H ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ UFC

Από την Νίκη Μπάκουλη

Η αρχή της ιστορίας μας εντοπίζεται στην οικογένεια Gracie, εκ Βραζιλίας. Ήταν η πρώτη που ασχολήθηκε με το jiu-jitsu, με τον Carlos Gracie Sr. να είναι ο πρώτος που έμαθε την τέχνη από τον μάστερ Mitsuyo Maeda, τη δεκαετία του ’20. Ξεκίνησε ως judoka, αλλά αναζήτησε άλλα μονοπάτια, όταν συνάντησε τον μάστερ και διαπίστωσε πως είχε ακόμα πολλά να μάθει. Για την ακρίβεια, ο Carlos διδάχθηκε τα μυστικά του βραζιλιάνικου jiu-jitsu μαζί με τα αδέλφια του, αλλά ως μεγαλύτερος “χρεώνεται” τον τίτλο του pionir. Ο Helio Gracie, o μικρότερος γιος της οικογενείας, ήταν ωστόσο εκείνος που την εξέλιξε ώστε να απαιτείται λιγότερη ενέργεια, ενώ έδωσε έμφαση στην τεχνική. Ο λόγος ήταν πολύ απλός: την προσάρμοσε στις δικές του ανάγκες, αφού δεν διακρινόταν για τη σωματική του διάπλαση.

H συνέχεια αφορούσε το “κατά μάνα, κατά κύρη κατά γιο και νοικοκύρη” με τις επόμενες γενιές να ασχολούνται με την οικογενειακή επιχείρηση και στις ΗΠΑ -όπου μετανάστευσε, στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Ο Rorion Gracie, μεγαλύτερος γιος του Helio, έμελλε να είναι εκείνος που αποφάσισε να κάνει πιο πικάντικη την καθημερινότητα της φαμίλιας. Ως ένας εκ των ελάχιστων ανθρώπων σε αυτόν τον κόσμο, που είχε φορέσει την 9ου επιπέδου κόκκινη ζώνη, στο βραζιλιάνικο jiu-jitsu, πίστευε πως ήταν εις θέσιν να προκαλέσει τους masters όλων των υπολοίπων πολεμικών τεχνών, ώστε να αποδείξει πως η δική του ήταν η καλύτερη.

Παράλληλα, βέβαια ήθελε να προωθήσει τη σχολή που είχε η οικογένεια του, για εκμάθηση πολεμικών τεχνών, για τις τεχνικές που θα βοηθούσε τον οποιονδήποτε να επιβιώσει σε κανονικές συνθήκες, σε μια πραγματική μάχη. Από τη λίστα, είχε διαγραφεί οτιδήποτε αφορούσε το θέαμα. Απηύθυνε λοιπόν, ανοιχτή πρόσκληση σε όλους τους ειδήμονες να τα βάλουν με κάποιο από τα μέλη της ή τους μαθητές της σχολής και ονόμασε το τουρνουά  ως “Gracie Challenge”. Tι έγινε; Νίκησε τους πάντες!

Το ενδιαφέρον του κοινού ήταν τεράστιο, κάτι που πιστώθηκε ο διαφημιστής Arthur Davie, ο οποίος είχε χτυπήσει την πόρτα του Gracie για να προσφέρει τις υπηρεσίες του, προβλέποντας τις εξελίξεις. Ήταν εκείνος που πρότεινε την ιδέα της πρόσκλησης σε εκπροσώπους όλων των τεχνών, με την πρόκληση να φανεί ποια είναι η καλύτερη. Πώς; Μέσω της μόνης οδού που υπήρχε: του one on one, μέχρι να μείνει όρθιος ένας. Πολύ σύντομα δημιουργήθηκε η εταιρία “Semaphore Entertainment Group”, εν συντομία SEG και ένας εκ των υπαλλήλων της, ο Michael Abramson είχε την έμπνευση να ονομαστεί το event ως Ultimate Fighting Championship. Έτσι, στις 12/11 του 1993 οι καλύτεροι εμφανίστηκαν στον ίδιο χώρο (Denver, Colorado), για να λύσουν την απορία “ποια πολεμική τέχνη είναι η καλύτερη”, με το motto του event να είναι “δεν υπάρχουν κανόνες”. Παρένθεση: ο Davie είχε “κλείσει” συμφωνία με την HBO, ενώ συγκέντρωσε 250.000 δολ., από χορηγούς.

