Γιατί πονάς μετά τη φυσικοθεραπεία

Δεν είμαστε στο ‘80, όταν οι γιατροί έλεγαν «μην έχεις άγχος», καθώς δεν ήταν γνωστό πως είναι κάτι που έχουμε όλοι -από παιδιά- και ως εκ τούτου το θέμα είναι πώς θα το διαχειριστούμε. Όχι πώς θα το εξαφανίσουμε.

Οι μελέτες που έγιναν τις τελευταίες δεκαετίες έδειξαν ότι πρόκειται για συνθήκη που επηρεάζει τη γενικότερη υγεία μας. Ένας από τους τρόπους είναι η επίδραση στους μυς. Όπως εξηγούν ειδικοί όταν αγχωνόμαστε, οι μύες τείνουν να τεντώνονται, ως φυσική αντίδραση.

Οι σφιγμένοι μύες είναι συχνά βραχύτεροι, άκαμπτοι ή κλειδωμένοι λόγω υπερβολικής χρήσης, κακής στάσης του σώματος, άγχους ή τραυματισμού.

Για αυτό η πλάτη μας γίνεται… μπετόν αρμέ (πατάμε και νιώθουμε πως υπάρχουν κόμποι) και πονάμε στον αυχένα ή τη μέση ή τους ώμους ή το ισχίο ή το σαγόνι. Η ένταση εν τω μεταξύ, προκαλεί πονοκεφάλους, δυσκολία στη συγκέντρωση και τον ύπνο.

«Το ανθρώπινο σώμα περιλαμβάνει περισσότερους από 650 μύες και κατά μέσο όρο 360 αρθρώσεις (σε ενήλικα σώματα). Όταν βιώνουμε μια αγχωτική κατάσταση ή ένα γεγονός, μια συγκεκριμένη χημική αντίδραση (βλ. απελευθέρωση ορμονών του στρες -πχ αδρεναλίνη, κορτιζόλη-, συμβαίνει στο σώμα που προκαλεί την ταυτόχρονη ένταση όλων των μυών μας. Αναφέρεται ως “αντίδραση μάχης ή φυγής” και είναι ο τρόπος του ανθρώπινου σώματος να προφυλαχθεί από τραυματισμούς ή πόνο.

Το χρόνιο στρες έχει ως αποτέλεσμα οι μύες να είναι συνεχώς “σε επιφυλακή”, κάτι που μπορεί να προκαλέσει άλλες αντιδράσεις στο σώμα και να προωθήσει μακροπρόθεσμα προβλήματα που σχετίζονται με το στρες».

ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΛΥΤΡΩΘΟΥΜΕ AΠΟ ΤΟΥΣ ΣΦΙΓΜΕΝΟΥΣ ΜΥΣ

Για όσα ακολουθούν, ζητήσαμε και πήραμε τη βοήθεια του φυσικοθεραπευτή-κινησιολόγου, Νεκτάριου Κοκκώνη. Στους τρόπους λοιπόν, που έχουμε να διαχειριστούμε τους σφιγμένους μυς είναι η τακτική άσκηση, με απαραίτητες τις διατάσεις με το πέρας της προπόνησης (έτσι απελευθερώνονται ενδορφίνες που ανακουφίζουν το σώμα από τον πόνο), οι ασκήσεις βαθιάς αναπνοής (κρατώντας την ανάσα στις σφιγμένες περιοχές), το μασάζ (η μάλαξη εξισορροπεί τις αρνητικές με τις θετικές ορμόνες και μειώνει τα επίπεδα κορτιζόλης) και η φυσικοθεραπεία.

Aυτή περιλαμβάνει λέιζερ, θερμότητα, διατάσεις, βαθύ μασάζ ιστού ή χειρωνακτική θεραπεία, προκειμένου να επιμηκυνθούν οι μύες και να διασπαστούν οι κοινώς λεγόμενοι κόμποι (βλ. σημεία ενεργοποίησης).

Στη θεραπεία, οι μυϊκές ίνες και ο περιβάλλοντας συνδετικός ιστός “χειραγωγούνται” με τρόπους που δεν τους έχουν συνηθίσει κι έτσι νιώθουμε μια ενόχληση.

Πιο συγκεκριμένα, οι σφιγμένοι μύες έχουν συχνά περιορισμένη κυκλοφορία. Tεχνικές -όπως το μασάζ ή η μυοπεριτονιακή απελευθέρωση- τους επιστρέφουν στην κανονική τους κατάσταση. Η περιοχή γίνεται πιο μαλακή (οι μύες επιστρέφουν σε μια πιο υγιή κατάσταση, με τους ιστούς και τα νεύρα να αντιδρούν σε αυτήν την αλλαγή), όπως απομακρύνονται το γαλακτικό οξύ ή άλλα υποπροϊόντα.

Θα σας έχει συμβεί να κάνετε μια προπόνηση και να πονάτε την άλλη ημέρα στις μυϊκές ομάδες που δουλέψατε -τους μυς που τεντώσατε. Έτσι και μετά τη φυσικοθεραπεία, εμφανίζονται μικροσκοπικά μικροδάκρυα στις μυϊκές ίνες. Αυτό οδηγεί σε καθυστερημένη έναρξη μυϊκού πόνου (DOMS) που τον νιώθουμε από 24 έως 72 ώρες αργότερα.

Σημειώνεται επίσης, πως οι τεχνικές χειροκίνητης θεραπείας (πχ βαθύ μασάζ ή απελευθέρωση του σημείου ενεργοποίησης) μπορεί να είναι επώδυνες, κατά τη διάρκεια και μετά τη συνεδρία.

Αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα όταν έχουμε αφήσει για καιρό τους μυς να είναι σφιγμένοι (δεν έχουμε ασχοληθεί μαζί τους) και έχουν τους κόμπους ή έχουν γίνει δύσκαμπτοι. Με τις χειροκίνητες θεραπείες βελτιώνεται η κυκλοφορία και η κινητικότητα, ωστόσο η διαδικασία μπορεί να προκαλέσει προσωρινή φλεγμονή.

ΠΟΤΕ Ο ΠΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ

Όταν νιώθουμε ένα πιάσιμο στα σημεία που δούλεψε ο φυσικοθεραπευτής ή μια ενόχληση για μια, δυο ημέρες, σημαίνει πως το σώμα μας ανταποκρίνεται όπως πρέπει. Βοηθά ένα ζεστό μπάνιο ή η χρήση θερμοφόρας στην περιοχή.

Αν όμως, νιώσουμε έντονος ή παρατεταμένο πόνο και δη αν αυτός γίνεται χειρότερος μέρα με την ημέρα, μάλλον έγινε υπερβολική χρήση ή προέκυψε ερεθισμός. Τότε πρέπει να επικοινωνήσουμε με τον φυσικοθεραπευτή και να πούμε τι μας συμβαίνει, ώστε να προσαρμοστεί αναλόγως.