Χρήστος Χατζηπαναγιώτης: Η αλήθεια στην εποχή μας είναι ταμπού

Ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης μιλά στο News 24/7 για την παράσταση, την ανταπόκριση του κοινού, τη σχέση του με τη Βίκυ Σταυροπούλου, την απέχθειά του στη στασιμότητα και το δήθεν.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ
16 Φεβρουαρίου 2020 08:18

Είναι ένας αυθεντικός λάτρης του θεάτρου, το οποίο υπηρετεί πιστά εδώ και περίπου 40 χρόνια. Έχει ξεχωρίσει για το ταλέντο του (ειδικά για την ατόφια κωμική πάστα του) μέσα από μεγάλες τηλεοπτικές και κινηματογραφικές επιτυχίες. Συζητώντας μαζί του κανείς συνειδητοποιεί ότι ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης είναι ένας καλλιτέχνης που πατά πολύ γερά στη Γη.. Όταν όμως σταθεί επί σκηνής, τότε αλλάζει. Τυχερός για τη μακρόχρονη καριέρα του καθώς και για τις συναντήσεις του με σπουδαίους καλλιτέχνες. «Αυτές οι στιγμές μαζί τους επί σκηνής, είναι οι αποσκευές μου» δηλώνει και η φωνή του περιγράφει κάτι πολύτιμο.

Ο δημοφιλής ηθοποιός συμπρωταγωνιστεί αυτήν την περίοδο στην ξεκαρδιστική κωμωδία «Μάμα Ρόζα» που παρουσιάζεται στο Θέατρο Αλίκη (ενώ στη συνέχεια θα ανέβει και στη Θεσσαλονίκη). Στο πλευρό του βρίσκεται η Βίκυ Σταυροπούλου, εγκάρδια φίλη του και γνωστή για το εκρηκτικό σκηνικό ταμπεραμέντο της.

Ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης μιλά στο News 24/7 για την παράσταση, την ανταπόκριση του κοινού, τη σχέση του με τη Βίκυ Σταυροπούλου, την απέχθειά του στη στασιμότητα και το δήθεν…

Μιλήστε μας λίγο για την παράσταση κα τον ρόλο σας; Τι ξεχωρίσατε;

«Η Μάμα Ρόζα είναι μια κωμωδία του Αντρέ Ρουσέν, η οποία βασίστηκε στο μυθιστόρημα του Αντόνιο Μπρανκάτι “Il bell’ Antonio”. Διαδραμματίζεται στη Σικελία το 1935, σε μια περίοδο ανόδου του φασισμού. Κεντρική ηρωίδα είναι μια σισιλιάνα μάνα που σοκαρίζεται όταν μαθαίνει ένα μεγάλο μυστικό για τον αγαπημένο της γιο, Αντόνιο, τον οποίο ποθούν οι περισσότερες γυναίκες της Σικελίας και της Ιταλίας. Εκεί ξεκινά ουσιαστικά το έργο και η κωμωδία. Είναι ένας τρομερός τύπος η Μάμα Ρόζα, ένας πολύ λαϊκός άνθρωπος αναγνωρίσιμος σε όλους γιατί οι Ιταλιίδες μάνες – ειδικά οι Σικελές – μοιάζουν πάρα πολύ με τις Ελληνίδες και για αυτό το κοινό τρελαίνεται με αυτήν την παράσταση, του αρέσει πολύ. Διασκεδάζουν πολύ οι θεατές.

Υποδύομαι τον θείο Τζίλντο, ο οποίος μόλις έχει πάρει σύνταξη κι έχει πάει στη Σικελία. Εκεί – όπως και εδώ σε αρκετές περιπτώσεις – όλη η οικογένεια μένει συνήθως κάτω από την ίδια στέγη. Νομίζω ο ρόλος μου έχει πάρει τη θέση πατέρα σε αυτή την οικογένειας, ο οποίος στο έργο έχει πεθάνει. Είναι ένας ωραίος χαρακτήρας, μου αρέσει.»

