Γεύση και ιστορία στη Μπολόνια

Με το παλαιότερο πανεπιστήμιο της Ευρώπης, εντυπωσιακούς μεσαιωνικούς πύργους, ατέλειωτες στοές που αγκαλιάζουν την πόλη και διάφορα μουσεία, η πρωτεύουσα της περιοχής Εμίλια-Ρομάνα είναι ένας φημισμένος πολιτιστικός κόμβος. Την ίδια στιγμή όμως οι ταξιδιώτες που αγαπούν το φαγητό, βρίσκουν τον δρόμο τους στην Μπολόνια που χρωστάει κάποια από τα τοπ προϊόντα της στην κοντινή κοιλάδα του Πο. Η περιοχή είναι υπεύθυνη για το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής τροφίμων της κεντρικής και βόρειας Ιταλίας, συμπεριλαμβανομένων των – γνωστών σε όλο τον κόσμο –Parmigiano-Reggiano, βαλσάμικο ξύδι και διάφορα αλλαντικά. Το καμάρι της Μπολόνια είναι η μορταδέλα της, την οποία θα δεις σε κάθε μενού της πόλης, μαζί με άλλα χαρακτηριστικά της παραδοσιακής γαστρονομικής σκηνής, όπως την τηγανητή κοτολέτα με λιωμένη σάλτσα παρμιτζιάνο και τα φρέσκα ζυμαρικά. Είναι επίσης η γενέτειρα των tagliatelle al ragù, λαζάνια, tortelloni και tortellini bolognesi σε ζωμό.

Αλλά το φαγητό είναι μόνο μία πτυχή της γοητευτικής Μπολόνια, που αποτελεί κομβική πόλη για το σιδηροδρομικό δίκτυο και τους αυτοκινητόδρομους της Ιταλίας. Από εδώ, μπορείς να προσθέσεις μερικά ακόμα αξιοθέατα, όπως η μαγική Φλωρεντία, η Πάρμα, η Μόντενα (διάσημη για το Μουσείο Ferrari) και το παραθαλάσσιο Ρίμινι.

Η νεανική ατμόσφαιρα της κολεγιακής αυτής πόλης ενισχύεται μέσω των μπαρ, της μουσικής, του κινηματογράφου, των καλών τεχνών και της τέχνης του δρόμου. Η Μπολόνια μπορεί να υπερηφανεύεται και για τη διοργάνωση της παλαιότερης έκθεσης μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης, με την Arte Fiera να συμπληρώνει φέτος τα πενήντα χρόνια.

Δρόμοι γεμάτοι ιστορία

Περπατώντας στους ιστορικούς δρόμους που καλύπτονται από τις εμβληματικές στοές της πόλης, μπορείς να φανταστείς πως ήταν η ζωή πριν από αιώνες. Η επίσκεψη στην Μπολόνια είναι μία κατάδυση στην ιστορία της, μια ιστορία που μπορείς να γνωρίσεις μέσα σε λίγες μόνο ημέρες, καθώς πρόκειται για μία πόλη ιδανική για dolce vita. Η ουσία της βρίσκεται και στην καρδιά της, με την Piazza Maggiore να αποτελεί σημείο συγκέντρωσης και χρονοκάψουλα ταυτόχρονα καθώς χρονολογείται από το 1200. Τις ηλιόλουστες ημέρες, η πλατεία γεμίζει με ράθυμους κατοίκους και ταξιδιώτες που κάνουν πράξη το dolce far niente.

Η Basilica di San Petronio κλέβει την παράσταση, τόσο για το μέγεθός της όσο και για τη θρυλική πρόσοψή της που έμεινε ημιτελής όταν ένας πάπας του 16ου αιώνα αποφάσισε ότι θα επισκίαζε τη Βασιλική του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη και διέκοψε την κατασκευή της. Το εσωτερικό είναι εντυπωσιακά τεράστιο με τοιχογραφίες που κοσμούν τα παρεκκλήσια, καθώς και το μακρύτερο ηλιακό ρολόι στον κόσμο που εγκαταστάθηκε από τον αστρονόμο Cassini το 1655. Αυτός δεν είναι ο επίσημος καθεδρικός ναός της πόλης, καθώς ένα τετράγωνο πιο πέρα θα συναντήσεις τον μπαρόκ καθεδρικό ναό της Μπολόνια, που κρύβει μερικά από τα πιο υπέροχα θρησκευτικά έργα τέχνης.

