MIRV: Ο πύραυλος “ευγενική υπενθύμιση” της πραγματικής απειλής του Πούτιν στη Δύση
Διαβάζεται σε 5'
Ο πύραυλος τεχνολογίας MIRV που εκτόξευσε η Ρωσία στην Ουκρανία ήταν reminder του Βλαντίμιρ Πούτιν για τα πυρηνικά όπλα που διαθέτει. Η πραγματική απειλή είναι άλλη.
- 22 Νοεμβρίου 2024 11:59
Αυτήν την στιγμή υπάρχει σε οπλοστάσιο χώρας βαλλιστικός πύραυλος που αν τον εκτοξεύαμε από την Αθήνα, θα προσγειωνόταν στο Μουμπάι της Ινδίας αν πήγαινε ανατολικά. Αν δίναμε δυτική κατεύθυνση, θα έφτανε κοντά στη Νέα Υόρκη, νότια στη Ναμίμπια και βόρεια στη Σιβηρία.
Σε όλες τις περιπτώσεις, θα διανύσει απόσταση 5.000 χιλιομέτρων. Παρεμπιπτόντως, ανήκει στην Ινδία.
Ο Βλαντίμιρ Πούτιν έχει στην κατοχή του τον RS-28 Sarmat που οι δυτικοί έχουν ονομάσει «Σατανά», καθώς μπορεί να διασχίσει 18.000 χιλιόμετρα.
Ο ιδιοκτήτης του μεγαλύτερου πυρηνικού οπλοστασίου του κόσμου νιώθει πως προκαλείται. Και αυτό δεν είναι καλό για κανέναν στη Γη.
Η ΣΥΓΚΡΑΤΗΜΕΝΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΠΟΥΤΙΝ
Την ημέρα που ο Βολοντιμίρ Ζελένσκι αποφάσισε -με ευλογίες άλλων- να εκτοξεύσει στη Ρωσία -και μάλιστα για πρώτη φορά- βρετανικό πύραυλο (τον επονομαζόμενο Storm Shadow) , έκανε τικ σε δυο επικαιροποιημένα σημεία του Δόγματος για τα Πυρηνικά Όπλα της Μόσχας
Για την ιστορία, οι Ρώσοι το αναφέρουν ως «Δόγμα Αποτροπής Χρήσης Πυρηνικών Όπλων».
Συγκεκριμένα, ‘άγγιξε’ τα
«α) οποιαδήποτε επίθεση από μια μη πυρηνική δύναμη που υποστηρίζεται από μια πυρηνική δύναμη θα θεωρείται κοινή επίθεση.
β) Οποιαδήποτε επίθεση από ένα μέλος ενός στρατιωτικού μπλοκ θα θεωρηθεί επίθεση από ολόκληρη τη συμμαχία».
Η απάντηση θεωρήθηκε δεδομένη. Έμενε να διαπιστωθεί τι θα εξαπολύσει ο Πούτιν. Αν δηλαδή, θα έκανε χρήση του μεγαλύτερου πυρηνικού οπλοστασίου, που του ανήκει.
Δεν έκανε.
Προτίμησε να παρουσιάσει κάτι που δεν είχε εξαπολύσει ξανά -και σύμφωνα με Αμερικανικούς αναλυτές γενικά δεν έχει χρησιμοποιηθεί ποτέ σε μάχη: τον πύραυλο τεχνολογίας MIRV (Multiple Independently-Targetable Reentry Vehicle).
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΥΡΑΥΛΟΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ MIRV
Ο βαλλιστικός πύραυλος μέσου βεληνεκούς φέρει μια σειρά από κεφαλές που η καθεμία μπορεί να πλήξει διαφορετική τοποθεσία, με αρκετές εκατοντάδες χιλιόμετρα απόστασης μεταξύ τους. Κάποιοι χτυπούν στόχους που απέχουν 1.500 χιλιόμετρα.
Αναλυτές υποστηρίζουν πως οι MIRV δεν αποτρέπουν, αλλά προκαλούν χτυπήματα, ελέω της εξαιρετικά καταστροφικής τους ικανότητας: είναι πιο εύκολο να καταστρέψεις κεφαλές πριν εκτοξευθούν, από το να προσπαθήσεις να τις καταρρίψεις όπως πέφτουν με υπερηχητική ταχύτητα στους στόχους τους.
Υπάρχει σε επίγεια και υποβρύχια έκδοση.
Προφανώς και MIRV δεν έχει μόνο η Ρωσία. Για την ακρίβεια, η πρώτη χώρα που ανέπτυξε την τεχνολογία ήταν οι ΗΠΑ, για χρήση σε διηπειρωτικό βαλλιστικό πύραυλο. Toν ονόμασαν LGM-118A Peacekeeper -γιατί υποτίθεται πως η ύπαρξή του και μόνο θα εγγυώταν την ειρήνη.
