμαι αυτό που νομίζουν κάποιοι ότι είμαι. Το παιδί του Θεού, το παπαδάκι που θα πάει να ανάψει το καντηλάκι. Ενώ πιστεύω πάρα πολύ μέσα μου”. Δεν εμπιστεύεται την εκκλησία όπως είναι σήμερα: “ Όχι αυτό που έχουν στήσει τώρα, την εκκλησία που λένε πρέπει να κάνεις αυτό, να κάνεις εκείνο, να μην είσαι gay, να μην είσαι straight, να μην είσαι αυτό, να μην είσαι εκείνο. Τα λεφτά κοιτάζουν. Είναι εκμεταλλευτές, οι καινούριοι της εκκλησίας” μου λέει και συμπληρώνει: “ Πιστεύω στο πρόσωπο Ιησούς Χρηστός, αλλά αυτό που είναι πραγματικά. Αυτό που νιώθω”.

Τα όνειρα να φτιάχνει μουσική, όπως παλιά

Μιλάμε για τα σχέδιά του σήμερα “ Τώρα, τελείωσα στον ΑΝΤ1, ηχοληψία και παραγωγή μουσικής” μου λέει και εξηγεί πως ονειρεύεται να συνθέσει κομμάτια – μουσική, στίχους, παραγωγή, ενορχήστρωση – για άλλους καλλιτέχνες. “ Δουλεύω σε δύο με τρία στούντιο, αλλά πιο πολύ σπίτι. Φτιάχνω κομμάτια για άλλους καλλιτέχνες”. Ελπίζει να καταφέρει να δώσει κάτι δικό του, σε κάποιον γνωστό λαϊκό τραγουδιστή. Μου αναφέρει πως γνωστό συγκρότημα πήρε μια παραγωγή του. “ Το πήραν (σσ το τραγούδι) κάποιοι καλλιτέχνες. Με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν άκου λίγο” λέει, με φόβο να μην αποκαλύψει κάτι που δεν πρέπει, αλλά και ανυπομονησία να μάθει ο κόσμος ποιος είναι ο καλλιτέχνης που διάλεξε το κομμάτι του.

Αυτό δεν σημαίνει πως ο Χρήστος σταμάτησε να τραγουδά. Κάνει live τριήμερα σε μαγαζιά της Αθήνας και όποτε βρεθεί η ευκαιρία, ταξιδεύει στην επαρχία ή ακόμη και στην Κύπρο. Να που, παρά την απογοήτευσή του για τον αποκλεισμό του δύο συνεχόμενα χρόνια από το The Voice, κατάφερε αυτό που ήθελε. “ Μετά τις δύο εμφανίσεις στο The Voice, άρχισα να παίζω με το facebook, να κάνω cover με κιθάρα και έχει φύγει λίγο η εικόνα η παλιά. Άτομα που με κράζανε, ποστάρουν τα βίντεο μου, με παίρνουν τηλέφωνο και μου λένε: ‘Θες να έρθεις να κάνεις Live εκεί;’ Μόνος μου έχω αλλάξει την εικόνα που δεν ήθελα να φτιάξω” μου λέει.

Σκέφτεται πως θέλει να κάνει το ντεμπούτο του, ένα καινούριο single. “ Θέλω να βρω το σωστό timing, επειδή η μουσική έχει αλλάξει πολύ τα τελευταία χρόνια. Παλιά έβγαιναν κομμάτια διαχρονικά, τώρα κυκλοφορούν και τα ξεχνάς μέσα σε μια μέρα” μου λέει. “ Αυτό εμένα δεν μου αρέσει, θέλω αυτό που κάνεις να έχει την ψυχή σου, να έχει ο καθένας το μέρος του σε όλο αυτό που γίνεται” συμπληρώνει.

Και μια ευχή για… Καλή Ανάσταση

Τον ρωτάω ποιο από εκείνα τα κομμάτια του Πάσχα θα ήθελε να αφιερώσει στον κόσμο: “ Στην Ανάσταση ένα είναι, το Χριστός Ανέστη, το κλασικό. Αυτό που λέει ο παπάς μετά τις 12.00” μου λέει και συμπληρώνει: “ Να ευχηθώ στον κόσμο αυτό. Όσο μπορούν να ξεχνούν τα προβλήματά τους και να είναι ελεύθεροι. Αν νιώθεις μέσα σου ελεύθερος, δεν υπάρχουν εμπόδια στη ζωή σου, είσαι! Εγώ είμαι 21 ετών, αλλά αυτό πιστεύω. Και από εκεί και πέρα δεν μπορεί να σε σταματήσει κανένας. Αυτό ξέρω κι αυτό πιστεύω”. Προσωπικά, όταν ακούω ένα παιδί 21 ετών με τόσο πάθος για τη ζωή, να θεωρεί πιο σημαντική αξία στην πορεία του την ελευθερία, “ψήνομαι”. Με κερδίζει. Κι ας μην θυμίζει πλέον, το “καλό”, “αγαπημένο παιδί” της καθώς πρέπει Ελλάδας που ενσάρκωσε με τόση επιτυχία πριν από τόσα χρόνια.