Η Πελοπόννησος μας πάει… Μπαχάμες: Ο Σίμος στην Ελαφόνησο όπως δεν τον έχεις ξαναδεί
Σε απόσταση 4 χιλιομέτρων από τον οικισμό της Ελαφονήσου, στη νότια πλευρά του νησιού βρίσκονται οι δίδυμες παραλίες του Σίμου (μικρή παραλία) και του Σαρακήνικου (μεγάλη παραλία) ή Τσερατσίνικο για τους ντόπιους.
- 02 Αυγούστου 2019 08:19
Πετάμε πάνω από την παραλία με το απόλυτο χρώμα, την απίστευτη άμμο και το σπάνιο κεδροδάσος. Βρισκόμαστε φυσικά στη διάσημη παραλία του Σίμου, στην Ελαφόνησο, 5 λεπτά από τις ακτές της Πελοποννήσου.
Πρόκειται για ένα θέαμα που συναντά κανείς μόνο σε τροπικές χώρες. Το απόλυτο εξωτικό τοπίο απέχει 4 ώρες από την Αθήνα και πας σχεδόν… οδικώς, αφού το καραβάκι διανύει μια πολύ μικρή απόσταση για να σας φέρει στην Ελαφόνησο.
Το μαγευτικό βίντεο του haanity “μιλάει” από μόνο του. Βαθιά υπόκλιση στο μεγαλείο της φύσης και της χώρας μας:
Η διπλή παραλία του Σίμου και του Σαρακήνικου έχει βραβευθεί πολλές φορές καθώς θεωρείται μία από τις καλύτερες όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη.
Σύμφωνα με την ντόπια παράδοση, η παραλία του Σίμου πήρε το όνομα της είτε από έναν Καλύμνιο δύτη-σφουγγαρά, ή από κάποιον ερημίτη που ονομαζόταν Σίμος.
Ανάμεσα στις δύο παραλίες βρίσκεται το Ακρωτήρι Έλενα, νότια του οποίου εικάζεται ότι υπάρχει ακόμα μία βυθισμένη πόλη. Η ύπαρξη οψιανού στους αμμόλοφους του ακρωτηρίου ενισχύει αυτή την άποψη (Μέντης Κων/νος, 1993: Ελαφονήσι το Σμιγοπέλαγο Νησί, Πειραιάς: Εκδόσεις Λαφονησιώτικη Βιβλιοθήκη).
Στα νότια διακρίνονται τα Κύθηρα κι ανάμεσα βρίσκεται το Στενό της Ελαφονήσου ή “Μπογάζι του Τσιρίγου”, όπως το αποκαλούν οι ντόπιοι. Είναι το περίφημο Cervi Channel των Άγγλων που συναντάται σχεδόν σ’ όλους τους χάρτες, ιδιαίτερα κατά τη Μεσαιωνική εποχή. Ο ποιητής Γκένσερ στο ποίημα του “ο πρώτος ναύτης” αναφέρει ότι ο πρώτος ναυτικός στον κόσμο, ήταν ένας νέος, που διέπλευσε το Στενό της Ελαφονήσου, πάνω σ’ έναν κορμό δέντρου, όταν ένας σεισμός ξέκοψε τα Κύθηρα από την Ελαφόνησο και τον χώρισε από την αγαπημένη του. Το ποίημα μάλιστα αυτό, συμπεριλήφθηκε στον “Ηθικό Τρίποδα” που εξέδωσε ο Ρήγας Φεραίος (Δρ Μέντης Κ. 1993: 167).