Νότια Πελοπόννησος: Στα μονοπάτια της γεύσης συναντάς γουρουνοπούλα, σφέλα, δίπλες και σύγκλινα

Μια και μόνο συνταγή μπορεί να κρύβει μέσα της όλη τη γεύση και την αλήθεια ενός τόπου. Η παραδοσιακή γουρνοπούλα της Μεσσηνίας, το χοιρινό παστό, οι γλυκιές δίπλες, τα όσπρια, τα λαχανικά. Μία λεπτή γευστική ισορροπία, που κινείται σε αρμονία με τα χαρακτηριστικά του τόπου, με τις συνήθειες των ανθρώπων αλλά και τις ανάγκες τους.

Ταξιδεύουμε στην Πελοπόννησο κάθε εποχή του χρόνου, και επιλέγουμε να δοκιμάσουμε αυτά τα τοπικά προϊόντα, προσπαθούμε να διερευνήσουμε τις αναφορές στις δικές μας γευστικές μνήμες και δημιουργούμε εμπειρίες που θα πάρουμε μαζί μας.

Η νόστιμη γουρνοπούλα

Πρώτη μας στάση σε αυτή την γευστική διαδρομή είναι η Μεσσηνία, αλλά και η Νότια Πελοπόννησος γενικότερα με την χαρακτηριστική γουρνοπούλα. Πρόκειται για ένα εμβληματικό φαγητό της περιοχής, το οποίο μάλιστα έχει τις ρίζες τους στην περίοδο της Τουρκοκρατίας. Το γεγονός ότι οι Μουσουλμάνοι δεν καταναλώνουν χοιρινό, άφηνε στους κατοίκους περιοχής αυτή τη δυνατότητα, χωρίς να τους το κατάσχουν. Ειδικότερα στη Μεσσήνη, τα ζώα εκείνη την εποχή, κυκλοφορούσαν ακόμη και ελεύθερα στους δρόμους, μέχρι περίπου στο 1920, οπότε και αυτό απαγορεύτηκε.

Η εμβληματική σφέλα

Παραμένουμε στην περιοχή, Μεσσηνία και Λακωνία, και δοκιμάζουμε ένα τυρί ορόσημο όπως είναι η σφέλα. Πρόκειται για ένα ημίσκληρο τυρί το οποίο συντηρείται μέσα άλμη, είναι ΠΟΠ, και φτιάχνεται από μείγμα γίδινου και πρόβειου γάλακτος. Είναι πιο σκληρό από τη γνωστή μας φέτα και εμείς το απολαμβάνουμε με φρέσκο εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο, προζυμένιο ζυμωτό ψωμί, και ελιές Καλαμών. Το ίδιο τυρί έχει πολύ ενδιαφέρον να το χρησιμοποιήσει κανείς για να φτιάξει σαγανάκι, καθώς διατηρεί τη συνοχή και αναδεικνύεται σε ιδανικό μεζέ.

Δίπλες και λαλάγγια

Οι δίπλες είναι το χαρακτηριστικό γλυκό των γάμων και ένα από τα πιο γνωστά και διαδεδομένα επιδόρπια της Μεσσηνίας. Φτιάχνεται με ζύμη η οποία αφού γίνει ένα πολύ λεπτό φύλλο, τηγανίζεται σε πολύ ζεστό λάδι, και η ζύμη περιστρέφεται ώστε να γίνει σαν ρολό. Στη συνέχεια μελώνεται και πασπαλίζεται με καρύδι. Αντίστοιχα, βρισκουμε και τα λαλάγγια τα οποία φτιάχνονται με το ίδιο ζυμάρι το οποίο πριν τηγανιστεί το φτιάχνουν σαν ένα μακαρόνι, το οποίο το διπλώνουν φτιάχνοντας ένα μικρό στρογγυλό σχέδιο.

Το σύγκλινο και το παστό

Το σύγκλινο παρασκευάζεται από χοιρινό κρέας το οποίο παστώνεται και στη συνέχεια καπνίζετε με διάφορα αρωματικά. Το αλλαντικό αυτό, συντηρείται μέσα σε ελαιόλαδο και παραδοσιακά μέσα σε πήλινες στάμνες. Σε κάποια άλλα μέρη της Νοτιοδυτικής Μεσσηνίας φτιάχνουν το παστό, το οποίο επίσης φτιάχνεται με χοιρινό κρέας το οποίο αφού το βράσουν, το αφήνουν για μερικές ημέρες στο αλάτι και στη συνέχεια το τηγανίζουν. Το τοποθετούν σε σκεύη μαζί με λίπος, ώς το καλύτερο συντηρητικό του. Και το σύγκλινο αλλά και το παστό, αποτελούν ιδανικό μεζέ για ούζο, αλλά και υλικό για ομελέτες. Επίσης, υπάρχουν συνταγές λαδερών, όπως για παράδειγμα στα φασολάκια που όταν το φαγητό κοντεύει να ετοιμαστεί, προσθέτουν κομμάτια κρέατος.