Σίκινος, η ανέγγιχτη: Μια βόλτα στην ονειρική Χώρα της – Γιατί αποθέωσε το νησί ο Ελύτης

Η Σίκινος τοποθετείται ανάμεσα στην Ίο και τη Φολέγανδρο και πολλοί την περιγράφουν ως κομμάτι μιας παρθένας, ανέγγιχτης Ελλάδας, όπως ακριβώς και ο ποιητής Ελύτης, έχοντας απόλυτο δίκιο. Για τον Ελύτη άλλωστε, ήταν η δική του “Ιθάκη”, ένα νησί που λάτρεψε κι ας μην επισκέφθηκε ποτέ.

Σύμφωνα με τη μυθολογία παίρνει την ονομασία της από τον Σίκινο, γιο του Θόαντα και της νύμφης Νηϊδας όταν η Υψιπύλη στην προσπάθειά της να τον σώσει τον γιο της Θόαντα από τις Λήμνιες γυναίκες που προκάλεσαν τη σφαγή των συζύγων τους, τον έκρυψε μέσα σε ξύλινη λάρνακα (κιβώτιο) και τον έριξε στη θάλασσα. Αυτή ξεβράστηκε στη Σίκινο, όπου οι αλιείς της περιοχής έσωσαν τον Θόαντα, ο οποίος νυμφεύθηκε την εγχώρια νύμφη και απέκτησαν τον Σίκινο, ο οποίος και βασίλευσε στη νήσο.

Δείτε τα drone πλάνα του Travel Inspiration:

Το Κάστρο και το Χωριό

Μόλις 3,5 χιλιόμετρα λοιπόν από το λιμάνι της Αλοπρόνοιας, βρίσκονται δυο υπέροχοι οικισμοί που ουσιαστικά αποτελούν τη Χώρα της Σικίνου των σχεδόν 400 κατοίκων. Με τις ονομασίες Κάστρο και Χωριό να απλώνονται σε δύο αντικρινές βουνοπλαγιές, γίνεται αμέσως αντιληπτή η θέση που κατέχει καθεμιά στη Χώρα του νησιού.

Την παράσταση κλέβει με μιας το Κάστρο, το οποίο είναι χτισμένο στο χείλος του γκρεμού σε υψόμετρο 280 μέτρων, ενώ μπροστά του απλώνεται άλλοτε γαλήνια και άλλοτε φουρτουνιασμένη η θάλασσα του Αιγαίου.

Πρόκειται για έναν παλιό οχυρωμένο οικισμό που χρονολογείται από τον 15ο αιώνα και στις μέρες μας είναι το μέρος που χτυπάει η καρδιά ολόκληρης της Σικίνου.

Μαγαζιά, καφενεδάκια, μπαράκια, ταβέρνες και ό,τι άλλο θελήσετε θα τα βρείτε στα στενά, δαιδαλώδη σοκάκια του.

Στην κεντρική πλατεία βρίσκεται το Δημαρχείο μα και μια μικρή ξεχωριστή “πόρτα”, το ονομαζόμενο Παραπόρτι, το μοναδικό σωζόμενο σημείο του κάστρου.

Τα κατάλευκα με ασβέστη, παραδοσιακά σπιτάκια με τα γεράνια και τις φραγκοσυκιές, συνυπάρχουν ειρηνικά με τα εξαίρετα πέτρινα αρχοντικά και με τα μισογκρεμισμένα σπίτια που σε παραπέμπουν σε μια άλλη, ξεχασμένη εποχή.

Στο κέντρο του Κάστρου δεσπόζει ο πανέμορφος Ιερός Μητροπολιτικός Ναός της Παντανάσσης – Τιμίου Σταυρού, ο οποίος ιδρύθηκε το 1787 και διαθέτει ξυλόγλυπτο επιχρυσωμένο τέμπλο εξαιρετικής τέχνης, καθώς και θαυμάσιες μεταβυζαντινές εικόνες της Κρητικής Σχολής.

Και ενώ στην μια του άκρη τοποθετούνται τα σχολεία του νησιού, στην αντίθετη πλευρά του ξεκινούν τα σκαλοπάτια προς το γυναικείο μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής, το οποίο χτίστηκε το 1690 και προσφέρει την ομορφότερη θέα προς την ανοιχτή θάλασσα.