Οι κατηγορίες βάσει των οποίων προέκυπταν οι αντίπαλοι, δεν ήταν οι… νορμάλ. Οι παλαιστές δεν ζυγίζονταν, είχαν τη δυνατότητα να φορούν τα… ρούχα της δουλειάς, αντιπροσωπευτικά του στιλ που εκπροσωπούσαν, ενώ δεν υπήρχε όριο γύρων ή κινήσεων. Ο κάθε διαγωνιζόμενος μπορούσε να τραβά μαλλιά, να χτυπά και κάτω από τη ζώνη, να δαγκώνει. Γενικά, δεν υπήρχε όριο και όπως καταλαβαίνετε το αίμα έρεε άφθονο. Κάθε αγώνας τελείωνε, όταν υπήρχε καθαρή νίκη. Για αυτό και δεν υπήρχαν κριτές.Στη λίστα υπήρχαν εκπρόσωποι του karate, του kickboxing, της απλής πυγμαχίας, του muay thai, του judo, του jiu-jitsu, ακόμα και του sumo. Ο μικρός αδελφός του Rorion Gracie, Royce ήταν ο τελευταίος που έμεινε όρθιος. Και αυτό δεν ήταν ακριβώς εύκολο.

Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν τέτοια που η SEG ξεκίνησε να διοργανώνει back to back τουρνουά , τα οποία είχαν τους… κάθε άλλο παρά ευφάνταστους τίτλους UFC 1, UFC 2 κλπ. Αυτό που συνέβη ήταν περιοδικά να “χάνονται” τα στιλ, γιατί αποδείχθηκε πως τελικά όλα κρίνονταν… στο έδαφος. Στο ποιος είχε καλύτερη τεχνική, όταν οι αντίπαλοι έπεφταν στο ταπί. Αυτός ήταν ο Royce Gracie, στα τρία από τα 4 πρώτα τουρνουά, γιατί αυτός ήταν που δούλευε τις κινήσεις του επί εδάφους. Σιγά σιγά, όλοι άρχισαν να προσθέτουν στοιχεία από άλλα στιλ και δη την αρχαιοελληνική πάλη (αυτό που σήμερα είναι γνωστό ως mixed martian arts), ενώ παρατηρήθηκε και μια μείωση κατόχων μαύρης ζώνης, διότι είχε γίνει ξεκάθαρο ότι όσοι φορούσαν μία, δεν ήταν απαραίτητα και καλοί παλαιστές. Προστέθηκε και κάτι: τον Σεπτέμβριο του 2007 έγινε η παρουσίαση του οκτάγωνου κλουβιού, μέσα στα οποία θα γίνοτναν πια οι αγώνες.

Τότε ήταν που προέκυψε και η ανάγκη για κριτές. Μόνο που υπήρχε ένα θέμα: δεν υπήρχαν ξεκάθαρες παράμετροι, βάσει των οποίων θα έπρεπε να κρίνουν. Δεν είχαν το ελεύθερο να διακόψουν αγώνα. Οπότε αρκούνταν στο να διασφαλίζουν πως θα τηρηθούν οι ελάχιστοι κανονισμοί που υπήρχαν. Δεν χρειάστηκε να περάσει πολύς καιρός, έως ότου αποκτήσουν και τη δυνατότητα να λήγουν ματς πριν την ώρα τους. Έως το 5ο τουρνουά, οι μετέχοντες έδιναν σειρά αγώνων. Έκτοτε έδιναν από ένα, γιατί είχε παρατηρηθεί το φαινόμενο πολλών τραυματισμών κατά τη διάρκεια της ημέρας και αδυναμίας τελεσφόρησης των υποχρεώσεων.

Σαφέστατα και υπήρξαν αντιδράσεις (φευ), με τον Γερουσιαστή John McCain (της γνωστής… εταιρίας), να χαρακτηρίζει το UFC ως “ανθρώπινες κοκορομαχίες” και να ζητά την απαγόρευση τους. Πέραν των επιστολών που έστελνε στην κυβέρνηση, ζητούσε μέσω εγγράφων που ταχυδρομούσε και στις 50 πολιτείες των ΗΠΑ, να μην δέχονται τη διεξαγωγή αγώνων. Οι 36 δημιούργησαν και νόμους για την απαγόρευση, συμπεριλαμβανομένης της Νέας Υόρκης που… είχε αποδεχθεί την πρόταση να φιλοξενήσει το UFC12. Και τι έγινε; Εν μια νυκτί, το τουρνουά μετακόμισε στην Dothan της Αlabama, ενώ συνεχίστηκαν οι τηλεοπτικές μεταδόσεις από το DireTV PPV. Είχαν χαθεί όμως, οι συμφωνίες με μεγάλα pay per view δίκτυα και τα έσοδα μειώθηκαν κατακόρυφα. Όταν αρνήθηκαν και οι διανομείς των video tapes να εκμεταλλευτούν το προϊόν, οι καθ’ ύλην αρμόδιοι έκριναν πως είχε έλθει η ώρα να… ενταχθούν στο σύστημα. Συνεργάστηκαν με αθλητικές επιτροπές για να δημιουργηθούν κανονισμοί και να εξελιχθεί το τουρνουά, σε αθλητικό.