Στη βορειοδυτική γωνία της πλατείας βρίσκεται το πιο διάσημο σημείο συνάντησης της πόλης. Από το 1566 το σιντριβάνι του Ποσειδώνα δεσπόζει στον χώρο αυτό, με τον ίδιο να απεικονίζεται ως ένας γιγάντιος, μυώδης χάλκινος θεός, που περιβάλλεται από χερουβείμ και τέσσερις θαλάσσιες νύμφες που εκτοξεύουν νερό από τα στήθη τους.

Μια φορά κι έναν καιρό, η πλούσια Μπολόνια φιλοξενούσε δεκάδες πύργους που χτίστηκαν κυρίως από πλούσιες οικογένειες ως σύμβολα κύρους. Αν ανέβεις στον Πύργο του Ρολογιού (Torre dell’Orologio) θα θαυμάσεις τον μηχανισμό του 15ου αιώνα και τη θέα του.

Ενώ βρίσκεσαι στην πλατεία, μην παραλείψεις να ρίξεις μια ματιά στο εσωτερικό της υπέροχης βιβλιοθήκης Salaborsa, ενός ιστορικού χώρου που βρίσκεται ανάμεσα σε έναν φεγγίτη και ένα γυάλινο δάπεδο, κάτω από το οποίο θα δεις αρχαία ρωμαϊκά ερείπια. Στην άλλη πλευρά, το παλάτι Archiginnasio αποτελεί την πρώτη έδρα του Πανεπιστημίου της Μπολόνια (ιδρύθηκε το 1088 μ.Χ.), και είναι από μόνο του ένα ζωντανό κειμήλιο.

Το 2021, οι στοές της Μπολόνια εντάχθηκαν στον κατάλογο των μνημείων παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO. Άρχισαν να χτίζονται από τον 12ο αιώνα, ως ένας τρόπος για να επεκτείνουν οι ιδιοκτήτες των κτιρίων την ακίνητη περιουσία τους πάνω από τους δημόσιους διαδρόμους. Αναγεννησιακές, γοτθικές, ρομανικές ή μοντέρνες, αφηγούνται ιστορίες για την αρχική εποχή, την οικογένεια ή τη γειτονιά του καθενός. Ένα μικρό παράθυρο στη Via Piella προσφέρει μια υπέροχη και σπάνια ματιά στα χαμένα κανάλια της Μπολόνια. Από τον ταπεινό αυτό δρόμο, μπορείς να κρυφοκοιτάξεις ένα τμήμα του Canale delle Moline με το νερό να κυλάει ανάμεσα στα σπίτια.

Focus στο φαγητό

Οι μέρες στην Μπολόνια κυλούν μεταξύ βόλτας, απεριτίβο και φαγητού. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που το παρατσούκλι της πόλης είναι “La Grassa (η χοντρή). Τα αξιόλογα εστιατόρια γεμίζουν γι’ αυτό ενδείκνυται να έχεις μεριμνήσει για κράτηση. Η Osteria Bottega δεν αποτελεί μυστικό στις λίστες με τα εστιατόρια, αλλά κερδίζει λόγω συνέπειας στην ποιότητα και τις τιμές, εξυπηρέτησης και λίστα κρασιών. Το μενού καταφέρνει να συγκεντρώσει μία ποικιλία παραδοσιακών μπολονέζικων πιάτων, δίνοντάς σου μια πρώτη γεύση της τοπικής γαστρονομίας.

Μία μοντέρνα πνοή δίνει το Ahimè καθώς σερβίρει ευφάνταστη τοπική κουζίνα με ιδιαίτερη έμφαση στα εποχιακά, βιώσιμα υλικά. Τα βιολογικά κρασιά και η φιλική ατμόσφαιρα το κάνουν ακόμα πιο ελκυστικό για ένα αξέχαστο δείπνο.

Στην Trattoria da Me η σεφ-ιδιοκτήτρια Elisa Rusconi συνδυάζει επιρροές από την σπιτική κουζίνα του Σικελιανού πατέρα της με κλασικά πιάτα και τις δικές της δημιουργικές επιλογές. Αξίζει να δοκιμάσεις μεταξύ άλλων τον πατσά με νιόκι και πεκορίνο, την περίφημη κοτολέτα και τα λαζάνια που βγαίνουν παραδοσιακά μόνο την Κυριακή.