Το εκκλησάκι του Ελύτη

Η ανάβαση στο μοναστήρι πραγματοποιείται και με αμάξι, όμως από την πλευρά των σκαλοπατιών σας περιμένει μια έκπληξη. Το μικρό εκκλησάκι που θα συναντήσετε ανηφορίζοντας, είναι το λεγόμενο εκκλησάκι του μεγάλου ποιητή μας Ελύτη, η Παναγία της Παντοχαράς.

Η σκαλιστή επιγραφή έξω από τον ναό, πληροφορεί για όλα τα στοιχεία του:

“Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΥΤΗ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΠΑΝΤΟΧΑΡΑ

ΤΗΝ ΑΝΕΓΕΡΣΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΕ Η ΙΟΥΛΙΤΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

ΤΟΝ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ ΠΡΟΣΕΦΕΡΕ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΑΜΑΡΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΟΥ

ΤΟ ΕΡΓΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΤΗΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΟΣ ΛΙΛΙΑΝ ΣΤΕΦΑΝΙΔΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΜΗΧΑΝΙΚΟΥ ΛΑΜΠΡΟΥ ΚΩΣΤΑΚΗ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟΥ 2011

Ο ΧΩΡΟΣ ΠΑΡΑΧΩΡΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΣΙΚΙΝΟΥ

Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙ ΠΟΤΕ ΤΟ ΝΗΣΙ”.

Και ενώ ο ίδιος ποιητής δεν είχε επισκεφτεί ποτέ του το νησί, η αγάπη του για τη Σίκινο είναι φανερή μέσα από τα ποιήματά του μιας και για τον ίδιο η Σίκινος εξέφραζε την παρθένα, καθαρή Ελλάδα. Την επιθυμία στη διαθήκη του για το χτίσιμο του ναού εκπλήρωσε η ποιήτρια σύντροφός του, Ιουλίτα Ηλιοπούλου.

“Η Παναγιά το πέλαγο/ κρατούσε στην ποδιά της/ Τη Σίκινο την Αμοργό/ και τ’ άλλα τα παιδιά της” (Τα ρω του έρωτα), “Ψηλά την ώρα που σε μέγα βάθος/ Αφρίζοντας περνά μία Σίκινος” (Ο μικρός ναυτίλος).

Από το ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ:

Άξιον εστί το ξύλινο τραπέζι

το κρασί το ξανθό με την κηλίδα του ήλιου

του νερού τα παιχνίδια στο ταβάνι

στη γωνιά το φυλλόδεντρο που εφημερεύει

Οι λιθιές και τα κύματα χέρι με χέρι

μια πατούσα που σύναξε σοφία στην άμμο

ένας τζίτζικας που έπεισε χιλιάδες άλλους

η συνείδηση πάμφωτη σαν καλοκαίρι.

Τα νησιά με το μίνιο και με το φούμο

τα νησιά με το σπόνδυλο καποιανού Δία

τα νησιά με τους έρημους ταρσανάδες

τα νησιά με τα πόσιμα γαλάζια ηφαίστεια

Στο μελτέμι τα ορτσάροντας με κόντρα φλόκο

Στο γαρμπή τ’ αρμενίζοντας πόντζα λαμπάντα

έως όλο το μάκρος τους τ’ αφρισμένα

με λιτρίδια μαβιά και με ηλιοτρόπια

Η Σίφνος, η Αμοργός, η Αλόννησος

η Θάσος, η Ιθάκη, η Σαντορίνη

η Κως, η Ίος, η Σίκινος

Στην απέναντι βουνοπλαγιά απλώνεται το Χωριό, ένα ξεχωριστό παζλ από ολόλευκα σπιτάκια, πεζούλες, σκαλάκια και ατελείωτα στενά σαν λαβύρινθος, ήσυχο και ανέγγιχτο, με μια αξιοθαύμαστη αρχιτεκτονική που θα σας καταπλήξει.

Ακολουθήστε το News 24/7 στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις