Και όμως, τα μωρά δεν γελούν επειδή είναι χαρούμενα

Αν και μπορεί να φαίνεται παράδοξο, τα παιδιά δεν γελούν πάντα από χαρά.

Επιστημονικές μελέτες δείχνουν ότι υπάρχει κάτι πολύ βαθύτερο από τη χαρά ή το κέφι στο γέλιο ενός παιδιού.

Το γέλιο των ενηλίκων είναι εξίσου πολύπλοκο. Μελέτες που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια αναφορικά με το νόημα του γέλιου στους ενήλικες, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι είναι μια εξελικτική αντίδραση σε κάτι που προκαλεί σύγχυση ή είναι απροσδόκητο.

Το γέλιο, αναφέρουν οι ειδικοί, αποτελεί ένα ισχυρό σήμα προς τον εαυτό μας ότι «όλα είναι εντάξει».

Η πιο πρόσφατη μελέτη η οποία επικεντρώνεται στο γέλιο στα παιδιά και τα μωρά, διαπίστωσε ότι η συγκεκριμένη δραστηριότητα συνδέεται στενά με την ανάπτυξη του εγκεφάλου και της προσωπικότητας και όχι με κάτι αστείο που είδαν.

Πιο συγκεκριμένα, τα παιδιά γελάνε για πολύ διαφορετικούς λόγους από τους ενήλικες και σε διαφορετικά στάδια ανάπτυξης, πολύ πριν μπορέσουν να κατανοήσουν αφηρημένες έννοιες όπως το χιούμορ, οι ατάκες ή ακόμη και η γλώσσα.

Τα εξελικτικά οφέλη του γέλιου

Το γέλιο πηγάζει από την ικανότητά μας να κατανοούμε και να κρίνουμε υποσυνείδητα τις ανακολουθίες σε ένα αστείο ή μια πράξη και είναι η απάντησή μας σε μια άμεση μετάβαση μεταξύ έκπληξης και λύσης.

Επομένως, το γέλιο στους ενήλικες σηματοδοτεί το πέρασμα της απειλής ή του φόβου, τόσο για εμάς, όσο και για τους γύρω μας.

Σκεφτείτε ότι τόσο τα παιδιά, όσο και πολλοί ενήλικες, γελούν στο τρενάκι του τρόμου ή σε παρόμοιες καταστάσεις.

Δηλαδή αντί να κλαίνε από φόβο, περνούν από την αμηχανία και τον τρόμο στη λύση του προβλήματος, που είναι το γέλιο.

Πότε τα μωρά αρχίζουν να γελούν

Το γέλιο αρχίζει αμέσως μετά τη γέννηση. Τα βρέφη μαθαίνουν να γελάνε επειδή θέλουν να μιμηθούν τους γονείς τους.

Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο τα μωρά μαθαίνουν τα πάντα στην αρχή: μέσω της μίμησης και της αποδοχής της έγκρισης των ενηλίκων γύρω τους.

Καθώς όμως μεγαλώνουν, τα μωρά βγαίνουν από τη συμβίωση με τους γονείς τους που χαρακτηρίζει τους πρώτους μήνες της ζωής τους.

Μαθαίνουν να διακρίνουν το πρόσωπό τους και τον κόσμο γύρω τους.

Μόλις αρχίσουν να συμπεριφέρονται αυτόνομα (από την ηλικία των 2 έως των 5 ετών) αρχίζουν να αισθάνονται για πρώτη φορά μια νέα αίσθηση: ορισμένα πράγματα μπορεί να φαίνονται ψυχρά, παράξενα ή εκτός τόπου και αυτό τα σοκάρει, τα μπερδεύει και τα εκπλήσσει.

Σε αυτό το σημείο έρχεται το γέλιο. Μετά από μια στιγμή δισταγμού, καταλαβαίνουν ότι αυτό που φαινόταν τρομακτικό ή απροσδόκητο είναι στην πραγματικότητα ακίνδυνο.

Για παράδειγμα, ένα παιδί γελάει όταν βλέπει τον πατέρα του με ψεύτικη μύτη κλόουν. Γιατί;

Επειδή για κλάσματα του δευτερολέπτου ένιωσαν αμηχανία: αυτή η μύτη δεν είναι «ζωντανή», σκέφτονται.

Όταν καταλαβαίνουν ότι ήταν απλώς ένα αστείο του μπαμπά, ηρεμούν και γελούν.

Μπορεί επίσης να γελάσουν όταν ο μεγαλύτερος αδελφός τους κάνει μια ανόητη γκριμάτσα, και η διαδικασία είναι η ίδια: έκπληξη, καθησυχασμός, γέλιο.

Η κατανόηση της λογικής επιτρέπει στα παιδιά να καταλάβουν τα αστεία

Από την ηλικία των 5 ή 6 ετών και πάνω, τα παιδιά μαθαίνουν να χειρίζονται αφηρημένες έννοιες, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να αντιληφθούν και να καταλάβουν τα αστεία.

Αυτό συμβαίνει όταν ξεπερνούν το προηγούμενο στάδιο του εγωκεντρισμού, το οποίο εμποδίζει την κατανόηση της λογικής των άλλων.

Σε αυτό το στάδιο, το γέλιο προκύπτει με τα ίδια κριτήρια με αυτά των ενηλίκων, δηλαδή για να αποδοκιμάσουν ό,τι βρίσκουν ψυχρό και ψεύτικο, όχι μόνο στους άλλους ανθρώπους, αλλά και στις διαδικασίες συλλογισμού.

Το τρίπτυχο «ασυμφωνία, έκπληξη και ανάλυση» ως νοητική διαδικασία αποτελεί και τον δείκτη της σωστής νοητικής ανάπτυξης του παιδιού.

Το γέλιο των γονέων μπορεί να βοηθήσει την ανάπτυξη του μωρού

Το γέλιο των γονέων, καθώς και των μωρών, είναι σημαντικό για την ανάπτυξη, αλλά γιατί οι γονείς γελούν ενστικτωδώς με τα μωρά τους;

Μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε ότι μια μητέρα ή ένας πατέρας χαμογελά με χαρά στο μωρό τους, αλλά το γέλιο είναι πιο σύνθετο.

Κοιτάζοντας το παιδί τους, ένας γονιός δεν μπορεί παρά να έχει μια στιγμή αμηχανίας: τα μωρά είναι παράξενα από τη φύση τους, επειδή μοιάζουν με τους ενήλικες, αλλά δεν μιλούν και δεν συμπεριφέρονται όπως αυτοί.

Αυτή η στιγμιαία απορία διαρκεί κλάσματα του δευτερολέπτου πριν ξεπεραστεί αμέσως.

Αυτό θα πρέπει να ενθαρρύνει όλους τους γονείς να επιδίδονται στο γέλιο με τα μωρά τους.

Τέτοιες αλληλεπιδράσεις μπορούν να βελτιώσουν τη συμπεριφορά και την ευεξία των μωρών (το γέλιο είναι αποδεδειγμένα σύμμαχος του ανοσοποιητικού μας συστήματος) και να τα βοηθήσουν να αναπτύξουν μια φυσική, υγιή σχέση με αυτή την πολύπλοκη ανθρώπινη αντίδραση.