Στο UFC 12 οι θεατές είδαν για πρώτη φορά τους μετέχοντες να ζυγίζονται. Στο 14 τους είδαν να φορούν και γάντια, ενώ απαγορεύτηκαν οι κλωτσιές στο κεφάλι, ενώ ο αθλητής ήταν στο έδαφος. Στο 15 τέθηκαν εκτός λίστας το τράβηγμα των μαλλιών και τα χτυπήματα στον αυχένα, στη βουβωνική χώρα και στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Στο 21 μπήκαν στις ζωές όλων οι γύροι διάρκειας 5 λεπτών. Μια, μια οι πολιτείες που ήραν την απαγόρευση, οι αρένες που ήταν διαθέσιμες πολλαπλασιάστηκαν, ομοίως και οι χορηγοί. Το μόνο πρόβλημα που παρέμενε άλυτο, ήταν η διανομή των video tapes, ενώ το UFC 28 ήταν το πρώτο που είχε και το ΟΚ του New Jersey Athetic Control Board.

Η μακράς διάρκειας δικαστική διαμάχη των ιδιοκτητών, για να επιστρέψουν στα γήπεδα όλης της χώρας, οδήγησε τη SEG ένα βήμα πριν τη χρεωκοπία. Τότε ήταν που εμφανίστηκαν στο δρόμο τους οι αδελφοί Fertitta, Frank και Lorenzo. Τα στελέχη της αλυσίδας Station Casinos (για την ιστορία, αργότερα έγιναν οι ιδιοκτήτες και αυτής), μαζί με τον συνεργάτη τους Dana White προσέγγισαν την οικογένεια Gracie, με μια ενδιαφέρουσα πρόταση. Ένα μήνα αργότερα (τον Ιανουάριο του 2001), έναντι 2.000.000 δολ., η ιδιοκτησία άλλαξε χέρια, δημιουργήθηκε η εταιρία Zuffa LLC και ο White έγινε ο νέος πρόεδρος.

Οι Fertitta χρησιμοποίησαν τους δεσμούς που είχαν στην αθλητική επιτροπή της Nevada και διασφάλισε πως ό,τι και αν γινόταν, εκεί θα διεξάγονταν αγώνες UFC. Λίγο αργότερα, το σπορ επέστρεψε στην pay per view τηλεόραση και το UFC άρχισε να αποκτά τρελά κέρδη, μέσω της διαφήμισης, τον DVD, αλλά και του video game που δημιουργήθηκε για πάρτη του. Με τα μεγαλύτερα ξενοδοχεία της Νevada να προσφέρουν τους χώρους τους, οι αγώνες μεταδόθηκαν και στο Fox Sports Nets (τον Ιούνιο του 2002), που δημιούργησε εκπομπή με τα highlights. Το UFC 40 ήταν προσδιορίστηκε ως το make it or break it γεγονός. H MGM Grand Arena γέμισε (έγινε sold out), με τα αδέλφια να πουλάνε σε 150.000 pay per view κατευθύνσεις τα δικαιώματα, αριθμός τρεις φορές μεγαλύτερος από τις προσδοκίες τους. Ήταν η βραδιά που οι Tito Ortiz (πρωταθλητής ελαφρών βαρών) και Ken Shamrock, πρώην πρωταθλητής του Superfight επέστρεφαν από το WWW, όπου είχαν… αποσκιρτήσει, στο UFC.

Αυτή ήταν η ημέρα που άλλαξε την ιστορία, για το UFC. Που το… κράτησε στη ζωή, αλλά και που έδειξε πως μπορεί να γίνει κάτι πολύ μεγάλο. Πριν το 2004, η Zuffa είχε ζημιές 34 εκάτ. δολ. Μετά, τα κέρδη έγιναν ανυπολόγιστα. Σε αυτό βοήθησε το reality show Τhe Ultimate Fighter, που σύστησε τις MMA και στον τελευταίο κάτοικο της χώρας, αλλά και η Spike TV που δημιούργησε δύο τηλεοπτικά προϊόντα. Μέσα σε λίγα χρόνια το show έγινε από τα δημοφιλέστερα της ιστορίας. Παρεμπιπτόντως, η εικόνα ταξίδεψε στην Ευρώπη, τον Καναδά, την Αυστραλία, τη Βραζιλία, τη Νέα Ζηλανδία. Τον Αύγουστο του 2011 υπεγράφη το συμβόλαιο με το Fox και από τότε το UFC έχει τη δική του ώρα στον τηλεοπτικό αέρα (το βράδυ της Παρασκευής). Φυσικά και απέκτησε το δικό του τηλεοπτικό κανάλι, έγινε video game, ενώ απέκτησε και οτιδήποτε άλλο αφορά μια επιχείρηση σαν και αυτή (πάσης φύσεως προϊόντα). Τη σήμερον ημέρα μεταδίδεται σε 150 χώρες, σε 22 διαφορετικές γλώσσες, ενώ έως και το ESPN αναγνωρίζει το UFC ως άθλημα, το οποίο και καλύπτει.

Τα αποκλειστικά δικαιώματα για την μετάδοση αγώνων του UFC στην Ελλάδα έχει το sport24.gr