Και όμως, τώρα βρήκαν οι επιστήμονες πόσος χρόνος χρειάζεται για τη χώνεψη

Μπορεί οι επιστήμονες να έχουν ανακαλύψει φάρμακα για τον καρκίνο, για λοιμώδη νοσήματα, εμβόλια και πρωτοπόρες χειρουργικές τεχνικές, όμως μέχρι σήμερα δεν γνώριζαν πόση ώρα απαιτείται για να χωνέψουμε το φαγητό μας.

Τώρα, σε νέα μελέτη, οι ειδικοί αναλύουν πόση ώρα χρειάζεται ένα απολαυστικό γεύμα να καταλήξει στη λεκάνης της τουαλέτας και πόσος ακριβώς χρόνος χρειάζεται για να χωνέψουμε το φαγητό.

Γιατί δεν μπορούσαν να αποκαλύψουν τον χρόνο της χώνεψης

Η απάντηση στο ερώτημα «πόση ώρα κάνω να χωνέψω το φαγητό μου είναι πιο περίπλοκη από ό,τι φαντάζεται κάποιος», σημειώνουν οι επιστήμονες.

Κι αυτό διότι διαφορετικοί τύποι τροφίμων διασπώνται και απορροφώνται από τον οργανισμό με διαφορετική ταχύτητα, πράγμα που σημαίνει ότι ορισμένα μέρη του γεύματος μπορεί να εισέρχονται στο παχύ έντερο, όταν άλλα βρίσκονται ακόμη στο στομάχι.

Είναι, επίσης, σύνηθες για τους υγιείς ανθρώπους να χωνεύουν τα τρόφιμα με ελαφρώς διαφορετικούς ρυθμούς, σύμφωνα με το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Κολοράντο.

Οι επιστήμονες έχουν διεξάγει μελέτες που αξιολογούν τον «χρόνο διέλευσης της τροφής στο έντερο», ή πόσος χρόνος χρειάζεται για να κινηθεί μια ουσία μέσω ολόκληρου του πεπτικού συστήματος, χρησιμοποιώντας κάψουλες που μπορούν να παρακολουθούνται καθόλη τη διάρκεια του ταξιδιού τους στο ανθρώπινο πεπτικό σύστημα.

Πόση ώρα χρειάζεται για την πέψη του φαγητού

Οι μελέτες αυτές δείχνουν ότι μπορεί να χρειαστούν από 0,4 έως 15,3 ώρες για να φύγει η τροφή από το στομάχι.

Επίσης, απαιτούνται από 3,3 έως 7 ώρες για να περάσει από ολόκληρο το λεπτό έντερο.

Τα εναπομείναντα, άπεπτα μέρη της τροφής εισέρχονται στη συνέχεια στο παχύ έντερο, όπου μπορεί να παραμείνουν για περίπου 15,9 έως 28,9 ώρες, σύμφωνα με ανασκόπηση που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στην επιστημονική επιθεώρηση Journal of Clinical Medicine.

Ποια τρόφιμα χρειάζονται περισσότερο χρόνο για την πέψη τους

Τα τρόφιμα που είναι πλούσια σε φυτικές ίνες, πρωτεΐνες, σύνθετους υδατάνθρακες και λίπη, τείνουν να χρειάζονται περισσότερο χρόνο για την πέψη τους, σε σύγκριση με τα τρόφιμα που είναι χαμηλά σε αυτά τα θρεπτικά συστατικά, δήλωσε η δρ Nina Nandy, γαστρεντερολόγος από το Τέξας και εκπρόσωπος της Αμερικανικής Γαστρεντερολογικής Εταιρείας.

«Οι φυτικές ίνες προσθέτουν όγκο στη διατροφή, ο οποίος επιβραδύνει την κίνηση της τροφής μέσω του πεπτικού συστήματος», εξηγεί η ίδια.

«Τα επεξεργασμένα τρόφιμα τείνουν να χωνεύονται πιο γρήγορα, καθώς τους λείπει αυτό το θρεπτικό συστατικό», συμπληρώνει.

