Έλληνας επιστήμονας ανακάλυψε πώς θα γλιτώσουμε από εγκεφαλικά και καρδιακά αν δεν ασκούμαστε

Ο -γεννημένος στην Ελλάδα- Μάνος Σταματάκης είναι ερευνητής και καθηγητής φυσικής δραστηριότητας και υγείας πληθυσμού στο University of Sydney.

Η τελευταία των 250 δημοσιεύσεων που έχει στο βιογραφικό του, έγινε προ ημερών στο Circulation. Αφορούσε το πώς μπορούμε να είμαστε πιο υγιείς, αν κουραζόμαστε και στην ιδέα να κάνουμε οτιδήποτε σε άσκηση.

Ναι, υπάρχει τρόπος αν και όπως σημειώνεται στη δημοσίευση τα ευρήματα επ ουδενί σημαίνουν ότι «δεν πρέπει να ασκηθείτε πραγματικά».

Ο Έλληνας επιστήμονας ανέλυσε, με τους συνεργάτες του, καθημερινές δραστηριότητες 24.139 ενηλίκων, σε διάστημα μιας εβδομάδας. Ουδείς εκ των συμμετεχόντων ασκούνταν. Κάποιοι ωστόσο, ήταν πιο κινητικοί (δραστήριοι) μέσα στην καθημερινότητα τους από άλλους. Για παράδειγμα, προτιμούσαν τις σκάλες από το ασανσέρ ή έβαζαν τακτικά ηλεκτρική σκούπα στο σαλόνι τους.

Όπως έδειξε η μελέτη, η ποσότητα αυτών των καθημερινών κινήσεων ήταν μικρή μεν (πολλές φορές ήταν μόλις 2 λεπτά), αλλά η επιπτώσεις ήταν ευεργετικές.

Συγκεκριμένα, όσοι κινούνταν με περισσότερη ενέργεια, είχαν τις μισές πιθανότητες να υποστούν έμφραγμα ή εγκεφαλικό τα επόμενα χρόνια από τους ανθρώπους που σχεδόν πάντα περνούσαν τις μέρες τους χωρίς ίχνος βιασύνης (περπατούσαν αργά, έκαναν τα πάντα αργά).

Όπως διαπιστώθηκε εκ νέου, όσοι περνάμε 24 λεπτά την ημέρα (όχι σερί, αλλά σε μοιρασμένα δίλεπτα κάθε φορά) κινούμενοι με μέτριο ρυθμό (οριακά να μας “κόβεται” η ανάσα), οι κίνδυνοι να αναπτύξουμε ή να πεθάνουμε από καρδιαγγειακά προβλήματα μειώνονται έως και 50%.

«Μόλις μια πεντάλεπτη βόλτα την ημέρα, σε ζωηρό ρυθμό -σαν να βιαζόμαστε- συνδέθηκε με σχεδόν 40% λιγότερες πιθανότητες θανάτου από καρδιακά προβλήματα».

Ο κύριος Σταματάκης είπε στην Washington Post πως αρκεί «να αναζητήσετε ευκαιρίες» για να αυξήσουμε την ένταση με την οποία κάνουμε τις μικροδουλειές μας «ακόμα και αν δεν ασκείστε συχνά».

Ο “ζωηρός ρυθμός” σώζει ζωές

Η δουλειά του Έλληνα επιστήμονα και των συνεργατών του αφορούσε δεδομένα από την UK Biobank (δεκάδες χιλιάδες Βρετανοί ενήλικες έχουν δώσει πληροφορίες για την υγεία τους και δείγματα των ιστών τους, ενώ πολλοί φορούσαν προηγμένες συσκευές που κατέγραφαν την δραστηριότητα κάθε στιγμή της ημέρας), για να διερευνήσουν το ζήτημα.

Με αλγόριθμο machine learning (“έμαθε” να “αναλύει” μοτίβα κίνησης σε καρέ 10 δευτερολέπτων, για να “αποφασίσει” εάν κάποιος κινείται ελαφρά, μέτρια ή έντονα) ανέλυσαν τα δεδομένα, σε συνδυασμό με τα αρχεία υγείας και θανάτου. Φάνηκε ότι όσοι έλεγαν πως δεν ασκούνταν ποτέ, αλλά κινούνταν με “ζωηρό ρυθμό” ανέπτυξαν, ως επί το πλείστον, λιγότερες σοβαρές ασθένειες και ζούσαν περισσότερο από εκείνους που κινούνταν σπάνια έως ποτέ, γρήγορα.

Ποιος όμως, είναι ο “ζωηρός ρυθμός”.

Είναι αυτός που μας “κόβεται” ελαφρώς η ανάσα. Δηλαδή, μπορούμε να μιλήσουμε, αλλά όχι να τραγουδήσουμε, ό,τι συμβαίνει και στη μέτρια δραστηριότητα. Η έντονη είναι αυτή που δυσκολευόμαστε και να μιλήσουμε -δεδομένα δεν τραγουδάμε-, αφού “κόβεται” η ανάσα.

Στο επόμενο βήμα, οι ερευνητές διερεύνησαν εάν πιο ήπιες μορφές καθημερινών δραστηριοτήτων μπορεί επίσης να σχετίζονται με καλύτερη υγεία. Βρήκαν πως οι ελαφριές καθημερινές δραστηριότητες (πχ να βγούμε από το σπίτι μας για να πάμε να πάρουμε καφέ ή να σηκωθούμε από την καρέκλα μας στη δουλειά, να γεμίσουμε το tumbler με νερό), μείωσαν ελαφρώς τους κινδύνους για καρδιαγγειακά προβλήματα και τους θανάτους κατά την επόμενη οκταετία, συγκριτικά με όσους είχαν μηδενική δραστηριότητα -δεν σηκώνονταν από την καρέκλα.

«Ωστόσο, οι άνθρωποι χρειάζονταν περισσότερες από δύο ώρες την ημέρα ελαφριάς δραστηριότητας για να δουν πολλά οφέλη», σημειώνεται στην έρευνα.

Δεν χρειάζεται να κάνουμε πολλά. Αρκεί να προσθέτουμε λίγη περισσότερη ενέργεια σε ό,τι κάνουμε ήδη, όταν τρέχουμε να προλάβουμε όσα πρέπει να τακτοποιήσουμε σε μια ημέρα.

Στους περιορισμούς της έρευνας, αναφέρθηκε πως οι συμμετέχοντες ήταν υγιείς και ότι κάποιοι που κάνουν αργά τις δουλειές τους, ενδεχομένως να έχουν υποκείμενα προβλήματα υγείας. Άρα χρειάζεται προσοχή ό,τι κάνουν και η συνεργασία με επαγγελματία υγείας.