Εφημερία “Γεννηματάς”: Περίμενε 5,5 ώρες και έφυγε χωρίς αντιμετώπιση του τραύματος

Μία ακόμη καταγγελία, και μάλιστα από γιατρό, είναι ενδεικτική της κατάστασης που επικρατεί στα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών (ΤΕΠ) στα δημόσια νοσοκομεία.

Σύμφωνα με τον χειρουργό και πρόεδρο της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρεία Ευάγγελο Φιλόπουλο, ο οποίος εργάστηκε για ένα μεγάλο μέρος της ζωής του στο ΕΣΥ, κατά τη χθεσινή εφημερία του Νοσοκομείου «Γεννηματάς», η αδερφή του μετέβη με τραύμα στο χέρι.

Περίμενε 5,5 ώρες, όμως δεν υπήρξε γιατρός για να το αντιμετωπίσει. Ως εκ τούτου, έφυγαν από το νοσοκομείο, χωρίς να αντιμετωπιστεί το τραύμα.

«Χθες νωρίς το μεσημέρι, η αδελφή μου είχε ένα τραυματισμό δέρματος (πληγή) στον καρπό μετά από οδικό ατύχημα. Την μετέφερε το ΕΚΑΒ στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο (Γ. Γεννηματάς). Προσέτρεξα αμέσως στο Νοσοκομείο. Μετά από 5.30 ώρες αναμονή με την αδελφή μου ξαπλωμένη σ’ ένα φορείο στο διάδρομο αναχωρήσαμε “οικεία βουλήσει”, χωρίς να έχει ραφτεί το τραύμα της», γράφει ο κ. Φιλόπουλος σε ανάρτησή του στο Facebook.

Εξαντλήθηκα όρθιος να περιμένω και να τριγυρνώ τόσες ώρες, αλλά από την άλλη θεωρώ ότι έζησα μία υπερβατική εμπειρία, υπογραμμίζει ο ίδιος.

Εικόνες νοσοκομείου της Γάζας στο «Γεννηματάς»

«Το νοσοκομείο με την εικόνα του κόσμου που στριμωχνόταν, φώναζε, απειλούσε απεγνωσμένους φύλακες (γυναίκες), φορεία να πηγαινοέρχονται ασταμάτητα, ασθενείς παρκαρισμένοι σε δεκάδες φορεία να περιμένουν σε μοντέρνες αίθουσες, τα ασθενοφόρα ασταμάτητα να φέρνουν συνεχώς τραυματίες ή ασθενείς, οι ελάχιστοι γιατροί (τους άλλους πρέπει κάποιοι να τους εξαφάνισαν με βομβαρδισμό ή άλλο τρόπο) και οι νοσηλεύτριες/ες σαν αλλοπαρμένοι να τρέχουν ακούραστα μια στον έναν μια στον άλλον. Τέτοιο χάος δεν είχα ξαναδεί παρά μόνο από εικόνες που η τηλεόραση μας έδειχνε από τα νοσοκομεία της Γάζας. Τρόμαξα για την εμπειρία της ‘τηλεμεταφοράς’ μου σε αυτό το μέρος της Μέσης Ανατολής», αναφέρει ο γιατρός.

«Κρίμα στη δωρεά του Ιδρύματος “Ι. Λάτση” που εκμοντέρνισε τα επείγοντα του “Γ. Γεννηματάς” πριν δύο χρόνια ώστε να μην ταλαιπωρούνται άσκοπα οι ασθενείς. Τι να σου κάνουν, όμως, οι μοντέρνες εγκαταστάσεις, όταν τόσοι πολλοί προσέρχονται με τα προβλήματα τους, ξεπερνώντας κατά πολύ τις όποιες δυνατότητες των ελάχιστων υγειονομικών και των σύγχρονων μηχανημάτων; ‘Οταν δεν εφημερεύουν κάθε μέρα όλα τα γενικά νοσοκομεία, είναι δυνατό να εξυπηρετηθεί σωστά ένας πληθυσμός 5.000.000 της Αττικής; Μπορούν ένα δύο νοσοκομεία να δουλέψουν σωστά με το προσωπικό που τους έχει απομείνει για να διαγνώσουν και θεραπεύσουν έγκυρα και έγκαιρα όλη αυτή την πλημμυρίδα των πασχόντων που τα κατακλύζει σε μέρες εφημερίας τους”;», καταλήγει ο ίδιος.

Η ανάρτηση του γιατρού για την εφημερία του «Γεννηματάς»

«Χθές νωρίς το μεσημέρι η αδελφή μου είχε ένα τραυματισμό δέρματος (πληγή) στον καρπό μετά από οδικό ατύχημα. Την μετέφερε το ΕΚΑΒ στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο ( Γ. Γεννηματάς). Προσέτρεξα αμέσως στο Νοσοκομείο. Μετά από 5.30 ώρες αναμονή με την αδελφή μου ξαπλωμένη σ’ ένα φορείο στο διάδρομο αναχωρήσαμε “οικεία βουλήσει”, χωρίς να έχει ραφτεί το τραύμα της. Εξαντλήθηκα όρθιος να περιμένω και να τριγυρνώ τόσες ώρες, αλλά από την άλλη θεωρώ ότι έζησα μία υπερβατική εμπειρία. Το νοσοκομείο με την εικόνα του κόσμου που στριμωχνόταν, φώναζε, απειλούσε απεγνωμένους φύλακες (γυναίκες), φορεία να πηγαινοέρχονται ασταμάτητα, ασθενείς παρκαρισμένοι σε δεκάδες φορεία να περιμένουν σε μοντέρνες αίθουσες, τα ασθενοφόρα ασταμάτητα να φέρνουν συνεχώς τραυματίες ή ασθενείς, οι ελάχιστοι γιατροί (τους αλλους πρέπει κάποιοι να τους εξαφάνισαν με βομβαρδισμό ή άλλο τρόπο) και οι νοσηλεύτριες/ες σαν αλλοπαρμένοι να τρέχουν ακούραστα μια στον έναν μιά στον άλλον. Τέτοιο χάος δεν είχα ξαναδεί παρά μόνο από εικόνες που η τηλεόραση μας έδειχνε από τα νοσοκομεία της Γάζας. Τρόμαξα για την εμπειρια της “τηλεμεταφοράς” μου σε αυτό το μέρος της Μέσης Ανατολής. Κρίμα στη δωρεά του Ιδρύματος “Ι. Λάτση” που εκμοντέρνισε τα επείγοντα του “Γ.Γεννηματάς” πριν δύο χρόνια ώστε να μην ταλαιπωρούνται άσκοπα οι ασθενείς. Τι να σου κάνουν, όμως, οι μοντέρνες εγκαταστάσεις όταν τόσοι πολλοί προσέρχονται με τα προβληματα τους ξεπερνώντας κατά πολύ τις όποιες δυνατότητες των ελάχιστων υγειονομικών και των σύγχρονων μηχανημάτων; ‘Οταν δεν εφημερεύουν κάθε μέρα ΟΛΑ τα Γενικά Νοσοκομεία είναι δυνατό να εξυπηρετηθεί σωστά ένας πληθυσμός 5.000.000 της Αττικής; Μπορούν ένα δύο νοσοκομεία να δουλέψουν σωστά με το προσωπικό που τους έχει απομείνει για να διαγνώσουν και θεραπεύσουν ΕΓΚΥΡΑ και ΕΓΚΑΙΡΑ όλη αυτή την πλημυρίδα των πασχόντων που τα κατακλύζει σε μέρες εφημερίας τους;»