Είπατε ότι η Μάμα Ρόζα είναι μια οικεία μορφή στην Ελλάδα. Υπάρχουν σήμερα τοπικές κοινωνίες που η μάνα έχει τον πρώτο λόγο, όπως στη Μάνη. Είναι άρα ένα έργο που προβάλλει το μεσογειακό ταπεραμέντο, ίσως μπορούν να το “πιάσουν” πιο εύκολα οι Νότιοι Ευρωπαίοι;

«Σίγουρα η Νότια Ευρώπη μπορεί να το καταλάβει πολύ εύκολα αλλά είναι ένας τύπος μητέρας που μπορεί να συγκινήσει τους πάντες. Είμαι σίγουρος για αυτό. Είναι μια μάνα που με έναν τρόπο μοναδικό θέλει να τους έχει όλους στο βρακί της και να τα κανονίζει όλα αυτή. Και πρέπει να πώ ότι το καταφέρνει κιόλας. Νομίζω το έργο είναι διασκεδαστικό και τόσο από άποψη κειμένου, διότι έχει κάνει μια εξαιρετική μετάφραση και απόδοση ο Θοδωρής Πετρόπουλος. Έχει κάνει μια πάρα πολύ ωραία δουλειά στη σκηνοθεσία ο Κώστας Τσιάνος – του οφείλει πολλά η επιτυχία της παράστασης γιατί έκανε πραγματικά μια πολύ φωτεινή και λαϊκή με την καλή έννοια παράσταση. Υπάρχει ένας εξαιρετικός θίασος ηθοποιών – όλοι δουλεύουν σαν ομάδα και με πολύ κέφι. Νομίζω αυτά είναι τα συστατικά του έργου μας.»

Έχετε γνωρίσει στην καθημερινότητά σας γυναίκες σαν τη Μάμα Ρόζα;

«Πολλές φορές. Νομίζω όλοι μας.»

Δυο λόγια για τη Βίκυ Σταυροπούλου στον ρόλο.

«Νομίζω πραγματικά ότι η Βίκυ Σταυροπούλου είναι η ιδανικότερη αυτήν τη στιγμή στην Ελλάδα για να ερμηνεύσει αυτόν τον ρόλο. Το κάνει με έναν πολύ ξεχωριστό τρόπο και έχει κερδίσει τις καρδιές όλων. Δίνει μια υπέροχη ερμηνεία.»

Έχετε μια σχέση ζωής, είστε πολύ καλοί φίλοι. Έχει τύχει επί σκηνής αυτή η σχέση να σας επηρεάσει, εννοώ να σκάσετε στα γέλια ή να δημιουργηθούν κωμικές καταστάσεις εκτός κειμένου;

«Ναι είναι γνωστό ότι είμαστε πολύ καλοί φίλοι. Όταν είσαι με έναν τόσο δικό σου άνθρωπο πάνω στη σκηνή, αναπτύσσονται κώδικες μυστικοί, συνήθως για καλό. Αλλά ναι έχει τύχει να “σπάσουμε”. Έχουμε ένα κώδικα και για να βοηθήσει ο ένας τον άλλο αν χρειαστεί αλλά και για να διασκεδάσει. Και αυτό κάθε άλλο παρά μειώνει την απόδοση του ρόλου, ίσα ίσα την ενδυναμώνει.»

Χωρά άρα ο αυτοσχεδιασμός επί σκηνής;

«Εννοείται. Εγώ δεν επαναλαμβάνω ποτέ τα ίδια πράγματα, δεν μπαίνω στη σκηνή με προκάτ αντιδράσεις. Σαφώς και υπάρχει ο ρόλος, το κείμενο, η σκηνοθεσία που πρέπει να ακολουθήσεις αλλά από εκεί και πέρα μπαίνω κάθε μέρα γυμνός και έτοιμος να δεχθώ την καθημερινή σκηνική πρόκληση. Έτσι μου αρέσει να λειτουργώ στο θέατρο, με ακρίβεια μεν αλλά με ζωντάνια. Θέλω να είμαι ζωντανός κάθε μέρα επί σκηνής παρά να επαναλαμβάνω κάτι νεκρό, όσο επιτυχημένο και αν είναι. Δεν μου αρέσει η νόρμα.»

Ο Αντόνιο, ο γιος της Μάμα, είναι ένας ήρωας που παρουσιάζεται ως ο ιδανικός άντρας. Ο ρόλος του άντρα σήμερα έχει αλλάξει, έχει εξελιχθεί ή παραμένει στα παλιά πρότυπα;

«Έχουν αλλάξει και οι αντιλήψεις – νοοτροπίες, οι στάσεις οι ανθρώπινες αλλά και οι ίδιοι σαν άνθρωποι. Είναι γεγονός ότι το ανθρώπινο είδος έχει αλλάξει από το 1936 μέχρι σήμερα. Ο ρόλος του άντρα σήμερα επαπροσδιορίζεται. Στις δυτικές κοινωνίες κάνουν τα πάντα για να αλλάξει. Δεν ξέρω ποιος είναι ο σύγχρονος άντρας και ποιος θα πρέπει να είναι, ούτε εάν θα αλλάξει προς το καλύτερο ή το χειρότερο. Έχω μπερδευτεί και εγώ.

Από την άλλη είναι εν μέρει λογικός αυτός ο επαναπροσδιορισμός εάν αναλογιστεί κανείς ότι οι αλλαγές που έχουν συμβεί γύρω μας τα τελευταία χρόνια είναι τρομακτικές. Ο άνθρωπος είναι ένα ον που εξελίσσεται. Το ποια θα είναι η εξέλιξη και η πορεία του δεν είναι σαφές ακόμα».

Το έργο καταπιάνεται και το ζήτημα των σεξουαλικών προβλημάτων που μπορεί να αντιμετωπίζει ένα ζευγάρι. Πιστεύετε είναι ένα θέμα ταμπού σήμερα;

«Θεωρώ είναι ένα θέμα διαχρονικό που απασχολεί τους πάντες. Ο τρόπος με τον οποίο το έχει προσεγγίσει το έργο και η μεταφράση κάνει το κοινό να διασκεδάσει και να το απενεχοποιήσει. Η κωμωδία απενεχοποιεί τα πάντα.

Μήπως άρα χρειαζόμαστε περισσότερη κωμωδία σήμερα;

«Σίγουρα χρειαζόμαστε περισσότερο γέλιο σήμερα. Εξαρτάται πώς παίζει κανείς την κωμωδία και πώς προσεγγίζει υποκριτικά ένα θέμα. Μπορεί την ίδια φράση όταν την πουν δύο διαφορετικοί ηθοποιοί, από το στόμα του ενός να ακουστεί πρόστυχη και από το στόμα του άλλου να ακουστεί κανονικά, απενεχοποιημένα. Έχει μεγάλη σημασία η υποκριτική δεινότητα στην κωμωδία, η οποία δεν χρειάζεται να έχει πάντα βαθύτερο νόημα.»

Δεν θεωρείτε ότι υπάρχει βαθύτερο νόημα στη Μάμα Ρόζα;

«Όλα τα έργα έχουν νόημα και σκοπό. Δεν επιλέγουμε για κανένα λόγο σάχλες έργα ή κενά περιεχομένου. Πάντα επιλέγουμε κείμενα που έχουν να πουν κάτι σε εμάς τους ίδιους πρώτα και ελπίζουμε και στο κοινό. Και αυτό πρέπει να επιτύχουμε. Αλλά να μη δίνουμε στα πράγματα μεγαλύτερη διάσταση από αυτή που έχουν. Έχει μεγάλη σημασία στο θέατρο και ο τρόπος που περνάμε το μήνυμα και η προσέγγιση.

Απλά, ως προς την ατμόσφαιρα και τον ρυθμό της, η Μάμα Ρόζα θυμίζει παραμύθι, μοιάζει σαν παλιά κωμωδία του χρυσού ελληνικού σινεμά.»

Τι θεωρείτε εσείς ταμπού σήμερα;

«Την αλήθεια. Έχει επικρατήσει πολύ τελευταία η διαστρέβλωσή της ή η απόκρυψή της. Βέβαια θέλω να πιστεύω ότι με την οικονομική κρίση κάτι μάθαμε. Αλλά και πάλι βλέπω πολύ συχνά ανθρώπους γύρω μου να υπερασπίζονται το ψέμμα σαν να είναι η απόλυτη αλήθεια. Το πιστεύουν πραγματικά, αυτό είναι το τρομακτικό.