Η Osteria Santa Caterina στεγάζεται σε ένα παλιό κτίριο όπου συνήθιζαν να βγάζουν κρασί πριν από 120 χρόνια. Οι ιδιοκτήτες του συγκεντρώνουν εκλεκτά αλλαντικά και τυριά και προσφέρουν ένα μενού που βασίζεται στην παράδοση. Θα βρεις μία αξιόλογη κάβα με μια προσεκτική επιλογή σημαντικών ιταλικών και γαλλικών κρασιών και περισσότερες από 40 ετικέτες σαμπάνιας.

Στον Forno Brisa η ομάδα δίνει έμφαση στην αργή ζύμωση, στα αρχαία δημητριακά και σε μια κουλτούρα εργασίας χωρίς αποκλεισμούς. Μία απόδειξη πως η Μπολόνια κάνει τέχνη στο ψωμί, στον καφέ τρίτου κύματος αλλά και τις vegan λιχουδιές. Εδώ, βρίσκεις και την εξαιρετικά εύπεπτη, ρωμαϊκού τύπου πίτσα με απολαυστικούς συνδυασμούς όπως ‘nduja και burrata, αντζούγιες ή κλασική ντομάτα αλλά και αρτιζανάλ κρασιά.

Ένα decadent ζαχαροπλαστείο είναι το Borbonica και αξίζει μία στάση για ναπολιτάνικα γλυκά και ζεστή σοκολάτα. Πρόκειται για μία αρκετά πιο παχύρρευστη εκδοχή του κλασικού ροφήματος που έχουμε συνηθίσει, αλλά ταιριάζει ιδανικά με τα μικρά «μπαμπαδάκια» και τα κανόλι.

Ξεκίνα την ημέρα σου με έναν καφέ στο όρθιο όπως ακριβώς οι Ιταλοί, στο Gianni Vini. Αυτό το μικρό μαγαζάκι, προστατευμένο μέσα σε μία στοά, σερβίρει καφέ, φρέσκο χυμό πορτοκάλι και διάφορες σπιτικές γλυκές λιχουδιές.

Για να ζήσεις την Μπολόνια στο έπακρο, επιβάλλεται μία στάση στο Osteria del Sole. Δεν είναι τόσο μαγαζί, όσο τοπόσημο πια, καθώς υπάρχει από το 1465. Εδώ, θα φέρεις το δικό σου φαγητό από τα γύρω καταστήματα (από αφράτη φοκάτσια, ζυμαρικά και τυριά μέχρι ραβιόλι με φασκόμηλο) και θα πιάσεις θέση στα μοναστηριακά ξύλινα τραπέζια για να απολαύσεις κρασί ή απεριτίβο.

Στη Via Rialto, ορόσημο της νυχτερινής ζωής της πόλης, το Tricheco σε υποδέχεται με μία απολαυστικά ανεπιτήδευτη ατμόσφαιρα: ξύλινα σκαμπό, πολύχρωμοι τοίχοι, λεπτομέρειες που θυμίζουν το πάθος για την οινοποιία, όπως ένα έργο του My Poster Sucks στον τοίχο και μια υπέροχη αυλή έξω. Μπορείς να περιηγηθείς σε περισσότερες από 100 ετικέτες κρασιών, ανακαλύπτοντας μικρά οινοποιεία με βιοδυναμικές καλλιέργειες και ήπια οινοποίηση. Παρόλο που δεν λείπουν τα πλατό τυριών και αλλαντικών, εδώ θα βρεις και πιο εναλλακτικές επιλογές σε bar food, όπως tacos και burger.

Αν θέλεις να πάρεις κάτι μαζί σου από την πόλη, θα περάσεις από το Al Regno della Forma και το Le Sfogline.

Στο πρώτο θα βρεις τον παράδεισο του Parmigiano-Reggiano και θα είσαι σίγουρος πως το ιστορικό αυτό τυρί παρασκευάζεται με συγκεκριμένα πρωτόκολλα παραγωγής.

Tο Sfogline της Via Belvedere είναι σημείο αναφοράς για φρέσκα, χειροποίητα ζυμαρικά, όπως αυτά που έκαναν παραδοσιακά στα σπίτια οι νοικοκυρές.