Εν τω μεταξύ, ενώ το στομάχι και το λεπτό έντερο μπορούν να επεξεργάζονται αρκετά γρήγορα τις λιγότερο πυκνές σε θρεπτικά συστατικά τροφές, χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να διασπάσουν τις τροφές που είναι πλούσιες σε πρωτεΐνες και λίπη.

Ομοίως, οι σύνθετοι υδατάνθρακες, όπως αυτοί που βρίσκονται στα δημητριακά ολικής αλέσεως, τα όσπρια και τα αμυλούχα λαχανικά, χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να αφομοιωθούν από τα απλά σάκχαρα.

Αυτό συμβαίνει επειδή οι σύνθετοι υδατάνθρακες αποτελούνται από μακριές, πολύπλοκες αλυσίδες τριών ή περισσότερων τύπων μορίων σακχάρων, ενώ τα απλά σάκχαρα περιέχουν μόνο ένα ή δύο σάκχαρα.

«Ο οργανισμός πρέπει να διασπάσει τους σύνθετους υδατάνθρακες σε απλά σάκχαρα πριν συμβεί η απορρόφηση», δήλωσε η δρ Nandy.

Διευκρινίζεται ότι οι φυτικές ίνες είναι ένας σύνθετος υδατάνθρακας που δεν μπορεί να διασπαστεί καθόλου.

Και η καθημερινότητά μας επηρεάζει τη χώνεψη

Διάφοροι παράγοντες του τρόπου ζωής και της καθημερινότητάς επηρεάζουν κι αυτοί με τη σειρά τους τον χρόνο διέλευσης των τροφών στο έντερο.

Το να μασάμε καλά και να παραμένουμε ενυδατωμένοι, μπορούν να βοηθήσουν στην επιτάχυνση της πεπτικής διαδικασίας, αυξάνοντας την επιφάνεια της τροφής για τα πεπτικά ένζυμα και βοηθώντας να μαλακώσουν τα σωματίδια της τροφής, αντίστοιχα, δήλωσε η δρ Nandy.

Επιπλέον, «η άσκηση βοηθά στην αύξηση της κινητικότητας του εντέρου και προάγει τον περισταλτισμό, που είναι η ρυθμική συστολή των πεπτικών μυών», εξηγεί η ίδια.

Αντίθετα, ο περισταλτισμός μπορεί να επιβραδυνθεί κατά τη διάρκεια περιόδων αδράνειας.

Στο ίδιο πλαίσιο, η ηλικία και τα επίπεδα άγχους ενός ατόμου μπορούν επίσης να επηρεάσουν τη διαδικασία της πέψης.

Με την πρόοδο της ηλικίας, οι ενήλικες τείνουν να παράγουν λιγότερα στομαχικά οξέα και πεπτικά ένζυμα, ενώ παράλληλα μειώνεται και η κινητικότητα του εντέρου τους.

«Το στρες μπορεί επίσης να αυξήσει το χρόνο διέλευσης της τροφής στο έντερο, μεταβάλλοντας την κινητικότητα του εντέρου και μειώνοντας τη γαστρεντερική ροή του αίματος».

Η ύπαρξη «νευρικού στομάχου» αντανακλά την ενεργοποίηση του συστήματος μάχης ή φυγής, το οποίο γενικά καταστέλλει την πέψη στο στομάχι και το λεπτό έντερο, ενώ διεγείρει το παχύ έντερο.

Τέλος, ορισμένες ιατρικές καταστάσεις και φάρμακα μπορούν είτε να επιταχύνουν, είτε να επιβραδύνουν τη διαδικασία της πέψης.

Για παράδειγμα, ο διαβήτης είναι η πιο συχνή αιτία γαστροπάρεσης ή «καθυστερημένης κένωσης του στομάχου», η οποία κάνει την τροφή να παραμένει στο στομάχι για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Ορισμένα φάρμακα, συμπεριλαμβανομένων των οπιοειδών και των αντιχολινεργικών φαρμάκων, τα οποία καταστέλλουν τα νευρικά σήματα που είναι υπεύθυνα για τις ακούσιες μυϊκές κινήσεις, μπορούν να επιβραδύνουν τη διέλευση του εντέρου και να προκαλέσουν δυσκοιλιότητα, κατέληξε η δρ Nandy.