Δεν συνέβη αυτό.
Επίσης, υπάρχουν μαρτυρίες πως έχει δοκιμαστεί από το Πακιστάν και την Ινδία (το 2023 έκανε με επιτυχία την πρώτη δοκιμή MIRV στον διηπειρωτικό βαλλιστικό πύραυλο Agni-5 που φτάνει σε απόσταση 5.000 χιλιομέτρων). Άρα το πιθανότερο είναι να ακολουθήσουν οι άλλες πυρηνικές δυνάμεις του κόσμου (Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία, Κίνα).
Έχει σημασία να γνωρίζετε και ότι τα MIRV αναπτύχθηκαν κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου για να επιτρέπουν την παράδοση πολλαπλών πυρηνικών κεφαλών με μία μόνο εκτόξευση. Αρχικά αφορούσαν αποκλειστικά πυρηνικές κεφαλές. Στην πορεία προστέθηκε η επιλογή των συμβατικών κεφαλών.
Αυτός που ‘έστειλε’ ο Πούτιν στο Ντρπνο ήταν η δεύτερη περίπτωση και είχε τουλάχιστον έξι κεφαλές.
Λειτούργησε ως reminder της πρώτης «δεδομένης και της πρόσφατης επικαιροποίησης του Πυρηνικού Δόγματος» όπως είπε ο διευθυντής του Προγράμματος Πυραυλικής Άμυνας στο Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Μελετών (CSIS), Τομ Κάρακο στο CNN.
Τα πιο καταστροφικά όπλα που διαθέτει η Μόσχα
Πληροφορίες ήθελαν τη Ρωσία να έχει εκτοξεύσει και διηπειρωτικό βαλλιστικό πύραυλο (Inter-Continental Ballistic Missile –ICBM) στην Ουκρανία και πάλι σε πρώτη εμφάνιση του όπλου από όταν άρχισε να κατασκευάζεται -πριν 60 χρόνια.
Έχει βεληνεκές άνω των 5.500 χιλιομέτρων και μπορεί να μεταφέρει πάσης φύσεως κεφαλές. Δηλαδή, πυρηνικές, χημικές και βιολογικές.
Μπορεί επίσης, να φέρει μια συμβατική κεφαλή, την οποία η Ρωσία φέρεται να χρησιμοποίησε στον βαλλιστικό πύραυλο RS-26 Rubezh που εκτόξευσε από την περιοχή Αστραχάν της Ρωσίας και προκάλεσε ζημιές σε απόσταση μεγαλύτερη των 1.000 χιλιομέτρων -στην Ουκρανία.
Η Μόσχα αρνήθηκε να κάνει κάποιο σχόλιο επί της χρήσης ICBM, ωστόσο όλοι γνωρίζουν πως τον έχει στο οπλοστάσιό της. Όπως έχει και έναν συνδυασμό ICBM και MIRV.
Ο Rubezh είναι ένα ICBM με στερεά καύσιμα εξοπλισμένο με τεχνολογία MIRV. Αναπτύχθηκε το 2011 και δοκιμάστηκε με επιτυχία για πρώτη φορά το 2012, χτυπώντας στόχο 5.800 χλμ. μακριά από το σημείο εκτόξευσης. Oι πύραυλοι στερεού καυσίμου δεν χρειάζεται να τροφοδοτούνται με καύσιμο αμέσως μετά την εκτόξευση κι έτσι είναι πιο εύκολο να λειτουργήσουν.
Χρησιμοποιούν μείγμα καυσίμου και οξειδωτικού που συνδέονται μεταξύ τους με ένα σκληρό ελαστικό υλικό. Συσκευάζονται σε μεταλλικό περίβλημα.
Όταν το στερεό προωθητικό στο RS-26 καίγεται, το οξυγόνο από το στοιχείο καυσίμου παράγει τεράστια ενέργεια, δημιουργώντας ώθηση και βοηθώντας στην απομάκρυνση. Το υψηλότερο σημείο όπου φτάνει ο πύραυλος (απόγειο) είναι πάνω από 4.000 χιλιόμετρα.
Κατά τη διάρκεια της ατμοσφαιρικής επανεισόδου (τερματικού σταδίου), η ενέργεια κίνησης σε συνδυασμό με την ταχύτητα του βλήματος φθάνει πάνω από 10 Mach (12.348 χιλιόμετρα την ώρα), καθιστώντας δύσκολη την αναχαίτιση του.