Πρέπει να είμαστε όσο πιο ειλικρινείς γίνεται, πρώτα με τον εαυτό μας και μετά με τους άλλους γύρω μας και ως προς το πώς αντιμετωπίζουμε τα γεγονότα. Να τα διαβάζουμε χωρίς ιδεοληψίες και με άξονα το καλό μας και το καλό αυτής της χώρας. Το κοινωνικό καλό.

Αναφέρεστε σε κοινωνικοπολιτικές καταστάσεις;

«Αναφέρομαι στην κοινωνική ζωή γενικότερα.»

Είστε αισιόδοξος σαν άνθρωπος;

«Είμαι ναι.»

Και σήμερα;

«Ιδιαίτερα σήμερα. Εμαι καλά με τον εαυτό μου και αισθάνομαι ότι κάνοντας όσο πιο καλά γίνεται τη δουλειά μου μπορώ να βάλω κι εγώ ένα πετραδάκι σε αυτό που λέμε κοινό καλό. Και να αισθάνομια κι εγώ καλά, και να αισθάνονται και οι γύρω μου καλά. Πιστεύω δε ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στη Ελλάδα που παλεύουν με τον ίδιο τρόπο, μέσα από τον ίδιο δρόμο που παλεύω κι εγώ. Και αυτό είναι αισιόδοξο από μόνο του.»

Αυτό το λιθαράκι για κάτι καλύτερο είναι και ο λόγος που γίνατε ηθοποιός;

«Σήμερα ίσως να μπορούσα να το ισχυριστώ αυτό αλλά όταν αποφάσισα να γίνω ηθοποιός, ομολογώ δεν είχα τέτοια δεύτερα αναγνώσματα. Ο μόνος λόγος που ήθελα τότε να γίνω ηθοποιός είναι γιατί το αγαπούσα για κάποιο περίεργο λόγο. Μου άρεσε το παιχνίδι, η μεταμόρφωση, με έλκυε πολύ.»

Η πορεία σας έχει αποδείξει ότι ήταν σωστή επιλογή.

«Χαίρομαι γιατί έχω ζήσει ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου μέχρι τώρα κάνοντας κάτι που μου αρέσει πολύ. Αυτό είναι υπέροχο, αισθάνομαι πολύ τυχερός άνθρωπος.»

Έχετε κάποια στιγμή στην καριέρα σας που ξεχωρίζετε;

«Πάρα πολλές. Όλες αυτές οι στιγμές που με έχουν προχωρήσει όλα αυτά τα χρόνια. Εναι πολλές, δεν μπορώ να αναφέρω μία δύο και να αδικήσω άλλες. Όλες αυτές οι συναντήσεις μου με σπουδαίους ανθρώπους στα 40 χρόνια που δουλεύω στο θέατρο είναι οι αποσκευές μου. Αυτές με προχώρησαν και με προχωράνε.»

Υπάρχει κάτι που θα θέλατε να είχατε κάνει θεατρικά αλλά δεν έτυχε;

«Υπάρχει ναι. Θα ήθελα να είμαι υγιής για να μπορώ κάθε χρόνο να κάνω πράγματα που εκείνη τη στιγμή μου αρέσουν, με τραβάνε. Μου δημιουργούν κίνηση και συγκίνηση.»

Δεν σας αρέσει η στασιμότητα άρα.

«Στο θέατρο όχι. Μου αρέσει όμως πολύ να κάνω διακοπές, δεν θεωρώ όμως ότι οι διακοπές είναι στασιμότητα. Θα ήθελα πολύ να έχω περισσότερο ελεύθερο χρόνο. Πιστεύω πολύ στον ελεύθερο χρόνο, ότι ο άνθρωπος πρέπει να ανανεώνει τις μπαταρίες του. Να μπορεί να χαλαρώσει τελείως, να βλέπει έναν ορίζοντα και να μπορεί να ρεμβάσει. Είναι πολύ χρήσιμο και εντελώς απαραίτητο, ειδικά σήμερα που τρέχουμε όλοι σαν τους τρελούς.

