Ο Μασκ δεν αγόρασε την OpenAI, αλλά βρήκε άλλο τρόπο να τη “χτυπήσει”

Το διοικητικό συμβούλιο της OpenAI απέρριψε επίσημα την πρόταση του Ίλον Μασκ, ύψους σχεδόν 100 δισ. δολαρίων, για την εξαγορά της εταιρείας πίσω από το ChatGPT. Ωστόσο, η κίνηση αυτή μπορεί να μην ήταν αποτυχία – τουλάχιστον όχι για τον ίδιο τον Μασκ, σύμφωνα με ειδικούς.

Ο λόγος; Η προσφορά του ενδέχεται να περιπλέξει τα σχέδια του CEO της OpenAI, Σαμ Άλτμαν, για τη μετατροπή της εταιρείας από έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό σε μια πλήρως κερδοσκοπική επιχείρηση.

«Ουσιαστικά, ο Μασκ προσπαθεί να εμποδίσει την αναπτυξιακή πορεία της OpenAI», δήλωσε στο BBC ο Τζόνι Πεν, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ.

Η πρόταση του Μασκ, μαζί με μια ομάδα επενδυτών που περιλαμβάνει τον γνωστό ατζέντη του Χόλιγουντ, Άρι Εμανουέλ, ανήλθε σε 97,4 δισ. δολάρια – ένα τεράστιο ποσό, αλλά χαμηλότερο από την αποτίμηση των 157 δισ. δολαρίων που είχε η OpenAI πριν τέσσερις μήνες και πολύ χαμηλότερο από την εκτίμηση των 300 δισ. δολαρίων που κάποιοι πιστεύουν ότι αξίζει σήμερα.

Η ιδιαίτερη εταιρική δομή της OpenAI καθιστά ακόμα πιο περίπλοκη οποιαδήποτε απόπειρα εξαγοράς. Η εταιρεία λειτουργεί υπό ένα υβριδικό μοντέλο, με μια μη κερδοσκοπική οντότητα να έχει τον έλεγχο του κερδοσκοπικού της τμήματος. Ο Άλτμαν φέρεται να επιδιώκει να απαλλαγεί από τον μη κερδοσκοπικό έλεγχο, μια διαδικασία που έχει σημαντικό κόστος. Και ο Μασκ φαίνεται να προσπαθεί να το αυξήσει.

«Ο Μασκ προσπαθεί να ανεβάσει την αντιληπτή αξία του μη κερδοσκοπικού τμήματος της OpenAI, έτσι ώστε η εταιρεία να πρέπει να πληρώσει περισσότερα για να αποδεσμευτεί από αυτό», εξηγεί ο Πεν.

Το “χαμένο τρένο” της AI

Ο ίδιος ο Μασκ υποστήριξε ότι η πρότασή του είχε ως στόχο να επιστρέψει η OpenAI στις μη κερδοσκοπικές της ρίζες και στον αρχικό της σκοπό: την ανάπτυξη τεχνητής νοημοσύνης προς όφελος της ανθρωπότητας.

Όμως, πολλοί αμφισβητούν τα κίνητρά του, υποστηρίζοντας ότι η πραγματική του πρόθεση σχετίζεται με την προσπάθειά του να ενισχύσει τη δική του AI εταιρεία, την xAI, και το chatbot Grok, που δεν έχουν καταφέρει να εντυπωσιάσουν το κοινό.

«Ο Μασκ έχει χάσει το τρένο της τεχνητής νοημοσύνης. Έχει μείνει πίσω και προσπαθεί με διάφορους τρόπους να καλύψει το χαμένο έδαφος», σχολιάζει ο Λουτζ Φίνγκερ, λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ και CEO της AI startup R2Decide.

Ο ίδιος εκτιμά ότι ο Μασκ επιδιώκει να «χτυπήσει» τον πιο ισχυρό του ανταγωνιστή, δημιουργώντας εμπόδια στην πορεία της OpenAI.

Η κόντρα Μασκ-Άλτμαν και η νομική μάχη

Η τεταμένη σχέση μεταξύ των δύο ανδρών κλιμακώθηκε ακόμα περισσότερο την περασμένη εβδομάδα, όταν ο Άλτμαν ειρωνεύτηκε την πρόταση εξαγοράς του Μασκ στο X (πρώην Twitter). Ο Μασκ απάντησε αποκαλώντας τον πρώην συνεργάτη του «απατεώνα».

Η αντιπαράθεση συνεχίζεται και στα δικαστήρια, με τον Μασκ να ζητά από το αμερικανικό δικαστήριο την έκδοση ασφαλιστικών μέτρων που θα μπλοκάρουν τη μετατροπή της OpenAI σε πλήρως κερδοσκοπική εταιρεία. Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι θα υποστεί ανεπανόρθωτη ζημία αν δεν παρέμβει η δικαιοσύνη.

Η δικαστής Ιβόν Γκονζάλες Ρότζερς αναγνώρισε ότι το επιχείρημα του Μασκ έχει κάποια βάση. «Είναι πιθανό ο Μασκ να λέει την αλήθεια. Θα το διαπιστώσουμε όταν καταθέσει», δήλωσε κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας στην Καλιφόρνια.

Από την πλευρά της, η OpenAI υποστηρίζει ότι ο Μασκ αυτοαναιρείται, καθώς στο παρελθόν είχε ισχυριστεί ότι τα περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για ιδιωτικό όφελος.

«Φαίνεται πως αυτός ο περιορισμός δεν ισχύει όταν οι αγοραστές είναι ο Μασκ και οι σύμμαχοί του», αναφέρει η νομική ομάδα της OpenAI.

Ζημιά για την OpenAI ή για τον Μασκ;

Ορισμένοι αναλυτές εκτιμούν ότι ο Μασκ δεν είχε ποτέ ως στόχο να κλείσει τη συμφωνία.

«Πιο πολύ φαίνεται πως ήθελε να δημιουργήσει θόρυβο, αβεβαιότητα και εντάσεις», σημειώνει ο Καρλ Φρόιντ, αναλυτής της Cambrian-AI.

Ωστόσο, η στρατηγική του μπορεί να πλήξει όχι μόνο την OpenAI, αλλά και τον ίδιο.

«Είναι λαμπρός. Δημιουργεί απίστευτες εταιρείες που κάνουν σπουδαία πράγματα. Όμως η προσωπική του ατζέντα τον εκθέτει. Οι άνθρωποι αρχίζουν να αμφισβητούν τα κίνητρά του», καταλήγει ο Φρόιντ.