Πώς η κοινωνική αποστασιοποίηση απομονώνει τους ανθρώπους με προβλήματα ακοής
Τα μέτρα για την αποτροπή εξάπλωσης του κορονοϊού φέρνουν σε πολύ δύσκολη θέση τους ανθρώπους με προβλήματα ακοής.
- 05 Ιουνίου 2020 09:24
Οι μάσκες, η επιβαλλόμενη κοινωνική αποστασιοποίηση και άλλα μέτρα δημόσιας υγείας που έχουν ληφθεί για την αποτροπή εξάπλωσης του κορονοϊού δυσκολέυουν την καθημερινότητα για τους ανθρώπους με προβλήματα ακοής.
Δυο Αμερικανίδες που μίλησαν στους New York Times ανέφεραν πόσο δύσκολο είναι να προσαρμοιστούν στη νέα πραγματικότητα.
Από τότε που ξεκίνησε η πανδημία του κοροναϊού, η Ashlea Hayes, η οποία είναι κωφή και τυφλή και εργάζεται ως γραμματέας, έχει γίνει πολύ πιο προσεκτική. Ζει στην Καλιφόρνια, όπου συνήθως κάνει τα περισσότερα ψώνια της μόνη της, αλλά πρόσφατα κατέφυγε στις υπηρεσίες παράδοσης. Όλο αυτό της προκαλεί τεράστια δυσκολία. Δεν μπορεί να δει, να ακούσει, να αγγίξει τους συναδέλφους της, λέει, κάτι που της προκαλεί νευρικότητα και άγχος.
Η Grace Cogan, η οποία είναι κωφή και ζει στη Νέα Υόρκη, βιώνει παρόμοια συναισθήματα άγχους, κυρίως όταν κάνει αγορές. Μάσκες που καλύπτουν το στόμα την εμποδίζουν να επικοινωνήσει αποτελεσματικά, είπε. Βασίζεται στα μάτια και την κλίση των φρυδιών για να καταλάβει τους άλλους. Από τότε που επιβλήθηκαν τα μέτρα έχει αναθέσει το φίλο της να κάνει τα περισσότερα ψώνια, επειδή «δεν αντέχει το κενό που υπάρχει» στην επικοινωνία.
“Αυτή η πανδημία μας απομόνωσε ακόμη περισσότερο”, λέει χαρακτηριστικά.
Πολλοί κωφοί βασίζονται σε οπτικά στοιχεία όπως η κίνηση των χειλιών του συνομιλητή τους, δηλώνει ένας σύμβουλος επαγγελματικής αποκατάστασης. Οι υφασμάτινες μάσκες εξαφανίζουν αυτά τα στοιχεία, συμπληρώνει.
Οι άνθρωποι με προβλήματα όρασης και ακοής δεν έχουν επίσης την ίδια πρόσβαση με τους υπόλοιπους σε πληροφορίες για τον κορονοϊό.
Οι τηλεδιασκέψεις και οι συνομιλίες μέσω social media έχουν αντικαταστήσει σε μεγάλο βαθμό τις προσωπικές συναντήσεις και συναθροίσεις για τους κωφούς και τους τυφλούς.
Η Ashlea Hayes λέει οτι “αυτές οι πλατφόρμες μας επιτρέπουν να είμαστε συνδεδεμένοι μεταξύ μας και πρέπει να είμαστε ευγνώμονες. Δεν μπορώ να φανταστώ τι θα συνέβαινε χωρίς αυτά τα μέσα”.