Τα 47 μοναδικά μαχαίρια της Ευρώπης. Δύο από αυτά είναι στην Ελλάδα

Το μαχαίρι ακόμη και μέχρι πριν μερικές δεκαετές αποτελούσε ένα βασικό … αξεσουάρ για τους άνδρες. και μην πάει ο νου σας μόνο σε εμπόλεμες καταστάσεις ή κουτσαβακισμούς. Ήταν το βασικό εργαλείο για όλους τους ανθρώπους της υπαίθρου, των κυνηγών, των ψαράδων αλλά και φυσικά με την χρήση που το ξέρουμε και σήμερα, στο να μας βοηθάει να κόβουμε την τροφή μας.

Λαβές από διάφορα ξύλα, σκαλιστές ή από κεχριμπάρι τα μαχαίρια αποτελούσαν και αποδεικτικό οικονομικής επιφάνειας σχεδόν σε όλη την Ευρώπη και όχι μόνο. Η ομάδα του knifeplanet.com που όπως προδίδει και το όνομα της έχει πάει την “μαχαιρολογία” σε άλλη διάσταση, ψάχνοντας σπάνια μαχαίρια από όλο τον κόσμο, ανεβάζοντας στο youtube συγκρητικά video και πραγματοποιώντας συνεντεύξεις με τους δημιουργούς τους, πραγματοποίησε σε ένα ενδιαφέρον infographic τον γύρο της Ευρώπης μέσα από τα μαχαίρια της.

Συνολικά ανακάλυψαν 47 διαφορετικά είδη, με πιο γνωστά ακόμη και σε εμάς το ιταλικό στιλέτο, το οθωμανικό γιαταγάνι αλλά και τον ελβετικό σουγιά. Στην συλλογή υπάρχουν και δύο που έρχονται από την Ελλάδα. Δεν χρειάζεται πολύ φαντασία να καταλάβει κανείς ότι το ένα από αυτά είναι το κρητικό μαχαίρι το οποίο με την μορφή με την οποία διατήρησε μέχρι την εποχή μας πρωτοεμφανίσθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα και έχει σχήμα που θυμίζει “σαΐτα”. Την ιστορία και την εξέλιξη του κρητικού μαχαιριού έχει συγκεντρώσει σε ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο ο Νίκος Βασιλάτος. Το βιβλίο του “Το Κρητικό Μαχαίρι” κυκλοφορεί από τις Κλασσικές Εκδόσεις.

Το λευκαδίτικο μαχαίρι

Το δεύτερο και πιο άγνωστο μαχαίρι από την Ελλάδα είναι το Λευκαδίτικο. Η Λευκαδίτικη μαχαιροποιία αναπτύχθηκε κατά τα χρόνια της Ενετοκρατίας (1479-1684). Οι Ενετοί δίδαξαν και οργάνωσαν την τέχνη με το σύστημα των συντεχνιών που εφάρμοζαν, ώστε να μπορούν να πουλάνε την πρώτη ύλη στους υποτελείς τους και μετά ν΄ αγοράζουν το κατεργασμένο προϊόν για να το ξαναπουλάνε με κέρδος σε άλλα μέρη.

Τη φήμη του το Λευκαδίτικο μαχαίρι την απέκτησε επάξια στα πεδία των μαχών της τουρκοκρατούμενης κυρίως Ελλάδας, μιας και ήταν πολύ ανθεκτικό και ελαστικό. Η συνεχόμενη παραγωγή του διακόπηκε εντελώς άδοξα, όταν ο Ι. Μεταξάς έβγαλε έναν νόμο το 1936, με τον οποίο κατάργησε παντελώς την οπλοφορία. Μετά απ΄ αυτό, οι μαχαιροποιοί (Πορσάνοι κυρίως), έφυγαν απ΄ το νησί και εγκαταστάθηκαν στην Αιτωλοακαρνανία όπου κατασκεύαζαν κυρίως χασαπομάχαιρα. Πριν από λίγα χρόνια, όπως αναφέρθηκε με αφορμή έκθεση Λευκαδίτικου μαχαιριού που πραγματοποιήθηκε το 2014, έγινε μια επιτυχής προσπάθεια εκμάθησης της συγκεκριμένης τέχνης, με αποτέλεσμα τώρα μερικοί νέοι άνθρωποι να μπορούν να τα κατασκευάζουν, συνεχίζοντας μια παράδοση τριών αιώνων στο νησί της Λευκάδας.