Στη μεγάλη πόλη είναι πολύ δύσκολο να έχεις ορίζοντα. Και όταν τον έχεις είναι συνήθως βρώμικος. Η χαρά μου είναι η εκδρομή, όταν βγαίνω σε μέρη με ουρανό.»

Παρακολουθείτε την επικαιρότητα; Ξεχωρίσατε μια είδηση τελευταία;

«Ναι, με αφορά η επικαιρότητα. Άλλες περιόδους παρακολουθώ τις ειδήσεις περισσότερο και άλλες – όταν έχω πολλή δουλειά – λιγότερο. Η είδηση που με προβληματίζει είναι όλο αυτό που συμβαίνει στη Μέση Ανατολή και φυσικά τα απόνερά του που φτάνουν μέχρι την Ελλάδα μας.Και όλη αυτή η αναταραχή με αυτόν τον ιδιαίτερο άνθρωπο που έχουμε απέναντί μας, τον Ερντογάν. Φαντάζομαι και ελπίζω και εύχομαι ότι δεν θα συμβούν πράγματα δύσκολα…

Νομίζω όλος ο κόσμος ανησυχεί για αυτό. Αυτή η αποσταθεροποίηση σε όλη αυτήν την περιοχή θα έχει συνέπειες και δεν θα είναι καλές. Ελπίζω να πάνε τα πράγματα κατευχήν.»

Τι ετοιμάζετε μετά το Μάμα Ρόζα;

«Έχουμε ήδη κάνει τα επόμενα σχέδια αλλά δεν είναι ακόμη ανακοινώσιμα. »

Μάμα Ρόζα

Ο γάμος και η φήμη του Αντόνιο Μανιάνο, του σούπερ γόη γιού της αγαπητής Τσιτσιλιάνας Μάμα Ρόζα, γνωστού καρδιοκατακτητή Ρώμης και περιχώρων βρίσκονται σε κίνδυνο. Αιτία μία πρόσκαιρη σεξουαλική «δυσκολία» κοντά δύο χρόνια (!) που θέτει σε κίνδυνο το δοξασμένο, στην ερωτική αρένα, όνομα της περήφανης οικογένειας Μανιάνο και την υπόληψη του ωραίου Αντόνιο.

Η Μπάρμπαρα Πουλίζι, η σύζυγός του, μοιάζει ακόμη τόσο ανέγγιχτη χώρια που δεν έχει καταφέρει να μείνει έγκυος και ο πεθερός λάβρος απειλεί να διαλύσει το γάμο και να γίνει σκάνδαλο!

Δημιουργείται μεγάλη αναστάτωση. Ψέματα χρόνων ξεσκεπάζονται, οι αποκαλύψεις σοκαριστικές, η Μάμα Ρόζα δεν πιστεύει στ’ αφτιά της, αλλά πρέπει να δράσει γρήγορα για να σώσει την κατάσταση, τον γάμο του γιού της και όλα τα συμπαρομαρτούντα. Επιστρατεύει εξυπνάδα και καπατσοσύνη και μαζί με τον άλλο της τον γιό τον Άλντο και τον αδελφό της τον Τζίλντο συνωμοτούν και βάζουν μπρος ένα πανέξυπνο σχέδιο.

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Κώστας Τσιάνος

Μετάφραση: Θοδωρής Πετρόπουλος

Σκηνικά: Μανώλης Παντελιδάκης

Κοστούμια: Βάνα Γιαννούλα

Μουσική: Μαρίζα Ρίζου

Φωτισμοί: Χρήστος Τζιόγκας

Ερμηνεύουν: Βίκυ Σταυροπούλου, Χρήστος Χατζηπαναγιώτης, Μαρία Φιλίππου, Σωκράτης Πατσίκας, Μαρίνος Κόνσολος, Κωνσταντίνα Κομμάτα, Γιάννης Ρούσσος, Στράτος Χρήστου, Δανάη Καλαχώρα, Κατερίνα Μαούτσου, Αλέξανδρος Ζουγανέλης